ความรักที่แสนเจ็บปวด
มีแฟนเป็นคนสิงคโปค่ะเราคบกันมา6เดือนกว่าๆเราเจอกันครั้งแรกที่กรุงเทพได้2วันหลังจากนั้นเค้าก็กับสิงคโปเราก็เริ่มติดต่อกันมาคุยกันทุกวันวันละ3-4ชั่วโมงเราคุยกันวางแผนอนาคตรว่มกันทุกอย่างเพราะเรารักกันมากเค้าก็อยากจะแต่งงานกับเราและเค้าบอกเราว่าเราเป็นผู้หญิงคนแรกของเค้าพอเจอแล้วก็รักเลยและเค้าอยากมีลูกอยากสร้างครอบครัวดว้ยกันจนย่างเข้า6เดือน เค้ามาหาเราอยู่ดว้ยกันแค่4วันเค้าก็กลับสิงคโปในชว่ง4วันที่เราอยู่ดว้ยกันเรามีความสุขมากแค่4วันมันน้อยมากกับการรอคอยมา6เดือนกว่าจะได้อยู่ดว้ยกันการรอคอยมันทรมานมากเราจึงทำให้ทุกเวลาทุกนาทีที่มีให้มันมีความสุขมีค่ามากที่สุดถ้าเป็นไปได้อยากหยุดเวลาเอาไว้ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอเพราะกว่าเราจะได้อยู่ดว้ยกันอีก หลังจากนั้นเค้าก็กลับสิงคโปเค้าก็เล่าเรื่องเราให้พ่อกับแม่ของเค้าฟังว่าเค้ามีเราและรักเรามากอยากจะแต่งงานกับเรา แต่คำตอบคือ พ่อกับแม่เค้าไม่เห็นดว้ยขัดแย้งว่าจะแต่งได้งัยทำงานเงินเดือนยังไม่พอที่จะเลี้ยงครอบครัว แฟนเราเงินเดือนสี่หมื่นกว่าบาท และเค้าบอกเราว่าเค้ามีเงินที่พร้อมจะแต่งงานกับเราได้แล้ว แต่พ่อแม่เค้าอยากหั้ยเค้ามีเงินเดือนเพิ่มขึ้นเป็นเจ็ดหมื่นถึงจะแต่งานได้แล้วเค้าก็ยังเด็กอายุแค่23ปีเรา37-38 แต่ความคิดของเค้าไม่เด็กเหมือนคนอายุ23 ความคิดเค้าระดับคนอายุ30 ความคิดเค้าเป็นผู้ใหญ่มากเค้าอยากแต่งงานสร้างครอบครัวกับเราเค้ารักเรามากและเราก็รักเค้ามากเช่นกันแต่พ่อกับแม่เค้าไม่ยอมให้เราแต่งงานกันบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้บอกว่าเราแก่กว่าเค้าและบอกให้เค้าเลิกติดต่อกับเราปล่อยเราไปจากชีวิตเค้า ไม่อยากให้เราต้องมาเสียเวลารอคอยจนไม่รู้ว่าเงินเดือนเค้าจะถึงเจ็ดหมื่นเมื่อไหร่กี่ปี่กี่เดือนไม่รู้จะรอนานแค่ไหนถ้าถึงตอนนั้นเราคงแก่กว่าเค้ามากยังงัยพ่อแม่เค้าก็ไม่ยอมหั้ยเค้าแต่งงานหรือคบกับเราทั้งๆที่เรารักกันมาก แค่อายุเราห่างกันเท่านั้นเองแล้วแฟนเราก็คุยกับพ่อแม่เค้าทุกอย่างเพื่อที่จะได้แต่งงานกับเราเค้าอยากให้เราไปอยู่กับเค้าที่สิงคโปเพราะเค้าไม่อยากให้ห่างกันอีกอยากหั้ยยุดว้ยกันตลอด แต่เค้าพูดยังงัยพ่อแม่เค้าก็ไม่ยอมและก้ด่าว่าเค้าเค้าก็พูดว่านี่มันชีวิตของเค้าอนาคตของเค้าเค้าเป็นคนเลือกเองแต่เค้าก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรได้เลย เค้าไม่อยากมีปัญหากับพ่อแม่เค้า