🌟✴🌟 THE WEEKLY GLOVES ไตรมาสสุดท้าย วีคที่ 39 วีคสุดท้าย เรื่องสั้น#89 "แฮริสและแฮริส" : ถุงมือ "เมอร์คิวรี"🌟✴🌟

ถุงมือเรื่องสั้นเรื่องที่ 3 เปลี่ยนแนวออกไปนอกโลกเลยครับ ไซไฟ...

ทีมสำรวจจากโลก นำยานไปลงตั้งฐานปฏิบัติการบนดาวอังคาร ถึงเวลาที่จะกลับ ทุกคนขึ้นยานกันหมดแล้ว แต่เหลือ "แฮริส" คนเดียว เขาออกไปสำรวจในที่ที่ไกลกว่าคนอื่นก็เลยกลับมาช้ากว่าเพื่อน แล้วปรากฏว่า ไม่มีใครคาดคิด มี "แฮรี่" กลับมาสองคนจากทางทิศเหนือและทิศใต้!! ต้องมีคนหนึ่งเป็นตัวปลอมแน่นอน กัปตันในยานจะแก้ปัญหาอย่างไร ???

ติดตามอ่านกันครับ จบแล้วล็อกเป้าไปที่ใครดีล่ะ ที่จะเป็นคนเขียนเรื่องนี้...อย่าลืมเกรดเน้อ






หลังจากการลงมาตั้งฐานปฏิบัติการบนดาวอังคารได้เพียงสองสัปดาห์  เคเนียล เค วิคเตอร์  ในฐานะผู้บังคับการวัยกลางคนก็ต้องพบกับปัญหาใหญ่ชนิดไม่คาดฝันมาก่อน นอกเหนือจากปัญหาธรรมชาติบนดาวอังคาร พวกเขากำลังเตรียมนำสมาชิกทีมสำรวจเข้ายานลำเลียง เพื่อเดินทางกลับขึ้นสู่ยานแม่ มาร์เตอร์สเอ็กซ์เพรส –ทู  ซึ่งลอยลำรออยู่ด้านบน ด้วยระบบวงโคจรคลาร์ก เพื่อรักษาพลังงานไว้ให้เหลือมากที่สุดในการบินกลับโลกมนุษย์ พร้อมข้อมูลสำคัญ ทีมงานที่เดินทางมาครั้งนี้มีจำนวนเจ็ดคน ทุกคนเข้ามาในยานลำเลียงหมดแล้ว ยกเว้น แฮริส  หนึ่งในทีมสำรวจผู้ทำหน้าที่ออกไปเก็บข้อมูลไกลกว่าคนอื่น จะกลับมาเป็นลำดับสุดท้าย

แฮริสเดินทางออกไปทางทิศตะวันตก   แต่เขากลับมาทางทิศเหนือและทิศใต้

ก่อนออกไปสำรวจเก็บข้อมูลสำคัญ แฮริสมีคนเดียว แต่กลับมาสองคน

เรดาร์พิเศษตรวจพบความผิดปกติอย่างไม่น่าเชื่อ วิตเตอร์ออกคำสั่งเร่งด่วนทางวิทยุทันที ให้แฮริสทั้งสองอยู่ห่างยานลำเลียงในระยะห้าสิบเมตร ปืนเลเซอร์ประจำยานสองกระบอกถูกเล็งเป้าหมายไปยังทั้งสองคน เพียงรอคำสั่งยิงเท่านั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะต้องมีคนหนึ่งเป็นตัวปลอม   ทีมสำรวจรุ่นก่อนเคยเล่าให้ฟังว่า มนุษย์ดาวอังคารมีจริง แต่พวกเขาซ่อนเร้นร่องรอยด้วยเหตุผลบางอย่าง ยังไม่มีชาวโลกคนไหนรู้ว่าเพราะอะไร  เพียงแค่รู้กันว่าชาวดาวอังคารไม่มีความรู้ทางวิทยาการทางเทคโนโลยีอะไรมากมาย  แต่บางกลุ่มมีความสามารถในการปรับสภาพเปลี่ยนร่างกาย ให้เหมือนกับอะไรก็ได้อย่างน่ามหัศจรรย์

