วันนี้ไม่ได้มาอวยหรือมายอน้องอะไรมากมาย แค่จะมาเล่าความประทับใจของเราที่มีให้กับน้องก็เท่านั้นเอง
คงสงสัยกันล่ะสิว่า BNK48 สำหรับเราเป็นมากกว่ากำลังใจนั้นคือยังไง
อาจจะยาวไปหน่อยแต่ถ้าอ่านไม่ไหวก็ไม่เป็นไรฮะ
สำหรับเราแล้ว เรามาเริ่มติดตาม BNK48 ก็ช่วงที่คุกกี้บูมแล้ว ก็แอบคิดว่าทำไมไม่รู้จักน้องเร็วกว่านี้น้า จะได้คอยเป็นกำลังใจให้น้องตั้งแต่แรกๆ เอาจริงๆตอนแรกเราไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ ออกแนวเป็นพวกสวนกระแสนิดๆ คนเค้าพูดถึงเพลงคุกกี้เสี่ยงทายนะ ฟังแล้วติดหูแบบนั้นนะ โอเค ถ้าฟังละมันจะหลอนหูขนาดนั้น ไม่ฟังมันก็ละกัน5555555 แล้วมีอยู่วันหนึ่งอาจารย์ที่มหาลัยก็มาบอกว่า คลาสนี้เราจะให้แบ่งกลุ่มเต้นกันนะ และอาจารย์มีเพลงอยากให้นักศึกษาเต้นอีกนิดหน่อย อาจารย์ก็บอกว่าคือเพลงคุกกี้เสี่ยงทาย โอ้โห เพื่อนเราบางคนนี่บ่นเลย จากนั้นเราก็เลยต้องเริ่มมาฟัง แล้วก็เอ้ะ สะดุดตาอยู่คนนึงนะ ก็คุยกับเพื่อนแล้วหาประวัติติดตามน้องในช่องทางต่างๆเท่าที่จะตามได้
เอาจริงๆช่วงแรกก็หวั่นไม่กล้าแชร์อะไรเกี่ยวกับ BNK48 หน้า facebook เลย ได้แต่แอบติดตามเงียบๆ ลงรูปในสตอรี่ ig บ้างนิดหน่อย ช่วงนั้นยอมรับเลยแอบท้อกับการเรียนเพราะอยู่ในช่วงทำวิจัยจะจบปี4 เตรียมตัวออกฝึกสอนในปี5 ก็จะดูรูปดูคลิปเต้นน้องปัญเพื่อเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆได้บ้าง จากนั้นก็เริ่มติดตามมากยิ่งขึ้นช่วงที่น้องมาเชียงใหม่ ในช่วงวันเกิดน้องอรพอดี ก็ติดตามบ้างมาเรื่อยๆ
ประมาณเดือนมีนาคม เราเริ่มไม่สบาย ก็ไม่ได้อะไรมาก หายใจไม่ออกข้างเดียว เลือดกำเดาไหลข้างเดียว ไปหาหมอก็บอก sinus ปกติ ได้ยามากิน แต่เราก็สังเกตตัวเองบ้างว่ามันไม่หาย กินยาละไม่ได้ดีขึ้น หน้ามีบวมข้างที่หายใจไม่ออก ก็เลยไปหาหมอที่คลินิก หมอตรวจปุ๊บ คำแรกมาเลย ทำไมถึงมาหาหมอช้าขนาดนี้ ปล่อยให้มันบวมมากขนาดนี้ได้ยังไง หมอก็เลยส่งตัวให้ไปเช็คที่ รพ แต่ที่แน่ๆที่รู้เลยวันนั้นก็คือ ในโพรงจมูกของเรามีก้อนเนื้ออยู่ก้อนหนึ่ง โอ้โห ตายละ จะเป็นอะไรวะเนี้ย จะตายมั้ย เรียนก็ยังไม่จบ พ่อแม่ก็ยังไม่ได้ดูแล ตายๆ ถ้าตายมาจะเป็นยังไง ตกใจไปหมด คิดถึงขั้นจะดร็อปเรียนเลย เพราะถ้าต้องรักษาระยะยาวอาจจะเป็นปัญหาเพราะปีการศึกษานี้เราต้องออกฝึกสอนแล้ว คืนนั้นคุยกับเพื่อนเราร้องไห้ทั้งคืน
