คือ อาจจะยาวหน่อยนะครับ ผมอยากเล่าให้ละเอียดจะได้รู้ความคิดผมคร่าวๆ
คือผมพึ่งเรียนจบวิศวะไฟฟ้ากำลัง แถวใน ตัวเมือง กทม มาปีนี้ครับ ผมเคยฝึกงาน ตอนปี2 ที่โรงงาน ก็ทำเกี่ยวกับplc ตอนปี3 ทำบริษัท Ic แล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบ พอจบมาก็มาทำ ด้านIt เขียนแอพ แต่พอมาทำด้านนี้ก็โอเคอยู่ แต่ก็รู้สึกว่างานยังไม่เหมาะกับเรา เพราะว่า mindsetผม ไม่ได้เป็นคนขยัน ศึกษาหาความรู้ตลอดเวลาแล้วบริษัทit ที่ผมตอนนี้ก็มีแต่คนเก่ง เป็นคนที่ activeมาก หาความรู้ตลอดเวลา ผมก็ไม่ค่อยมีความรู้ด้านนี้เท่าไหร่ แล้วยัง ขก อีก คือผมเป็นคนหมดไฟในการทำงานแล้วก็ว่าได้. ที่ผมหมดไฟในการทำงานแล้วก็เพราะว่า ตอนเด็ก ผมชอบอ่านหนังสือ ปรัชญา อ่านหนังสือธรรมะ อ่านประวัติศาสตร์ ทำให้ผมมองโลกนี้ในอีกมุมนึง ทำให้ความทะเยอทะยานในการใช้ชีวิตหมดไป ตอนเรียนโชคดีที่สมองดีหน่อย ขก แต่ก็ยังได้เกรดมาดี แต่พอมาทำงานที่นี่รู้เลยว่า คนที่ทั้งเก่งและขยันมีอีกมาก แล้วชีวิตประจำวันของผมตั้งแต่เด็กแล้ว เรียนก็ไม่ตั้งใจเรียน อ่านวันสองวันก่อนสอบจนจบมหาลัย. เวลาที่เหลือ ผมก็จะมาเล่นกีต้า เล่นกีฬา เล่นเกม เพื่อที่จะทำให้อยากมีชีวิตอยู่ แต่พอมาทำงาน ด้วยสายงานนี้ด้วยแล้ว ต้องขยันหาความรู้ตลอด ทำให้รู้สึกกดดัน ทำงานก็ผิดพลาดบ่อย แล้วรู้สึกแย่กับตัวเองมาก และรู้ตัวเองว่าคงไม่สามรถปรับตัวให้ความสำคัญกับเรื่องงาน ในการพัฒนาตัวเองได้ เลยคิดอยากจะออกจากงานเหมือนกัน แต่ออกไป ก็เจอกับชีวิตความเป็นจริง ครอบครัวผมก็ไม่ได้มีเงินเหลือเฟือขนาดให้ผมเป็นฤาษีอยู่บ้านได้ ที่จริงผมก็อยากลองทำอีกหลายๆสิ่ง ผมเล่นกีต้า จะเป็นนักดนตรี ผมก็ไม่ได้ชอบมันจริง เป็นนักกีฬาผมก็ไม่ได้ชอบมันจริงๆอีก เรียนจบไฟฟ้ามา มาลองทำด้านไฟฟ้าก็ไม่ชอบอีก จบมาลองเปลี่ยนสายมาเขียนโค้ดก็ไม่ได้ชอบอีก ถึงแม้ผมจะทำอะไรมาหลากหลาย แต่มันก็ไม่ดีหรอกไม่ได้รู้จริง ชำนาญจริงสักด้าน ผมมาทำด้าน it มีแต่คนเซียนด้านนี้ ส่วนผมก็เป็นเด็กน้อยอีก ผมคงต้องตัดสินใจว่าผมจะทุ่มเทด้านนี้หรือจะเปลี่ยนสายงานอีก แต่ผมก็ตอบตัวเองได้แล้วว่า ผมไม่สามรถทำได้อาจเพราะผม ขก หรือไม่ก็ไม่ได้ชอบจริงๆ ตอนนี้ก็คิดอยากจะลอง ไปเป็นนักวิทยาศาสตร์เหมือนกัน ผมเคยอ่านพวกทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ต่างๆมันน่าสนใจ แต่ก็รู้ว่าคงเป็นไปได้ยากแล้ว อายุก็22แล้ว ที่จริงผมก็อยากทำร้านอาหารเหมือนกัน แต่ก็หลายเรื่องที่จะลองทำไปเรื่อยๆไม่ได้ ครอบครัวก็ไม่อยากให้ออกจากงานเพราะพึ่งทำมาไม่กี่เดือนแล้วบริษัทก็ใหญ่ด้วยเลยไม่อยากให้ออก แต่ผมก็รู้ใจตัวเองว่าไม่เหมาะกับที่นี้ แต่ไม่รู้ออกไปจะไปทำอะไรดี รู้สึกกลัวทำไปเดี๋ยวไม่ชอบเดี๋ยวก็ออกอีก.
