ความห่างไกลเป็นอุปสรรคสำหรับความรักอย่างฉัน?

นี่เป็นกระทู้เเรกที่เราเขียนค่ะ เราเกิดมาในครอบครัวที่โดนบังคับเรื่องความรัก เรามีแฟนตอนเราอยู่ปี1ค่ะ เรากับแฟนเจอกันตอนที่เราฝึกงานที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เค้าดีกับเรามาก จนเราได้คบกันตอนกำลังฝึกงานจนตอนนี้คบกันมาได้ 2ปี5เดือน และตอนนั้นเราได้ฝึกงานจนครบกำหนดกลับ กทม. เรากับแฟนก็ได้ห่างกัน ตอนแรกๆเราคิดว่า ไม่เป็นไรหรอกเดี่ยวแฟนเราก็คงมาหา จนเรารอเค้าทุกวันๆ จนครบ1ปีเต็มๆที่เราไม่ได้เจอแฟนเลยแต่เราก็ติดต่อกันมาโดยตลอด เราเสียใจเราคิดถึงเค้า แต่เราก็พยายามเข้าใจ จนวันนึง เค้าได้มาหาเรา เราดีใจมากค่ะ แต่ก่อนที่เค้าจะมาหาเราๆได้บอกพ่อแม่ก่อนว่าเค้าจะมาหา แต่ตอนที่เค้ามาหาเราๆกลับต้องมานั่งคิดมากเรื่องครอบครัว พ่อแม่จะติดต่อหาเราทุกวัน ต้องวิดีโอคอล ซึ่งตอนนั้น เราอยู่กับแฟนเราด้วย เราพาแฟนเราไปหาห้องพัก จะพาไปห้องเรา พี่สาวเราก็อยุ่ เราคิดหนักมาก เราจะทำยังไง เราก็ได้แต่โกหกพ่อแม่มาตลอด จนทำให้เราเจอเค้าครั้งนี้ทำให้เราอึดอัด ไม่ว่าเราจะไปไหนทำอะไรพ่อแม่ก็โทรเช็คตลอด เรารู้ว่าพ่อแม่เราเป็นห่วงเรา แต่การที่เราจะได้เจอแฟนครั้งนึงมันยากและมันไม่ง่ายเลย เค้าทำงานไม่มีเวลามาหาเรา พอเค้ากลับไปทำงานเราก็ได้คุยผ่านทางมือถือปกติแต่เรากลับทะเลาะกันมากขึ้นๆๆมากจนขอเลิกมานับครั้งไม่ถ้วนแต่เราก็ยังไม่ได้เลิกกัน เค้าชอบทำร้ายเราด้วยคำพูดที่ไม่ดี เรารุ้สึกไม่โอเค และเราก็อยุ่ห่างกันจนทำให้ปรับความเข้าใจกันยาก และตอนนี้เค้าก็ตกงานมาเกือบ8เดือนแล้ว ไม่มีเเม้กระทั่งเงินที่จะมาหาเรา จนตอนนี้เราอยู่ปี4แล้ว เรากับแฟนเรา ได้เจอกันแค่2ครั้ง ในเวลา2ปี5เดือนที่เราคบกัน ตอนที่ไม่ได้อยุ่ด้วยกันเราชอบทะเลาะกันหนักมากแทบจะทุกวันพอได้เจอกันเราก็ไม่เคยทะเลาะกันเลยย หรือว่าเป็นเพราะระยะทางที่ทำให้เราต้องเป็นแบบนี้ เราควรจะทำยังไงคะ เราไม่อยากรอเค้า เราเหนื่อยกับการรอคอย ไม่รู้วันไหนเค้าจะมาหาเรา เราอยากไปหาเค้าแต่ติดตรงครอบครัว ใครมีข้อเเนะนำช่วยเราหน่อยยนะคะ