จนวันต่อมาเราตั้งสติให้ตัวเอง เปิดดูคลิปน้องปัญเพื่อผ่อนคลายให้ตัวเองไม่เครียด เราไปเจอคลิปรายการ WoodyWorld ที่คุณแบงค์และคุณจอยไปออกรายการ เราดูแล้วเรารู้สึกได้ว่า ชีวิตเรามันไม่ได้แย่ขนาดนั้น ไอ้สิ่งที่เรากำลังเป็นอยู่ตอนนี้ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร มันดูน้อยนิดไปเลยถ้าเทียบกับคุณแบงค์และคุณจอย ในเมื่อเค้ามองว่า BNK48 คือกำลังใจในการใช้ชีวิต แล้วทำไมเราไม่เอาน้องมาเป็นกำลังใจให้ตัวเองบ้าง เราเลยฮึดขึ้นสู้ในใจว่า เราต้องสู้สิ จากนั้นเราก็บอกตัวเองในใจมาตลอดเลยว่า น้องคือกำแพงกำลังใจสำคัญมากๆสำหรับเรา หลังจากนั้นเราก็เข้าพบหมอเพื่อตรวจร่างกายที่ รพ จากการตรวจเบื้องต้น หมอบอกได้ว่า ถ้าไม่เป็นก้อนเนื้อธรรมดาก็เป็นมะเร็ง ซึ่งถ้าเป็นไอ้ก้อนเนื้อธรรมดานั้นเราจำชื่อไม่ได้ว่ามันคืออะไรแต่หมอบอกว่าต้องผ่าออกอาจจะส่งผลกระทบกับตาถึงขั้นต้องควักลูกตาออกไปด้วยเพราะก้อนเนื้อมันอยู่ติดตามากแล้ว
วันนั้นพอเรารู้เราไม่ได้ร้องไห้เลยแม้แต่นิดเดียว เราบอกตัวเองตลอดว่ากำลังใจเรามากพอ เราพยายามที่จะยิ้มสู้กับมัน จนถึงวันที่เราเข้ารับการผ่าตัดเอาชิ้นเนื้อไปตรวจเพื่อให้ทราบผลชัดเจนว่าเราเป็นอะไรกันแน่ วันที่เราผ่าตัดเป็นช่วงงานจับมือรอบแคมปัส มีคนๆนึงมาให้กำลังใจเราเค้าบอกว่า รีบๆหายนะ น้องปัญรอจับมืออยู่ ซึ่งเราไม่เคยไปจับมือน้องเลย พอได้อ่านประโยคนั้นปุ๊บ เราบอกตัวเองเลยว่าเราต้องไม่เป็นอะไร เราต้องไปหาน้องปัญให้ได้ หลังจากออก รพ หมอก็นัดฟังผลชิ้นเนื้อ ผลออกมาว่าเราเป็น Lymphoma มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ฟังจากหมอปุ๊บ โอเค เรารู้สึกว่าเราไม่ได้เสียใจอะไรขนาดนั้น ก็มันเป็นไปแล้วอะ ยังไงก็ต้องยอมรับความจริง เรามองว่ามะเร็งมันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น แค่ร่างกายและสภาพจิตใจของเราพร้อมที่จะสู้กับมัน ถ้าถามว่าภาวะจิตใจเราในตอนนั้นเป็นยังไง เราพร้อมมากที่จะสู้แทบจะไม่มีน้ำตาให้ใครเห็นเลย อยู่ที่บ้านเต้นคุกกี้เสี่ยงทายให้แม่ดูทุกวันจนแม่บอกว่าเป็นบ้าไปแล้ว5555555
วันที่เราเข้ารับคีโมครั้งแรกเป็นวันที่ อฟช ส่ง cd ซิง3มาพอเลย ถือว่าได้รับกำลังใจพอดี คีโมสำหรับเราเป็นยังไงน่ะหรอ ก็คงจะตอบไม่ต่างจากคนอื่นคือ ทรมานมาก ทรมานแบบที่บอกออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เวียนหัว อยากอ้วกตลอด เราคีโมแบบ one day รับยาแค่ 2 ชม แล้วก็กลับบ้านได้ ระยะเวลาการรักษาก็ 8 รอบ ทำต่อเนื่องทุกๆ 3 สัปดาห์ พอเราคีโมครั้งแรกดีขึ้นเป็นช่วงงานจับมือรอบมิถุนาพอดี เราเลยได้มีโอกาสไปจับมือกับน้องปัญ น้องเต็นและพี่แก้ว เราไปบอกน้องว่าเรามาขอกำลังใจ เราไม่สบายเป็นมะเร็ง น้องตอบกลับมามันทำให้เรา อยากสู้มากกว่าเดิมจากที่เคยมีน้องเป็นกำแพงกำลังใจชั้นนึงแล้วพอได้พูดคุยได้รับกำลังใจจากน้อง ทุกอย่างมันเพิ่มเป็นเท่าตัว เราบอกตัวเองเลยว่า ถ้าเราหายเราจะกลับไปหาน้องอีกจะไปบอกน้องให้ได้ว่าตัวเองหายแล้ว บอกตัวเองตลอดว่าสักวันต้องกลับไปบอกน้องแบบนี้ให้ได้
ทุกๆครั้งก่อนที่เราจะไปคีโม1วันเราจะเขียนจดหมายไปหาน้องตลอด เพื่อเล่าว่าหลังจากคีโมครั้งก่อนหน้าเราเป็นยังไงบ้าง เจอกับอะไรมาบ้างในช่วงนั้น ตอนจับมือเดือนสิงหา เราไม่ได้ไปแต่ฝากน้องไปบอกว่าคิดถึง น้องปัญก็ยังฝากกลับมาบอกว่าสู้ หายไวๆ และยังมีตั้งชื่อเล่นให้ด้วย คิคิ จนเรารับคีโมได้ 4 รอบ ครึ่งทางแล้ว เราเข้ารับการตรวจร่างกายอีกครั้ง ผลออกมาว่า ก้อนเนื้อที่โพรงจมูกของเราได้ยุบไปแล้ว 80% และหมอบอกว่า ไม่พบเชื้อมะเร็งแล้ว หมอเลยลดการทำคีโมให้เหลือแค่ 6 ครั้ง เราดีใจมาก ดีใจจนบอกไม่ถูกเลย ดีใจจนน้ำตาไหล บอกกับตัวเองในใจว่าปัญพี่ทำได้แล้วนะ พี่รักษาตัวเองจนหายแล้วนะ จะได้ไปบอกปัญแล้วนะว่าพี่หายแล้ว จนวันนี้เราคีโมครบกำหนด 6 ครั้งแล้ว
เราอยากจะบอกน้องปัญว่าขอบคุณกำลังใจดีๆในวันนั้น มันทำให้เราอยากจะสู้ อยากจะรีบหาย เราก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าคนๆนึงจะทำให้เรารู้สึกรักได้มากขนาดนี้ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารักเพราะอะไรแต่ที่รู้ๆคือรักมากๆ รักจนอยากจะเห็นคนๆนี้ยิ้มได้ตลอดเวลา ไม่อยากให้คนๆนี้เจออะไรแย่ๆเลยแม้แต่วินาทีเดียว
และเราอยากจะบอกอีกคนนึงก็คือ เจนนิษฐ์