ให้มากไปกว่านี้ เค้าเหมือนเติบโตมาดว้ยความรักและถูกเลี้ยงมาดีไม่เกเรไม่ชอบเที่ยวเชื่อฟังพ่อแม่เรียนจบก็ทำแต่งานและเสร็จงานก็กับมาบ้านตั้งแต่เรารู้จักกันมาเค้าไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนหรือไปหาเพื่อนเลย ทำงานเสร็จก็รีบกลับมาบ้านอาบน้ำกินข้าวเสร็จเค้าก็คุยกับเราทำอย่างนี้ประจำจนถึง6เดือนกว่าที่เราคบกันมา สุดท้ายเค้าก็ไม่มีทางเลือกและเค้าก็ไม่อยากเลือกทางไดทางหนึ่งเราคุยกันทาง line vedio call แฟนเราร้องให้หนักมากเค้าไม่อยากเสียเราไปทั้งๆที่เรารักกันมากแต่เค้าทำอะไรไม่ได้แล้วเราก็เสียใจมากร้องให้ทุกวันทำไมเรารักกันจริงๆถึงอยู่ดว้ยกันไม่ได้เหตุผลเพียงแค่เราอายุเยอะกว่าแฟนเราแค่นี้ พ่อแม่เค้าไม่ยอมรับไม่อยากหั้ยเราอยู่ดว้ยกันเราเสียใจมาก มันไม่ยุติธรรมสำหรับเรารักกันแต่อยู่ดว้ยกันไม่ได้แฟนเราเสียใจมากแต่เค้าต้องยอมเสียเราไปทั้งๆที่ยังรักเราเค้าไม่อยากทำร้ายจิตใจเราเพราะพ่อแม่เค้าไม่ยอมรับเรา เค้าอยากให้แฮปปี้กันทั้งสองฝ่าย ถ้าเราอยู่ดว้ยกันแล้วพ่อแม่เค้าไม่ยอมรับก็อยู่ดว้ยกันไม่ได้แล้วพ่อแม่เค้าก็ไ้ม่ให้เค้ามาหาเราที่กรุงเทพอีกไม่เจอกันอีกต่อไปเหมือนว่าต้องหักดิบกลางคันอย่างนั้น เราเจ็บปวดมากได้แต่ร้องให้ทำไมพ่อแม่เค้าโหดร้ายทำกับเราแบบนี้แล้วสุดท้ายเค้าก็เลือกพ่อแม่เค้าไม่เลือกเราแต่ถึงเลิกกันไปแล้วเค้าขอให้เราอย่าปิดกั้นอะไรเค้า เค้ายังอยากติดต่อเราคุยกับเราบ้างบางครั้ง แต่อาจจะไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนเดิม เราเจ็บปวดมากต้องเลิกกันทั้งๆที่ยังรักและอีกไม่กี่วัน วันเกิดเราที่15ตุลาคมกำลังจะมาถึงเร็วๆนี้เค้าวางแผนจะมาหาเรา แล้วก็มามีปัญหาตอนนี้แล้วพ่อแม่เค้าก็ไม่ให้เค้ามาหาเราทั้งๆที่วันเกิดของเรา วันสำคัญเราก็อยากอยู่กับคนที่เรารัก แต่เค้ามาหาเราไม่ได้เราเสียใจมากแล้วต้องมาเลิกกันชว่งวันเกิดของเรา มันเจ็บปวดทรมานมากเราร้องไห้จนตาบวม แฟนเราก็ร้องไห้หนักมาก เพราะเค้ารู้สึกว่าเค้าทำร้ายเรามากเหมือนเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ที่โหดร้ายสำหรับเราในวันเกิดเราและเป็นวันเกิดที่เลวร้ายมากชว่งที่คบกันเค้าบอกเราเค้าจะไม่ทิ้งเราไปไหน เค้าจะอยู่เคียงข้างเราเสมอเราจะมีกันและกันตลอดไปถึงแม้เราจะอยู่ไกลกันเราก็ยังรักกันซื่อสัตย์ต่อกันคอยหั้ยกำลังใจกันและกัน และเค้าก็เลยรู้สึกผิดว่าเค้าทำร้ายเราทำให้เราเสียใจเพราะก่อนหน้าเค้าพูดกับเราเสมอเค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจ ฉันไม่สนใจอายุของคุณไม่ว่าคุณจะอายุ40-50 ปีฉันก็จะรักคุณและอยากจะสร้างครอบครัวกับคุณ ฉันแปลกใจว่าทำไมความคิดกับอายุเค้ามันแตกต่างกันมาก สุดท้ายเค้าก็ได้แต่ขอโทษเราที่ทำให้เราเสียใจ และเราไม่สามารถที่จะรักกันได้อีกเพราะยังงัยพ่อแม่เค้าไม่ยอมรับ ไม่อยากให้เราอยู่ดว้ยกัน ทางเดียวคือ เราต้องเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกันและเราทำใจยอมรับไม่ได้แฟนเราก็ไม่อยากเลิกกับเรา รักกันแต่อยู่ดว้ยกันไม่ได้ เพราะเหตุผลเดียวคือเราอายุห่างกันเท่านั้น 😢 รักคือรักไม่มีเหตุผลถ้าคิดจะรัก รักคือสิ่งสวยงามเสมอใช่มั้ย แล้วรักมันเกี่ยวกับอายุคือผิดที่จะรักกันไม่ได้ใช่มั้ย นี่มันไม่แฟร์สำหรับเราเลย เราเจ็บปวดมาก😢ทำไม่ต้องเป็นแบบนี้หรือฟ้าแค่ทดสอบความรักของเรา เราขอให้ฟ้าเมตตาในความรักของเราเพราะเรารักกันจริงๆดว้ยความบริสุทธิ์ใจ เราอยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิมคุยกันทุกวัน มันเร็วเกินไปเรายังรับไม่ได้ หัวใจเรามันแตกหักเจ็บปวดทรมานมาก😭เราได้แต่ภาวานาว่าสักวันเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมถ้าเราเป็นเนื้อคู่กัน
ความรักที่แสนเจ็บปวด
มีแฟนเป็นคนสิงคโปค่ะเราคบกันมา6เดือนกว่าๆเราเจอกันครั้งแรกที่กรุงเทพได้2วันหลังจากนั้นเค้าก็กับสิงคโปเราก็เริ่มติดต่อกันมาคุยกันทุกวันวันละ3-4ชั่วโมงเราคุยกันวางแผนอนาคตรว่มกันทุกอย่างเพราะเรารักกันมากเค้าก็อยากจะแต่งงานกับเราและเค้าบอกเราว่าเราเป็นผู้หญิงคนแรกของเค้าพอเจอแล้วก็รักเลยและเค้าอยากมีลูกอยากสร้างครอบครัวดว้ยกันจนย่างเข้า6เดือน เค้ามาหาเราอยู่ดว้ยกันแค่4วันเค้าก็กลับสิงคโปในชว่ง4วันที่เราอยู่ดว้ยกันเรามีความสุขมากแค่4วันมันน้อยมากกับการรอคอยมา6เดือนกว่าจะได้อยู่ดว้ยกันการรอคอยมันทรมานมากเราจึงทำให้ทุกเวลาทุกนาทีที่มีให้มันมีความสุขมีค่ามากที่สุดถ้าเป็นไปได้อยากหยุดเวลาเอาไว้ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอเพราะกว่าเราจะได้อยู่ดว้ยกันอีก หลังจากนั้นเค้าก็กลับสิงคโปเค้าก็เล่าเรื่องเราให้พ่อกับแม่ของเค้าฟังว่าเค้ามีเราและรักเรามากอยากจะแต่งงานกับเรา แต่คำตอบคือ พ่อกับแม่เค้าไม่เห็นดว้ยขัดแย้งว่าจะแต่งได้งัยทำงานเงินเดือนยังไม่พอที่จะเลี้ยงครอบครัว แฟนเราเงินเดือนสี่หมื่นกว่าบาท และเค้าบอกเราว่าเค้ามีเงินที่พร้อมจะแต่งงานกับเราได้แล้ว