ผมเคยสัญญาไว้
"ว่าผมจะคอยเป็นที่พึ่งดูแลเทอพร้อมเป็นอนาคตให้เทอ และจะไม่มีวันทิ้งเทอ"
ที่ผ่านมาเราร่วมทุกสุขกันมาอาจจะเป็นเพียงเวลาไม่นานเพียง 2 ปีเท่านั้น แต่มันก็มีบทเรียนและบททดสอบเข้ามาในชีวิตตลอดเวลา
ผมยอมรับว่าไม่เคยชอบเวลาเทอพาไปทานอาหารหรือชอบซื้อของราคาค่อนข้างแพง ด้วยเหตุผลที่ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาตอนเรียนเทออยากได้อะไร
ก็ได้แค่เพียงมองด้วยสายตา เเต่พอทำงานหาเงินด้วยตัวเองได้ก็เลยอยากจะทำสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ
ผมก็เข้าใจเทอ ผมก็พยายามเตือนสติเทอ ผมได้รับความรักแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน เป็นแฟนคนเเรก มีทุกรสชาติ คิดถึงกันเวลาห่างไกล สวีซหวานเมื่ออยู่ด้วยกัน หากทะเลาะกันสุดท้ายผมก็ต้องยอมเทอทุกครั้งเป็นลูกผู้ชาย งอนกันผมก็ง้อบ้างปล่อยหายเองบ้างแกล้งไม่ง้อบ้าง ทำทุกอย่างที่คนรักเค้าทำกัน
แรกๆเจอกันทุกวัน ห่างกันไม่เกิน 3 วัน เทอจะคอยบ่นผมตลอดเวลามีปัญหาหรือท้อเทอจะคอยช่วยเหลือแม้กระทั้งเรื่องเงิน ซึ่งเงินที่ใช้ส่วนหนึ่งก็เพราะไปเที่ยวหรือกินอะไรด้วยกัน เพื่อความสุขผมจึงยอมจนบางครั้งทะเลาะกันเรื่องการอยากไปใหนก็ไม่ได้ไปในช่วงหลังๆ เจอกันเพียงอาทิตย์ละหนึ่งครั้งเท่านั้น
และก็ถี่ออกเลื่อยเมื่อเทอได้ที่ทำงานใหม่ตำแหน่งใหม่ชีวิตที่ดีขึ้น เทอเคยพูดกับผมก่อนที่เราจะคบกันว่า
"เราอยากมีบ้านให้แม่ อยากมีคนที่ซัพพอตเรา"
ช่วง 1 เดือนที่ผ่านมาเราเเทบไม่ได้เจอกันเพราะเทอต้องการประหยัดจ่ายค่าบัตรให้หมดเพราะจะซื้อบ้านให้แม่ ส่วนผมตกงานได้ประมาณ 2 เดือนกว่าขายคอม พยายามหางานใหม่วิ่งสัมภาษณ์ทุกวันและรับจ๊อบอีเวนท์บ้างเเต่โชคชะตาไม่เข้าข้าง
ฤดูหน้าฝน งานน้อยมากเดือนนึง 2-3 งาน เงินผมหมดทุกวันๆ เทอบ่นผ่านเเชทกับผมเสมอว่าเมื่อไหร่จะได้งานใหม่สักที อยากไปเที่ยวผ่อนคลาย (แต่บอกก่อนเลยว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมตกงาน น่าจะ 3 ครั้งเพราะไม่ผ่านบ้างปัญหาสังคมรอบข้างบ้าง )
เทอก็เริ่มท้อ จนระยะเวลาที่ผมอยู่คนเดียวในวันที่อ่อนแอผมอยู่คนเดียวในวันที่เทอไม่มาหา ความเคลียดมรสุมต่างๆในชีวิตที่เข้ามา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน เรื่องงานและล่าสุดคือ
ความรัก
