....( รัก  จน   จน )....

........พี่มันจน    เจ้า ทน รอ    พี่ไม่ได้
พี่ ไม่ไช่     หนุ่ม มาดมั่น     ที่ฝันหา
พี่ มัน คน   ปอน  ปอน    ธรรมดา
ทำงาน หา    เลี้ยง ร่างกาย    ไป วัน วัน

หน้า ก็ คล้ำ  ดำเหมือนถ่าน   คลุก ขี้เถ้า
ปล่อย ผม เผ้า   รก รุง รัง   ช่างน่า ขัน
ดู ผิว กาย   ก็ หยาบ กร้าน   ด้าน เป็น มัน
ใคร เห็น นั้น   เขา หลบ หน้า    ไม่ กล้า  มอง

แอบ หลง รัก   นางฟ้า   ช่าง กล้า คิด
หวัง เชย ชิด   คลอ เคล้า   เพียง เรา สอง
โธ่  อก เอ๋ย   เจ้า ไม่เคย   หัน มา มอง
น้ำตา นอง   ได้ แต่ เพ้อ   เธอ ทำ เมิน

เขา มี ดี     กว่าพี่ชาย      ตั้งหลายเท่า
ทั้ง หล่อ เหลา   ควง ใคร ไป   ไม่ ขัด เขิน
ทั้ง อง อาจ   มาด ผู้ดี    มั่งมีเงิน
ช้ำเหลือเกิน   สู้ไม่ได้    พ่าย ทุก ทาง

ไปเถิดเจ้า    อยู่ กับเขา   เจ้า คง สุข
ปล่อย คน ทุกข์     ตาม ทาง เดิน   ที่เมินหมาง
ของ ไร้ ค่า   ราคาน้อย   ปล่อย ทิ้ง วาง
ให้ อ้าง ว้าง    เปลี่ยว ใจ นัก   รัก จน  จน.......@@

..........................