เราอายุเกือบ30แล้วค่ะ คบกับผุ้ชายคนนึงอายุประมาณ34ซึ่งก็น่าจะเป็นวัยที่สร้างครอบครัวแล้วใช่มั๊ยคะ
เราคบกันมาประมาณครึ่งปี โดยที่เค้าแสดงความชัดเจนกับเรามาตลอด
เราไม่เคยต้องระแวงเค้าเลย ตั้งแต่คบกันเค้ามีความเสมอต้นเสมอปลายมาก และไม่เจ้าชู้เลย
ทุกวันเค้าจะไลน์คุยกับเราตั้งแต่เช้า ไปทำงานที่ไหน อยุ่ไหนกับใครเค้าบอกเราเองตลอดโดยไม่ต้องขอ
โทรหาเราวันละ 3-5ครั้งเวลาว่าง วิดิโอคอลล์ทุกคืนก่อนนอน สั้นบ้างยาวบ้างตามเวลาที่มี
เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ตามไม่จิก ยิ่งเค้าแสดงความจริงใจแบบนี่เราจะยิ่งให้เกียรติค่ะ
เราแทบไม่เคยโทรหาเค้าระหว่างวันเลยเพราะรู้ว่าถ้าว่างเค้าจะโทรมาเอง อย่างมากคือเราไลน์ทิ้งไว้เท่านั้น
เราเจอกันอาทิตย์ละ 3-5วัน (เคยมีบางอาทิตย์6วัน)
โดยที่เค้าจะขับมารับเราที่ทำงานในวันที่เค้างานไม่ยุ่งเกินไป โดยที่รับจากออฟฟิศไปออกกำลังที่บ้านเค้า(กิจกรรมที่ทำด้วยกันเป็นประจำ)
และพาเรากลับไปส่งบ้านตอนกลางคืน เพื่อเลี้ยงรถติด เพราะต้องบอกก่อนว่าบ้านเรากับบ้านเค้าห่างกันประมาณ40โล
เพราะฉะนั้นเวลาเค้ามาเจอเราในแต่ละวันเค้าต้องขับไปกลับร่วม 100โล
เราเองรู้สึกเกรงใจ และไม่เคยงอแงให้เค้ามาหา ถ้าวันไหนเค้าทำงานเยอะเราจะบอกว่าไม่ต้องมานะพักผ่อนเถอะ
แต่เค้าก็ยังมารับเราตลอด อย่างน้อยๆ 3ครั้งต่ออาทิตย์ ซึ่งเราก็ appreciate ความเอาใจใส่ของเค้ามากค่ะ
แล้วยังเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เค้าดูแลเราอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
แต่ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมาก็มีปัญหากันเรื่องค่าใช้จ่ายของเค้าที่เพิ่มขึ้นจากทั้งรายจ่ายส่วนตัวของเค้าและจากการดูแลเรา
เราก็รู้นะว่าเค้าเครียด แต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุดในทุกๆวัน
เราเองก็พยายามดูแลเค้าเท่าที่เราจะทำได้ แต่อาจจะไม่ได้ดีหรือมากเท่าที่เค้าดูแลเราหรอกค่ะ
จนมาวันนึงเมื่อไม่นานมานี้ อยู่ๆเค้าก็เปลี่ยนไปประมาณ 2วัน ที่เค้าไม่ค่อยติดต่อเราเหมือนปกติ
เราก็เอะใจว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แล้วสุดท้ายเค้าก็มาบอกเราว่า...
เค้ามาทบทวนความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเราแล้ว เค้ารู้สึกว่าตัวเองเติมไม่เต็ม
รู้สึกว่าเราไม่ใช่คนที่เค้าตื่นมาแล้วอยากจะกอดอยากจะหอมทุกเช้า
มันไม่ใช่ความรู้สึกที่เค้าเคยรู้สึกกับแฟนคนก่อนๆ มันรู้สึกดีแต่มันไม่ถึงกับรัก...
