สวัสดีดีค่า เรามาเรียนต่อป โทเมืองนอก
ความรู้สึกตอนนี้ท้อมากๆ เครียด สิ้นหวัง ตอนนี้โคม่ามาก
แค่เห็นตารางงานที่ต้องส่ง ต้องสอบ งานกลุ่มที่ต้องทำ ก็เหนื่อย มองไม่เห็นหนทาง รู้สึกไม่มีความสุขเลย
เราไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองแย่ขนาดนี้มาก่อน ตอนเรียนเมืองไทยเราเป็น head กลุ่มตลอด
แต่พอมาที่นี่ฝรั่งในห้องเราแย่งกันตอบคำถาม เวลาเค้า discuss กัน เรายังฟังที่เค้า discuss กันไม่ออก
ทำให้เราไม่สามารถมี participation ในคลาส หรือในกลุ่ม
เรามีประสบการณ์ทำงาน แต่รู้สึกว่ายังสู้เด็กฝรั่งจบใหม่ในคลาสไม่ได้เลย
บางครั้งทั้งคาบเราไม่ได้พูดอะไรสักคำ (สงสัยว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่
)
พอเวลาจะตอบได้ เราก็ตอบช้ากว่าคนอื่น เพราะเราต้องเรียบเรียงประโยคก่อนตอบ 555 เศร้าแต่จริงค่ะ
เราพยายามอ่าน reading list ทั้งคืนก่อนเข้าเรียน นักเรียนฝรั่งห้องเราอ่านก่อนเข้าห้องเรียนก็ตอบคำถามได้ชิวๆ
เราเครียดรู้สึกแย่เพราะเราเอาตัวเองไปเปรียนเทียบกับคนอื่นเปล่าคะ และ
เราควรคิดหรือปรับความคิดยังไงดีคะ ให้กำลังใจตัวเองยังไง เราสงสารตัวเอง เราพยายามบอกตัวเองให้สู้ทุกวัน
แต่เราก็ยังเศร้ากับเครียดอยู่ดี
ขอบคุณค่ะ
ขอกำลังใจ/ข้อคิด สำหรับคนมาเรียนต่อป โทเมืองนอก
ความรู้สึกตอนนี้ท้อมากๆ เครียด สิ้นหวัง ตอนนี้โคม่ามาก
แค่เห็นตารางงานที่ต้องส่ง ต้องสอบ งานกลุ่มที่ต้องทำ ก็เหนื่อย มองไม่เห็นหนทาง รู้สึกไม่มีความสุขเลย
เราไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองแย่ขนาดนี้มาก่อน ตอนเรียนเมืองไทยเราเป็น head กลุ่มตลอด
แต่พอมาที่นี่ฝรั่งในห้องเราแย่งกันตอบคำถาม เวลาเค้า discuss กัน เรายังฟังที่เค้า discuss กันไม่ออก
ทำให้เราไม่สามารถมี participation ในคลาส หรือในกลุ่ม
เรามีประสบการณ์ทำงาน แต่รู้สึกว่ายังสู้เด็กฝรั่งจบใหม่ในคลาสไม่ได้เลย
บางครั้งทั้งคาบเราไม่ได้พูดอะไรสักคำ (สงสัยว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่
พอเวลาจะตอบได้ เราก็ตอบช้ากว่าคนอื่น เพราะเราต้องเรียบเรียงประโยคก่อนตอบ 555 เศร้าแต่จริงค่ะ
เราพยายามอ่าน reading list ทั้งคืนก่อนเข้าเรียน นักเรียนฝรั่งห้องเราอ่านก่อนเข้าห้องเรียนก็ตอบคำถามได้ชิวๆ
เราเครียดรู้สึกแย่เพราะเราเอาตัวเองไปเปรียนเทียบกับคนอื่นเปล่าคะ และ
เราควรคิดหรือปรับความคิดยังไงดีคะ ให้กำลังใจตัวเองยังไง เราสงสารตัวเอง เราพยายามบอกตัวเองให้สู้ทุกวัน
แต่เราก็ยังเศร้ากับเครียดอยู่ดี
ขอบคุณค่ะ