ลูกกินนม(เต้า)และอาหารเหลวตามปกติ แต่เวลาป้อมน้ำซุปกลับเอาลิ้นดันออก+ชอบทำเหมือนระคายลิ้น

ลูกอายุ 6 เดือนครึ่งค่ะ ป้อนอาหารเหลวมาตั้งแต่ก่อนครบ 6 เดือนนิดหน่อย(ตามคำแนะนำของหมอ) ปกติในมื้อที่กินอาหารเราจะป้อนอาหารเหลวและและซุปจากการเคี่ยวกระดูกหมูให้ค่ะ ทั้งอาหารและซุปที่ป้อนเราปล่อยให้เย็นก่อนค่อยป้อน ไม่เคยป้อนตอนร้อนค่ะ ก่อนหน้าจะมีปัญหาลูกกินอาหารและซุปอย่างเป็นปกติค่ะ

ทีนี้เมื่อสัปดาห์ที่แล้วตอนเล่นกับลูก เราสังเกตเห็นฝ้าขาวที่ตรงกลางค่อนไปทางโคนลิ้น ปกติเราเช็ดช่องปากเช้า-เย็นด้วยผ้าอ้อมชุบน้ำต้มสุกที่เย็นแล้วค่ะ แต่ส่วนมากเวลาเช็ดเค้าจะกัดนิ้วเราไว้ ไม่ค่อยยอมให้เช็ดในๆ พอเราเห็นฝ้าเราก็พยายามเช็ดเพิ่ม แต่ยังไม่ได้ไปหาหมอนะคะ เพราะพ่อเขาติดธุระต้องไปต่างจังหวัดพอดี ประกอบกับเขายังกินข้าวกินนมได้ปกติ ร่าเริง ไม่งอแง เราเลยคิดว่าอาจจะไม่เป็นอะไรมาก

พอมาสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ลูกชายเริ่มมีอาการแปลก ๆ คือ แลบลิ้นมาคาไว้(ทำลิ้นแข็ง ๆ)สักพักก็หดลิ้นกลับ และเวลาป้อนน้ำซุป ลูกจะแลบลิ้น เอาตรงกลางลิ้นมาดันช้อนออก ทำให้น้ำซุปไม่เข้าปาก ป้อนกี่ทีก็ทำแบบเดิม(ทั้งที่ก่อนหน้านี้กินได้ปกติ กินเก่งด้วยซ้ำ น้ำซุปก็ทำแบบเดิม) ส่วนอาหารนี่อ้าปากกินปกติค่ะ มีบางคำที่ใช้ลิ้นดันออกบ้าง แต่ส่วนมากให้ความร่วมมือดีค่ะ

เราสังเกตอาการลูกแล้วรู้สึกผิดปกติ เมื่อวันอังคารเลยไปหาคุณหมอที่คลีนิกเด็กแถวบ้าน คุณหมอวัดไข้ ฟังปอด แล้วก็ส่องดูลิ้นให้ แล้วบอกว่าปกติดี แต่ไม่ได้อธิบายเราเพิ่มว่าทำไมพฤติกรรมของลูกเราถึงเปลี่ยนไป บอกแค่ว่าอาจจะระคายเคือง จนถึงวันนี้เวลาป้อนซุปลูก ลูกก็ยังทำแบบเดิม คือแลบลิ้นออกมา เอาตรงกลางลิ้นดันช้อนออกจนไม่สามารถป้อนได้ เราเลยอยากปรึกษาว่าอาการนี้เป็นอาการปกติของเด็กรึเปล่า และมีทางแก้ยังไงได้บ้างมั้ยคะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขออนุญาตใส่สปอยล์เพราะไม่เกี่ยวกับที่จะปรึกษาหลักค่ะ

ปกติเราไปหาหมอที่โรงพยาบาลค่ะ แต่ครั้งนี้เราค่อนข้างไม่สบายใจที่จะไปโรงพยาบาล ช่วงแรกที่ลูกเราคลอด เราปรับตัวไม่ได้และเครียดมาก มีครั้งนึงตอนที่ลูกเราได้เดือนนึงและยังกินนมชงอยู่ เราสังเกตว่าลูกเรากินน้อยลงมาก ๆ เหลือแค่มื้อละ 1.5-2 ออนซ์ เราไปปรึกษาหมอ หมอให้เราจดว่าแต่ละวันลูกกินนมเท่าไหร่ จะได้รู้ว่าน้อยจริงมั้ย(เราเดาว่าหมอคงคิดว่าเราคิดมากไปเอง) พอกลับมานับก็พบว่าลูกกินได้วันละ 12-16 ออนซ์(16 ออนซ์คือส่วนน้อยมาก ๆ ส่วนมากอยู่ที่ 13-14)

