เวลาโดนเพื่อนหักอก ทำยังไงหรอครับ?

โดนเพื่อนทิ้งครับ ตอนนี้ก็ยังคุยอยู่ ผูกพัน แต่ไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้น รู้สึกจัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยครับ

ขอเล่าก่อนว่าเรารู้จักกันมาหลายปีแล้วครับอยู่ด้วยกันตัวติดกันตลอด ไม่รู้เหมือนกันว่าชอบขึ้นมาตอนไหนหรือเป็นความผูกพันจนขาดไม่ได้ ใครๆก็ล้อว่าเราเป็นแฟนกันแต่เราก็คุยกันว่าไม่ได้รู้สึกอะไร (ไอ้หัวใจตัวดี ถ้ารู้เร็วกว่านี้ก็ไม่เฮิร์ทแล้ว 555) ผ่านมาได้ซัก4-5ปี เราเริ่มห่างกันครับเพราะไม่ได้อยู่ใกล้กันแล้ว เห็นเค้าไปคุยกับคนอื่นก็ปวดใจ เลยบอกเค้าไปครับตอนนั้นทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ เพราะผมเองก็ "เxยน" เหลือเกินมีสิ่งเร้าจากที่ทำงาน เค้าเองก็แหย่ผมเพราะปกติเราคุยกันทะลึ่งๆอยู่แล้ว ไม่ได้คิดให้ดีว่าพูดอะไรออกไปบ้างแต่ก็บอกไปครับว่ารู้สึกยังไง เลยโดนตอบกลับมาว่า "กลัว" ครับ (55555555 เพราะเหตุนี้ยังคงเศร้าถึงทุกวันนี้เลย)

สรุปเธอบอกว่าไม่ได้คิดอะไรครับ บอกมาว่าถ้าชอบก็ชอบตั้งแต่แรกแล้วไม่ได้จะมาชอบเอาทีหลังหรอก แต่เธอก็ไม่อยากให้เราหายไปไหน อยากเป็นเพื่อนกันอยู่ ผมเองก็รู้สึกแบบนั้นครับ อยากเห็นเค้ามีความสุขไม่อยากทำร้ายเค้า (จริงๆก็อยากที่จะเป็นคนที่ทำให้เธอมีความสุขให้ได้)

สุดท้ายก็คุยกันว่าขอเวลาหน่อยมันไม่ง่ายที่จะลืมความรู้สึกที่เกิดขึ้น เพราะด้วยความที่เราเป็นคนที่อกหักก็อยากที่จะถอยออกมาจัดการตัวเองครับ แต่ก็ทำได้ไม่นานไม่วายห่วงว่าเค้าจะรู้สึกยังไงถ้าเราหายไป จะผิดใจกันอีกรึเปล่า บวกกับความอาวรของเราก็ยังทำให้ยังคุยกันอยู่เรื่อยๆครับ คิดว่าเอาก็เอาวะสักวันนึงเธอคงจะมองกลับมาเห็นค่าของความรู้สึกที่มีให้บ้าง

แต่แล้วเวลาผ่านไปไม่กี่เดือนก็เริ่มที่จะมีคนที่3เข้ามาให้ได้ยินชัดเจนขึ้น เขาเป็นเพื่อนเก่าของผมเอง คนที่เริ่มคุยกับเธอตอนที่เราห่างกันใหม่ๆก็คนนี้แหละครับ ผมแนะนำให้เธอได้รู้จักกับกลุ่มเพื่อนเก่าของผมทุกคนและในตอนนั้นยังไม่มีใครรู้ว่าผมชอบเธอครับ (แต่พวกมันก็เดากันได้แหละครับเพราะผมเป็นคนที่แสดงออกทางสีหน้าชัดเจนเพื่อนคนอื่นๆเคยบอกให้ฟังว่าแค่มองหน้าก็รู้ว่าหึง 5555+)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนแรกผมก็สงสัยว่าเขาชอบเธอรึเปล่า เลยเข้าไปดักคอไว้ว่าผมรู้สึกยังไงเขาเลยกลายเป็นคนแรกที่ได้ยินความรู้สึกของผมก่อนเธอซะอีก
เขาสนิทกับเธอมากขึ้น รู้ทั้งรู้ว่าเราไม่มีสิทแต่ก็รู้สึกว่าถอนตัวออกไปจากตรงนี้ไม่ได้ ทั้งยังรักยังห่วง จะทิ้งหนีหายไปเลยก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดี สับสนกับตัวเองมากๆๆๆ ฝ่ายนึงคือเพื่อนสนิทที่เรายังแอบหวังอยู่ อีกฝ่ายคือเพื่อนเก่าที่คบกันมานาน

ผมเครียดเรื่องนี้มาก เพื่อนคนอื่นๆก็เริ่มเห็นว่าเขากับเธอสนิทกันมากขึ้นก็พลอยมองเขาไม่ดีไปด้วย ผมเองก็ยังเฮิร์ทไม่หายจนแล้วจนรอดก็กลายเป็นว่าผมทนไม่ไหวครับ สุดท้ายมันก็ระเบิดออกมาทุกคนก็โยนความรู้สึกใส่กันจนเละไปหมดสรุปเฮิร์ททุกฝ่ายครับ

ผ่านจากเหตุการนั้นมาทุกวันนี้ยังคงคุยกันอยู่เหมือนเดิมครับ กับเพื่อนคนนั้น กับเธอผมก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมอยากที่จะสานต่อความรู้สึกที่มันไม่เคยชัดเจน ตอนนี้รู้สึกเหมือนระเบิดเวลาครับ รอวันที่มันจะหมุนกลับมาระเบิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ผมชอบเธอมากจริงๆ ผ่านมาเกือบปีแล้วนับตั้งแต่ผมบอกชอบเธอไปครั้งแรก รู้ทั้งรู้ว่าโง่รักตัวเองไม่เป็น แต่ก็ยังโงหัวไม่ขึ้น มีความคิดที่จะตัดใจหนีทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังก็มีคำพูดของเธอว่า"นั่นเป็นเรื่องถนัดของแกหนิ"รั้งไว้อยู่ จะลุยจีบให้รู้แล้วรู้รอดก็ไม่ได้จะกลายเป็นเร่งให้ระเบิดเดินเร็วขึ้นอีก

วันก่อนได้ยินมาว่าเธอจัดทริปจะไปเที่ยวกันกับเพื่อนๆแล้วมีเค้าไปเป็นตัวแถม รู้สึกดาวน์กลับมาเลยครับทั้งๆที่เราก็รู้ว่าอาจเป็นเพราะเราอยู่ไกลกว่า อาจจะไม่สะดวก หรืออาจจะไม่อยากให้เราไปเพราะเค้ารู้ว่าเราชอบเค้า

แต่ผมเริ่มไม่ชอบการที่ถูกวางไว้บนหิ้งแล้วสิเป็นเพื่อนคนสำคัญที่หายไปไหนไม่ได้ เป็นของตาย ทั้งๆที่เริ่มรู้สึกอย่างนั้นแต่ก็ยังยอมเป็นให้กับเธอ
ถึงผมจะรู้สึกว่าอยากให้เธอชอบผมบ้าง ไม่อยากที่จะเสียเพื่อนบ้าง ยังคงตัดใจไม่ได้แบกทุกอย่างไว้เหมือนจะเป็นบ้า
แต่ตอนนี้มีความรู้สึกว่าอยากที่จะเป็นคนที่ดีกว่านี้มีความสุขกว่านี้ครับ ไม่อยากเป็นตัวปัญหาอีกแล้ว แต่ก็ไม่รู้ควรจะทำยังไงดี

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ครับ