เจนนิษฐ์คืออีกคนนึงที่ทำให้เรายิ้มไปพร้อมกับน้องปัญ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราหลงรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เราเขียนจดหมายไปบอกน้องว่าเราไม่สบาย เรามีน้องเป็นกำลังสำคัญของเรา เรารู้ว่าน้องทำงานหนักมากขนาดไหนกับผู้หญิงตัวเล็กๆแค่นี้ เรารู้ว่าน้องเหนื่อย ตอนเราเหนื่อยเราท้อ เราอยากได้กำลังใจ เราก็มองดูรูปดูรอยยิ้มของน้องจนเรายิ้มตามได้ เราเลยแค่อยากบอกน้องว่าเวลาที่น้องเหนื่อยอยากให้น้องหันมามองแฟนๆ นะ ลูกน้องทุกคนยืนส่งรอยยิ้มให้ลูกพี่เต็มไปหมดเลย
และสุดท้ายเราอยากจะบอกว่ากำลังใจมันไม่ได้หายากเลย แค่เราเปิดใจรับในสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข อย่าไปแคร์อะไรมาก สร้างกำลังใจให้ตัวเอง เปิดรับกำลังใจที่คนอื่นมอบให้ แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว
- ขอบคุณน้องปัญน้องเจนนิษฐ์ที่เป็นกำลังใจสำคัญในการรักษาตัวเองของเรา -
ปล.ตอนเรานั่งเขียนบักทึกนี้ เป็นช่วงงาน 2-shot และประกาศซิง 5 พอรู้ว่าเซ็นเตอร์คือน้องปัญ น้ำตาเรามันมาจากไหนไม่รู้เต็มไปหมด ดีใจจนบอกไม่ถูก ทำได้แล้วนะเจ้าแสบ เก่งมากๆ รักมากๆด้วยนะงับ
งานจับมือเจอกันนะ จะไปบอกข่าวดีด้วยตัวเองเลย
#เฉาก๊วยของปัญสิกรณ์
#พี่โล้นเองค้าบบบบบ
BNK48 คือกำลังใจ
คงสงสัยกันล่ะสิว่า BNK48 สำหรับเราเป็นมากกว่ากำลังใจนั้นคือยังไง
อาจจะยาวไปหน่อยแต่ถ้าอ่านไม่ไหวก็ไม่เป็นไรฮะ
สำหรับเราแล้ว เรามาเริ่มติดตาม BNK48 ก็ช่วงที่คุกกี้บูมแล้ว ก็แอบคิดว่าทำไมไม่รู้จักน้องเร็วกว่านี้น้า จะได้คอยเป็นกำลังใจให้น้องตั้งแต่แรกๆ เอาจริงๆตอนแรกเราไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ ออกแนวเป็นพวกสวนกระแสนิดๆ คนเค้าพูดถึงเพลงคุกกี้เสี่ยงทายนะ ฟังแล้วติดหูแบบนั้นนะ โอเค ถ้าฟังละมันจะหลอนหูขนาดนั้น ไม่ฟังมันก็ละกัน5555555 แล้วมีอยู่วันหนึ่งอาจารย์ที่มหาลัยก็มาบอกว่า คลาสนี้เราจะให้แบ่งกลุ่มเต้นกันนะ และอาจารย์มีเพลงอยากให้นักศึกษาเต้นอีกนิดหน่อย อาจารย์ก็บอกว่าคือเพลงคุกกี้เสี่ยงทาย โอ้โห เพื่อนเราบางคนนี่บ่นเลย จากนั้นเราก็เลยต้องเริ่มมาฟัง แล้วก็เอ้ะ สะดุดตาอยู่คนนึงนะ ก็คุยกับเพื่อนแล้วหาประวัติติดตามน้องในช่องทางต่างๆเท่าที่จะตามได้
