ผมเป็นเด็ก16คนนึงที่หาความสุขตัวเองไปวันๆทดลองมาหลายวิธีเเล้ว จนรู้ว่าการช่วยคนอื่น ปกป้องคนอ่อนเเอคือความสุขของผม ผมไม่ได้ขนาดเข้าไปยุ่งหรอกครับ เเค่ดูห่างๆ ถ้าเค้าต้องการจริงๆผมก็ช่วยตลอดนะ ไม่ว่าผมจะรู้จักหรือเปล่า เเต่เห็นใครเดือดร้อนก็จะช่วย(ถ้าไม่เกินตัวผม) เเต่เพื่อนผมมองว่าเเปลก ไม่ปกติ ผมเลยสงสัยว่าในสังคมเนี้ย คนที่ไม่หาความสุขเข้าตัวเองเนี้ยมันดู แปลกขนาดนั้นเลยหรอครับ?
ผมมีความสุขที่คอยช่วยคนอื่นคอยปกป้องคนอื่นนี่ถือผมเป็นบ้าหรอครับ?