จากการตรวจด้วยคลื่นสแกนความถี่สูง แฮริสทั้งสองคนเหมือนกันทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นระบบการทำงานภายในร่างกาย เสื้อผ้า เครื่องมืออุปกรณ์ต่าง ๆ ราวกับถูกโคลนออกมาจากต้นแบบเดียวกัน  คนทั้งหกในยายลำเลียงต่างง่วนอยู่กับการตรวจสอบด้วยเครื่องมือทุกอย่างภายในยานแข่งกับเวลา เพราะกำหนดการเดินทางขึ้นยานแม่ถูกระบุไว้เรียบร้อยแล้วด้วยคอมพิวเตอร์

“แฮริส พวกคุณมีสองคน กรุณาหยุดอยู่ในตำแหน่งปัจจุบัน อย่าก้าวเข้ามาอีกแม้แค่ก้าวเดียว”

คำสั่งของกัปตันวิคเตอร์ดังชัดเจนในวิทยุของทุกคน

“แฮริสทิศเหนือทิศใต้ พวกเขาจำลองตัวเองได้เหมือนทุกอย่าง ผมว่าถ้าเราจับมาชั่งน้ำหนักดู คงวัดค่าได้เท่ากัน”   แซมมี่อ่านค่าตัวเลขบนจอข้างหน้า หันมาพูดกับกัปตันทีมอย่างประหลาดใจ

วิคเตอร์หัวเราะทั้งที่สีหน้ายังเครียด “อย่าเพิ่งไปชื่นชมมันเลยแซม เราจะต้องแยกตัวจริงตัวปลอมให้ได้ ทุกคนระวังเอาไว้ อย่าให้พวกเขาเข้ามาใกล้เกินห้าสิบเมตรเด็ดขาด ใครเข้ามาใกล้ อนุญาตให้ยิงได้ทันที”

“กัปตันครับ นี่ผมเอง ผมแฮริส”    เสียงของแฮริสทิศเหนือดังออกมาจากลำโพงด้านบนของยาน

“ผมไม่รู้ว่าไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร ทำไมรูปร่างหน้าตาเหมือนผมไม่มีผิด แต่มันเป็นตัวปลอม”

“อย่าไปเชื่อนะครับกัปตัน  มันกำลังหลอกพวกเราอยู่ ผมต่างหากเป็นตัวจริง”  เสียงของแฮริสทิศใต้ดังสวนมาเกือบจะทันที ทุกคนจำได้ดีว่าทั้งสองเสียงเป็นเสียงของแฮริสอย่างแน่นอน “ผมขอเข้าไปในยานนะครับ เปิดประตูยานรับผมด้วย”

ขณะเท้าของเขาเริ่มก้าวเดินยังไม่ทันครบก้าว  แสงเลเซอร์พุ่งตรงมาระเบิดพื้นหินเบื้องหน้าของเขาจนระเบิดกระจุยกระจาย ทำเอาแฮรี่ทิศใต้กระโดดถอยหลังอย่างตกใจ

“คุณทำอะไรกัปตัน คุณเกือบจะฆ่าผมแล้วนะ”

“เราเตือนคุณแล้ว  กรุณาอยู่กับที่ จนกว่าเราจะตรวจสอบได้”

“มีอะไรบางอย่างปลอมตัวเป็นผม กัปตันรีบตรวจสอบด้วยครับ”  เสียงของแฮริสทิศเหนือ  เขามองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดกับแฮริสด้านตรงกันข้าม จึงไม่กล้าขยับตัวเดินเข้ามาใกล้ยานลำเลียง เพราะรู้ว่าปืนเลเซอร์พร้อมจะยิงทุกคนที่ขัดคำสั่ง

“แม้แต่เสียงยังเหมือนกัน” แซมพูดอย่างเหลือเชื่อ “เอาไงดีครับกัปตัน”

“ผมจะลองติดต่อสอบถามทีละคน เผื่อจะได้อะไรมาบ้าง”

