คนที่เราแอบรัก มาเล่นกับความรู้สึกเรา ควรทำยังไงดี ขอเพ้อมากหน่อย อึดอัดใจเจ้าของ

เขารู้ว่าเราคิดเกินเลย เขาพยายามเค้น เราก็เบนมาตลอด เขาชอบมาทำให้รู้สึกมากขึ้นทุกที มาคุย มาหยอก มาถามซ้ำเหมือนกังวลแทน หรือเป็นห่วงเรา ผิวเผินบางทีเราก็รับรู้ได้ว่าเขาคิดกับเราแค่พี่น้อง แต่เขาก็ชอบอาศัยจังหวะเพื่อเค้นหาความในใจของเรา ว่าปิดบังอะไรอยู่ใช่ไหม คิดอะไรกับพี่หรือเปล่า แน่นอนเราตั้งคำถาม ความรู้สึกที่เรามีมันรบกวนเขามากเกินไปใช่ไหม
เขาจะย้ายไปทำงานต่างจังหวัด อยู่คนละภาคเลย ใจเราว้าวุ่นร้อนรนอยากทำอะไรสักอย่าง แต่ปฏิกิริยาที่เราตอบสนองให้อีกฝ่ายคือความนิ่งเฉย อยากรุกใส่เขา แต่พอรู้ว่าเขาจะไกลออกก็แอบท้อ อยากอ่อนแอ ปล่อยให้น้ำตาไหลใส่ใจ
ไปเที่ยวเลยซื้อของฝากมาฝากพี่ๆที่ทำงาน ให้พี่ๆแกเลือกเอง เป็นพวงกุญแจ พอเรามีให้ พี่เขาก็มีให้เราเหมือนกัน เป็นรูปปืน พร้อมคำพูดเลี่ยนๆ เราจะได้มีกันและกัน ให้ตอนที่ไม่มีใครสนใจ แหม่ ใจเราน้ออ่อนวูบกว่าเดิม วันนั้นมีความสุขมาก หลายครั้งที่พี่เขาอ้อนใส่รู้ไหมหวั่นไหว ชอบขึ้นมากกว่าเดิมอีก
พี่กัดพวงกุญแจของฝากจากเราด้วย กัดมุม ตาก็มองมา แล้วพูดว่า พี่ก็นึกว่า ช็อกโกแลต ใจเราแอบหวิว คิดเตลิด พี่คิดเหมือนกันกับเราใช่ไหม แล้วพี่ก็ห้อยพวงกุญแจนั่นใส่กุญแจรถ
รู้ไหมว่าคิดถึงพี่ตลอดเวลา
จะห่างกันแล้วใจร้อนรนอยากไปเจอ แต่พี่ก็วิ่งหนีเอาแต่ผลักไสไล่ตลอด ว่าให้ไปกับพี่คนนี้สิ คนนั้นสิ เราปฏิเสธหัวหันตลอด ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจ ก็ชอบไปแล้ว
ความรู้สึกของเรารบกวนพี่มากไปหรือเปล่า
วันหนึ่งที่คิดถึงพี่มาก พอรู้ว่าพี่อยู่ใกล้ๆ และก็รู้ว่าอยู่ตรงไหน เลยหาข้ออ้างไปหา เจอพี่อย่างไม่คาดคิด แววตาประกายตาโตๆที่มองมามีน้ำหล่อเลี้ยงนั่นคือดีใจที่ได้เจอเราใช่ไหม ถ้าใช่ แปลว่าพี่ก็คิดถึงเราเหมือนกันสินะ
แต่คอลวีดีโอ ถ้าแบบลำพัง พี่จะไม่เสแสร้งอย่างเมื่อวานใช่ไหม พยายามจะเปิดเผยความรู้สึกแล้วนะ แต่เพราะกลุ่มใหญ่ ก็กลัวว่าตัวเองจะเป็นแค่ตัวตลกให้พวกเขาหัวเราะ ในระหว่างที่พวกพี่แค่อยากหยอกเล่นๆเพราะความเอ็นดู น้อง แต่เราคิดจริงนะ คิดว่ารัก จนปล่อยให้ใจเจ็บปวดเล่นๆ
มาถึงตรงนี้ พี่คงรู้แล้วว่าหนูคิดยังไง ต่อให้ไม่บอกตรงๆพี่ก็รู้ดูออกอยู่แล้ว ใจเรามองออกง่ายจะตาย ก็แค่ชอบและคิดถึงพี่มากกว่าใคร แต่ก็รู้สถานะตัวเองดีว่าไม่ควร ขอบคุณกับเรื่องราวที่ผ่านมา มันจะจดจารอยู่ในใจไปอีกแสนนาน จนกว่าจะเจอใครที่คิดว่าใช่ มากกว่าพี่
พี่เป็นคนเดียวเลยที่มีทีท่าสนใจเรื่องราวของเรา อาจเพราะใจคิดเสียดายมั้ง กว่าจะเจอใครอย่างพี่ อยู่คนเดียว ว้าเหว่มายี่สิบกว่าปี ไม่เคยเปิดใจให้ใครมานั่งเล่นๆ แต่กับพี่แล้วยอมเปิดซะงั้น กำแพงที่เข้มแข็งแอบมีประตูเปิดให้พี่เข้ามา
เราไม่ได้ขอให้พี่มารักมาชอบตอบนะ เราแค่ระบายเรื่องอัดอั้นตันใจ ที่มักคิดวกวน เราควรจะจัดการความรู้สึกยังไง เรื่องราวระหว่างเรากับพี่มันมีเกินบรรยาย เป็นอย่างนี้เราก็อยากจะหนีจากความรู้สึกบ้าๆพวกนี้ อยากกลับไปจุดแรกเริ่มที่เห็นพี่แล้วคิดแค่ว่า คนรู้จักเท่านั้น
พี่ทำให้เราคิดเตลิด เพราะการกระทำอันแสนคุ้นเคย ไม่รู้ว่าเรากับพี่ผูกเวรมีกรรมกันตอนไหน ถ้ามองตามดวง เราในวัยเบญจเพสพอดี ก็ต้องเจออะไรบางอย่างอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นคนอาภัพรัก เวรกรรมคือรัก แล้วทำไมต้องมาเจอพี่ด้วยนะ เราต้องชดใช้กรรมให้พี่ยังไง มันถึงจะหมด พอเกิดความรู้สึก มันก็บอกตัวเองว่า พี่คือคนนั้น คนนั้นที่เราต้องชดใช้บางอย่าง พี่จะรู้สึกไหม การกระทำของพี่ที่แสดงต่อเรา มันคือความคุ้นเคยมาก่อน และแน่นอนเรากับพี่เพิ่งรู้จักกันดีแค่ไม่กี่เดือน แต่พี่ก็มองเราทะลุปรุโปร่งแล้ว เมื่อไม่มีอะไรให้ค้นหา สายตาคู่นั้นของพี่จะเลิกสนใจเราอีกต่อไปใช่ไหม เป็นอย่างนั้นก็ดี จะตัดใจง่ายหน่อย ให้เวลากันนะ แล้วจะค่อยๆลืมสายตาคู่นั้น
เราแค่อยากปล่อยความรู้สึกที่มีต่อพี่ให้เจือจางไปกับกาลเวลา
ถ้าพี่ไม่โอเค ก็คุยกันได้ตลอด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยีราฟ