"ลูกไม้ลายสนธยา" ฝีมือประพันธ์โดยคุณหมอ "พงศกร" ปัจจุบันถูกดัดแปลงเป็นละครโทรทัศน์โดยฝีมือของ บริษัท Majic If Entertainment 2 ภายใต้การควบคุมดูแลของสองนักแสดง-ผู้จัดคนเก่ง "คุณเจี๊ยบ - โสภิตนภา ชุ่มภาณี" และ "คุณพิม - พิมพ์มาดา บริรักษ์ศุภกร" ร่วมกับฝีมือการกำกับการแสดงโดย คุณจาริวัฒน์ อุปการไชยพัฒน์
ปัจจุบันละครออกอากาศมาใกล้ถึงตอนอวสานแล้ว เจ้าของกระทู้ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้แบ่งปันความประทับใจที่มีต่อละครสักหนึ่งบทความนะครับ หลังจากห่างหายไปนาน ส่วนตัวแล้วเจ้าของกระทู้หลงเสน่ห์ของละครลูกไม้ลายสนธยามากครับ ความเหมาะเจาะของหลายส่วนที่ประกอบเข้าด้วยกันมันทำให้เกิดความลงตัวและน่าหลงใหลแฝงอยู่ในละครเรื่องนี้
ถามว่าชอบมากน้อยแค่ไหน ให้ภาพอธิบายนะครับ
ใช่ครับ ผมซื้อหนังสือนิยายมา นี่เป็นละครเรื่องแรกที่ทำให้เจ้าของกระทู้ติดใจถึงขนาดไปตามหาหนังสือมาอ่านให้ความรู้สึกมันซึมซับลงไปอีก (ช่วงสองสัปดาห์แรก ได้ข่าวว่าหนังสือขายดีมากนะครับ ตอนนั้นไปตามหาที่ร้านหนังสือชั้นนำต่าง ๆ ก็หาไม่เจอเลย ต้องสั่งออนไลน์เอา ทุ่มเทแค่ไหนคิดดู)
และมาเริ่มจริง ๆ จัง ๆ กันดีกว่าครับ แน่นอนว่าการนำนิยายมาดัดแปลง ไม่ว่าจะออกมาในรูปแบบละครโทรทัศน์หรือภาพยนตร์ ย่อมมีความแตกต่างไปจากเดิมไม่มากก็น้อย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่ออรรถรสของการเสพสื่อที่ต่างกันโดยยังคงแก่นเรื่องที่เจ้าของเรื่องสร้างไว้ด้วยนะครับ ซึ่งตรงนี้ ลูกไม้ลายสนธยา "สอบผ่าน" ครับ ผู้ผลิตยังคงไว้ซึ่งแก่นเรื่องหลักของ "กลิ่นอายความรักแห่งสนธยา" เอาไว้ได้ครบถ้วนทีเดียว รวมถึง "ปริศนา" และปมต่าง ๆ ภายในเรื่องก็ถูกผูกให้น่าติดตามในรูปแบบของละครโทรทัศน์แต่ก็ไม่บิดเบือนแกนกลางของนิยาย จุดนี้เป็นเรื่องน่ายินดีนะครับที่ได้เห็น "อุตรกุรุทวีป" "บ้านรัชดาพิพัฒน์" และ "รูมิหรา" ในแบบฉบับภาพเคลื่อนไหวที่แทบจะเรียกได้ว่ายกออกมาจากโวหารของคุณหมอพงศกรกันเลยทีเดียว
และแน่นอน "ใครฆ่าคุณยายประพิมพ์" ปมนี้ทิ้งไม่ได้เด็ดขาด บทโทรทัศน์มีการหักเหลี่ยมและบิดเหตุการณ์บางอย่างไปจากบทประพันธ์ ทำให้ปมของเรื่องดูมีมิติในแบบที่แฟนละครสามารถมีอารมณ์ไปด้วยได้แม้ไม่ต้องหยิบหนังสือมาอ่าน เช่น การปรับลักษณะตัวละครของบท "แม่บ้านศิถี" จากคุณป้าวัยสาวเหลือน้อยไร้พิษภัย เป็นเมียนายหัวตัวร้ายที่คุณเหมยังแทบหมอบ ซึ่งเราใกล้จะได้รู้กันแล้วนะครับ ใครเดาฆาตกรไว้ในใจแล้ว เราคือเพื่อนกันครับ เพราะเจ้าของกระทู้เองก็ยังไม่ยอมอ่านการเฉลยปมนี้หรอก อยากจบอารมณ์ตัวเองลงไปพร้อมกับคนดูทางบ้านนี่ล่ะ
