ทำไมรู้สึกว่าคนไม่ค่อยอะไรกับการที่ผู้ชายจะเป็นคนเงียบๆในที่ทำงาน แต่พอเป็นผู้หญิงคนจะจับจ้อง?

คือเรารู้สึกว่าถ้าเป็นผู้หญิง คนจะคาดหวังว่าต้องเฟรนด์ลี เจ๊าะแจ๊ะเก่ง จะมาทำงานอย่างเดียวไม่ได้ แต่พอเป็นผู้ชายถ้าเงียบๆ ทำงานอย่างเดียวไป ยิ่งหน้าตาดีด้วยแล้ว โอ้โห มีแต่คนอยากเข้าหา คนจะไม่อะ​ไรกับความเงียบๆของเค้า มีคนปลิ้มด้วยซ้ำ (เรายังแอบปลื้ม)​ คือจริงๆก็ไม่ทุกคนหรอก เพราะเคยแอบได้ยินรุ่นพี่ผู้ชายแนวแซวๆแซะๆผู้ชายคนนี้ว่าเงียบจนไม่รู้ว่าอยู่ในห้องด้วย มีอะไรก็ยิ้มๆครับๆอย่างเดียว มาทำงานแล้วก็กลับ แต่คนส่วนใหญ่ไม่อะไร เพราะเข้าใจว่าธรรมชาติเค้า คนตน.ใหญ่กว่ายังปลื้มเลยเพราะมีแฟคเตอร์หน้าตาดีด้วย เจอมาสองที่ทำงานละ อีกคนเงียบๆ เพิ่งเข้ามา แต่ก็มีแต่คนอยากเข้าหา  ไม่ค่อยพูดก็ไม่เป็นอะไร แต่ถ้าเป็นผู้หญิง เอาละ โดนเม้าท์ว่าหยิ่ง ไม่เอาสังคมละ  หรือจริงๆถ่าเป็น ผช.หน้าตาไม่ดีก็คงโดนเหมือนกัน พ้อยท์คือต้องหน้าตาดีหรือเปล่า แต่.....ผญ.เงียบๆหน้าตาดีคือก็โดนอยู่ดี (คือเรานั่นเอง 5555 ไม่ได้ชมตัวเองนะคะ แต่เราไม่ชินกับการเจ๊าะแจ๊ะไง)​

เหนื่อยจัง..... TT