กระทู้นี้แค่อยากระบาย เราท้อกับชีวิต ท้อกับงานค่ะ เราสายตาสั้น -600 สั้นมาตั้งแต่เด็กๆ จำความได้ ตอนอยู่ ป.1 เราก็สายตาสั้น -200 แล้ว
แจ้งก่อนว่าเราไม่ได้สายตาสั้นธรรมดา เราทั้งสายตาสั้น และเอียง และสายตาทั้ง 2 ข้างนั้นสั้นไม่เท่ากัน จะต่างกัน ข้างละ -50 เช่น ข้างซ้าย สั้น -550 ข้างขวา -600 แบบนี้ค่ะ
เข้าเรื่องเลยค่ะ ชีวิตประจำวันของเราค่อนข้างลำบากในเรื่องสายตา บางคนบอกว่า สายตาสั้นแค่นี้เองไม่ถึงพัน ถึงพันแล้วค่อยบ่น จริงๆสั้นแค่นี้มันก็มากแล้วนะคะ เราไม่สามารถถอดแว่นแล้วมองได้ เพราะถ้าถอด เราจะมองอะไรไม่ชัดเบลอมากๆ เป็นภาพนวลๆเลย
เรามองรายละเอียดไม่ได้เท่าคนปกติทั่วไป คือ เวลาหาของอะไร เราจะมองไม่ละเอียด ยิ่งของเยอะๆเราจะหายากมาก มองหายาก ซึ่งตรงนี้แหละค่ะ มันมีผลต่อการทำงานด้วย
เราได้ทำงานเกี่ยวพนักงานปฏิบัติการในร้านซุปเปอร์มาเก็ต หลายคนถามว่าเราสายตาไม่ดี จะมาทำงานด้านนี้ทำไม คือต้องบอกว่าในอะไรหลายๆอย่าง วุฒิการศึกษา และการเดินทาง เป็นส่วนนึงที่เราตัดสินใจทำงานตรงนี้ เราอยากทำใกล้บ้าน และวุฒิไม่ได้สูงขนาดนั้น แถวบ้านเราค่อนข้างหางานยาก เรามีภาระที่ต้องรับผิดชอบ
ปัญหาท้อใจมันเกิดจากตรงนี้ตรงที่งานเรามันต้องเช็คสต็อกสินค้า ตัวหนังสือมันเล็กมากๆเรามองไม่ค่อยเห็น ทำงานเลยล้าช้า โดนติ
คนที่ทำงานบอกว่าใส่แว่นแล้วยังมองไม่เห็นอีกหรอ คืออยากจะบอกว่าเรื่องนี้ถ้าคนไม่สายตาสั้นไม่เข้าใจ ใส่แว่นแล้ว ไม่ได้แปลว่ามันจะมองเห็นชัดทุกตัวอักษรมองละเอียดขนาดนั้น มันแค่ช่วยให้ชัดขึ้นในระดับนึง ชัดขึ้นดีกว่าตอนไม่ใส่ ช่วยให้หายภาพเบลอๆ แต่ไม่ได้ทำให้มองตัวหนังสือซึ่งเล็กมากๆ มองในระยะไกลแล้วเห็นได้!
