ขโมยเสื้อผ้าไป โดยที่เราไม่อนุญาต และพึ่งซื้อมาใหม่

ยอมรับนะคะว่าเป็นคนหวงของมาก เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อวันอังคาร เขาเป็นผู้หญิงอายุมากกว่าเราแต่อายุน้อยกว่าพี่สาวเรา เป็นลูกพี่ลูกน้อง มาเล่นที่บ้าน เขาเป็นคนปากจัด แล้วเสื้อผ้าที่ว่านั้น เราไปซื้อที่เมเจอร์รังสิตเมื่อวันเสาร์ และซื้อมาเป็นชุดคือเสื้อกับกางเกงขาสั้น ราคา 200 บาท ย้ำ!! ว่า 200 ! เงินนั้นแม่ให้เรามา และช่วงนี้เราหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆเพราะจะทิ้งเสื้อผ้าอื่นๆ แล้วเงินทุกบาทมีค่ากับเรามากกก  พอตอนเย็นของวันนั้นแม่เพิ่งกลับมาจากทำงาน แม่ก็ให้เขาดูเสื้อตัวนั้น เขาก็บอกประมาณว่า เดี๋ยววันพุธจะใส่ เราก็เออ ไม่เป็นไร แต่ก็แอบเคืองนิดๆเพราะเรายังไม่เคยใส่ พอวันพุธตอนค่ำๆเขาก็ใส่ชุดนั้น แม่ก็เห็น เราก็เห็น เขาก็กินข้าว เรานอนเล่นในห้อง เขากินเสร็จก็กลับบ้าน พอเราออกมา เขากลับไป เราเริ่มเอะใจและจำได้ว่า เขาใส่ชุดนั้นกลับ ไม่มีการขอ เราร้องไห้แบบไม่ให้เห็น มันเท่ากับการขโมยชัดๆ เราโกรธเขา โกรธแม่ โกรธที่แม่เห็นแต่ไม่ท้วง แม่ไม่เคยนึกถึงใจเรา แม่เกรงใจแต่คนอื่น แม่จะรู้ไหมว่าวันที่เราซื้อ เราตั้งใจซื้อให้ชุดที่เรากับแม่ใส่ร่วมกันได้ ตั้งใจเลือก แถมพึ่งกลับมาจากอิมแพ็ค เจ็บเท้า ร้อนจนจะเป็นลม ทะเลาะกับเพื่อนเพราะตั้งใจเลือกเสื้อผ้าจนเย็น เะราะแม่โอนเงินให้ห้าโมง ต้องนั่งรถกลับบ้านตอนค่ำคนเดียว ทั้งที่แทบยืนไม่ไหว และเราขอย้ำ ว่าเราไม่เคยใส่ชุดนี้ตั้งแต่ซื้อมา และไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเอาไป เขาเคยเอากางเกงขาสั้นเราไปสองตัวที่แม่ซื้อให้ ตัวละ200 รวมทั้งหมดที่เขาเอาไปก็600บาทละ เรารู้สึกแย่อะ เราโกรธไม่คุยกับแม่นานที่สุดที่เคยโกรธ พอจะหายโกรธเสื้อตัวนั่นก็ลอยเข้ามา ถ้าบอกแม่ ก็จะหาว่างี่เง่า เพราะว่าแม่ไม่เคยนึกถึงใจเราเลย ไม่เคย
  เราอยากปล่อยวางนะ แต่ว่า มันเท่ากับเราเสียเงินไปฟรีๆโดยไม่เคยได้ใส่ และไม่มีวันได้ใส่มันด้วย