“ไม่ได้ครับ ทั้งสองใช้วิทยุเครื่องเดียวกัน” เจมี่เจ้าหน้าฝ่ายสื่อสารหันมาให้ข้อมูลสำคัญ  “เครื่องเดียวแต่มีสองเครื่องยังกับโลกควอนตัม ถ้าเราพูดกับคนไหน อีกคนก็จะได้ยินเหมือนกัน เราแยกสัญญาณเป็นรายบุคคลไม่ได้ครับ”

“เวร......!!!” กัปตันสบถ สายตาจ้องดูภาพหน้าจออย่างไม่เข้าใจ ทั้งสองคนยืนนิ่ง ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาใกล้ยานลำเลียง เหมือนรู้ว่ามีแสงเลเซอร์อานุภาพสูงรออยู่  “เอาล่ะ....แฮริสทั้งสอง คุณสองคนลองบอกเรื่องที่ผมกับคุณรู้กันเพียงสองคนมาคนละเรื่อง  ย้ำว่าเป็นเรื่องที่เรารู้กันแค่สองคนจริงๆ”

“กัปตันตอนอายุสิบสองขวบ เคยแอบเข้าไปจูบพี่เลี้ยงสาวตอนนอนหลับ เธอตกใจ ตบหน้าเข้าให้เต็มแรงจนปากแตก แถมเรื่องยังไม่จบ ถูกพ่อลงโทษขังให้ห้องหนึ่งวันเต็ม ๆ ใช่ไหมครับ คุณเลยเล่าให้ผมฟังในบาร์ข้างค่ายฝึกที่ฟิลาเดลเฟีย”

เสียงของแฮริสทิศใต้บอกเล่าอย่างฉะฉาน ลูกเรือพอได้ฟังพากันฮาครืนทันที วิคเตอร์ทั้งฉิวทั้งขบขัน นึกโทษตัวเองว่าหาเรื่องมาใส่ตัวโดยแท้ ยังไม่ทันจะพูดอะไร เสียงของแฮริสทิศเหนือพูดขึ้นมาบ้าง

“กัปตันสมัยยังฝึกการบินใหม่ ๆ อยู่ที่โคโลราโด กัปตันเคยกลิ้งตัวเองลงจากบันไดหลายครั้ง จนขาแพลง เพราะไม่อยากออกฝึก ภาคสนาม  แต่อยากเข้าโรงพยาบาลแทน เพื่อจะมีโอกาสเจอกับเจนนี่ ลูกสาวผู้การ จนได้เธอเป็นภรรยากัปตันทุกจนวันนี้”

ทุกคนฟังวีรกรรมในอดีตของกัปตันแล้วฮาครืนอีกรอบ  วิคเตอร์ต้องพูดเสียงแข็งกับแฮริส  “พอๆ ไม่ต้องสาธยาย ส่วนพวกคุณทั้งหลายในที่นี้ อย่าเฮฮาให้มากนัก เรื่องเป็นเรื่องตาย อย่าทำเป็นเล่น เอาล่ะแฮริส พวกคุณทั้งสองพูดถูก  ไม่น่าเป็นไปได้ว่าพวกคุณทั้งสองจะรู้เรื่องลับๆ ของผมได้ ราวกับเป็นคนๆเดียวกัน”

“พวกเขาอาจมีความสามารถในการก๊อปปี้ความทรงจำ”  แซมพูด น้ำเสียงพยายามสะกดความขบขัน

“มันต้องมีวิธีการอื่นสิ” กัปตันเอานิ้วบีบขมับตัวเองไปมาอย่างใช้ความคิด ก่อนตัดสินใจสื่อสารออกไปอีกครั้ง   “เอาล่ะ แฮริส ฟังให้ดี คุณทั้งสองลองใช้วิทยุติดต่อกับครอบครัวบนโลก ผมจะสอบถามอะไรกับครอบครัวคุณสักหน่อย  อย่าบอกนะว่าทำไม่ได้ วิทยุของพวกคุณเชื่อมสัญญาณมาที่ยานลำเลียง สามารถส่งสัญญาณไปยังโลกได้สบาย  เรามีเวลาไม่มากนัก อีกไม่กี่นาที เราจะต้องบินขึ้นไปยานแม่ ถ้ายังไม่สามารถแยกได้ว่าใครเป็นตัวจริงตัวปลอม ผมอาจทิ้งพวกคุณไว้ที่นี่ มันเป็นกฏ คุณก็รู้”

