รู้สึกเฉยชาไปหมดแล้วจะมีสักคนไหมที่ทำให้เรามีความสุขได้จริงๆ ช-ช

ผมเป็นคนที่เหมือนชินกับวงจรความรักนี้ไปส่ะแล้วผมเคยคิดไว้ว่าผมอยากจะรักใครสักคนจริงๆที่เขาจะทำให้ผมมีความสุขพอโตมาหน่อยความคิดก็เปลี่ยนทำให้ผมมองความรักในอีกมุมหนึ่งว่าความรักไม่ได้มองกันที่ใจตั้งแต่แรกเพราะความจริงเรามองที่หน้าตาก่อน ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าผมจะถึงจุดที่ว่าเป็นคนกลัวความรักเลยเพราะผมมีสัทธาในความรักมากว่าสักวันจะได้เจอจนตอนนี้ก็ยังมีอยู่แต่ความรู้สึกผมในตอนนี้มันกลับชินและชาไปเรียบร้อยแล้วมันคงผิดที่ผมด้วยนั้นล่ะที่คิดว่าคนๆนี้จะเป็นที่ทำให้เรามีความสุข ใช่ครับมีความสุขแต่แค่ช่วงแรกผมเจออะไรแบบนี้มาจนผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว สิ่งที่ผมอยากขอเป็นครั้งสุดท้ายของความรักอยากเจอคนที่เขาทำให้ผมมีความสุขแค่นั้นก็พอ. ปล.ใครเป็นเหมือนผมบ้างไหมที่ยังเชื่อในความรัก ผมเจ็บมาเลยครับตอนนี้เจ็บเหลือเกินแต่ร้องออกมาไม่ได้เพราะผมไม่อยากแสดงท่าทีอ่อนแอ่ให้ใครเห็นทำได้แค่ทำตัวตลกไปวันๆเก็บมันทุกอย่างเอาไว้ข้างในด้วยไม่อยากให้ใครรู้ว่าจริงๆแล้วใจผมมันพังยับไปแล้ว