มีใครเคยเข้าสู่จุดอิ่มตัวกับเพื่อนไหมคะ

เรากับเพื่อนสนิทเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้นเรียนห้องเดียวกันมาตลอด จนตอนนี้ก็ยังเรียนมหาวิทยาลัยและคณะเดียวกัน แล้วยังอยู่หอด้วยกันอีก เรากับเพื่อนคนนี้สนิทกันมากๆตัวแทบติดกันตลอด มีเรื่องให้ระหองระแหงใจ(ไม่แน่ใจว่าเขียนแบบนี้หรือเปล่าค่ะ)กันบ่อยอยู่ แต่เราไม่เคยโกรธกันรุนแรงเลยนะคะ หนักสุดๆจริงๆคือที่ทำอยู่เป็นประจำที่ไม่พอใจกันคือเงียบใส่ค่ะ สงครามประสาทนี่ยาวนานมาก 2วันขึ้นไปเลยค่ะ จนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะยอมไปง้อ จนมีครั้งนึงเรากับเพื่อนผิดใจกัน ละเราโกรธมาก แต่เราไม่ได้โกรธรุนแรงนะคะ ตามเดิมคือเราเงียบใส่เลย ไม่มองหน้า ไม่เดินใกล้เลย จนเพื่อนมาขอคืนดี เราก็ดีกับเพื่อนค่ะ เคลียร์ปัญหากันได้แล้ว เราก็อยู่กันเหมือนเดิมเลยค่ะ เล่นกัน หยอกล้อกัน สนุกสนาน แต่พออยู่ไปอยู่มาเรารู้สึกอึดอัดค่ะ และเราก็รู้สึกได้ด้วยว่าเพื่อนเราก็อึดอัดไม่แพ้กัน จนตอนนี้เราเริ่มรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเพื่อนมันไม่ลึกซึ้งเหมือนเมื่อก่อนแล้วมันระหองระแหงภายใน  เหมือนกับทุกวันนี้ที่เราอยู่ด้วยกันคือประคับประคองความสัมพันธ์ไม่ให้มันขาด จากเมื่อก่อนมีอะไรก็พูดคุยกัน จนตอนนี้เราต่างคนต่างเงียบสนใจอย่างอื่นกัน เราเริ่มรู้สึกว่าพวกเราเริ่มจะห่างหายกันไป ส่วนตัวเราเราคิดว่า เรากับเพื่อนอยู่ด้วยกันเวลาผิดใจกันไม่ชอบพูดอะไรออกไป แต่ใช้ความเงียบแทนมันเลยอาจเป็นเรื่องที่มันติดค้างในใจลึกๆ แล้วก็ทุกวันนี้ที่หมือนพวกเราพยายามทำตัวให้เหมือนปกติ ทั้งๆที่ความจริงความสัมพันธ์ข้างในมันจะขาดล่อแล่อยู่แล้ว และก็เพราะเราต้องเจอหน้ากันทุกวัน อยู่ห้องเดียวกัน เลยไม่อยากมีปัญหาอะไรมากเลยต่างคนต่างเลือกที่จะอยู่อย่างสงบมากว่า เพื่อนๆล่ะคะเคยมีประสบการณ์แบบนี้หรือเปล่า แล้วเพื่อนๆทำอย่างไรกันบ้างคะ