เรื่องเกิดขึ้นที่ป้ายรถเมล์ข้างโรงพยาบาลสัตว์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

เมื่อวันพฤหัสที่แล้วเราลงรถตู้ที่ป้ายรถเมล์ข้าง ๆ กับโรงพยาบาลสัตว์เกษตรซึ่งตรงนั้นมันจะมีวินมอเตอร์ไซค์อยู่ค่ะ ตอนที่เรากำลังจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลก็มีเสียงผู้ชายคนนึงที่นั่งอยู่ตรงป้ายรถเมล์ตรงที่นั่งรอรถเมล์ของผู้โดยสารน่ะค่ะถามเราว่าจะไปไหนครับ คือเค้าตั้งแผงขายของตรงวินมอเตอร์ไซค์แต่ถามหาลูกค้าให้วินเฉย ๆ ค่ะ ทีนี้เราก็ไม่ได้ตอบเพราะเราจะถึงอยู่แล้วอ่ะค่ะ แล้วเราก็ไม่จำเป็นต้องตอบทุกคนที่คุยกับเรา พอดีวันนั้นเราใส่กระโปรงกับกางเกงขาสั้นกระชับสัดส่วนสีเนื้อข้างในค่ะ ความยาวมันก็จะประมาณเท่ากระโปรงพอดีแล้วเราก็ต้องคอยดึงกระโปรงลงมาปิดคลุมไม่ให้เห็นกางเกงข้างในทุกครั้งที่ลุกยืนเพราะมันจะรั้งขึ้นไปจนเห็นขากางเกงค่ะซึ่งแฟนเราเคยบอกว่ามันตลก พอเค้าถามจบเรานึกขึ้นได้ว่าเพิ่งลุกจากเบาะรถตู้มาเราเลยดึงกระโปรงลงเพื่อปิดกางเกงข้างในแล้วทีนี้ลุงคนนั้นมันคิดว่าเรากลัวมันมองขาอ่อนเลยปิดไม่ให้มันดูค่ะ มันตะโกนด่าเราดังมากว่า โอ๊ย กุไม่อยากดูหรอกขาน่ะ ขาก็แตก บลา ๆๆ เราอายเลยเดินหนีมาเพราะถ้าไปสู้ตอนนั้นพรรคพวกมันเป็นวินมอเตอร์ไซค์ก็อยู่กันเยอะค่ะ คือแค่เราไม่ตอบมันมันต้องมาด่ากุขนาดนี้เลยเหรอ เกินไปอ่ะค่ะ แล้วเราคือไม่ได้ทำอะไรให้มันเลยจริง ๆ เรามาอยู่กรุงเทพจริงจังได้สามปีค่ะแล้วก็มันมีของกินอร่อยเยอะ น้ำหนักเราเลยขึ้นมาสิบกิโล ขาก็มีแตกบ้างเพราะอ้วนแถว ๆ น่องค่ะ คนที่ด่าเราคือคนที่ถือโต๊ะพับได้อ่ะ ปากจัดขนาดนี้วินมอไซค์ไม่น่าให้มาขายของด้วยเลย