ขอคำแนะนำ ปรึกษา หรือแค่ระบายค่ะ
เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว มีลูกชาย1คนกำลังหัดพูด
ขอเท้าความนิดนึงนะค่ะ เมื่อสมัยยังสาวการคบใครก็คิดว่าความรักมันยิ่งใหญ่ โลกนี้เป็นสีชมพูหรือสิ่งที่ ผช.ทำหรือเป็นต่อให้เราไม่ชอบก็มองไม่เห็นหรือมองข้ามไป แต่พอเปลี่ยนสถานะจากหนุ่มสาวเป็นพ่อแม่ ชีวิตคู่หลังแแต่งงานเริ่มมีแต่ปัญหา ทั้งคุยกันคนละเรื่อง เป้าหมายคนละอย่าง การดำเนินชีวิตไม่เหมือนกัน เรื่องบางเรื่องที่บางคนว่าแค่นี้กับเป็นเรื่องใหญ่ของอีกคน เช่นเราชอบเล่นเฟส อ่านนั้นดูนั้ไปเรื่อยและชอบเล่นเกมพูดง่ายๆว่าติดมือถือ(ไม่มีนอกใจหรือแอบคุยกับใครแต่เค้าเป็นคนขี้หึงมากกกก) เค้าที่ชอบสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนชายประจำชนิดแบบว่าไปกินทีหายไปเป็น5-6วัน พอตอนไปก็ไปๆๆๆๆ แต่พอตอนดีนะจนเราเหมือนเจ้าหญิงอ่ะ หลักก็เหล้านี้แหละและพักหลังๆเริ่มสงสัยว่าน่าจะหัดเล่น..ป่าวเพราะนิสัยคนละคนเลยเวลาอยู่ด้วยกันสัก4-5วันจะกระวนกระวาน อยากแต่จะไปหาเพื่อน(นี้ก็ไม่มีนอกใจเหมือนกัน)แล้วช่วงที่เค้าทำแบบนี้คือช่วงเราท้อง แล้วไงละก็ต้องดูแลตัวเองคนเดียวสิค่ะเพราะช่วงนั้นเช่าห้องอยู่กัน2ผัวเมีย จนเเจ้าของหอสงสารมาเคาะประตูห้องทุกเช้าถามอาการแพ้ท้อง เอาข้าวปลามาส่งให้ แม้(ขอบคุณเจ้าของหอมากนะค่ะยังคิดถึงเสมอค่ะ) กระทั้งวันคลอดเค้ามาส่ง รพ.แล้วกลับห้องไปนอนต่อจ้า ซึ่ง รพ.พอคลอดแล้วก็จจะเรียกญาติมาดูเด็ก พยาบาลเรียกหลายทีไม่มีใครมาจ้า เนี้ยแค้นสุด และอีกหลายเรื่องที่เป็นปัญหาไปทุกเรื่อง เพราะต่างคนไม่ยอมปรับเปลี่ยนกัน หลังจากคลอดลูกก็ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกที่บ้าน พร้อมเอาเงินที่ได้จากการลาออกมาเปิดร้านที่บ้านแม่ตัวเอง ที่ ตจว. จากที่คิดว่าพอแยกกันอยู่ไกลกันเค้าน่าจะคิดได้บ้างหรือลดเรื่องแบบนี่ลงบ้างเพราะทั้งเงินและเวลาที่เสียไปเอามาให้ลูกหรือใช้หนี้ดีกว่าไม แต่ยิ่งแย่ยิ่งกินเที่ยวสบายใจเลยจ้า สุดท้ายเราตัดสินใจจบด้วยการเลิกลาหลังแต่งงานได้เพียง 2 ปี และลูกที่เกิดมาได้เพียง7เดือน
ตอนแรกๆเค้าก็ตามทั้งง้อ ที่ขอคืนดีแบบดีๆและก่อกวนจนไม่ได้นอนกันทั้งบ้าน(แต่สส่วนมากจะรุนแรงมากกว่าเพราะเจ้าอารมณ์ทั้งคู่)
ตอนนี้ก็เลิกกันเกือบจะปีแล้ว และตอนนี้เราก็พยายามต้องอยู่ให้ได้ ทั้งเรื่องเงิน ลูก บ้าน หนี้สินฯ เริ่มจะพยุงตัวเองได้บ้าง ซึ่งตลอดเวลายอมรับนะว่าคิดถึงตลอด คิดถึงเวลานอนที่มีคนคอยกอด คิดถึงเวลาไม่สบายมีคนเช็ดตัวให้ คิดถึงเวลาที่อยู่กัน3คนพ่อแม่ลูก และยอมรับอีกว่าสงสารลูกมากกก ตอนกลางคืนพอลูกหลับได้แต่กอดลูกแล้วร้องไห้ คิดถึงเค้ามากกกก แต่อีกใจก็ไม่อยากเจ็บ ร้องไห้แบบนั้นอีกแล้วไง ลุกออกมาได้แล้วก็ไม่อยากกลับไปแบบเดิมอีก เพราะตอนนี้เค้ากลับมา ขอคืนดี ขอโอกาส ขอให้เราให้อภัย
***เราแค่อยากระบาย อยากเล่า อยากได้คำแนะนำ อยากให้ผู้ที่เคยผ่านความรู้สึกมากมายแบบนี้มาแชร์ให้อ่าน
***คนใหม่ไม่คิดมี ไม่เปิดใจ ไม่อยากซ้ำรอยเดิม ความรักเราเหลือให้ ผช.ได้แค่คนเดียว #ลูกชายของแม่
จะกลับไปแบบเดิมหรืออยู่คนเดียวแบบนี้ดี กับพ่อของลูก
เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว มีลูกชาย1คนกำลังหัดพูด
ขอเท้าความนิดนึงนะค่ะ เมื่อสมัยยังสาวการคบใครก็คิดว่าความรักมันยิ่งใหญ่ โลกนี้เป็นสีชมพูหรือสิ่งที่ ผช.ทำหรือเป็นต่อให้เราไม่ชอบก็มองไม่เห็นหรือมองข้ามไป แต่พอเปลี่ยนสถานะจากหนุ่มสาวเป็นพ่อแม่ ชีวิตคู่หลังแแต่งงานเริ่มมีแต่ปัญหา ทั้งคุยกันคนละเรื่อง เป้าหมายคนละอย่าง การดำเนินชีวิตไม่เหมือนกัน เรื่องบางเรื่องที่บางคนว่าแค่นี้กับเป็นเรื่องใหญ่ของอีกคน เช่นเราชอบเล่นเฟส อ่านนั้นดูนั้ไปเรื่อยและชอบเล่นเกมพูดง่ายๆว่าติดมือถือ(ไม่มีนอกใจหรือแอบคุยกับใครแต่เค้าเป็นคนขี้หึงมากกกก) เค้าที่ชอบสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนชายประจำชนิดแบบว่าไปกินทีหายไปเป็น5-6วัน พอตอนไปก็ไปๆๆๆๆ แต่พอตอนดีนะจนเราเหมือนเจ้าหญิงอ่ะ หลักก็เหล้านี้แหละและพักหลังๆเริ่มสงสัยว่าน่าจะหัดเล่น..ป่าวเพราะนิสัยคนละคนเลยเวลาอยู่ด้วยกันสัก4-5วันจะกระวนกระวาน อยากแต่จะไปหาเพื่อน(นี้ก็ไม่มีนอกใจเหมือนกัน)แล้วช่วงที่เค้าทำแบบนี้คือช่วงเราท้อง แล้วไงละก็ต้องดูแลตัวเองคนเดียวสิค่ะเพราะช่วงนั้นเช่าห้องอยู่กัน2ผัวเมีย จนเเจ้าของหอสงสารมาเคาะประตูห้องทุกเช้าถามอาการแพ้ท้อง เอาข้าวปลามาส่งให้ แม้(ขอบคุณเจ้าของหอมากนะค่ะยังคิดถึงเสมอค่ะ) กระทั้งวันคลอดเค้ามาส่ง รพ.แล้วกลับห้องไปนอนต่อจ้า ซึ่ง รพ.พอคลอดแล้วก็จจะเรียกญาติมาดูเด็ก พยาบาลเรียกหลายทีไม่มีใครมาจ้า เนี้ยแค้นสุด และอีกหลายเรื่องที่เป็นปัญหาไปทุกเรื่อง เพราะต่างคนไม่ยอมปรับเปลี่ยนกัน หลังจากคลอดลูกก็ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกที่บ้าน พร้อมเอาเงินที่ได้จากการลาออกมาเปิดร้านที่บ้านแม่ตัวเอง ที่ ตจว. จากที่คิดว่าพอแยกกันอยู่ไกลกันเค้าน่าจะคิดได้บ้างหรือลดเรื่องแบบนี่ลงบ้างเพราะทั้งเงินและเวลาที่เสียไปเอามาให้ลูกหรือใช้หนี้ดีกว่าไม แต่ยิ่งแย่ยิ่งกินเที่ยวสบายใจเลยจ้า สุดท้ายเราตัดสินใจจบด้วยการเลิกลาหลังแต่งงานได้เพียง 2 ปี และลูกที่เกิดมาได้เพียง7เดือน
ตอนแรกๆเค้าก็ตามทั้งง้อ ที่ขอคืนดีแบบดีๆและก่อกวนจนไม่ได้นอนกันทั้งบ้าน(แต่สส่วนมากจะรุนแรงมากกว่าเพราะเจ้าอารมณ์ทั้งคู่)
ตอนนี้ก็เลิกกันเกือบจะปีแล้ว และตอนนี้เราก็พยายามต้องอยู่ให้ได้ ทั้งเรื่องเงิน ลูก บ้าน หนี้สินฯ เริ่มจะพยุงตัวเองได้บ้าง ซึ่งตลอดเวลายอมรับนะว่าคิดถึงตลอด คิดถึงเวลานอนที่มีคนคอยกอด คิดถึงเวลาไม่สบายมีคนเช็ดตัวให้ คิดถึงเวลาที่อยู่กัน3คนพ่อแม่ลูก และยอมรับอีกว่าสงสารลูกมากกก ตอนกลางคืนพอลูกหลับได้แต่กอดลูกแล้วร้องไห้ คิดถึงเค้ามากกกก แต่อีกใจก็ไม่อยากเจ็บ ร้องไห้แบบนั้นอีกแล้วไง ลุกออกมาได้แล้วก็ไม่อยากกลับไปแบบเดิมอีก เพราะตอนนี้เค้ากลับมา ขอคืนดี ขอโอกาส ขอให้เราให้อภัย
***เราแค่อยากระบาย อยากเล่า อยากได้คำแนะนำ อยากให้ผู้ที่เคยผ่านความรู้สึกมากมายแบบนี้มาแชร์ให้อ่าน
***คนใหม่ไม่คิดมี ไม่เปิดใจ ไม่อยากซ้ำรอยเดิม ความรักเราเหลือให้ ผช.ได้แค่คนเดียว #ลูกชายของแม่