ตอนเรียนประถมปีที่ 4-5 ผมได้รู้จักอดีตนายสิบคนหนึ่ง บ้านแกเป็นคนเล่นพระ บ้านพี่แกชอบให้เด็กๆมาถางหญ้า ปลูกต้นไม้ เพื่อแลกขนมและเงิน 10-20 บาท ผมก็ถูกเพื่อนห้องเดียวกันพาไปรับจ้างบ้านแกบ่อยๆจนเริ่มสนิทกัน ตอนนั้นก็มีเด็กรุ่นเดียวกับผม 13 คน เป็นเด็กรับจ้างประจำที่นั่น บ้านพี่เขาก็มีหนังสือพระเครื่องเต็มไปหมด จนวันหนึ่งมีพี่คนหนึ่งที่โตกว่าพวกผม 13 คน(สมมติชื่อพี่ยักแล้วกันครับ) บอกว่าน้อง เย็นนี้กินข้าวเสร็จ พี่มีของดีให้ลอง พอกินข้าวเย็นเสร็จ พี่ยักแกก็เอาเหรียญพระครูทองสุข วัดโตนดหลวง รุ่น 2 มาให้ลอง ให้เพื่อนผมลองก่อนโดยใช้เข็มเย็บผ้าแทงไปที่ข้อมือ ปรากฏว่าไม่เข้าครับ เพื่อนอีกคนที่ไม่เชื่อก็ลองบ้าง ก็ไม่เข้าอีก ส่วนผมที่อึ้งอยู่ก็อยากลองบ้าง เพื่อนก็ไปฝนมีดปลอกผลไม้ นำมากรีดหลังผม 3 ที ก็ไม่เข้าอีก หลังจากนั้นก็เชื่อสุดใจเลย พอผ่านมาระยะเวลาหนึ่ง มีเรื่องชกต่อยตามประสาเด็ก พี่ที่เป็นอดีตนายสิบบอกว่า ถ้าไม่อยากเจ็บตัวให้แขวน หลวงพ่อโต บางกระทิง เพราะเป็นพระสมัยอยุธยาที่ทนกระบองได้ ตอนนั้นหลวงพ่อโต บางกระทิงมีองค์เดียว ก็เลยให้คนมีเรื่องแขวน ส่วนคนที่มีเรื่องก็คือผมเองครับ ผมอยู่ ป.5 ไปท้าต่อย ม.3 สาเหตุมาจากฟุตบอล ผมก็แขวน ลพ.โต ไป ต่อยพี่ ม.3 ผมได้แค่ 2 หมัดแรก ที่เหลือเป็นกระสอบทรายให้เขาซ้อม แต่ที่แปลกใจคือ ไม่เจ็บตัวแม้แต่นิด แต่รู้สึกอ่วมครับ ร้องไห้เจ็บใจที่สู้ไม่ได้ ต่อมาครับ มาวันหนึ่งพวกผม 13 คนได้ทำการซ้อมมีดพร้าดายหญ้าถางหญ้าครั้งใหญ่ เพื่อนผมได้เหรียญพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร จำไม่ได้ว่ารุ่นไหน แต่ลักษณะเหรียญเป็นวงรีนิดๆ พระอาจารย์เต็มองค์ ด้านหลังเป็นอัตถะบริขาร พี่ที่เป็นอดีตนายสิบให้มาคนละองค์ทั้ง 13 คนได้พระทุกคน แต่ละคนก็ได้พระแตกต่างกันไป ในขณะที่ต่างคนต่างทำมีดพร้านั้น ผมได้เผามีดเพื่อเสียบกับด้านมีด เผาจนแดงแล้วก็ใชคีมหนีบ จังหวะที่หนีบแล้วกำลังหันหลังมา เพื่อนอีกคนก็ฝนมีดอยู่ข้าง จังหวะนั้นมีดที่โดนความร้อนแดงเดือดก็นาบใส่แขนพอดี ภาพที่เห็นคือควันลุกซู่ แขนเพื่อนดำเลย แต่...