เคยรู้สึกงงๆกับใจตัวเองมั้ย

แบบไม่รู้ว่าต้องรู้สึกยังไงอะ งงๆ แอบสับสน กังวลใจอะไรทำนองนี้ ...
คือเราคุยกับคนๆนึงมาระยะนึงละ
ตั้งแต่คุยกันมา เหมือนเป็นเราที่เป็นฝ่ายรอตลอด (ก็จริงที่ไม่มีใครเขาว่างตอบตลอดเวลา แต่ถ้าสำคัญจริงเขาจะไม่ปล่อยให้รอนานๆมั้ยอะ?เราสำคัญตัวมากไปป้ะ?)
มันต่างจากวันแรกๆที่คุยมากๆเลย บางทีก็คิดนะ มันจะเป็นไปได้มั้ยที่จะเรียนรู้กันต่อ แต่อีกมุมมองนึงก็คิดว่า เราอาจจะเลิกคุยกันก่อนที่ความสัมพันธ์มันจะมากกว่านี้ หรืออีกอย่างคือการที่มีสถานะ
- เวลาคุยกัน : เรารอ, เขาก็บอกว่าเขารอ แต่ทำไมรู้สึกว่าเป็นเราที่รอมากกว่า
- เราว่าเราให้ความสำคัญกับเขานะ แต่ไม่รู้ใจเขาคิดยังไง
- เราจะออกโซนอยากรู้หลายๆอย่างแต่ไม่ถาม
- เราแอบกลัว ไม่อยากเสียใจเหมือนที่ผ่านๆมา
/ โสดนานแล้ว นานมากๆ อยากเจอคนที่จริงจัง ไม่ได้แค่เข้ามาเพราะว่าเหงา เรามองว่าการที่จะเข้ามาคุยเล่นๆมันเสียเวลา เลยเลือกที่จะดูต่อไปเรื่อยๆ แบบขอความชัดเจน ไม่อยากรีบร้อน แต่ไม่รู้ว่าเขาจะรอหรือทนได้มั้ย ถ้าเราจะเลือกแบบนี้.
พวกคุณเคยเป็นอะไรแนวๆนี้บ้างมั้ย แล้วบทสรุปเป็นยังไง มีความคิดเห็นยังไงกับอะไรแบบนี้ T_T