ในคลาสผมมีจำนวนคนไม่มาก 20 คนเอง(จำนวนสมมติ) (ช 10 ญ10) มันพอดีกันมากๆเวลาจับกลุ่มทำงานต่างๆ
พอ1ปีต่อมารู้สึกว่าต่างคนไม่ชอบคนนั้น ไม่ชอบคนนี้ จนเกิดตั้งไลน์กรุ๊ปกันซึ่ง ญ 10คน ก็ตั้งไว้ต่างหากไว้เม้าคนนั้น คนนี้ ผช.เองก็ไม่ต่างกัน แต่เดี๋ยวก่อนในกรุ๊ปซึ่งมีแค่9คน แต่ไม่มีผม ผมเองรู้นานแล้วล่ะ เดี๋ยวเก็บไว้มีโอกาสค่อยถาม(ตัวปมเองเป็นคนที่ชอบเก็บ มีอะไรจะไม่พูด หวั่นไหวง่าย รับรู้ความรู้สึกคนอื่นได้เร็ว ชอบพยากร คาดการณ์) วันแรกที่ผมจับได้ ผมรู้สึกว่าโลกมันมืดหปหมดเหมือนเราเดินตกหลุมที่ลึกมากๆแล้วลืมหยิบไฟฉาย ผมเสียความรู้สึกมากๆ ร้องไห้เลยล่ะ ร้องไห้ที่ป้ายรถเมล์(ตอนนั้นรถเมล์รอนานไปอีก) แต่ผมก็ได้เงยหน้าแล้วก้าวเท้าใช้ชีวิตต่อไป จนวันนึงผมถามไปว่า "อ้าว สร้างกรุ๊ปต่างหากด้วยหรอ?" เพื่อนชื่อเจ(นามสมมติ)บอกว่า "ใช่ สร้างนานแล้ว ไม่ต้องมาเข้า ปล่อยให้อยู่โลกของไปเถอะ" จากนั้นผมก็ยิ้มกัวเราะกลบเกลื่อนไป **มีภาษาไม่สุภาพนะครับ มันเป็นคำสนทนาระหว่างเพื่อน** จากวันนั้นผมก็ได้แต่นั่งคิด แล้วจะทำยังไงดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนตอนนี้ผมเป็นไมเกรน(เข้าข่ายโรคประจำตัวแล้ว) ผมก็พยายามคิดบวกเสมอ ณ ตอนนี้ปมก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ตอนนี้อยู่ปี2แล้ว อีก2ปีก็แยกย้าย จะเป็นแบบนี้จนจบป.ตรีเลยรึป่าวไม่รู้นะ
พี่ๆ เพื่อนๆใครเจอประสบการณ์แย่ๆแบบนี้หรือผ่านด้านนี้มาปมขอคำแนะนำด้วยนะครับ ว่าจะรับมือยังไงดี
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
😁😁
เพื่อนในคลาสสร้างกลุ่มไลน์แยกต่างหากโดยไม่มีผม ควรทำอย่างไรดีครับ?
พอ1ปีต่อมารู้สึกว่าต่างคนไม่ชอบคนนั้น ไม่ชอบคนนี้ จนเกิดตั้งไลน์กรุ๊ปกันซึ่ง ญ 10คน ก็ตั้งไว้ต่างหากไว้เม้าคนนั้น คนนี้ ผช.เองก็ไม่ต่างกัน แต่เดี๋ยวก่อนในกรุ๊ปซึ่งมีแค่9คน แต่ไม่มีผม ผมเองรู้นานแล้วล่ะ เดี๋ยวเก็บไว้มีโอกาสค่อยถาม(ตัวปมเองเป็นคนที่ชอบเก็บ มีอะไรจะไม่พูด หวั่นไหวง่าย รับรู้ความรู้สึกคนอื่นได้เร็ว ชอบพยากร คาดการณ์) วันแรกที่ผมจับได้ ผมรู้สึกว่าโลกมันมืดหปหมดเหมือนเราเดินตกหลุมที่ลึกมากๆแล้วลืมหยิบไฟฉาย ผมเสียความรู้สึกมากๆ ร้องไห้เลยล่ะ ร้องไห้ที่ป้ายรถเมล์(ตอนนั้นรถเมล์รอนานไปอีก) แต่ผมก็ได้เงยหน้าแล้วก้าวเท้าใช้ชีวิตต่อไป จนวันนึงผมถามไปว่า "อ้าว สร้างกรุ๊ปต่างหากด้วยหรอ?" เพื่อนชื่อเจ(นามสมมติ)บอกว่า "ใช่ สร้างนานแล้ว ไม่ต้องมาเข้า ปล่อยให้อยู่โลกของไปเถอะ" จากนั้นผมก็ยิ้มกัวเราะกลบเกลื่อนไป **มีภาษาไม่สุภาพนะครับ มันเป็นคำสนทนาระหว่างเพื่อน** จากวันนั้นผมก็ได้แต่นั่งคิด แล้วจะทำยังไงดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนตอนนี้ผมเป็นไมเกรน(เข้าข่ายโรคประจำตัวแล้ว) ผมก็พยายามคิดบวกเสมอ ณ ตอนนี้ปมก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ตอนนี้อยู่ปี2แล้ว อีก2ปีก็แยกย้าย จะเป็นแบบนี้จนจบป.ตรีเลยรึป่าวไม่รู้นะ
พี่ๆ เพื่อนๆใครเจอประสบการณ์แย่ๆแบบนี้หรือผ่านด้านนี้มาปมขอคำแนะนำด้วยนะครับ ว่าจะรับมือยังไงดี
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
😁😁