มาเล่าประสบการณ์ที่คุณได้เจอกันแฟนหน่อยค่ะ

เราคนข้างบ้านกันแต่ไม่เคยเจอกันเพราะต่างคนต่างไปเรียนต่างเมือง เจอหน้าครั้งแรกคือตอนเรียนจบผมกลับมาทำงานที่บ้านแล้วแม่ของเธอพาเธอมาสมัครงานกับที่บ้าน ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ ก็สาวหน้าตาบ้านๆคนนึง

สุดท้ายเธอก็ไปทำงานกับบริษัทbrokerที่เป็นตัวแทนลูกค้าของผม ก็มีตอบโต้กันทางอีเมล์ระหว่างผม/เธอ/ลูกค้า... ถกเถียงเรื่องงานกันวันละหลายๆรอบ... ผมเองก็เลิกกับแฟนที่ต่างประเทศ ก็เซ็งๆอยู่ วันๆทำแต่งานไม่ได้ออกไปเจอใคร ทางลูกค้าเองก็เชียร์มาก ยูเชื่อไอ คนนี้แหละ .. เอาเข้าไป... ก็ตามจีบอยู่ครึ่งปีเธอจึงยอมรับนัดไปทานข้าวด้วยหนึ่งวันที่สยาม เดทแรกต่อด้วยเดทสองทันที เพราะคุยกันถูกคอมาก เดทสองก็ถ่อกันไปถึงเกาะสเม็ดเลย ไปถึงก็เช่ามอเตอร์ไซค์ขี่ไปตามอ่าวต่างๆ นั่งคุยกัน ทานข้าว เดินชายหาด แล้วก็กลับบ้าน หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยห่างกันอีกเลย เราแต่งงานกันในหนึ่งปีถัดมา ในใจคิดเสมอว่ากับคนนี้มันน่าจะใช่แล้วล่ะ มันสบายใจ มันชัวร์ ชัวร์ขนาดไหนก็บอกตรงๆว่าเรายังจำกันไม่ได้เลยว่าใครขอใครแต่งงาน จู่ๆก็คุยกันว่าแต่งเหอะ แล้วเราก็เดินข้ามรั้วไปบอกคุณพ่อของเธอ ผมยังจำได้ว่าแกตกใจมากกกกก ฮ่าๆๆ มาถึงวันนี้รักกันมา19ปีกับลูกอีกสามคนครับ