คือผมมีเพื่อนอยู่คนนึ่ง เราค่อนข้างที่จะสนิทกันตอนปี 1 แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆพวกเราก็เริ่มห่างกันไป จากที่ตัวติดกันไม่เคยขาดก็เริ่มแยกออกจากกัน มันมีเพื่อนใหม่ผมเองก็เหมือนกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่พวกเราไม่ได้คุยกันเลย จะอ้าปากทักกันก็ต่อเมื่อมีงานกลุ่ม แต่ถึงอย่างงั้นผมก็มองมันอยู่ตลอด เอาตรงๆแอบรู้สึกไม่ชอบใจเหมือนกันที่มันยิ้มแย้มเฮฮาตอนอยู่กับคนอื่น
บ้านของผมกับมันอยู่ทางเดียวกันส่วนคนอื่นก็อยู่อีกทาง พวกเราไม่มีมอไซด์ก็เลยต้องนั่งรถสองแถวกลับบ้านพร้อมกัน มีวันนึ่งที่ผมคิดอะไรก็ไม่รู้เลยหลุดถามมันออกไปว่า 'เดี๋ยวนี้พวกเราไม่ได้คุยกันเลยเนอะ' ตอนนั้นคือสบถเชี่ยในใจดังมากครับ อย่าจะมุดรูท่อระบายน้ำหนีสุดๆ ช่วงแรกๆมันก็ทำหน้าเหวอๆใส่ แล้วมันก็หัวเราะอัดผม ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนนี่ผมตบคว่ำแน่ นั่งขำอยู่สักพักมันก็พูดขึ้นมาว่า 'นี่เหมือนเด็กน้อยเลย' และก็คำด่าสารพัดที่ผมจำไม่ได้ แต่ครั้งนั้นที่ผมจำได้เลยก็คือ มันยกมือขึ้นมายีหัวผม ไม่รู้ว่าถ้ามีเพื่อนมายีหัว คุณจะรู้สึกยังไง แต่ตอนนั้นผมโครตรู้สึกบรรยายไม่ถูก ไม่รู้สิ บรรยายไม่ถูกจริงๆ
หลังจากวันนั้นมันก็เริ่มเข้ามาคุยกับผมเหมือนช่วงแรกๆที่สนิทกัน แต่ผมไม่รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว ผมพยามหลบหน้าและตีตัวออกห่างมันตลอดแม้กระทั่งตอนกลับบ้าน ไม่กลับก่อนก็กลับทีหลังมัน ไม่รู้ว่าทำไมแต่ไม่กล้ามองหน้ามันตรงๆเลย มัน
ผมไม่ใช่เกย์ หรือเป็นอาการป่วยทางจิต? จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่มันคืออะไร แล้วผมก็ด้วยรู้ว่าผมหลบหน้ามันไปตลอดจนเรียนจบไม่ได้หรอก
ผมเป็นอะไรไปแล้วครับ? แล้วผมควรทำยังไงดี?
รู้สึกแปลกๆกับเพื่อน ตอนนี้ผมเป็นอะไรไปแล้วครับ?
บ้านของผมกับมันอยู่ทางเดียวกันส่วนคนอื่นก็อยู่อีกทาง พวกเราไม่มีมอไซด์ก็เลยต้องนั่งรถสองแถวกลับบ้านพร้อมกัน มีวันนึ่งที่ผมคิดอะไรก็ไม่รู้เลยหลุดถามมันออกไปว่า 'เดี๋ยวนี้พวกเราไม่ได้คุยกันเลยเนอะ' ตอนนั้นคือสบถเชี่ยในใจดังมากครับ อย่าจะมุดรูท่อระบายน้ำหนีสุดๆ ช่วงแรกๆมันก็ทำหน้าเหวอๆใส่ แล้วมันก็หัวเราะอัดผม ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนนี่ผมตบคว่ำแน่ นั่งขำอยู่สักพักมันก็พูดขึ้นมาว่า 'นี่เหมือนเด็กน้อยเลย' และก็คำด่าสารพัดที่ผมจำไม่ได้ แต่ครั้งนั้นที่ผมจำได้เลยก็คือ มันยกมือขึ้นมายีหัวผม ไม่รู้ว่าถ้ามีเพื่อนมายีหัว คุณจะรู้สึกยังไง แต่ตอนนั้นผมโครตรู้สึกบรรยายไม่ถูก ไม่รู้สิ บรรยายไม่ถูกจริงๆ
หลังจากวันนั้นมันก็เริ่มเข้ามาคุยกับผมเหมือนช่วงแรกๆที่สนิทกัน แต่ผมไม่รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว ผมพยามหลบหน้าและตีตัวออกห่างมันตลอดแม้กระทั่งตอนกลับบ้าน ไม่กลับก่อนก็กลับทีหลังมัน ไม่รู้ว่าทำไมแต่ไม่กล้ามองหน้ามันตรงๆเลย มัน
ผมไม่ใช่เกย์ หรือเป็นอาการป่วยทางจิต? จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่มันคืออะไร แล้วผมก็ด้วยรู้ว่าผมหลบหน้ามันไปตลอดจนเรียนจบไม่ได้หรอก
ผมเป็นอะไรไปแล้วครับ? แล้วผมควรทำยังไงดี?