เราพึ่งเจอกันล่าสุดไปทานข้าวกันจากนั้นผ่านมาเพียง 3 วันละหว่างลุ้นงาน เทอทักไลน์มาหาให้ผม "กลับบ้านมั้ย เรารู้สึกว่าปัญหาชีวิตเทอตอนนี้ ไม่ใช่แค่เทอที่ทุขเราก็เคลียดอยากให้เทอได้งาน แต่เราเองกลับช่วยอะไรเทอไม่ได้เลยที่ผ่านมา เราว่าห่างกันสักพักดีกว่า ให้เทอคิดทบทวนตัวเอง เราเสียใจที่ทำแบบนี้นะแต่ว่าปัญหาที่บ้านพ่อกับเเม่ก็หนักมากแล้วเราขอโทดที่ทำแบบนี้ เพราะเราอยากได้คนมาดูเเลและซัพพอตไม่ใช่ให้เราต้องดูแลเพิ่ม เทอเข้าใจเรานะ "
ผมตอบ " เข้าใจสิที่ผ่านมาเรารักษาสัญญาที่ให้เทอไว้ไม่ได้ สร้างแต่ปัญหามากมายทำให้เทอต้องลำบากใจตลอดมา เราเข้าใจเทอนะเข้าใจเทอทุกอย่างและไม่โกรธเทอเลย ตอนนี้เทอมีชีวิตที่ดีขึ้นหน้าที่การงานส่วนเราไม่มีอะไรแม้กระทั้งอนาคตที่ให้เทอไม่ได้เลย สุดท้ายนี้เทอก็ดูแลตัวเองด้วย เวลาฝนตกก็อย่าลืมร่มหละ ไม่สบายก็กินยานะอย่าดื้อ เราอาจจะไม่มีโอกาสได้ดูแลเทออีกแล้ว เป็นห่วงเทอนะ....ฝันดีนะครับ "
ปล. ความอดทนแต่ละคนมีขีดจำกัดเสมอ บ่างครั้งการที่ยอมเราต่อว่าหรือบ่นบ่อยๆเเต่ถ้าหากวันนึงคุณได้อยู๋กับความเงียบงัน วันนึงคุณจะนึกถึงเสียงนั้นที่หายไป ผมไม่เสียใจที่เทอเดินจากไป แต่เสียใจที่รักษาสัญญาที่ให้เค้าไว้ไม่ได้
ไม่โกรธความรัก
ที่ผ่านมาเราร่วมทุกสุขกันมาอาจจะเป็นเพียงเวลาไม่นานเพียง 2 ปีเท่านั้น แต่มันก็มีบทเรียนและบททดสอบเข้ามาในชีวิตตลอดเวลา
ผมยอมรับว่าไม่เคยชอบเวลาเทอพาไปทานอาหารหรือชอบซื้อของราคาค่อนข้างแพง ด้วยเหตุผลที่ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาตอนเรียนเทออยากได้อะไร
ก็ได้แค่เพียงมองด้วยสายตา เเต่พอทำงานหาเงินด้วยตัวเองได้ก็เลยอยากจะทำสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ ผมก็เข้าใจเทอ ผมก็พยายามเตือนสติเทอ ผมได้รับความรักแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน เป็นแฟนคนเเรก มีทุกรสชาติ คิดถึงกันเวลาห่างไกล สวีซหวานเมื่ออยู่ด้วยกัน หากทะเลาะกันสุดท้ายผมก็ต้องยอมเทอทุกครั้งเป็นลูกผู้ชาย งอนกันผมก็ง้อบ้างปล่อยหายเองบ้างแกล้งไม่ง้อบ้าง ทำทุกอย่างที่คนรักเค้าทำกัน
แรกๆเจอกันทุกวัน ห่างกันไม่เกิน 3 วัน เทอจะคอยบ่นผมตลอดเวลามีปัญหาหรือท้อเทอจะคอยช่วยเหลือแม้กระทั้งเรื่องเงิน ซึ่งเงินที่ใช้ส่วนหนึ่งก็เพราะไปเที่ยวหรือกินอะไรด้วยกัน เพื่อความสุขผมจึงยอมจนบางครั้งทะเลาะกันเรื่องการอยากไปใหนก็ไม่ได้ไปในช่วงหลังๆ เจอกันเพียงอาทิตย์ละหนึ่งครั้งเท่านั้น
