สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้
กระทู้นี้เราไม่หวังอะไรมาก เราแค่อยากระบายความในใจ
เราขอเรียกแทนตัวเองว่า A เราเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง หน้าตาไม่หล่อมาก อวบๆ ใส่แว่น
ท่าทางอะไร เกือบเข้าขั้น "ตุ๊ด" เลยแหละ เราชอบอยู่กลุ่มผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย
เพราะตั้งแต่เกิดมา เราก็อยู่กับแม่ พี่สาว ป้า มันเป็นความชินที่เราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้จริงๆ
เราเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง 2 คน คนแรกตั้งแต่ป.5 คนที่สอง ม.1 ตอนนี้เราอยู่ชั้นม.3
เราชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่ เขาอยู่ม.4 เรารู้จักเขาได้เพราะว่า ตั้งแต่เปิดเทอมเราตั้งใจออกกำลังกาย
เตรียมรด. ม.4 เราเลือกเล่นบาส เพราะความจริงก็ชอบอยู่แล้ว
เราเล่นบาสไปได้ประมาณ 2 อาทิตย์ เราไปรู้จักรุ่นพี่คนนึง ครั้งแรกที่เราเห็นเขา
ไม่ชอบเท่าไหร่ เขาเป็นคนเล่นแรงมาก ดูไม่น่าไว้ใจ เหมือนนักเลงคนนึง
เอาง่ายๆคือ ตอนนั้นตัดสินจากภายนอกล้วนๆ
ผ่านไปอีกหลายเดือน เพื่อนเราคนนึงร้องไห้เพราะเรื่องอะไรสักอย่าง เราจำไม่ได้จริงๆ
เราก็ปลอบเพื่อนอยู่ แล้วพี่เขาก็เข้ามาช่วยปลอบด้วย
ตอนนั้นเรารู้สึกแบบ คนแบบนี้มันจะปลอบใครได้วะ?
สุดท้าย.. เขาทำให้เพื่อนเรายิ้มได้ ตอนนั้นใจเรามันรู้สึกแปลกๆ เวลาเห็นรอยยิ้มเขา
ในเย็นวันนั้นตอนเลิกเรียน เรานั่งอยู่ที่ศาลายาว พี่เขาก็เดินเข้ามาแล้วขำอะไรซักอย่าง
เราก็แบบ พี่.. เป็นไรอ่ะ.. แล้วเขาก็ขำจนตัวเขาเอนมาซบเรา
คือตอนนั้นใจมันตุ้มๆต่อมๆแล้ว มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก "รู้สึกชอบ"
หลังจากวันนั้น เป็นวันเสาร์-อาทิตย์พอดี อาการเริ่มออก เราส่องเฟสเขาทั้งวันเลย
แอดเฟรนด์เขาไป เขาก็รับ
แล้วเราก็ทักไปว่า พี่.. นี่ A เองนะเผื่อไม่รู้ แล้วเขาก็อ่าน แต่ไม่ตอบอะไรนะ ตอนนั้นก็เฟลนิดนึง ;;-;;
แต่เราก็นั่งส่องเฟสต่อไปเรื่อยๆ จนมโนไปไกลจนจากชอบมันเป็น "ความรัก" ไปแล้ว
เราตัดสินใจจะบอกเพื่อนสนิทคนนึงในวันจันทร์
พอถึงเวลาจริงๆ เราทำใจทั้งวันเลย สุดท้ายก็บอกไป
เพื่อนเราก็ตกใจมาก เพราะเพื่อนคิดไม่ถึงว่าเราจะชอบผู้ชายจริงๆ
แต่เพื่อนก็บอกเราว่า "ไม่เป็นไรเว่ย ต่อให้ชอบผู้ชาย ก็เป็นเพื่อนกู"
ตอนนั้นเราน้ำตาไหลออกมา คือมันรู้สึกดีมากที่เพื่อนรับได้
ผ่านไปถึงวันศุกร์ตอนเย็น พี่เขาเข้ามานั่งด้วย แต่ตอนนั้นเราอารมณ์ไม่ดี
เลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่เขาก็ถามเรานะ เป็นอะไรอ่ะ? ไม่ได้ถามแบบหาเรื่องนะ
ตอนนั้นเราบอกว่า เปล่า แล้วก็เดินกลับบ้านไปเลย
หลังจากนั้นเสาร์-อาทิตย์ เราทักไปบอกเขาว่า
Aไม่ได้เป็นอะไร Aแค่อารมณ์ไม่ดี พี่ไม่ต้องคิดมากนะ
(เราเป็นคนที่ชอบแทนตัวเองด้วยชื่อตัวเอง)
พี่เขาตอบมาว่า อืมๆ
เราก็ตอบไปอีกว่า
อ้าว ตอบด้วยหรอ
เห็นปกติไม่ตอบ
ดีจัง
พี่เขาก็ตอบกลับมาว่า
พี่ > พี่คุยกับ... อยู่
ตอนนั้นใจเราแบบ.. หัวใจร้าวมาก
เรา > แฟนพี่หรอ?
