เหตุก็คือ เพื่อนในห้องเดียวกันค่ะ เขาชอบทักมาคุยด้วย ถามว่าเรียนเป็นไงบ้าง ทำไร กินข้าวยัง ตอนนั้นเราก็เริ่มเอะใจแล้วว่าคิดไรเกินเลยรึป่าว พอวันที่ต้องไปเรียนเราเจอหน้ากันทุกวันค่ะ แต่เวลาเรายิ้มเราหัวเราะ เขาชอบมองเราแบบแปลกๆ สายตาแบบแปลกมาก มองหน้าเราแล้วชอบยิ้ม เหตุการณ์วันแรกนะคะ วันนั้นเป็นวันเกิดของพี่ที่เรียนด้วยกัน วันนั้นก็ดึกมากแล้ว ประมาน 3-4ทุ่มค่ะ เขาบอกว่ามานั่งเล่นบ้านพี่คนนี้มั้ย เราก็บอกไปว่าไม่รู้จักทาง เขาก็นัดให้ไปยังจุดแลนมาร์คแล้วเขาก็มารับค่ะ แบบนี้แสดงว่าเขาอยากเจอรึป่าวคะ หรือยังไง พอถึงบ้านก็นั่งคุยปกติค่ะไม่มีอะไร พอจะกลับบ้าน เขาก็บอกว่าขับรถดีๆนะ ถึงบ้านแล้วคอลมานะ นี่คืออาการของคนชอบรึป่าวคะ จนมาเหตุการณ์ที่2 พี่ที่เรียนด้วยกัน เขาก็นัดมากินหมูกะทะที่บ้านตอนเย็น เขาก็ทักมาถามว่าจะไปกี่โมง แล้วยังบอกอีกว่ามาไวๆนะ พอถามว่าทำไม เขาก็บอกว่าป่าว เหมือนอยากเจอหรือคถไรประมานนี้ปะคะ พอนั่งกินหมูกะทะได้ซักแปป เขาก็บอกให้มานั่งใกล้ๆกัน แล้วก็ลูบหัว คือเราแพ้ทางคนลูบหัวมาก แล้วพักนึงเขาก็เดินมาลูบหัวอีกแล้วบอกว่างอนหรอแล้วลูบหัวเบาๆ งืออออน่ารัก เขาบอกกับเพื่อนเราว่า ไม่อยากให้เราหายไปไหน มันรู้สึกดีมากๆเลยแหละ แต่บางความรู้สึกเหมือนเขาจะรู้สึกแต่บางทีก็ไม่รู้สึก เราควรลองใจดีมั้ย แบบหายไปซัก2-3วัน อยากให้แน่ใจว่าเขาต้องการเราจริงๆขาดเราไม่ได้จริงๆ
เกินกว่าเพื่อนหรือจะแค่เพื่อน