และก็ถี่ออกเลื่อยเมื่อเทอได้ที่ทำงานใหม่ตำแหน่งใหม่ชีวิตที่ดีขึ้น เทอเคยพูดกับผมก่อนที่เราจะคบกันว่า "เราอยากมีบ้านให้แม่ อยากมีคนที่ซัพพอตเรา"
ช่วง 1 เดือนที่ผ่านมาเราเเทบไม่ได้เจอกันเพราะเทอต้องการประหยัดจ่ายค่าบัตรให้หมดเพราะจะซื้อบ้านให้แม่ ส่วนผมตกงานได้ประมาณ 2 เดือนกว่าขายคอม พยายามหางานใหม่วิ่งสัมภาษณ์ทุกวันและรับจ๊อบอีเวนท์บ้างเเต่โชคชะตาไม่เข้าข้าง
ฤดูหน้าฝนงานน้อยมากเดือนนึง 2-3 งาน เงินผมหมดทุกวันๆ เทอบ่นผ่านเเชทกับผมเสมอว่าเมื่อไหร่จะได้งานใหม่สักที อยากไปเที่ยวผ่อนคลาย (แต่บอกก่อนเลยว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมตกงาน น่าจะ 3 ครั้งเพราะไม่ผ่านบ้างปัญหาสังคมรอบข้างบ้าง )เทอก็เริ่มท้อ จนระยะเวลาที่ผมอยู่คนเดียวในวันที่อ่อนแอผมอยู่คนเดียวในวันที่เทอไม่มาหา ความเคลียดมรสุมต่างๆในชีวิตที่เข้ามา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน เรื่องงานและล่าสุดคือ
ความรักเราพึ่งเจอกันล่าสุดไปทานข้าวกันจากนั้นผ่านมาเพียง 3 วันละหว่างลุ้นงาน เทอทักไลน์มาหาให้ผม "กลับบ้านมั้ย เรารู้สึกว่าปัญหาชีวิตเทอตอนนี้ ไม่ใช่แค่เทอที่ทุขเราก็เคลียดอยากให้เทอได้งาน แต่เราเองกลับช่วยอะไรเทอไม่ได้เลยที่ผ่านมา เราว่าห่างกันสักพักดีกว่า ให้เทอคิดทบทวนตัวเอง เราเสียใจที่ทำแบบนี้นะแต่ว่าปัญหาที่บ้านพ่อกับเเม่ก็หนักมากแล้วเราขอโทดที่ทำแบบนี้ เพราะเราอยากได้คนมาดูเเลและซัพพอตไม่ใช่ให้เราต้องดูแลเพิ่ม เทอเข้าใจเรานะ "
ผมตอบ " เข้าใจสิที่ผ่านมาเรารักษาสัญญาที่ให้เทอไว้ไม่ได้ สร้างแต่ปัญหามากมายทำให้เทอต้องลำบากใจตลอดมา เราเข้าใจเทอนะเข้าใจเทอทุกอย่างและไม่โกรธเทอเลย ตอนนี้เทอมีชีวิตที่ดีขึ้นหน้าที่การงานส่วนเราไม่มีอะไรแม้กระทั้งอนาคตที่ให้เทอไม่ได้เลย สุดท้ายนี้เทอก็ดูแลตัวเองด้วย เวลาฝนตกก็อย่าลืมร่มหละ ไม่สบายก็กินยานะอย่าดื้อ เราอาจจะไม่มีโอกาสได้ดูแลเทออีกแล้ว เป็นห่วงเทอนะ....ฝันดีนะครับ "
ปล. ความอดทนแต่ละคนมีขีดจำกัดเสมอ บ่างครั้งการที่ยอมเราต่อว่าหรือบ่นบ่อยๆเเต่ถ้าหากวันนึงคุณได้อยู๋กับความเงียบงัน วันนึงคุณจะนึกถึงเสียงนั้นที่หายไป ผมไม่เสียใจที่เทอเดินจากไป แต่เสียใจที่รักษาสัญญาที่ให้เค้าไว้ไม่ได้