ที่โบราณเค้าว่า พูดไม่ดีกับพ่อแม่ หรือทำให้ท่านเสียใจ จะทำกินไม่ขึ้นจริงเหรอครับ

ถ้าไม่เกี่ยวกับบาปบุญก็ คนที่มีวุฒิภาวะจะประสบความสำเร็จได้
คนที่ขนาดพ่อแม่ที่เลี้ยงดูมา ยังระงับอาการให้พูดดีๆด้วยไม่ได้ คือคนไม่มีวุฒิภาวะ

กับพ่อแม่ยังไม่อดทน กับคนอื่นจะอดทนไหวหรือ
ก็แสดงอาการก้าวร้าวไม่น่าดูออกมาให้คนอื่นเห็น ใครจะอยากคบ ใครจะอยากเกื้อหนุนเป็นเครือข่าย

นอกจากว่าจะเก่งแบบพวกหัวกะทิแบบ บิลล์ เกตส์, สตีฟ จอบส์ อะไรอย่างนี้ ไม่ต้องแคร์โลกก็ได้เพราะโลกแคร์พวกเขา
ถ้าไม่ได้เก่งขนาดนั้น แล้วยังไม่สนโลกไม่สนสังคม วุฒิภาวะต่ำ ก็นะ

ไม่จริงค่ะ

ส่วนตัวนี่เป็นคนใจดีมาก สุภาพและมีมารยาทมาก ถึงสังคมจะเน่าเฟะยังไง เราขอแบกรับความแย่เหล่านั้นเพื่อให้คนอื่นได้สิ่งดีๆกลับไป

ส่วนตัวไม่เคยด่า เคยว่าพ่อแม่ เงินเดือนออกก็ให้แม่ตลอด มีอะไรคิดถึงทางบ้านเสมอ .. ถึงขนาดว่า สังคมการทำงานถ้าเป็นระดับเดียวกัน จะไม่ชอบเรามากๆ เพราะเราจะไม่เสียเงินเปย์เพื่อนเท่าไหร่ (มีคติคือ พ่อแม่ยังไม่สบาย จะสปอยอะไรไม่ได้ .. ร้อยบาทในวันนี้ สะสมไว้ก็เยอะเหมือนกัน)

อาจดูดีนะคะ แต่ไหนๆก็ไหน ขอระบายหน่อยก็แล้วกัน

คือด้วยความเป็นคนแบบนั้น. บางทีอยากนะคะ อยากจะกรี๊ด อยากจะอาระวาด อยากเป็นนางร้าย ทำลายข้าวของมาก แต่ทำไม่ได้สักที เพราะความขี้สงสารโดยแท้

เข้าเรื่องต่อ

ทางบ้านเรา มีน้องสาวอีกคนนึง พ่อและแม่จะรักน้องมากเป็นพิเศษ มากเสียจนว่า คนเป็นพี่ไม่เคยได้อะไรเลย..  ใช่ค่ะ ไม่เคยได้อะไรเลย .. ไม่เคยงอแงนะคะ แต่มันแค่น้อยใจ

อยากจะเรียน ก็ไม่ได้เรียน แม่ก็สปอยส่งน้อง คือน้องไม่ลำบากมาก เรานี่ปากกัดตีบถีบแต่มัธยม เคยถึงขนาดจะขายตัวเรียน(ใครอ่านจะด่าว่ายังไงก็เชิญค่ะ แต่โลกความจริง ต้นทุนคนมันไม่เท่ากัน ถึงมีอาการปกติครบทุกอย่าง แต่หากผู้ใหญ่ทางบ้านปิดกั้น คือมันลำบากมากจริงๆ)

โชคดีว่าเราเจอผู้ซื้อใจดี มอบโอกาสให้ ตอนนั้นเขาจะเลี้ยงดู แต่เราปฏิเสธเอง ขอแค่ฝากงานให้ก็พอ

นั่นเป็นตอนอายุ18 .. พอเวลาผ่านไป น้องแต่งงาน ได้สามีที่มีฐานะ(ไม่เวอร์อะค่ะ จริงๆน้องมีแฟนอยู่แล้ว คบกันนานมาก นานถึงขนาดว่าพ่อแม่ฝ่ายชายบอกว่าถ้าจบ จะให้สู่ขอเป็นเรื่องเป็นราว จนกระทั่งมีชายใหม่มาติดพัน ซึ่งมีฐานะ ทางบ้านเราเลยกล่อมให้เลิกกับคนปัจจุบันซะ แล้วจับคนนี้ให้อยู่ จะได้สบาย.. ซึ่งน้องก็ได้ทำดีนะคะ ปัจจุบันมีลูกคนนึงแล้ว)

กลับเข้าเรื่องต่ออีกที

ด้วยความเป็นพี่คนโต ที่ต้องเสียสละทุกสิ่งอย่าง หลายๆอย่างก็ไม่เคยได้รับ .. ความอบอุ่นจากครอบครัวนี่เป็นศูนย์มาก

ในอดีตก่อนๆ เคยคิดว่า ..

แม่รักพ่อมากกว่าลูก แต่เหตุการณ์เมื่อวานนี้ทำให้เรารู้ได้ข้อนึงนะคะว่า

เราต่างหากที่เขามองว่าไม่ใช่ลูก

... ประโยคบนไม่เกินไปหรอกค่ะ เรื่องจริงล้วนๆ

ใครเคยเจอคงพอเข้าใจ กับคำว่าเหนื่อย.. เหนื่อยมาก เหนื่อยถึงขนาดไม่มีแรงจะร้องไห้

ทำดีแค่ไหน ก็ไม่เคยเข้าตา ไม่เคยเห็นค่า .. ถามว่าทำต่อไหม .. ก็คงทำแค่ที่ตาเห็น ยังไงคนเราก็ต้องกินต้องใช้

ส่วน ความหมายของกระทู้ .. เราว่าน่าจะเพราะพ่อแม่พาไปแนะนำคนอื่นมากกว่า

ดูตัวอย่างบ้านเราเลยค่ะ

น้องคนรู้จักทั่ว เพราะพ่อแม่พาไปรู้จัก

ส่วนเราเหรอ ทำทุกสิ่งอย่างอยู่บ้าน ไม่มีใครรู้จัก

ถึงขนาดเพื่อนสมัยเรียนของแม่ถามว่าอ้าว นึกว่าแม่แกมีลูกคนเดียว

ตลกร้ายดีเนอะ ^=^

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