เค้าไม่รู้ตัวว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เค้าก็พยายามมาตลอดเพื่อให้ความรู้สึกพวกนี้หายไป
เพราะเราเป็นคนดี แล้วเราสองคนเข้ากันได้ดีเกือบทุกอย่าง เราชอบอะไรๆเหมือนกันเยอะมาก
อยุ่กับเราเค้าสบายใจ แต่เค้ากลับรู้สึกว่าทำไมเหมือนเราคบกันมา10ปีแล้ว
ทั้งที่เพิ่งจะครึ่งปี ปกติมันตจะต้องเป็นช่วงโปรที่รู้สึกอยากกอดอยากหอม ความรุ้สึกมันจะเยอะมาก
แต่กับเราเค้าบอกเค้ารู้สึกไม่ขนาดนั้น... มันเฉยๆ มันเหมือนเป็นความสบายใจมากกว่า และที่สำคัญเค้ารู้สึกไม่เต็ม...
เค้าขอโทษเราที่เค้าเห็นแก่ตัว เค้ายอมรับว่าเค้าอยากได้เจอคนที่ทำให้เค้ารู้สึกแบบนั้นอีก
เราช็อคและเสียใจมาก เพราะเค้าไม่เคยให้สัญญาณใดๆกับเราเลย เค้าทำดีกับเรามาตลอดอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะมีวันนี้
เราขอให้เค้าคิดดีๆได้มั๊ย ลองห่างกันดูดีมั๊ย แต่เค้ายืนยันว่าเค้าไม่อยากฝืนความรู้สึกตัวเอง
เราจึงต้องยอมจบแต่โดยดี มันบอบช้ำไปหมดเลยค่ะ กับคนที่ดูแลเราดีแบบที่ไม่เคยเจอที่ไหน
คนแรกที่เรามองอนาคตร่วมด้วย แต่เค้ากลับบอกว่าเค้าไม่เคยรู้สึกรักเลย ที่ผ่านมาแค่รู้สึกดี..
อยากถามค่ะว่า ถ้าไม่รัก คุณสามารถทำดีกับคนคนนึงได้ขนาดนี้เลยหรอคะ แบบนี้ไม่ดีตั้งแต่แรกเลยยังจะดีซะกว่า...
เมื่อแฟนดูแลเราดีทุกอย่างและแสดงความจริงใจตลอดมา แต่สุดท้ายมาบอกว่าไม่เคยรักเราเลย
เราคบกันมาประมาณครึ่งปี โดยที่เค้าแสดงความชัดเจนกับเรามาตลอด
เราไม่เคยต้องระแวงเค้าเลย ตั้งแต่คบกันเค้ามีความเสมอต้นเสมอปลายมาก และไม่เจ้าชู้เลย
ทุกวันเค้าจะไลน์คุยกับเราตั้งแต่เช้า ไปทำงานที่ไหน อยุ่ไหนกับใครเค้าบอกเราเองตลอดโดยไม่ต้องขอ
โทรหาเราวันละ 3-5ครั้งเวลาว่าง วิดิโอคอลล์ทุกคืนก่อนนอน สั้นบ้างยาวบ้างตามเวลาที่มี
เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ตามไม่จิก ยิ่งเค้าแสดงความจริงใจแบบนี่เราจะยิ่งให้เกียรติค่ะ
เราแทบไม่เคยโทรหาเค้าระหว่างวันเลยเพราะรู้ว่าถ้าว่างเค้าจะโทรมาเอง อย่างมากคือเราไลน์ทิ้งไว้เท่านั้น
เราเจอกันอาทิตย์ละ 3-5วัน (เคยมีบางอาทิตย์6วัน)
โดยที่เค้าจะขับมารับเราที่ทำงานในวันที่เค้างานไม่ยุ่งเกินไป โดยที่รับจากออฟฟิศไปออกกำลังที่บ้านเค้า(กิจกรรมที่ทำด้วยกันเป็นประจำ)
และพาเรากลับไปส่งบ้านตอนกลางคืน เพื่อเลี้ยงรถติด เพราะต้องบอกก่อนว่าบ้านเรากับบ้านเค้าห่างกันประมาณ40โล
เพราะฉะนั้นเวลาเค้ามาเจอเราในแต่ละวันเค้าต้องขับไปกลับร่วม 100โล
เราเองรู้สึกเกรงใจ และไม่เคยงอแงให้เค้ามาหา ถ้าวันไหนเค้าทำงานเยอะเราจะบอกว่าไม่ต้องมานะพักผ่อนเถอะ