ไม่ไหม้ครับ ไม่เป็นไรเลย เพื่อนก็ตกใจและแอบยิ้มตามมา เพราะต่างรู้พุทธคุณกัน ต่อมาครับ ในวันที่ฝนหยุดตกใกล้เย็น มีสายรุ้งพาดทางที่ตะวันใกล้ลับฟ้า ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน พี่อดีตนายสิบ บอกว่าน้อง ถ้าอยากรู้ว่าพระใครเจ๋ง และคนไหนจิตถึง ให้อธิฐานแล้วตัดรุ้งดู พวกผมก็เรียงคิวทีละคน คนแรกผ่านไปก็ไม่มีอะไร คนสองคนสามก็แล้ว จนมาถึงเพื่อนเต้ แขวน ลป.ทวด วัดช้างให้ เป็นเหรียญเสมา เนื้ออัลปาก้าชุบนิกเกิล จำไม่ได้ว่ารุ่นไหน แต่น่าจะประมาณปี 40-50 ตัดรุ้งแหว่งเลยครับ ท่ามกลางสายตาพวกผม 13 คน ต่างพากันอึ้งหมด พระที่ตัดรุ้งขาด ณ ตอนนั้นมี ลป.ทวด ลพ.สัมฤทธิ์ ที่ขี่แรด ลพ.ยิด วัดหนองจอก เท่าที่จำได้นะครับ ต่อมาเป็นเหตุการณ์ที่ผมไม่ได้เจอกับตัว คือเพื่อนเอาเหรียญระฆังหลวงพ่อเกษม เขมโก ให้น้าแขวนไปยิงนกในป่า เพื่อนบอกว่ายิงนกไม่ออกบ้าง ออกแต่ไม่โดนบ้าง สรุปไม่ได้นกเลยสักตัว ต่อมาเป็นเหตุการณ์สุดท้าย ผมแขวน ละ.ยิด วัดหนองจอก รุ่นลายเซ็นต์ ไปปีนต้นหว้า กินลูกหว้ากันตามประสาเด็ก แต่ที่ต้นมีรังแตนก้นเหลืองอยู่รังหนึ่ง ประมาณ 50-60 ตัวได้ ไปกัน 4 คน เพื่อนรุ่นเดียวกัน1 คน และน้องชายผมกับน้องชายเพื่อน ผมกับเพื่อนขึ้นก่อนแต่ไม่โดนรังแตน น้องเพื่อนกับน้องผมขึ้นตาม แต่มือไปโดนรังแตน น้องเพื่อนโดนไป 11 แม่ แต่น้องผม ไม่โดนแม่แต่ตัวเดียว เพราะผมให้ ลพ.เกษม เขมโก รุ่นลาภทรัพย์ อะไรสักอย่างนี่แหละครับ เป็นเหรียญกงจักร วงกลม พอเพื่อนเห็นว่าน้องโดนแตนต่อย ก็ลงมากลางต้น เพื่อดู ตอนนั้นผมอยู่ใกล้รังสุด ผมเห็นรังแล้ว แต่เพื่อนยังไม่เห็น เพื่อนเลยคายเมล็ดลูกหว้ามาเพื่อหาตำแหน่งรังแตน ดันไปโดนใส่รังแตนพอดี แตนเลยลุกบินฮือขึ้นอีกครั้ง พอเพื่อนเห็นแบบนั้นเลยปีนขึ้นที่สูงก่อน ส่วนผมที่ปีนไม่ทันเพราะมีกิ่งเดียว เลยได้แต่หลับตาคิดอยู่ในใจ โดนแน่ๆ ตายแน่นอน ตอนหลับตา ผมแอบทำตาไก่ดูที่ขาขวาผม เห็นแตนประมาณ 20-30 ตัวได้บินชิดขาระยะเผาขนเลยทีเดียว คิดว่าไม่รอดแน่ๆ กำกิ่งไม้แน่นเลย สักพักได้ยินเสียงโอ๊ยๆข้างบน เพื่อนที่อยู่ห่างออกไปโดนแตนต่อย 3 แม่ พอผมลืมตา แตนก็กลับรังหมดแล้ว เลยพากันกระโดดลงพื้นหนีกัน ประสบการณ์ที่เล่ามานี้จริงทั้งนั้น ไม่เชื่อไม่บังคับครับ พี่ๆท่านไหนมีประสบการณ์เกี่ยวกับพระเครื่องเล่าให้ผมฟังบ้างนะครับ ขอบคุณครับ
ประสบการณ์ความเชื่อเรื่องพระเครื่อง ยาวหน่อยนะครับ