ธรรมมะ...ทำไม??

เรามีความสงสัยบางอย่างกับผู้สูงอายุใกล้สุดก็คุณแม่เรา ท่านเป็นคนสวดมนต์ ฟังเทศน์ ชอบทำบุญแต่หลังๆเนื่องจากสภาพร่างกายไม่เหมือนเดิม ความเจ็บปวดเข้ามาแทน หลายไปสิ่งเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มมีความเห็นแก่ตัว ยืดติดตัวกูของกู มากขึ้น ความมีเหตุผลลดลง เราทะเลาะกับแม่บ่อยขึ้นเรื่อย จนบางครั้งเราอาจจะเป็นลูกที่แย่ เถียงพ่อเถียงแม่ ..ส่วนตัวเราไม่ค่อยสวดมนต์ เข้าวัด ทำบุญ เหมือนแม่แต่เราจะพยายามให้เหตุผลแม่อยู่เสมอ ว่าทำไมมันเป็นแบบนั้นแบบนี้ แม่ไม่ถูกกับคนหน้าบ้าน เค้าชอบจับกลุ่มนิทา แกก็จะด่าบ่นๆในบ้านซึ่งคนที่ได้ยินก็มีแค่เรา ...เราก็เริ่มไม่แน่ใจว่า การสวดมนต์ ฟังเทศน์ มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยรึ ..สำหรับเรามองว่าถ้าแค่ปล่อยวางมันก็วางเปล่า ไม่เจ็บปวด ไม่โกรธแค้น ยอมได้ก็ยอม หลังๆเราไม่กล้าที่จะพูดคุยกับแม่เราแล้วเนื่องจากยิ่งพูดยิ่งแย่ลง ไม่ทราบว่าท่านใดพอคำแนะนำแบบนี้มั่งครับ ขอบพระคุณอย่างสูงครับ