มาในส่วนของ "เหมหิรัญญ์" จากอุตรกุรุทวีป และดีไซน์เนอร์คนเก่ง "เดือนพัตรา" แห่งชมพูทวีปกันบ้าง
จุดนี้ต้องยอมรับในความสามารถของ "ฌอห์ณ จินดาโชติ" และ "พิม - พิมประภา ตั้งประภาพร" จริง ๆ นะครับ ทั้งสองคนทำให้ท่านเหมและคุณเดือนออกมามีชีวิตบนจอแก้วได้อย่างสมบูรณ์ไร้ที่ติเลย ฌอห์ณกับบทเหมหิรัญญ์ ชายร่างสูงกำยำและมีแววตาอันน่าเกรงขามจากแดนลึกลับ เป็นนักแสดงที่ตรงกับบทบาทจนแทบจะคิดไปเองว่าท่านเหมเขาเดินออกจากนิยายมาแสดงเอง ฌอห์ณเป็นคนที่มีเสน่ห์ทางการแสดงสูงมาก และดีใจจริง ๆ ที่เขาเป็นเหมหิรัญญ์ได้ในทุกด้าน ทั้งท่านเหมผู้ทรงศีลในอุตรกุรุทวีป คุณเหมผู้สุขุมนุ่มลึกในห้องนอนของเดือนพัตรา และเหมในวันที่ถูกสภาพแวดล้อมแห่งชมพูทวีปครอบงำหัวใจจนชีวิตพลิกผันไปคนละขั้ว ยอมใจในความรอบด้านของนักแสดงท่านนี้ครับ
"พิม พิมประภา" กับบท "เดือนพัตรา" คืออีกหนึ่งส่วนประกอบที่สวยงามและขาดไม่ได้ พิมทำให้บทเดือนพัตราที่มองเพียงผิวเผินเหมือนไม่มีมิติลงลึกใด ๆ กลายเป็นเดือนพัตราที่เข้มแข็ง เก่ง แต่บริสุทธิ์และน่าทะนุถนอมจนกุมหัวใจท่านเหมหิรัญญ์ได้ทั้งดวง พิมเป็นนักแสดงอีกคนที่สอดคล้องกับคำนิยามว่า "น้อยแต่มาก" เป็นคนที่ถ่ายทอดอารมณ์ความเป็นเดือนพัตราในสภาวะจิตใจต่าง ๆ ได้ละเอียด ผ่านสีหน้า แววตา และภาษากายที่พอดีและชัดเจน บทนี้ไม่ได้จบที่แค่คำว่า สวย แต่ต้องครบเครื่องทั้งน้ำเสียง สายตา เสน่ห์ และความน่าดึงดูด ซึ่งจากที่มองในบรรดานักแสดงหญิงช่อง 7 ตอนนี้ พิม พิมประภาดูจะเป็นคนที่เหมาะกับบทเดือนพัตราที่สุดแล้วจริง ๆ
ทั้งหมดนี้คือความประทับใจ และตราตรึงใจที่เจ้าของกระทู้มีต่อละครเรื่องนี้ในแง่ของความลงตัวของบทละคร นักแสดง และคุณภาพการผลิต แต่นอกจากนี้ ขออนุญาตยก "งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง" เสียงร้องของพี่โอม Cocktail มาเป็นอีกหนึ่งความสวยงามของละครเรื่องนี้ด้วยนะครับ พี่โอมไม่ได้มาเป็นเพียงตัวแทนของเหมหิรัญญ์เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่กลับบอกเล่าถึงความรักต่างทวีปได้ตรงจุดอย่างแท้จริง ถึงแม้เพลงนี้จะเป็นเพลงที่เผยแพร่มานานแล้วก็ตาม
แถมผู้จัดยังใจดี แถมเวอร์ชัน "พิม พิมประภา" ให้อีกด้วย เอาให้ท่านเหมหลงจนลืมเรขรุจีไปเลยเชียว