อืม < พี่
เรา > Aไปแล้วนะ
เรา > ไม่กวนแล้ว
แล้วก็จบการสนทนา..
ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก หนักแบบว่า.. ปวดหัว อ้วก..
พอวันจันทร์ก็ไประบายกับเพื่อน
เพื่อนบอกว่า เขามีแฟนแล้ว แต่ว่าคบกันเล่นๆ อยากคบก็คบ อยากเลิกก็เลิก
ตอนนั้นเราก็ดีใจนิดๆ แต่เรารู้สึกว่า ถ้าเรารักเขาต่อไป
มันบาปไหม.. เราคิดแบบนี้มาตลอดจนตอนนี้
แต่อะไรๆกลับดีขึ้น
พี่เขาจากที่เรียกเราว่า ไอเxี้ยA เป็น A เฉยๆแล้ว
น้ำเสียงในการพูดกับเรา มันโครตอ่อนนุ่มเลย
เพื่อนบอกว่าเขาแอบมองเราบ่อยมากๆ
ตอนนั้นเราเขินมาก จนคิดที่จะทำคุกกี้ไปให้
พอถึงวันที่จะซื้อวัตถุดิบ เราตั้งใจจะซื้อเย็นวันนั้น
แต่พี่เขาข้อเท้าพลิก.. ตอนนั้นเราสงสารมาก อยากช่วย แต่เราไม่กล้า
จนอยู่ดีๆ พี่เขาเรียกเรา ขอยืมโทรศัพท์ ตอนนั้นเราไม่คิดเลยว่าเขาจะเรียกเรา
ทั้งๆที่เพื่อนเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เราก็รีบวิ่งเอาไปให้
แล้วถามอาการ ในวันนั้นพี่เขาก็กลับบ้านแล้วไม่มาโรงเรียน 2 วัน
เรายืมโทรศัพท์เพื่อน (เพื่อนคนที่รู้เรื่องที่เราชอบแล้ว)
ทักไปว่า
เป็นอะไรมากไหม
ดีขึ้นรึยัง
ประคบบ่อยๆดูมันอาจจะดีขึ้นนะ
พี่เขาตอบมาว่า พรุ่งนี้ก็ไปได้แหละ
ย้ำว่าใช้เฟสของเพื่อนคุย เพราะเราไม่กล้า เราเขินมาก --
วันต่อมา เราทำคุกกี้ไว้แล้ว แบ่งของเพื่อนๆไว้ 20 ชิ้น
ให้พี่เขา 5 ชิ้น (แยกกล่องด้วย)
พอเราไปถึงที่นั่งประจำของเรา พี่เขาก็วิ่งมาใกล้ตรงที่เรานั่งพอดี
พี่เขาเห็นเรา แล้วก็ยิ้มให้เรานิดๆ เป็นรอยยิ้มที่อ่อนหวานมาก ไม่ใช่ยิ้มทั่วไปอ่ะ
แต่ตอนนั้นด้วยความเขินเราจึงทำหน้านิ่งกลบ ไม่รู้เขาจะคิดไง
เรารีบเอาคุกกี้ไปให้ บอกว่าคิดว่าพี่ไม่มา ก็เลยทำแยกไว้ให้ชิม
แล้วก็วิ่งออกไปเลย เพื่อนบอกว่า เขายิ้มด้วยตอนที่ได้คุกกี้
+เพื่อนคนที่เรายืมมือถือบอกว่า พี่เขาเข้ามาคุยเรื่องที่เราเอามือถือเพื่อนทักไป
เพื่อนเราบอกว่า เพื่อนเราไม่ได้เป็นคนทัก แล้วพี่เขาก็สวนทันที Aหรอ?