แต่พ่อแม่เค้าอยากหั้ยเค้ามีเงินเดือนเพิ่มขึ้นเป็นเจ็ดหมื่นถึงจะแต่งานได้แล้วเค้าก็ยังเด็กอายุแค่23ปีเรา37-38 แต่ความคิดของเค้าไม่เด็กเหมือนคนอายุ23 ความคิดเค้าระดับคนอายุ30 ความคิดเค้าเป็นผู้ใหญ่มากเค้าอยากแต่งงานสร้างครอบครัวกับเราเค้ารักเรามากและเราก็รักเค้ามากเช่นกันแต่พ่อกับแม่เค้าไม่ยอมให้เราแต่งงานกันบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้บอกว่าเราแก่กว่าเค้าและบอกให้เค้าเลิกติดต่อกับเราปล่อยเราไปจากชีวิตเค้า ไม่อยากให้เราต้องมาเสียเวลารอคอยจนไม่รู้ว่าเงินเดือนเค้าจะถึงเจ็ดหมื่นเมื่อไหร่กี่ปี่กี่เดือนไม่รู้จะรอนานแค่ไหนถ้าถึงตอนนั้นเราคงแก่กว่าเค้ามากยังงัยพ่อแม่เค้าก็ไม่ยอมหั้ยเค้าแต่งงานหรือคบกับเราทั้งๆที่เรารักกันมาก แค่อายุเราห่างกันเท่านั้นเองแล้วแฟนเราก็คุยกับพ่อแม่เค้าทุกอย่างเพื่อที่จะได้แต่งงานกับเราเค้าอยากให้เราไปอยู่กับเค้าที่สิงคโปเพราะเค้าไม่อยากให้ห่างกันอีกอยากหั้ยยุดว้ยกันตลอด แต่เค้าพูดยังงัยพ่อแม่เค้าก็ไม่ยอมและก้ด่าว่าเค้าเค้าก็พูดว่านี่มันชีวิตของเค้าอนาคตของเค้าเค้าเป็นคนเลือกเองแต่เค้าก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรได้เลย เค้าไม่อยากมีปัญหากับพ่อแม่เค้า ให้มากไปกว่านี้ เค้าเหมือนเติบโตมาดว้ยความรักและถูกเลี้ยงมาดีไม่เกเรไม่ชอบเที่ยวเชื่อฟังพ่อแม่เรียนจบก็ทำแต่งานและเสร็จงานก็กับมาบ้านตั้งแต่เรารู้จักกันมาเค้าไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนหรือไปหาเพื่อนเลย ทำงานเสร็จก็รีบกลับมาบ้านอาบน้ำกินข้าวเสร็จเค้าก็คุยกับเราทำอย่างนี้ประจำจนถึง6เดือนกว่าที่เราคบกันมา สุดท้ายเค้าก็ไม่มีทางเลือกและเค้าก็ไม่อยากเลือกทางไดทางหนึ่งเราคุยกันทาง line vedio call แฟนเราร้องให้หนักมากเค้าไม่อยากเสียเราไปทั้งๆที่เรารักกันมากแต่เค้าทำอะไรไม่ได้แล้วเราก็เสียใจมากร้องให้ทุกวันทำไมเรารักกันจริงๆถึงอยู่ดว้ยกันไม่ได้เหตุผลเพียงแค่เราอายุเยอะกว่าแฟนเราแค่นี้ พ่อแม่เค้าไม่ยอมรับไม่อยากหั้ยเราอยู่ดว้ยกันเราเสียใจมาก มันไม่ยุติธรรมสำหรับเรารักกันแต่อยู่ดว้ยกันไม่ได้แฟนเราเสียใจมากแต่เค้าต้องยอมเสียเราไปทั้งๆที่ยังรักเราเค้าไม่อยากทำร้ายจิตใจเราเพราะพ่อแม่เค้าไม่ยอมรับเรา เค้าอยากให้แฮปปี้กันทั้งสองฝ่าย ถ้าเราอยู่ดว้ยกันแล้วพ่อแม่เค้าไม่ยอมรับก็อยู่ดว้ยกันไม่ได้แล้วพ่อแม่เค้าก็ไ้ม่ให้เค้ามาหาเราที่กรุงเทพอีกไม่เจอกันอีกต่อไปเหมือนว่าต้องหักดิบกลางคันอย่างนั้น