สุดท้าย เรามาร่วมติดตามบทสรุปของ "ลูกไม้ลายสนธยา" ไปพร้อม ๆ กันนะครับ 'ไม่ว่าจะจบยังไง ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ใจก็พร้อมทุ่มเทหมดใจ เพื่อรักเพียงเธอตลอดไป ..."🌙
ขอบคุณครับ
ลูกไม้ลายสนธยา | จากหมึกปากกาสู่หน้าจอโทรทัศน์
ปัจจุบันละครออกอากาศมาใกล้ถึงตอนอวสานแล้ว เจ้าของกระทู้ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้แบ่งปันความประทับใจที่มีต่อละครสักหนึ่งบทความนะครับ หลังจากห่างหายไปนาน ส่วนตัวแล้วเจ้าของกระทู้หลงเสน่ห์ของละครลูกไม้ลายสนธยามากครับ ความเหมาะเจาะของหลายส่วนที่ประกอบเข้าด้วยกันมันทำให้เกิดความลงตัวและน่าหลงใหลแฝงอยู่ในละครเรื่องนี้
ถามว่าชอบมากน้อยแค่ไหน ให้ภาพอธิบายนะครับ
ใช่ครับ ผมซื้อหนังสือนิยายมา นี่เป็นละครเรื่องแรกที่ทำให้เจ้าของกระทู้ติดใจถึงขนาดไปตามหาหนังสือมาอ่านให้ความรู้สึกมันซึมซับลงไปอีก (ช่วงสองสัปดาห์แรก ได้ข่าวว่าหนังสือขายดีมากนะครับ ตอนนั้นไปตามหาที่ร้านหนังสือชั้นนำต่าง ๆ ก็หาไม่เจอเลย ต้องสั่งออนไลน์เอา ทุ่มเทแค่ไหนคิดดู)
และมาเริ่มจริง ๆ จัง ๆ กันดีกว่าครับ แน่นอนว่าการนำนิยายมาดัดแปลง ไม่ว่าจะออกมาในรูปแบบละครโทรทัศน์หรือภาพยนตร์ ย่อมมีความแตกต่างไปจากเดิมไม่มากก็น้อย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่ออรรถรสของการเสพสื่อที่ต่างกันโดยยังคงแก่นเรื่องที่เจ้าของเรื่องสร้างไว้ด้วยนะครับ ซึ่งตรงนี้ ลูกไม้ลายสนธยา "สอบผ่าน" ครับ ผู้ผลิตยังคงไว้ซึ่งแก่นเรื่องหลักของ "กลิ่นอายความรักแห่งสนธยา" เอาไว้ได้ครบถ้วนทีเดียว รวมถึง "ปริศนา" และปมต่าง ๆ ภายในเรื่องก็ถูกผูกให้น่าติดตามในรูปแบบของละครโทรทัศน์แต่ก็ไม่บิดเบือนแกนกลางของนิยาย จุดนี้เป็นเรื่องน่ายินดีนะครับที่ได้เห็น "อุตรกุรุทวีป" "บ้านรัชดาพิพัฒน์" และ "รูมิหรา" ในแบบฉบับภาพเคลื่อนไหวที่แทบจะเรียกได้ว่ายกออกมาจากโวหารของคุณหมอพงศกรกันเลยทีเดียว
และแน่นอน "ใครฆ่าคุณยายประพิมพ์" ปมนี้ทิ้งไม่ได้เด็ดขาด บทโทรทัศน์มีการหักเหลี่ยมและบิดเหตุการณ์บางอย่างไปจากบทประพันธ์ ทำให้ปมของเรื่องดูมีมิติในแบบที่แฟนละครสามารถมีอารมณ์ไปด้วยได้แม้ไม่ต้องหยิบหนังสือมาอ่าน เช่น การปรับลักษณะตัวละครของบท "แม่บ้านศิถี" จากคุณป้าวัยสาวเหลือน้อยไร้พิษภัย เป็นเมียนายหัวตัวร้ายที่คุณเหมยังแทบหมอบ ซึ่งเราใกล้จะได้รู้กันแล้วนะครับ ใครเดาฆาตกรไว้ในใจแล้ว เราคือเพื่อนกันครับ เพราะเจ้าของกระทู้เองก็ยังไม่ยอมอ่านการเฉลยปมนี้หรอก อยากจบอารมณ์ตัวเองลงไปพร้อมกับคนดูทางบ้านนี่ล่ะ
