สวัสดีค่ะ..
อยากขอความคิดเห็ย จากเพื่อนๆนะคะสำหรับปัญหานี้..
เรามีแฟน ใช้ชีวิตร่วมกันมานับสิบปี ผ่านความสุข และทุกข์มาก็มาก ในช่วงที่ผ่านทุกข์หนักเกี่ยวกับคนรักนั้น เราก็ได้ศึกษาพระพุทธศาสนา สวดมนต์ ทำบุญเรื่อยๆตามที่พอมีโอกาส ฟังธรรมะตามyoutube จนรู้สึกมีความสุข ในการฟังธรรมะ ในการสวดมนต์ ในการทำความดี ...เราอยากเดินทางสายนี้ ไม่อยากเกิดแล้ว จะพยายามสะสมความดี กุศล เพื่อจะได้บรรลุธรรมในกาลข้างหน้าที่ไกลๆ... เราก็อยากเริ่มทำเสียแต่วันนี้
แต่ แฟนของเรา ไม่ได้มาทางนี้มากนัก แต่ก็พออยู่ร่วมกันได้ ช่วงที่อยู่ด้วยกัน ก็ยังมีทะเลาะกัน บางทีเราก็ยังใจไม่นิ่ง บางทีก็เค้าอารมณ์ร้อน ...
แต่เรื่องหนึ่ง ที่มีปัญหาสำหรับเรา คือ เราไม่ค่อยมีความรู้สึกอย่างว่าอย่างนั้นเลย ยิ่งช่วงที่สวดมนต์มาก เรายิ่งไม่มีความต้องการเลย เรามีความสุขในการสวดมนต์ ในการสรรเสริญความหมายของบทสวดมนต์ต่างๆ มีความสุขในการฟังธรรมมะ และนั่น ก็คือปัญหาสำหรับการใช้ชีวิตคู่ เราสองคนอายุยังไม่ถือว่ามาก 35 -40 ปี แฟนเราก็ยังคงมีความตัองการมาก แต่ใจเรา เราอยากร่วมทางไปกับคนที่มีจุดหมายเดียวกัน คือ บรรลุธรรมในวันข้างหน้า แฟนเรายังมีความสุขในเรื่องแบบนี้ เค้ายังอยากเกิดเพื่อให้พบความสุขนี้ แต่เราคิดคนละทางกันเลย และมันก็มีปัญหาจนถึงขั้นทะเลาะกันค่ะ
มันเหมือนคนพูดคนละภาษา เข้าใจคนละอย่าง เราสองคนยังไม่มีลูกค่ะ เราเคยเปรยๆว่า อาจจะ10 20ปีข้างหน้า เราอยากโกนหัว ปฏิบัติ แต่แฟนเราบอกว่า.. เราเห็นแก่ตัว.. ชีวิตเค้าดูมีความเสี่ยง ถ้าอีกสิบปี เราไปบวช แล้วเค้าจะอยู่กับใคร ? ถ้าอยากจะบวชให้ไปเสียแต่ตอนนี้..
มันเป็นแค่ความตั้งใจน่ะค่ะ ถึงเวลานั้นเราก็ต้องชั่งน้ำหนัก ว่า สิ่งไหนสำคัญกว่า เราแค่มีความตั้งใจ เรายังไม่ได้ว่าต้องไปจริงๆนะ อะไรแบบนี้.. เนี่ย .. มันก็ไม่เข้าใจกันแล้ว
ตอนนี้ก็ไม่เข้าใจกัน แต่เรื่องหลักๆก็ คงเป็นเรื่องนั้น.. ตอนนี้เราสองคนอยู่ต่างประเทศ ยังต้องพึ่งพิงพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ทั้งเรื่องการทำvisaและการทำงานที่นี่ เหนื่อยใจจังเลยค่ะ
พยายามจะมีสติให้มากๆ .. ขอบคุณทุกๆท่านนะคะ ที่เข้ามาอ่านหรือให้ความคิดเห็นค่ะ
การละความสุขในกาม .. กับการมีครอบครัว
อยากขอความคิดเห็ย จากเพื่อนๆนะคะสำหรับปัญหานี้..