เอาจริงๆช่วงแรกก็หวั่นไม่กล้าแชร์อะไรเกี่ยวกับ BNK48 หน้า facebook เลย ได้แต่แอบติดตามเงียบๆ ลงรูปในสตอรี่ ig บ้างนิดหน่อย ช่วงนั้นยอมรับเลยแอบท้อกับการเรียนเพราะอยู่ในช่วงทำวิจัยจะจบปี4 เตรียมตัวออกฝึกสอนในปี5 ก็จะดูรูปดูคลิปเต้นน้องปัญเพื่อเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆได้บ้าง จากนั้นก็เริ่มติดตามมากยิ่งขึ้นช่วงที่น้องมาเชียงใหม่ ในช่วงวันเกิดน้องอรพอดี ก็ติดตามบ้างมาเรื่อยๆ
ประมาณเดือนมีนาคม เราเริ่มไม่สบาย ก็ไม่ได้อะไรมาก หายใจไม่ออกข้างเดียว เลือดกำเดาไหลข้างเดียว ไปหาหมอก็บอก sinus ปกติ ได้ยามากิน แต่เราก็สังเกตตัวเองบ้างว่ามันไม่หาย กินยาละไม่ได้ดีขึ้น หน้ามีบวมข้างที่หายใจไม่ออก ก็เลยไปหาหมอที่คลินิก หมอตรวจปุ๊บ คำแรกมาเลย ทำไมถึงมาหาหมอช้าขนาดนี้ ปล่อยให้มันบวมมากขนาดนี้ได้ยังไง หมอก็เลยส่งตัวให้ไปเช็คที่ รพ แต่ที่แน่ๆที่รู้เลยวันนั้นก็คือ ในโพรงจมูกของเรามีก้อนเนื้ออยู่ก้อนหนึ่ง โอ้โห ตายละ จะเป็นอะไรวะเนี้ย จะตายมั้ย เรียนก็ยังไม่จบ พ่อแม่ก็ยังไม่ได้ดูแล ตายๆ ถ้าตายมาจะเป็นยังไง ตกใจไปหมด คิดถึงขั้นจะดร็อปเรียนเลย เพราะถ้าต้องรักษาระยะยาวอาจจะเป็นปัญหาเพราะปีการศึกษานี้เราต้องออกฝึกสอนแล้ว คืนนั้นคุยกับเพื่อนเราร้องไห้ทั้งคืน
จนวันต่อมาเราตั้งสติให้ตัวเอง เปิดดูคลิปน้องปัญเพื่อผ่อนคลายให้ตัวเองไม่เครียด เราไปเจอคลิปรายการ WoodyWorld ที่คุณแบงค์และคุณจอยไปออกรายการ เราดูแล้วเรารู้สึกได้ว่า ชีวิตเรามันไม่ได้แย่ขนาดนั้น ไอ้สิ่งที่เรากำลังเป็นอยู่ตอนนี้ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร มันดูน้อยนิดไปเลยถ้าเทียบกับคุณแบงค์และคุณจอย ในเมื่อเค้ามองว่า BNK48 คือกำลังใจในการใช้ชีวิต แล้วทำไมเราไม่เอาน้องมาเป็นกำลังใจให้ตัวเองบ้าง เราเลยฮึดขึ้นสู้ในใจว่า เราต้องสู้สิ จากนั้นเราก็บอกตัวเองในใจมาตลอดเลยว่า น้องคือกำแพงกำลังใจสำคัญมากๆสำหรับเรา หลังจากนั้นเราก็เข้าพบหมอเพื่อตรวจร่างกายที่ รพ จากการตรวจเบื้องต้น หมอบอกได้ว่า ถ้าไม่เป็นก้อนเนื้อธรรมดาก็เป็นมะเร็ง ซึ่งถ้าเป็นไอ้ก้อนเนื้อธรรมดานั้นเราจำชื่อไม่ได้ว่ามันคืออะไรแต่หมอบอกว่าต้องผ่าออกอาจจะส่งผลกระทบกับตาถึงขั้นต้องควักลูกตาออกไปด้วยเพราะก้อนเนื้อมันอยู่ติดตามากแล้ว