มาในส่วนของ "เหมหิรัญญ์" จากอุตรกุรุทวีป และดีไซน์เนอร์คนเก่ง "เดือนพัตรา" แห่งชมพูทวีปกันบ้าง
จุดนี้ต้องยอมรับในความสามารถของ "ฌอห์ณ จินดาโชติ" และ "พิม - พิมประภา ตั้งประภาพร" จริง ๆ นะครับ ทั้งสองคนทำให้ท่านเหมและคุณเดือนออกมามีชีวิตบนจอแก้วได้อย่างสมบูรณ์ไร้ที่ติเลย ฌอห์ณกับบทเหมหิรัญญ์ ชายร่างสูงกำยำและมีแววตาอันน่าเกรงขามจากแดนลึกลับ เป็นนักแสดงที่ตรงกับบทบาทจนแทบจะคิดไปเองว่าท่านเหมเขาเดินออกจากนิยายมาแสดงเอง ฌอห์ณเป็นคนที่มีเสน่ห์ทางการแสดงสูงมาก และดีใจจริง ๆ ที่เขาเป็นเหมหิรัญญ์ได้ในทุกด้าน ทั้งท่านเหมผู้ทรงศีลในอุตรกุรุทวีป คุณเหมผู้สุขุมนุ่มลึกในห้องนอนของเดือนพัตรา และเหมในวันที่ถูกสภาพแวดล้อมแห่งชมพูทวีปครอบงำหัวใจจนชีวิตพลิกผันไปคนละขั้ว ยอมใจในความรอบด้านของนักแสดงท่านนี้ครับ
"พิม พิมประภา" กับบท "เดือนพัตรา" คืออีกหนึ่งส่วนประกอบที่สวยงามและขาดไม่ได้ พิมทำให้บทเดือนพัตราที่มองเพียงผิวเผินเหมือนไม่มีมิติลงลึกใด ๆ กลายเป็นเดือนพัตราที่เข้มแข็ง เก่ง แต่บริสุทธิ์และน่าทะนุถนอมจนกุมหัวใจท่านเหมหิรัญญ์ได้ทั้งดวง พิมเป็นนักแสดงอีกคนที่สอดคล้องกับคำนิยามว่า "น้อยแต่มาก" เป็นคนที่ถ่ายทอดอารมณ์ความเป็นเดือนพัตราในสภาวะจิตใจต่าง ๆ ได้ละเอียด ผ่านสีหน้า แววตา และภาษากายที่พอดีและชัดเจน บทนี้ไม่ได้จบที่แค่คำว่า สวย แต่ต้องครบเครื่องทั้งน้ำเสียง สายตา เสน่ห์ และความน่าดึงดูด ซึ่งจากที่มองในบรรดานักแสดงหญิงช่อง 7 ตอนนี้ พิม พิมประภาดูจะเป็นคนที่เหมาะกับบทเดือนพัตราที่สุดแล้วจริง ๆ
ทั้งหมดนี้คือความประทับใจ และตราตรึงใจที่เจ้าของกระทู้มีต่อละครเรื่องนี้ในแง่ของความลงตัวของบทละคร นักแสดง และคุณภาพการผลิต แต่นอกจากนี้ ขออนุญาตยก "งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง" เสียงร้องของพี่โอม Cocktail มาเป็นอีกหนึ่งความสวยงามของละครเรื่องนี้ด้วยนะครับ พี่โอมไม่ได้มาเป็นเพียงตัวแทนของเหมหิรัญญ์เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่กลับบอกเล่าถึงความรักต่างทวีปได้ตรงจุดอย่างแท้จริง ถึงแม้เพลงนี้จะเป็นเพลงที่เผยแพร่มานานแล้วก็ตาม
แถมผู้จัดยังใจดี แถมเวอร์ชัน "พิม พิมประภา" ให้อีกด้วย เอาให้ท่านเหมหลงจนลืมเรขรุจีไปเลยเชียว
สุดท้าย เรามาร่วมติดตามบทสรุปของ "ลูกไม้ลายสนธยา" ไปพร้อม ๆ กันนะครับ 'ไม่ว่าจะจบยังไง ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ใจก็พร้อมทุ่มเทหมดใจ เพื่อรักเพียงเธอตลอดไป ..."🌙
ขอบคุณครับ