เพื่อนเราก็พยักหน้าไปตามระเบียบ
แล้วเย็นวันนั้นพี่เขาก็ไม่คุยกับเราเลย ตอนนั้นเครียดมาก ร้องไห้
เราทำอะไรผิดวะ? คุกกี้ไม่อร่อยหรอ..?
วันที่เราให้คุกกี้เป็นวันศุกร์อีกแล้ว ;;ww;;;
ประมาณวันเสาร์ พี่เขาเลิกกับแฟนเราก็แอบดีใจนิดๆนะ
พออาทิตย์ต่อมาเป็นสัปดาห์ของการสอบ
โชคร้าย ม.ต้น กับ ม.ปลาย สอบสลับวันกัน
ทำให้ไม่เจอหน้าเขาทั้งอาทิตย์เลย
แล้วอาทิตย์ล่าสุดนี้.. อาทิตย์ที่เราเขียนกระทู้อยู่..
พี่เขาแทบไม่มองเราเลย แทบไม่คุยเลย
จนวันศุกร์ (อีกแล้ว)
เพื่อนเราไปถามเพื่อนสนิทของพี่เขาว่า
รู้ไหมว่า Aชอบใคร
เพื่อนพี่เขาชี้ไปที่พี่เขา แล้วพี่เขาก็หันมาพอดี
แล้วพี่เขาก็ถามเพื่อนเราว่า Aชอบกูหรอ?
แล้วก็ถามเพื่อนเราอีกคนว่า Aชอบกูหรอ?
ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากอีกแล้ว เครียดมาก กลัวเขารังเกียจเรา กลัวมองหน้าไม่ติด
นี่ก็ปิดเทอมจนถึง 24/10/2018
เราอยากถามทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า
1.เราควรทำอย่างไรต่อไปดี
2.เขาจะเกลียดเราไหม
3.ถ้าเปิดเทอมแล้วเจอเขา เราควรทำตัวยังไงดี
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ อาจจะเล่างงๆไปบ้าง ขออภัยด้วยนะครับ
ขอคำปรึกษาเรื่องความรัก (เกย์)
กระทู้นี้เราไม่หวังอะไรมาก เราแค่อยากระบายความในใจ
เราขอเรียกแทนตัวเองว่า A เราเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง หน้าตาไม่หล่อมาก อวบๆ ใส่แว่น
ท่าทางอะไร เกือบเข้าขั้น "ตุ๊ด" เลยแหละ เราชอบอยู่กลุ่มผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย
เพราะตั้งแต่เกิดมา เราก็อยู่กับแม่ พี่สาว ป้า มันเป็นความชินที่เราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้จริงๆ
เราเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง 2 คน คนแรกตั้งแต่ป.5 คนที่สอง ม.1 ตอนนี้เราอยู่ชั้นม.3
เราชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่ เขาอยู่ม.4 เรารู้จักเขาได้เพราะว่า ตั้งแต่เปิดเทอมเราตั้งใจออกกำลังกาย
เตรียมรด. ม.4 เราเลือกเล่นบาส เพราะความจริงก็ชอบอยู่แล้ว
เราเล่นบาสไปได้ประมาณ 2 อาทิตย์ เราไปรู้จักรุ่นพี่คนนึง ครั้งแรกที่เราเห็นเขา
ไม่ชอบเท่าไหร่ เขาเป็นคนเล่นแรงมาก ดูไม่น่าไว้ใจ เหมือนนักเลงคนนึง
เอาง่ายๆคือ ตอนนั้นตัดสินจากภายนอกล้วนๆ
ผ่านไปอีกหลายเดือน เพื่อนเราคนนึงร้องไห้เพราะเรื่องอะไรสักอย่าง เราจำไม่ได้จริงๆ
เราก็ปลอบเพื่อนอยู่ แล้วพี่เขาก็เข้ามาช่วยปลอบด้วย
ตอนนั้นเรารู้สึกแบบ คนแบบนี้มันจะปลอบใครได้วะ?
