เบอเกอคิงสาขาอื่นเป็นแบบไหนบ้าง ของผมเป็นแบบนี้

งานพาทไทม์เบอร์เกอร์คิงสาขาหนึ่ง
ผมเป็นนักศึกษามาสมัครพาทไทม์ร้านนี้ ผมเข้ากะเย็น6โมงถึงเที่ยงคืน เข้าครั้งแรกให้ผมประจำจุดล้างจานผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่คือผมต้องรับหน้าที่ล้างจานคนเดียว คนเดียวที่ต้องล้างจานจริงๆครับ เนื่องจากร้านเปิดใหม่พนักงานเลยไม่เยอะ กะเย็นเหลือ3คน 1คนรับออเดอร์ 1คนทำเบอเกอทอดของ 1คนล้างจาน(ผมเอง)โดยไม่มีการผลัดเปลี่ยนกับใครเลย ล้างแบบนั้น6ชั่วโมงเต็มๆ มันจะมีพวกแพลนคือภาชนะใส่อาหารรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าก้นถาดลึกไม่ลึกแล้วแต่ชนิด ผมต้องล้างแพลนที่มีมาเรื่อยๆ ทั้งแขยงคราบมันที่ติดภาชนะ ทั้งกลิ่นที่ส่งออกมา คราบเนื้อย่างที่ติดแพลนต้องขัดคราบออกก่อนถึงจะล้างให้สะอาดได้ ผมยืนล้างแบบนั้น3ชั่วโมงเต็มๆ มันไม่ได้มีแค่แพลนครับ มีเครื่องจักรที่ดูดน้ำมันออกจากเตาที่เป็นรถเข็นและผมก็ต้องล้าง คราบกับกลิ่นน้ำมันที่เหม็นรวมทั้งหยิบเศษเฟรนฟรายและลูบคราบน้ำมันทิ้งที่ติดถาด ถาดใส่น้ำมันที่มีลักษณะคล้ายลิ้นชักเก็บของ แต่เป็นลิ้นชักที่ใหญ่มากและมันทำมาจากสแตนเลส(น่าจะสแตนเลสนะไม่แน่ใจ)ซึ้งหนักสัส ต้องยกมาวางที่ซิงค์ล้างจาน และขนาดของมันใหญ่กว่าซิงมากและหนักเหมือนยัดตู้เย็นเข้าท่อน้ำเล็กๆอะครับ ทำให้ลำบากในการหมุนที่จะล้างมันและต้องยกกลับหลังอีก เท่านั้นยังไม่พอ เวลาล้างเค้าใช้น้ำร้อนล้างเพื่อให้คราบมันมันออก แต่สิ่งที่ผมแขยงคือกลิ่นน้ำมันที่โดนน้ำร้อนล้วกล้าง มันเป็นควันลอยเข้าจมูกกลิ่นแย่ยิ่งกว่าขี้เปียกที่อยู่ใกล้จมูกอีกครับ และผมก็ได้พัก พักได้แค่ไม่กี่นาทีมีแพลนที่เปื้อนคราบเนื้อคราบเกลือคราบมันต่างๆมาวางอีกแล้ว ผมก็ต้องฝืนล้างไปตามระเบียบ และล้างๆแบบนั้นยาวๆจนถึง5ทุ่มก็จะต้องเอาเครื่องจักรที่ใช้ย่างเนื้อเบอเกอมาล้าง ชิ้นส่วนบางชิ้นหนักพอสมควร แต่สิ่งที่ต้องระวังคือคม เอาจริงๆคือมือผมเปื่อยจากการล้างจานมายาวนานมันเลยบาง ถามว่าทำไมไม่ใส่ถุงมือ ใส่แล้วครับ แต่เวลาล้างไปเรื่อยๆต้องมีบางจังหวะน้ำกระเซนเข้าในถุงมือบ้างจนมันอบข้างในจนมือเปื่อย ต้องแยกส่วนเครื่องยางเนื้อเอามาล้าง และต้องขัดคราบดำๆคราบเขม่ารวมทั้งคราบเนื้อยางออก ทรมานมากครับ ไม่ใช่แค่นี้ ต้องล้างที่ใส่อาหารสแน็คอย่างเฟรนฟาย ไก่ทอด ซึ่งมันเป็ดถาดที่ใหญ่สัสๆ ใหญ่กว่าลิ้นชักน้ำมัน และแน่นอนล้างยากเพราะขนาดกับขนาดซิ่งต่างกันสัสๆ และก็ปัญหาเดิมๆ กลิ่นไอระเหยน้ำมันจากการลวกน้ำร้อน เศษเกลือเศษเฟรนฟายต่างๆล้างยากที่สำคัญหนัก และยังมีประป๋องที่เอาไว้ทิ้งเศษเฟรนฟายที่หลนลงเตาจากตะแกรงทอด มันลักษณะยาวเหมือนตลับปลั๊กไฟแบยยาวก้นถาดลึด ในน้ันมีทั้งเศษเฟรนฟายและคราบน้ำมันที่แข็งตัวเป็นของเหลวที่ผมต้องควักมันออกมาทิ้ง ทั้งเหลวทั้งเหม็น แล้วเค้าก็อยากให้ผมเป็นงานใรร้านนะ แต่สิ่งที่ผมได้ทำคือล้างจานโดยไม่มีการเปลี่ยนคนให้ผมไปทำหน้าที่อื่น หากได้ไปทำร้านอาหารเป็นเด็กเซิฟเถอะครับ ล้างจานไม่ใช่ง่ายๆนะ ต้องทนเอาคราบต่างๆออกและต้องให้สะอาด ไม่สะอาดก็ล้างใหม่และมันจะมีจานมาเรื่อยจนไม่ได้พัก แต่สำหรับบางคนอาจจะชอบก็ได้ อยากระบายให้คนที่จะไปทำงานพาทไทม์เบอเกอร์คิงให้รู้ไว้ ให้เลือกร้านที่คนมันเยอะๆหน่อยนะครับ จะได้ไม่ต้องมาล้างคนเดียวงานหนัก กลิ่นคราบน้ำมันที่โดนน้ำร้อนล้วกเป็นไอน้ำยังติดจมูกผมอยู่เลย และสิ่งที่ผมเอามาพูดบางคนอาจจะคิดว่าแค่นี้เองทำสำออยก็ไม่เป็นไรครับ คนเราความคิดไม่เหมือนกัน แต่พนักงานใหม่โดนแบบนี้โดยไม่ได้เปลี่ยนหน้าที่มันทรมานมากนะครับ เหนือสิ่งอื่นใดคือเพื่อนร่วมงาน งานหนักอาจจะไม่เป็นไรแต่เจอเพื่อนร่วมงานแย่ๆเหนื่อยยิ่งกว่ายืนล้างจานหลายๆชั่วโมงอีกครับ ขอบคุณที่อ่านครับ