ภาพจากจอมอนิเตอร์ ทุกคนเห็นแฮริสทั้งสองคนหยิบวิทยุออกมาจากสายคาดเอว ทำท่าทางพยายามจูนคลื่นส่งสัญญาณวิทยุผ่านมายังยานลำเลียงเพื่อส่งออกไปยังโลกมนุษย์ ตามคำสั่งของกัปตันวิคเตอร์  ไม่นานเสียงของแฮริสทิศใต้ดังขึ้นก่อน

“สวัสดีครับ แม่.... นี่ผมเองครับ แฮริส ผมมีปัญญาบางอย่าง กัปตันทีมคงอยากคุยอะไรกับแม่ครับ”

ส่วนแฮริสทิศเหนือเริ่มมีท่าทางกระวนกระวายใจ ยังติดต่อไม่ได้ ลูกเรือหลายคนเริ่มเล็งเป้าปืนเลเซอร์ไปทางนั้นทันที โดยไม่จำเป็นต้องรอคำสั่ง

“มีปัญหาอะไรหรือ แฮริส”   เสียงจากโลกตอบมาได้ยินชัดเจน เป็นเสียงของหญิงชรา

“เสียงคุณแม่แฮริสจริง ๆ ผมเคยคุยกับเธอ จำได้ครับ”  แซมบอกอย่างตื่นเต้น

“เอาล่ะ  คุณแม่ครับ ลองถามแฮริสสักคำถามสิครับ ถามข้อมูลอะไรก็ได้ที่ คิดว่าคุณแม่กับเขา รู้กันเพียงสองคน”  วิดเตอร์บอก

“โอ...กัปตันคะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณมีปัญหาอะไรกับแฮริส  แต่ถ้าจะให้ถามเรื่องที่เรารู้กันสองคนแม่กับลูก ฉันขอถามว่าสมัยเรียนมัธยม แฮริสเคยเอาของสิ่งหนึ่งของพ่อโยนลงแม่น้ำ แฮริสลูกจำได้ไหมว่ามันคืออะไร”

“ผมจำได้ครับ” เสียงของแฮริสทิศใต้ตอบ  “มันกล่องบุหรี่ของพ่อ ผมเกลียดที่พ่อสูบบุหรี่ มันตลกมากเมื่อเห็นพ่อเฝ้าค้นหามันอยู่เป็นวัน แถมกลับไปหาในที่ทำงานอีก แน่นอนว่าเขาไม่มีวันหาเจอ มีผมกับแม่รู้กันเพียงสองคน”

กัปตันเลือนภาพไปมองแฮริสทิศเหนือ “คุณล่ะ ว่าไง”

แฮริสทิศเหนือส่ายหน้าด้วยท่าทางไม่มีหวัง “ผมติดต่อไม่ได้  แต่ผมรู้ว่า ผมเป็นแฮริสตัวจริง “

“ผมเชื่อคุณ” พูดจบกัปตันกดปุ่มยิงปืนเลเซอร์ทันทีอย่างมั่นใจ แฮริสคนหนึ่งระเบิดกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยกำลังมหาศาลของปืนเลเซอร์ประจำยาน ท่ามกลางอาการตกตะลึงของทุกคน เพราะไม่มีใครคาดคิดว่ากัปตันจะตัดสินใจยิงด้วยตัวเอง