เรามีแฟน ใช้ชีวิตร่วมกันมานับสิบปี ผ่านความสุข และทุกข์มาก็มาก ในช่วงที่ผ่านทุกข์หนักเกี่ยวกับคนรักนั้น เราก็ได้ศึกษาพระพุทธศาสนา สวดมนต์ ทำบุญเรื่อยๆตามที่พอมีโอกาส ฟังธรรมะตามyoutube จนรู้สึกมีความสุข ในการฟังธรรมะ ในการสวดมนต์ ในการทำความดี ...เราอยากเดินทางสายนี้ ไม่อยากเกิดแล้ว จะพยายามสะสมความดี กุศล เพื่อจะได้บรรลุธรรมในกาลข้างหน้าที่ไกลๆ... เราก็อยากเริ่มทำเสียแต่วันนี้
แต่ แฟนของเรา ไม่ได้มาทางนี้มากนัก แต่ก็พออยู่ร่วมกันได้ ช่วงที่อยู่ด้วยกัน ก็ยังมีทะเลาะกัน บางทีเราก็ยังใจไม่นิ่ง บางทีก็เค้าอารมณ์ร้อน ...
แต่เรื่องหนึ่ง ที่มีปัญหาสำหรับเรา คือ เราไม่ค่อยมีความรู้สึกอย่างว่าอย่างนั้นเลย ยิ่งช่วงที่สวดมนต์มาก เรายิ่งไม่มีความต้องการเลย เรามีความสุขในการสวดมนต์ ในการสรรเสริญความหมายของบทสวดมนต์ต่างๆ มีความสุขในการฟังธรรมมะ และนั่น ก็คือปัญหาสำหรับการใช้ชีวิตคู่ เราสองคนอายุยังไม่ถือว่ามาก 35 -40 ปี แฟนเราก็ยังคงมีความตัองการมาก แต่ใจเรา เราอยากร่วมทางไปกับคนที่มีจุดหมายเดียวกัน คือ บรรลุธรรมในวันข้างหน้า แฟนเรายังมีความสุขในเรื่องแบบนี้ เค้ายังอยากเกิดเพื่อให้พบความสุขนี้ แต่เราคิดคนละทางกันเลย และมันก็มีปัญหาจนถึงขั้นทะเลาะกันค่ะ
มันเหมือนคนพูดคนละภาษา เข้าใจคนละอย่าง เราสองคนยังไม่มีลูกค่ะ เราเคยเปรยๆว่า อาจจะ10 20ปีข้างหน้า เราอยากโกนหัว ปฏิบัติ แต่แฟนเราบอกว่า.. เราเห็นแก่ตัว.. ชีวิตเค้าดูมีความเสี่ยง ถ้าอีกสิบปี เราไปบวช แล้วเค้าจะอยู่กับใคร ? ถ้าอยากจะบวชให้ไปเสียแต่ตอนนี้..
มันเป็นแค่ความตั้งใจน่ะค่ะ ถึงเวลานั้นเราก็ต้องชั่งน้ำหนัก ว่า สิ่งไหนสำคัญกว่า เราแค่มีความตั้งใจ เรายังไม่ได้ว่าต้องไปจริงๆนะ อะไรแบบนี้.. เนี่ย .. มันก็ไม่เข้าใจกันแล้ว
ตอนนี้ก็ไม่เข้าใจกัน แต่เรื่องหลักๆก็ คงเป็นเรื่องนั้น.. ตอนนี้เราสองคนอยู่ต่างประเทศ ยังต้องพึ่งพิงพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ทั้งเรื่องการทำvisaและการทำงานที่นี่ เหนื่อยใจจังเลยค่ะ
พยายามจะมีสติให้มากๆ .. ขอบคุณทุกๆท่านนะคะ ที่เข้ามาอ่านหรือให้ความคิดเห็นค่ะ