วันนั้นพอเรารู้เราไม่ได้ร้องไห้เลยแม้แต่นิดเดียว เราบอกตัวเองตลอดว่ากำลังใจเรามากพอ เราพยายามที่จะยิ้มสู้กับมัน จนถึงวันที่เราเข้ารับการผ่าตัดเอาชิ้นเนื้อไปตรวจเพื่อให้ทราบผลชัดเจนว่าเราเป็นอะไรกันแน่ วันที่เราผ่าตัดเป็นช่วงงานจับมือรอบแคมปัส มีคนๆนึงมาให้กำลังใจเราเค้าบอกว่า รีบๆหายนะ น้องปัญรอจับมืออยู่ ซึ่งเราไม่เคยไปจับมือน้องเลย พอได้อ่านประโยคนั้นปุ๊บ เราบอกตัวเองเลยว่าเราต้องไม่เป็นอะไร เราต้องไปหาน้องปัญให้ได้ หลังจากออก รพ หมอก็นัดฟังผลชิ้นเนื้อ ผลออกมาว่าเราเป็น Lymphoma มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ฟังจากหมอปุ๊บ โอเค เรารู้สึกว่าเราไม่ได้เสียใจอะไรขนาดนั้น ก็มันเป็นไปแล้วอะ ยังไงก็ต้องยอมรับความจริง เรามองว่ามะเร็งมันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น แค่ร่างกายและสภาพจิตใจของเราพร้อมที่จะสู้กับมัน ถ้าถามว่าภาวะจิตใจเราในตอนนั้นเป็นยังไง เราพร้อมมากที่จะสู้แทบจะไม่มีน้ำตาให้ใครเห็นเลย อยู่ที่บ้านเต้นคุกกี้เสี่ยงทายให้แม่ดูทุกวันจนแม่บอกว่าเป็นบ้าไปแล้ว5555555
วันที่เราเข้ารับคีโมครั้งแรกเป็นวันที่ อฟช ส่ง cd ซิง3มาพอเลย ถือว่าได้รับกำลังใจพอดี คีโมสำหรับเราเป็นยังไงน่ะหรอ ก็คงจะตอบไม่ต่างจากคนอื่นคือ ทรมานมาก ทรมานแบบที่บอกออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เวียนหัว อยากอ้วกตลอด เราคีโมแบบ one day รับยาแค่ 2 ชม แล้วก็กลับบ้านได้ ระยะเวลาการรักษาก็ 8 รอบ ทำต่อเนื่องทุกๆ 3 สัปดาห์ พอเราคีโมครั้งแรกดีขึ้นเป็นช่วงงานจับมือรอบมิถุนาพอดี เราเลยได้มีโอกาสไปจับมือกับน้องปัญ น้องเต็นและพี่แก้ว เราไปบอกน้องว่าเรามาขอกำลังใจ เราไม่สบายเป็นมะเร็ง น้องตอบกลับมามันทำให้เรา อยากสู้มากกว่าเดิมจากที่เคยมีน้องเป็นกำแพงกำลังใจชั้นนึงแล้วพอได้พูดคุยได้รับกำลังใจจากน้อง ทุกอย่างมันเพิ่มเป็นเท่าตัว เราบอกตัวเองเลยว่า ถ้าเราหายเราจะกลับไปหาน้องอีกจะไปบอกน้องให้ได้ว่าตัวเองหายแล้ว บอกตัวเองตลอดว่าสักวันต้องกลับไปบอกน้องแบบนี้ให้ได้