ยานแม่มาร์เตอร์สเอ็กซ์เพรสกำลังเดินทางกลับบ้าน ภารกิจเสร็จสิ้นสมบูรณ์ ลูกเรือทุกคนรวมทั้งกัปตันมาชุมนุมกันอยู่ห้องนั่งเล่น หลังจากปล่อยให้ยานขับเคลื่อนด้วยระบบอัตโนมัติ แฮริสดูเป็นจุดสนใจของทุกคน เพราะเขารอดตายมาได้แบบหวุดหวิด  แต่แฮริสสนใจกับการสอบถามรายละเอียดกัปตันของเขามากกว่า

“ทำไมกัปตันรู้ว่าเป็นผมครับ”

“ไม่เห็นจะยากอะไร”  วิตเตอร์ตอบพลางจิบกาแฟอย่างสบายใจกับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ทันการ ไม่มีผลกระทบต่อตารางเวลาในการเดินทางกลับโลกมนุษย์

“นี่มันดาวอังคาร  ระยะห่างจากโลกใกล้ที่สุด ก็เอาเป็นว่า...ประมาณ ห้าสิบห้าล้านกิโลเมตร ผมประมาณคร่าวๆ นะ สัญญาณวิทยุเดินทางไปกลับ กินเวลาหลายนาที แม้จะเดินทางด้วยความเร็วแสงก็ตามเถอะ  อย่างที่พวกเรารู้กันว่า ถ้าคุณส่งสัญญาณวิทยุถามคนบนโลกจากดาวอังคาร อีกหลายนาที กว่าคนบนโลกจะได้รับสัญญาณ  และกว่าจะตอบกลับมา คุณลองคิดดูว่ากินเวลานานเท่าไร กับการถามคำตอบคำสลับกัน กว่าจะรู้เรื่องคงรอนานจนเบื่อไปข้างหนึ่ง แฮริสคนนั้นรีบร้อนจะขึ้นยานเกินไป จนลืมข้อเท็จจริงในข้อนี้ เขาจึงสังเคราะห์เสียงของแม่ขึ้นมาเองเพื่อหลอกพวกเราและทำได้ดีเสียด้วย  โดยใช้ข้อมูลจากการก๊อปปี้ความจำ ถ้าคิดสักหน่อยคุณก็รู้ว่า พวกเราไม่มีทางจะคุยกันจ้อกับแม่ได้เร็วขนาดที่แฮริสทำ ราวกับว่าเขาและแม่อยู่บนโลกด้วยกัน  ความเคยชิน ความจำ บางทีก็ทำให้สับสน หลงๆลืมๆ ได้เหมือนกัน นั่นล่ะ ข้อผิดพลาดของเขา”

“พวกเขาอยากขึ้นยานไปกับเราทำไม ผมสงสัยจริงๆ”   เสียงลูกเสียงคนหนึ่งถาม

“ข้อนี้ผมไม่รู้หรอกนะ    รู้แค่ว่า....ไม่ว่าใครๆ  ก็อยากไปอาศัยอยู่โลกของเราทั้งนั้น คุณว่าไหม ?”




รายชื่อให้เลือกตอบ
ฝ่ายชาย
1. จอมยุทธนักสืบ
2. ชายขอบคันนายาว
3. ลูนาติก (วีคนี้ไม่มี)
4. ส.สัตยา
5. สวนดอก
6. B-thirteen(วีคนี้ไม่มี)
7. Chee River (ลำน้ำ C)
8. Christian Trevelyan Grey
9. GTW
10. KTHc
11. Na(นะ)
12. psycho_factory
13. ruennara
14. Soul Master(วีคนี้ไม่มี)
15. สมาชิกหมายเลข 4563770
16. WANG JIE (พฤษภเสารี)

ฝ่ายหญิง  
1. นลินมณี
2. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
3. รัชต์สารินท์
4. ลายลิขิต
5. สมาชิกหมายเลข 817884 (โจอี้)
6. Lady Star 919
7. สมาชิกหมายเลข 2326325 (ladylongleg)
8. Susisiri(วีคนี้ไม่มี)

*** จะเฉลย ทุกถุงมือ คืนวันศุกร์ ที่  28 กันยายน 2561  (ภาพปริศนาจะเริ่มวาง วันที่ 26 สำหรับกระทู้ถุงมือเรื่องสั้นครับ) ***