ทำไมไม่ใส่คอนแทค ด้วยระยะเวลาในการทำงาน เรื่องความสะอาด มลภาวะในอากาศที่เราอยู่ มันไม่สะดวกและไม่เหมาะกับการใส่คอนแทคเลนส์ และความชัด ก็ไม่ต่างกับใส่แว่น นั่นคือ ก็คงมองตัวหนังสือตัวเล็กๆระยะไกลไม่ได้เหมือนเดิม
กระทู้นี้เราแค่อยากระบายเฉยๆ งานที่เราทำตรงนี้เราเลือกเอง เราแค่อึดอัดในบางทีบางเรื่องที่เราพูดหรืออธิบายให้ใครฟังไม่ได้ หรืออยากอธิบายแต่ไม่มีใครฟัง ยังมีอะไรหลายๆอย่างที่เราไม่ได้เขียนไป แต่ แค่ระบายแค่นี้ก็เพียงพอทำให้เราโล่งใจสบายใจขึ้นมาได้นิดนึงแล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงานต่อแล้ว T_T
ท้อกับชีวิต ท้อกับงาน เพราะสายตาสั้น
แจ้งก่อนว่าเราไม่ได้สายตาสั้นธรรมดา เราทั้งสายตาสั้น และเอียง และสายตาทั้ง 2 ข้างนั้นสั้นไม่เท่ากัน จะต่างกัน ข้างละ -50 เช่น ข้างซ้าย สั้น -550 ข้างขวา -600 แบบนี้ค่ะ
เข้าเรื่องเลยค่ะ ชีวิตประจำวันของเราค่อนข้างลำบากในเรื่องสายตา บางคนบอกว่า สายตาสั้นแค่นี้เองไม่ถึงพัน ถึงพันแล้วค่อยบ่น จริงๆสั้นแค่นี้มันก็มากแล้วนะคะ เราไม่สามารถถอดแว่นแล้วมองได้ เพราะถ้าถอด เราจะมองอะไรไม่ชัดเบลอมากๆ เป็นภาพนวลๆเลย
เรามองรายละเอียดไม่ได้เท่าคนปกติทั่วไป คือ เวลาหาของอะไร เราจะมองไม่ละเอียด ยิ่งของเยอะๆเราจะหายากมาก มองหายาก ซึ่งตรงนี้แหละค่ะ มันมีผลต่อการทำงานด้วย
เราได้ทำงานเกี่ยวพนักงานปฏิบัติการในร้านซุปเปอร์มาเก็ต หลายคนถามว่าเราสายตาไม่ดี จะมาทำงานด้านนี้ทำไม คือต้องบอกว่าในอะไรหลายๆอย่าง วุฒิการศึกษา และการเดินทาง เป็นส่วนนึงที่เราตัดสินใจทำงานตรงนี้ เราอยากทำใกล้บ้าน และวุฒิไม่ได้สูงขนาดนั้น แถวบ้านเราค่อนข้างหางานยาก เรามีภาระที่ต้องรับผิดชอบ
ปัญหาท้อใจมันเกิดจากตรงนี้ตรงที่งานเรามันต้องเช็คสต็อกสินค้า ตัวหนังสือมันเล็กมากๆเรามองไม่ค่อยเห็น ทำงานเลยล้าช้า โดนติ
คนที่ทำงานบอกว่าใส่แว่นแล้วยังมองไม่เห็นอีกหรอ คืออยากจะบอกว่าเรื่องนี้ถ้าคนไม่สายตาสั้นไม่เข้าใจ ใส่แว่นแล้ว ไม่ได้แปลว่ามันจะมองเห็นชัดทุกตัวอักษรมองละเอียดขนาดนั้น มันแค่ช่วยให้ชัดขึ้นในระดับนึง ชัดขึ้นดีกว่าตอนไม่ใส่ ช่วยให้หายภาพเบลอๆ แต่ไม่ได้ทำให้มองตัวหนังสือซึ่งเล็กมากๆ มองในระยะไกลแล้วเห็นได้!
ทำไมไม่ใส่คอนแทค ด้วยระยะเวลาในการทำงาน เรื่องความสะอาด มลภาวะในอากาศที่เราอยู่ มันไม่สะดวกและไม่เหมาะกับการใส่คอนแทคเลนส์ และความชัด ก็ไม่ต่างกับใส่แว่น นั่นคือ ก็คงมองตัวหนังสือตัวเล็กๆระยะไกลไม่ได้เหมือนเดิม
กระทู้นี้เราแค่อยากระบายเฉยๆ งานที่เราทำตรงนี้เราเลือกเอง เราแค่อึดอัดในบางทีบางเรื่องที่เราพูดหรืออธิบายให้ใครฟังไม่ได้ หรืออยากอธิบายแต่ไม่มีใครฟัง ยังมีอะไรหลายๆอย่างที่เราไม่ได้เขียนไป แต่ แค่ระบายแค่นี้ก็เพียงพอทำให้เราโล่งใจสบายใจขึ้นมาได้นิดนึงแล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงานต่อแล้ว T_T