แต่เค้าก็ยังมารับเราตลอด อย่างน้อยๆ 3ครั้งต่ออาทิตย์ ซึ่งเราก็ appreciate ความเอาใจใส่ของเค้ามากค่ะ
แล้วยังเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เค้าดูแลเราอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
แต่ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมาก็มีปัญหากันเรื่องค่าใช้จ่ายของเค้าที่เพิ่มขึ้นจากทั้งรายจ่ายส่วนตัวของเค้าและจากการดูแลเรา
เราก็รู้นะว่าเค้าเครียด แต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุดในทุกๆวัน
เราเองก็พยายามดูแลเค้าเท่าที่เราจะทำได้ แต่อาจจะไม่ได้ดีหรือมากเท่าที่เค้าดูแลเราหรอกค่ะ
จนมาวันนึงเมื่อไม่นานมานี้ อยู่ๆเค้าก็เปลี่ยนไปประมาณ 2วัน ที่เค้าไม่ค่อยติดต่อเราเหมือนปกติ
เราก็เอะใจว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แล้วสุดท้ายเค้าก็มาบอกเราว่า...
เค้ามาทบทวนความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเราแล้ว เค้ารู้สึกว่าตัวเองเติมไม่เต็ม
รู้สึกว่าเราไม่ใช่คนที่เค้าตื่นมาแล้วอยากจะกอดอยากจะหอมทุกเช้า
มันไม่ใช่ความรู้สึกที่เค้าเคยรู้สึกกับแฟนคนก่อนๆ มันรู้สึกดีแต่มันไม่ถึงกับรัก...
เค้าไม่รู้ตัวว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เค้าก็พยายามมาตลอดเพื่อให้ความรู้สึกพวกนี้หายไป
เพราะเราเป็นคนดี แล้วเราสองคนเข้ากันได้ดีเกือบทุกอย่าง เราชอบอะไรๆเหมือนกันเยอะมาก
อยุ่กับเราเค้าสบายใจ แต่เค้ากลับรู้สึกว่าทำไมเหมือนเราคบกันมา10ปีแล้ว
ทั้งที่เพิ่งจะครึ่งปี ปกติมันตจะต้องเป็นช่วงโปรที่รู้สึกอยากกอดอยากหอม ความรุ้สึกมันจะเยอะมาก
แต่กับเราเค้าบอกเค้ารู้สึกไม่ขนาดนั้น... มันเฉยๆ มันเหมือนเป็นความสบายใจมากกว่า และที่สำคัญเค้ารู้สึกไม่เต็ม...
เค้าขอโทษเราที่เค้าเห็นแก่ตัว เค้ายอมรับว่าเค้าอยากได้เจอคนที่ทำให้เค้ารู้สึกแบบนั้นอีก
เราช็อคและเสียใจมาก เพราะเค้าไม่เคยให้สัญญาณใดๆกับเราเลย เค้าทำดีกับเรามาตลอดอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะมีวันนี้
เราขอให้เค้าคิดดีๆได้มั๊ย ลองห่างกันดูดีมั๊ย แต่เค้ายืนยันว่าเค้าไม่อยากฝืนความรู้สึกตัวเอง
เราจึงต้องยอมจบแต่โดยดี มันบอบช้ำไปหมดเลยค่ะ กับคนที่ดูแลเราดีแบบที่ไม่เคยเจอที่ไหน
คนแรกที่เรามองอนาคตร่วมด้วย แต่เค้ากลับบอกว่าเค้าไม่เคยรู้สึกรักเลย ที่ผ่านมาแค่รู้สึกดี..
อยากถามค่ะว่า ถ้าไม่รัก คุณสามารถทำดีกับคนคนนึงได้ขนาดนี้เลยหรอคะ แบบนี้ไม่ดีตั้งแต่แรกเลยยังจะดีซะกว่า...