สุดท้าย.. เขาทำให้เพื่อนเรายิ้มได้ ตอนนั้นใจเรามันรู้สึกแปลกๆ เวลาเห็นรอยยิ้มเขา
ในเย็นวันนั้นตอนเลิกเรียน เรานั่งอยู่ที่ศาลายาว พี่เขาก็เดินเข้ามาแล้วขำอะไรซักอย่าง
เราก็แบบ พี่.. เป็นไรอ่ะ.. แล้วเขาก็ขำจนตัวเขาเอนมาซบเรา
คือตอนนั้นใจมันตุ้มๆต่อมๆแล้ว มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก "รู้สึกชอบ"
หลังจากวันนั้น เป็นวันเสาร์-อาทิตย์พอดี อาการเริ่มออก เราส่องเฟสเขาทั้งวันเลย
แอดเฟรนด์เขาไป เขาก็รับ
แล้วเราก็ทักไปว่า พี่.. นี่ A เองนะเผื่อไม่รู้ แล้วเขาก็อ่าน แต่ไม่ตอบอะไรนะ ตอนนั้นก็เฟลนิดนึง ;;-;;
แต่เราก็นั่งส่องเฟสต่อไปเรื่อยๆ จนมโนไปไกลจนจากชอบมันเป็น "ความรัก" ไปแล้ว
เราตัดสินใจจะบอกเพื่อนสนิทคนนึงในวันจันทร์
พอถึงเวลาจริงๆ เราทำใจทั้งวันเลย สุดท้ายก็บอกไป
เพื่อนเราก็ตกใจมาก เพราะเพื่อนคิดไม่ถึงว่าเราจะชอบผู้ชายจริงๆ
แต่เพื่อนก็บอกเราว่า "ไม่เป็นไรเว่ย ต่อให้ชอบผู้ชาย ก็เป็นเพื่อนกู"
ตอนนั้นเราน้ำตาไหลออกมา คือมันรู้สึกดีมากที่เพื่อนรับได้
ผ่านไปถึงวันศุกร์ตอนเย็น พี่เขาเข้ามานั่งด้วย แต่ตอนนั้นเราอารมณ์ไม่ดี
เลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่เขาก็ถามเรานะ เป็นอะไรอ่ะ? ไม่ได้ถามแบบหาเรื่องนะ
ตอนนั้นเราบอกว่า เปล่า แล้วก็เดินกลับบ้านไปเลย
หลังจากนั้นเสาร์-อาทิตย์ เราทักไปบอกเขาว่า
Aไม่ได้เป็นอะไร Aแค่อารมณ์ไม่ดี พี่ไม่ต้องคิดมากนะ
(เราเป็นคนที่ชอบแทนตัวเองด้วยชื่อตัวเอง)
พี่เขาตอบมาว่า อืมๆ
เราก็ตอบไปอีกว่า
อ้าว ตอบด้วยหรอ
เห็นปกติไม่ตอบ
ดีจัง
พี่เขาก็ตอบกลับมาว่า
พี่ > พี่คุยกับ... อยู่
ตอนนั้นใจเราแบบ.. หัวใจร้าวมาก
เรา > แฟนพี่หรอ?
อืม < พี่
เรา > Aไปแล้วนะ
เรา > ไม่กวนแล้ว
แล้วก็จบการสนทนา..
ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก หนักแบบว่า.. ปวดหัว อ้วก..
