ขอระบาย..
เราโดนฟ้องว่าหมิ่นประมาทคดีมา5ปีแล้วเสียเงินเยอะมากๆ
ค่าทนายค่าอะไรคนที่ฟ้องเราคือเจ้าของหอพัก เขาบอกว่าเราไปโพสเฟสบุ๊คหอเขาเสื่อมเสีย
เราไม่ได้ทำไง คือคนที่โดนเขาทำมันก็เยอะแล้วมีคนเยอะแยะมากที่มีปันหากับเขา
แต่เขาจ้องจะมาฟ้องเราคนเดียว ทั้งๆที่เขาเอาเงินเราไปเยอะมากแล้ว
ใช่ตอนนั้นเรามีจ่ายแต่คือตอนนี้เราไม่มี จะมาเอาค่าเสียหายกับเราปกติแล้วเรื่องแบบนี้ตำรจคงไม่รับแจ้งแต่แฟนแฟนเขาเป็นตำรวจชั้นผู้ใหญ่ หลักฐานไม่มีเลย แต่เรียกแม่เราไปสอบสวน บอกให้แม่เราเซ็นยืนยันว่ารับทราบ
ตอนนั้นบ้านเราไม่มีเงินเลย ตำรวจบอกแม่เราว่าเดี๋ยวจะไปคุยให้จะได้จบๆกันไปไม่ต้องขึ้นศาล ให้แม่เราสฝส่ซองไป หนึ่งหมื่น
พอวันขึ้นศาลมันกลับกลายซเทเป็นว่า ที่เซ็นไปคือเป็นพยานว่าเราทำจริงๆเราไปว่าเขาจริงๆ
เงินนั้นคือเงินค่าเทอมน้องสาวเรา แม่เราเปิดร้านอาหารในสวน
เราอาจพลาดที่ไปอยู่สถานที่ที่แพงๆ ตอนนั้นเรายังต้องหาเงินส่งเสียแม่เลยเด็กอายุแค่17
ต้องมาเจอคนที่เลือดเย็นแบบนี้ใจร้ายไปไหม เขากะจะฟ้องพ่อแม่เราเพราะพ่อแม่เรามีที่มีทาง
ขอโทษนะคะ ถ้าทุกอย่างต้องถูกยึดเพราะเราทำ เราอยากตายๆเลย
ขึ้นศาลชั้นต้น ผู้พิพากษาก็รู้จักกัน ตัดสินให้เราผิด ประกันตัวด้วยเงินแสนนึง
พอสู้จนอุทรณ์ ยกฟ้อง เขาคืนเงินให้หมด
เขาไม่จบฟ้องฏีกาเราอีก คือตอนนี้เงินจ่ายค่าปรับก็ไม่มีเราคงติดคุกแน่ๆ แล้วถ้ามาฟ้องเรียกค่าเสียหายเป็นแสนๆ เราคงไม่มีจ่ายให้
เรารับได้ แต่เรารับไม่ได้ที่ตอนนี้แม่เรากำลังดิ้นรนหาเงินมาช่วยเรา
ไม่มีพรรคพวกโดนเขาดูถูกสารพัดว่าเราคนบ้านนอก ว่าพยายามตะเกียกตะกายอยากอยู่ที่ดีๆ โรงเรียนดีๆ
ตอนเช่าห้องเขาจ่าย30,000 ต่อเดือนไม่เคยขาดพอจะออกก็ไม่ให้ออกเงินเสียไปครึ่งแสนละกับการอยู่แค่สองเดือน
รู้สึกน้อยใจในชีวิต เพราะเราไม่มีเงินเราจนไม่มีอำนาจเลยโดนรังแกแบบนี้
เราโดนฟ้องว่าหมิ่นประมาทคดีมา5ปีแล้วเสียเงินเยอะมากๆ
ค่าทนายค่าอะไรคนที่ฟ้องเราคือเจ้าของหอพัก เขาบอกว่าเราไปโพสเฟสบุ๊คหอเขาเสื่อมเสีย
เราไม่ได้ทำไง คือคนที่โดนเขาทำมันก็เยอะแล้วมีคนเยอะแยะมากที่มีปันหากับเขา
แต่เขาจ้องจะมาฟ้องเราคนเดียว ทั้งๆที่เขาเอาเงินเราไปเยอะมากแล้ว
ใช่ตอนนั้นเรามีจ่ายแต่คือตอนนี้เราไม่มี จะมาเอาค่าเสียหายกับเราปกติแล้วเรื่องแบบนี้ตำรจคงไม่รับแจ้งแต่แฟนแฟนเขาเป็นตำรวจชั้นผู้ใหญ่ หลักฐานไม่มีเลย แต่เรียกแม่เราไปสอบสวน บอกให้แม่เราเซ็นยืนยันว่ารับทราบ
ตอนนั้นบ้านเราไม่มีเงินเลย ตำรวจบอกแม่เราว่าเดี๋ยวจะไปคุยให้จะได้จบๆกันไปไม่ต้องขึ้นศาล ให้แม่เราสฝส่ซองไป หนึ่งหมื่น
พอวันขึ้นศาลมันกลับกลายซเทเป็นว่า ที่เซ็นไปคือเป็นพยานว่าเราทำจริงๆเราไปว่าเขาจริงๆ
เงินนั้นคือเงินค่าเทอมน้องสาวเรา แม่เราเปิดร้านอาหารในสวน
เราอาจพลาดที่ไปอยู่สถานที่ที่แพงๆ ตอนนั้นเรายังต้องหาเงินส่งเสียแม่เลยเด็กอายุแค่17
ต้องมาเจอคนที่เลือดเย็นแบบนี้ใจร้ายไปไหม เขากะจะฟ้องพ่อแม่เราเพราะพ่อแม่เรามีที่มีทาง
ขอโทษนะคะ ถ้าทุกอย่างต้องถูกยึดเพราะเราทำ เราอยากตายๆเลย
ขึ้นศาลชั้นต้น ผู้พิพากษาก็รู้จักกัน ตัดสินให้เราผิด ประกันตัวด้วยเงินแสนนึง
พอสู้จนอุทรณ์ ยกฟ้อง เขาคืนเงินให้หมด
เขาไม่จบฟ้องฏีกาเราอีก คือตอนนี้เงินจ่ายค่าปรับก็ไม่มีเราคงติดคุกแน่ๆ แล้วถ้ามาฟ้องเรียกค่าเสียหายเป็นแสนๆ เราคงไม่มีจ่ายให้
เรารับได้ แต่เรารับไม่ได้ที่ตอนนี้แม่เรากำลังดิ้นรนหาเงินมาช่วยเรา
ไม่มีพรรคพวกโดนเขาดูถูกสารพัดว่าเราคนบ้านนอก ว่าพยายามตะเกียกตะกายอยากอยู่ที่ดีๆ โรงเรียนดีๆ
ตอนเช่าห้องเขาจ่าย30,000 ต่อเดือนไม่เคยขาดพอจะออกก็ไม่ให้ออกเงินเสียไปครึ่งแสนละกับการอยู่แค่สองเดือน