หลังจากนั้นอีกอาทิตย์กว่า ๆ เกือบ 2 อาทิตย์(จำเวลาไม่ได้ แต่เป็นช่วงก่อนลูกครบ 2 เดือน) ตอนนั้นลูกเราเพิ่งเริ่มเข้าเต้าได้บ้าง เราก็ให้กินนมชงเป็นหลักและเริ่มเสริมเต้า พยายามให้เต้าเพิ่มในทุก ๆ วัน มีวันนึงเราสังเกตว่าตลอดทั้งเช้าลูกยังไม่ฉี่เลย ทั้งที่ก็เข้าเต้ากินนมตามปกติ เราโทรไปปรึกษาที่แผนกเด็กของโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่บอกให้ไปโรงพยาบาล ถ้าไม่ฉี่เลยอาจจะต้องเก็บฉี่ไปตรวจ วันนั้นสามีเราติดประชุม ด้วยความร้อนใจเราเลยเรียกแท็กซี่ไป(โรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลบ้านมากค่ะ) สรุปหมอดูให้แล้วบอกว่าลูกเราไม่เป็นไร

วันนั้นตอนตรวจเสร็จหมอให้พยาบาลอุ้มลูกเราออกไปจากห้องตรวจ แล้วต่อว่าเรา เราพยายามอธิบายว่าที่มาเพราะเรากังวล กลัวว่าลูกกินนมไม่พอเลยไม่ฉี่รึเปล่า เราจดปริมาณนมไว้ว่ากินแค่วันละไม่ถึง 16 ออนซ์ หมอก็ต่อว่าเราว่าทำไมไปใส่ใจตัวเลขอะไรไม่รู้ ทำไมไม่ดูล่ะว่าลูกยังร่าเริงดีอยู่ เราเครียดไปไม่ควรเลี้ยงลูก ควรจ้างคนดูแล หมอสงสารเขา(ลูกเรา) และหมอกลัวว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้น(ถ้าปล่อยเราเลี้ยง) วันนั้นเราช๊อคมาก ช๊อคจนกลับมาบ้านก็ยังไม่หายช๊อค

หลังจากนั้นเราไม่เจอหมอคนนี้อีก(ตอนฉีดวัคซีนเราเจอหมออีกคนแทน) จนตอนลูกเราได้สี่เดือนกว่า เขาไอ และเริ่มไอถี่ขึ้น เราเลยพาไปตรวจดู เจอหมอคนนี้พอดี หมอตรวจให้แล้วบอกว่าก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ คือ...อาจเพราะเรารู้สึกอคติกับคุณหมอไปแล้ว เลยรู้สึกว่าน้ำเสียงของหมอไม่โอเค หลังจากนั้นเราเลยรู้สึกว่าอยากเปลี่ยนโรงพยาบาล เพราะถ้าไปที่เดิมน่าจะเจอหมอคนนี้อยู่เป็นหลัก เรารู้สึกว่าถ้าลูกไม่สบายแล้วเรากับหมอไม่สามารถเป็นทีมเดียวกันได้ มันไม่น่าจะดี

(ตั้งแต่ลูกคลอด เราพาไปโรงพยาบาลไม่บ่อยนะคะ ยกเว้นที่หมอนัดตรวจกับนัดฉีดวัคซีน ก็มีตอนที่ลูกเรากินนมแล้วอ้วกติดกันหลายวัน(แต่วันละ 1-2 ครั้ง), ตอนที่ลูกไม่ฉี่/ฉี่น้อย, ตอนที่ลูกไอ มีแค่ 3 ครั้งเองค่ะ เราไม่ใช่พวกชอบพาลูกไปโรงพยาบาล ไม่ใช่พวกที่พยายามยัดเยียดให้ลูกเป็นโรคนั้นโรคนี้ค่ะ)