พอวันจันทร์ก็ไประบายกับเพื่อน
เพื่อนบอกว่า เขามีแฟนแล้ว แต่ว่าคบกันเล่นๆ อยากคบก็คบ อยากเลิกก็เลิก
ตอนนั้นเราก็ดีใจนิดๆ แต่เรารู้สึกว่า ถ้าเรารักเขาต่อไป
มันบาปไหม.. เราคิดแบบนี้มาตลอดจนตอนนี้
แต่อะไรๆกลับดีขึ้น
พี่เขาจากที่เรียกเราว่า ไอเxี้ยA เป็น A เฉยๆแล้ว
น้ำเสียงในการพูดกับเรา มันโครตอ่อนนุ่มเลย
เพื่อนบอกว่าเขาแอบมองเราบ่อยมากๆ
ตอนนั้นเราเขินมาก จนคิดที่จะทำคุกกี้ไปให้
พอถึงวันที่จะซื้อวัตถุดิบ เราตั้งใจจะซื้อเย็นวันนั้น
แต่พี่เขาข้อเท้าพลิก.. ตอนนั้นเราสงสารมาก อยากช่วย แต่เราไม่กล้า
จนอยู่ดีๆ พี่เขาเรียกเรา ขอยืมโทรศัพท์ ตอนนั้นเราไม่คิดเลยว่าเขาจะเรียกเรา
ทั้งๆที่เพื่อนเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เราก็รีบวิ่งเอาไปให้
แล้วถามอาการ ในวันนั้นพี่เขาก็กลับบ้านแล้วไม่มาโรงเรียน 2 วัน
เรายืมโทรศัพท์เพื่อน (เพื่อนคนที่รู้เรื่องที่เราชอบแล้ว)
ทักไปว่า
เป็นอะไรมากไหม
ดีขึ้นรึยัง
ประคบบ่อยๆดูมันอาจจะดีขึ้นนะ
พี่เขาตอบมาว่า พรุ่งนี้ก็ไปได้แหละ
ย้ำว่าใช้เฟสของเพื่อนคุย เพราะเราไม่กล้า เราเขินมาก --
วันต่อมา เราทำคุกกี้ไว้แล้ว แบ่งของเพื่อนๆไว้ 20 ชิ้น
ให้พี่เขา 5 ชิ้น (แยกกล่องด้วย)
พอเราไปถึงที่นั่งประจำของเรา พี่เขาก็วิ่งมาใกล้ตรงที่เรานั่งพอดี
พี่เขาเห็นเรา แล้วก็ยิ้มให้เรานิดๆ เป็นรอยยิ้มที่อ่อนหวานมาก ไม่ใช่ยิ้มทั่วไปอ่ะ
แต่ตอนนั้นด้วยความเขินเราจึงทำหน้านิ่งกลบ ไม่รู้เขาจะคิดไง
เรารีบเอาคุกกี้ไปให้ บอกว่าคิดว่าพี่ไม่มา ก็เลยทำแยกไว้ให้ชิม
แล้วก็วิ่งออกไปเลย เพื่อนบอกว่า เขายิ้มด้วยตอนที่ได้คุกกี้
+เพื่อนคนที่เรายืมมือถือบอกว่า พี่เขาเข้ามาคุยเรื่องที่เราเอามือถือเพื่อนทักไป
เพื่อนเราบอกว่า เพื่อนเราไม่ได้เป็นคนทัก แล้วพี่เขาก็สวนทันที Aหรอ?
เพื่อนเราก็พยักหน้าไปตามระเบียบ
แล้วเย็นวันนั้นพี่เขาก็ไม่คุยกับเราเลย ตอนนั้นเครียดมาก ร้องไห้
เราทำอะไรผิดวะ? คุกกี้ไม่อร่อยหรอ..?
วันที่เราให้คุกกี้เป็นวันศุกร์อีกแล้ว ;;ww;;;
ประมาณวันเสาร์ พี่เขาเลิกกับแฟนเราก็แอบดีใจนิดๆนะ
พออาทิตย์ต่อมาเป็นสัปดาห์ของการสอบ
โชคร้าย ม.ต้น กับ ม.ปลาย สอบสลับวันกัน
ทำให้ไม่เจอหน้าเขาทั้งอาทิตย์เลย
แล้วอาทิตย์ล่าสุดนี้.. อาทิตย์ที่เราเขียนกระทู้อยู่..
พี่เขาแทบไม่มองเราเลย แทบไม่คุยเลย
จนวันศุกร์ (อีกแล้ว)
เพื่อนเราไปถามเพื่อนสนิทของพี่เขาว่า
รู้ไหมว่า Aชอบใคร
เพื่อนพี่เขาชี้ไปที่พี่เขา แล้วพี่เขาก็หันมาพอดี
แล้วพี่เขาก็ถามเพื่อนเราว่า Aชอบกูหรอ?
แล้วก็ถามเพื่อนเราอีกคนว่า Aชอบกูหรอ?
ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากอีกแล้ว เครียดมาก กลัวเขารังเกียจเรา กลัวมองหน้าไม่ติด
นี่ก็ปิดเทอมจนถึง 24/10/2018
เราอยากถามทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า
1.เราควรทำอย่างไรต่อไปดี
2.เขาจะเกลียดเราไหม
3.ถ้าเปิดเทอมแล้วเจอเขา เราควรทำตัวยังไงดี
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ อาจจะเล่างงๆไปบ้าง ขออภัยด้วยนะครับ