เราเจ็บปวดมากได้แต่ร้องให้ทำไมพ่อแม่เค้าโหดร้ายทำกับเราแบบนี้แล้วสุดท้ายเค้าก็เลือกพ่อแม่เค้าไม่เลือกเราแต่ถึงเลิกกันไปแล้วเค้าขอให้เราอย่าปิดกั้นอะไรเค้า เค้ายังอยากติดต่อเราคุยกับเราบ้างบางครั้ง แต่อาจจะไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนเดิม เราเจ็บปวดมากต้องเลิกกันทั้งๆที่ยังรักและอีกไม่กี่วัน วันเกิดเราที่15ตุลาคมกำลังจะมาถึงเร็วๆนี้เค้าวางแผนจะมาหาเรา แล้วก็มามีปัญหาตอนนี้แล้วพ่อแม่เค้าก็ไม่ให้เค้ามาหาเราทั้งๆที่วันเกิดของเรา วันสำคัญเราก็อยากอยู่กับคนที่เรารัก แต่เค้ามาหาเราไม่ได้เราเสียใจมากแล้วต้องมาเลิกกันชว่งวันเกิดของเรา มันเจ็บปวดทรมานมากเราร้องไห้จนตาบวม แฟนเราก็ร้องไห้หนักมาก เพราะเค้ารู้สึกว่าเค้าทำร้ายเรามากเหมือนเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ที่โหดร้ายสำหรับเราในวันเกิดเราและเป็นวันเกิดที่เลวร้ายมากชว่งที่คบกันเค้าบอกเราเค้าจะไม่ทิ้งเราไปไหน เค้าจะอยู่เคียงข้างเราเสมอเราจะมีกันและกันตลอดไปถึงแม้เราจะอยู่ไกลกันเราก็ยังรักกันซื่อสัตย์ต่อกันคอยหั้ยกำลังใจกันและกัน และเค้าก็เลยรู้สึกผิดว่าเค้าทำร้ายเราทำให้เราเสียใจเพราะก่อนหน้าเค้าพูดกับเราเสมอเค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจ ฉันไม่สนใจอายุของคุณไม่ว่าคุณจะอายุ40-50 ปีฉันก็จะรักคุณและอยากจะสร้างครอบครัวกับคุณ ฉันแปลกใจว่าทำไมความคิดกับอายุเค้ามันแตกต่างกันมาก สุดท้ายเค้าก็ได้แต่ขอโทษเราที่ทำให้เราเสียใจ และเราไม่สามารถที่จะรักกันได้อีกเพราะยังงัยพ่อแม่เค้าไม่ยอมรับ ไม่อยากให้เราอยู่ดว้ยกัน ทางเดียวคือ เราต้องเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกันและเราทำใจยอมรับไม่ได้แฟนเราก็ไม่อยากเลิกกับเรา รักกันแต่อยู่ดว้ยกันไม่ได้ เพราะเหตุผลเดียวคือเราอายุห่างกันเท่านั้น 😢 รักคือรักไม่มีเหตุผลถ้าคิดจะรัก รักคือสิ่งสวยงามเสมอใช่มั้ย แล้วรักมันเกี่ยวกับอายุคือผิดที่จะรักกันไม่ได้ใช่มั้ย นี่มันไม่แฟร์สำหรับเราเลย เราเจ็บปวดมาก😢ทำไม่ต้องเป็นแบบนี้หรือฟ้าแค่ทดสอบความรักของเรา เราขอให้ฟ้าเมตตาในความรักของเราเพราะเรารักกันจริงๆดว้ยความบริสุทธิ์ใจ เราอยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิมคุยกันทุกวัน มันเร็วเกินไปเรายังรับไม่ได้ หัวใจเรามันแตกหักเจ็บปวดทรมานมาก😭เราได้แต่ภาวานาว่าสักวันเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมถ้าเราเป็นเนื้อคู่กัน