ผมมีเรื่องมาปรึกษาปัญหาการเข้าสังคมครับ... "ผมต้องปรับตัวยังไง?"

ใช่  มันเป็นสิ่งผมเผชิญอยู่เมื่อนานมาแล้ว เวลาผมทำอะไร พูดอะไร คนอื่นมักจะทำเป็นว่าไม่ได้ยิน ไม่สนใจ มันทำให้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะทำยังไงต่อไป ผมลองไปอยู่กับหลายๆกลุ่มที่รู้จักกันดู ปรากฏว่า อยู่ไม่ได้สักกลุ่มเดียว

   หรืออีกอย่างก็คุยกันไม่รู้เรื่อง ความชอบไม่เหมือนกัน อยู่กลุ่มเด็กเรียนก็ดูเหมือนโง่ อยู่กลุ่มเพื่อนเก่าก็ไม่ค่อยได้คุย ทำอะไรกับเขาไม่เป็นสักอย่าง อยู่กลุ่มหลัก ก็ต้องเจอกับคำสบประมาท และคำหยามเหยียดแปลกๆหลายเรื่อง ทั้งที่ผมก็ไม่เข้าใจว่าเพื่ออะไร? หรือพวกเขาต้องการจะข่มผมหรือยังไง

   ไม่รู้สิ ตอนนี้ผมอาจจะอยากเป็นที่ยอมรับอยู่ก็ได้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมทำอะไรผิด

    ทำไมทุกคนดูเหมือนอยู่คนละโลกกับผมเลยวะ

    เหมือน ...ผมต้องอยู่คนเดียว หรือเดี๋ยวนี้ผมเริ่มกลายเป็นคนปิดกั้นการเข้าสังคมแล้ว

    บางทีผมก็อึดอัดใจนะที่บางทีมันต้องอยู่คนเดียวไง ผมยอมรับเลยว่า ผมเป็นคนที่กลัว "สายตา" คนอื่นเอามากๆเวลาที่มีคนมอง ผมจะทำเหมือนว่าเล่นโทรศัพท์ เพื่อกลบเกลื่อนความกังวล หรือมองไปทางอื่น ยืนหันหลังให้อะไรแบบนี้

    มันเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่มันแย่มากที่ผมเข้ากับคนอื่นไม่ได้เหมือนแต่ก่อน

    กลัวสายตา ที่มองมาตลอดมันกดดันและ การที่ผู้คนมองผมมันอาจจะมีนัยแฝงที่ตลกขบขันสำหรับพวกเขาอยู่ แต่ผมไม่ไง มันคนละอย่างกันเลย

     ผมรู้สึกแย่นะที่อยู่ดีๆก็เป็นแบบนี้ ผมเหมือนอยากอยู่แต่ในห้องอ่ะ มันเบื่อโลกข้างนอก จนบางวันผมไม่อยากจะทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

    ที่แย่สุดก็ตอนที่ผมต้องรอเพื่อนมาทำงานกลุ่ม แต่กลับกลายเป็นว่าโดนหลอก คือแบบ...คือมัน *ไม่รู้จะพูดยังไงกับการกระทำเหล่านี้*

    คือ เพื่ออะไร ทำทำไม ต้องการอะไรจากผมกันแน่?

    ผมก็เลยขออาจารย์ทำงานกลุ่มคนเดียวเรื่อยมา

    มันกลายเป็นปัญหาอย่างนึงของผมเลยล่ะ จนผมเริ่มกังวลแล้วว่า มหาลัยจะอยู่ยังไงวะนั่น จะปรับตัวยังไง ต้องทำตัวยังไง

*sign*