ทุกๆครั้งก่อนที่เราจะไปคีโม1วันเราจะเขียนจดหมายไปหาน้องตลอด เพื่อเล่าว่าหลังจากคีโมครั้งก่อนหน้าเราเป็นยังไงบ้าง เจอกับอะไรมาบ้างในช่วงนั้น ตอนจับมือเดือนสิงหา เราไม่ได้ไปแต่ฝากน้องไปบอกว่าคิดถึง น้องปัญก็ยังฝากกลับมาบอกว่าสู้ หายไวๆ และยังมีตั้งชื่อเล่นให้ด้วย คิคิ จนเรารับคีโมได้ 4 รอบ ครึ่งทางแล้ว เราเข้ารับการตรวจร่างกายอีกครั้ง ผลออกมาว่า ก้อนเนื้อที่โพรงจมูกของเราได้ยุบไปแล้ว 80% และหมอบอกว่า ไม่พบเชื้อมะเร็งแล้ว หมอเลยลดการทำคีโมให้เหลือแค่ 6 ครั้ง เราดีใจมาก ดีใจจนบอกไม่ถูกเลย ดีใจจนน้ำตาไหล บอกกับตัวเองในใจว่าปัญพี่ทำได้แล้วนะ พี่รักษาตัวเองจนหายแล้วนะ จะได้ไปบอกปัญแล้วนะว่าพี่หายแล้ว จนวันนี้เราคีโมครบกำหนด 6 ครั้งแล้ว
เราอยากจะบอกน้องปัญว่าขอบคุณกำลังใจดีๆในวันนั้น มันทำให้เราอยากจะสู้ อยากจะรีบหาย เราก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าคนๆนึงจะทำให้เรารู้สึกรักได้มากขนาดนี้ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารักเพราะอะไรแต่ที่รู้ๆคือรักมากๆ รักจนอยากจะเห็นคนๆนี้ยิ้มได้ตลอดเวลา ไม่อยากให้คนๆนี้เจออะไรแย่ๆเลยแม้แต่วินาทีเดียว
และเราอยากจะบอกอีกคนนึงก็คือ เจนนิษฐ์
เจนนิษฐ์คืออีกคนนึงที่ทำให้เรายิ้มไปพร้อมกับน้องปัญ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราหลงรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เราเขียนจดหมายไปบอกน้องว่าเราไม่สบาย เรามีน้องเป็นกำลังสำคัญของเรา เรารู้ว่าน้องทำงานหนักมากขนาดไหนกับผู้หญิงตัวเล็กๆแค่นี้ เรารู้ว่าน้องเหนื่อย ตอนเราเหนื่อยเราท้อ เราอยากได้กำลังใจ เราก็มองดูรูปดูรอยยิ้มของน้องจนเรายิ้มตามได้ เราเลยแค่อยากบอกน้องว่าเวลาที่น้องเหนื่อยอยากให้น้องหันมามองแฟนๆ นะ ลูกน้องทุกคนยืนส่งรอยยิ้มให้ลูกพี่เต็มไปหมดเลย
และสุดท้ายเราอยากจะบอกว่ากำลังใจมันไม่ได้หายากเลย แค่เราเปิดใจรับในสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข อย่าไปแคร์อะไรมาก สร้างกำลังใจให้ตัวเอง เปิดรับกำลังใจที่คนอื่นมอบให้ แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว
- ขอบคุณน้องปัญน้องเจนนิษฐ์ที่เป็นกำลังใจสำคัญในการรักษาตัวเองของเรา -
ปล.ตอนเรานั่งเขียนบักทึกนี้ เป็นช่วงงาน 2-shot และประกาศซิง 5 พอรู้ว่าเซ็นเตอร์คือน้องปัญ น้ำตาเรามันมาจากไหนไม่รู้เต็มไปหมด ดีใจจนบอกไม่ถูก ทำได้แล้วนะเจ้าแสบ เก่งมากๆ รักมากๆด้วยนะงับ
งานจับมือเจอกันนะ จะไปบอกข่าวดีด้วยตัวเองเลย
#เฉาก๊วยของปัญสิกรณ์
#พี่โล้นเองค้าบบบบบ