ผมเลยอยากถามว่าผมควรจะเอายังไงกับชีวิตดี ทุกวันนี้ ผมรู้สึกว่าชีวิตเรื่อยเปื่อยมาก ว่างๆผมก็เล่นเกมเล่นดนตรีเล่นกีฬา ไม่ได้เอาเวลามาพัฒนาตัวเองเลย. รู้สึกว่าชีวิตเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ดีแน่ เพื่อนผมที่เรียนจบไปก็ชวนผมไปทำงาน แต่ก็เป็นสายงานด้านที่ผมเคยลองฝึกงานมาแล้วแล้วไม่ชอบ ผมก็เลยยังปฏิเสธไปก่อน ที่จริงผมกะจะอยู่คนเดียวจนตายอยู่แล้ว เรื่องลูกเมียผมจะไม่มี นี้คือความคิดผม ผมไม่เคยมีแฟน ดังนั้นผมจะอยู่คนเดียวจะทำอะไรผมก็ทำได้เลยไม่ต้องห่วง. พี่ไคิดว่าผมควรทำยังไงดีครับ. ผมคงไม่บวชนะครับต้องดูแลพ่อแม่ บานปลายชีวิตผมกะจะบำเพ็ญจิตในที่สงบสักที่ครับ
ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดี (เรื่องงานครับ)
คือผมพึ่งเรียนจบวิศวะไฟฟ้ากำลัง แถวใน ตัวเมือง กทม มาปีนี้ครับ ผมเคยฝึกงาน ตอนปี2 ที่โรงงาน ก็ทำเกี่ยวกับplc ตอนปี3 ทำบริษัท Ic แล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบ พอจบมาก็มาทำ ด้านIt เขียนแอพ แต่พอมาทำด้านนี้ก็โอเคอยู่ แต่ก็รู้สึกว่างานยังไม่เหมาะกับเรา เพราะว่า mindsetผม ไม่ได้เป็นคนขยัน ศึกษาหาความรู้ตลอดเวลาแล้วบริษัทit ที่ผมตอนนี้ก็มีแต่คนเก่ง เป็นคนที่ activeมาก หาความรู้ตลอดเวลา ผมก็ไม่ค่อยมีความรู้ด้านนี้เท่าไหร่ แล้วยัง ขก อีก คือผมเป็นคนหมดไฟในการทำงานแล้วก็ว่าได้. ที่ผมหมดไฟในการทำงานแล้วก็เพราะว่า ตอนเด็ก ผมชอบอ่านหนังสือ ปรัชญา อ่านหนังสือธรรมะ อ่านประวัติศาสตร์ ทำให้ผมมองโลกนี้ในอีกมุมนึง ทำให้ความทะเยอทะยานในการใช้ชีวิตหมดไป ตอนเรียนโชคดีที่สมองดีหน่อย ขก แต่ก็ยังได้เกรดมาดี แต่พอมาทำงานที่นี่รู้เลยว่า คนที่ทั้งเก่งและขยันมีอีกมาก แล้วชีวิตประจำวันของผมตั้งแต่เด็กแล้ว เรียนก็ไม่ตั้งใจเรียน อ่านวันสองวันก่อนสอบจนจบมหาลัย. เวลาที่เหลือ ผมก็จะมาเล่นกีต้า เล่นกีฬา เล่นเกม เพื่อที่จะทำให้อยากมีชีวิตอยู่ แต่พอมาทำงาน ด้วยสายงานนี้ด้วยแล้ว ต้องขยันหาความรู้ตลอด ทำให้รู้สึกกดดัน ทำงานก็ผิดพลาดบ่อย แล้วรู้สึกแย่กับตัวเองมาก และรู้ตัวเองว่าคงไม่สามรถปรับตัวให้ความสำคัญกับเรื่องงาน ในการพัฒนาตัวเองได้ เลยคิดอยากจะออกจากงานเหมือนกัน แต่ออกไป ก็เจอกับชีวิตความเป็นจริง ครอบครัวผมก็ไม่ได้มีเงินเหลือเฟือขนาดให้ผมเป็นฤาษีอยู่บ้านได้ ที่จริงผมก็อยากลองทำอีกหลายๆสิ่ง ผมเล่นกีต้า จะเป็นนักดนตรี ผมก็ไม่ได้ชอบมันจริง เป็นนักกีฬาผมก็ไม่ได้ชอบมันจริงๆอีก เรียนจบไฟฟ้ามา มาลองทำด้านไฟฟ้าก็ไม่ชอบอีก จบมาลองเปลี่ยนสายมาเขียนโค้ดก็ไม่ได้ชอบอีก ถึงแม้ผมจะทำอะไรมาหลากหลาย แต่มันก็ไม่ดีหรอกไม่ได้รู้จริง ชำนาญจริงสักด้าน ผมมาทำด้าน it มีแต่คนเซียนด้านนี้ ส่วนผมก็เป็นเด็กน้อยอีก ผมคงต้องตัดสินใจว่าผมจะทุ่มเทด้านนี้หรือจะเปลี่ยนสายงานอีก แต่ผมก็ตอบตัวเองได้แล้วว่า ผมไม่สามรถทำได้อาจเพราะผม ขก หรือไม่ก็ไม่ได้ชอบจริงๆ ตอนนี้ก็คิดอยากจะลอง ไปเป็นนักวิทยาศาสตร์เหมือนกัน ผมเคยอ่านพวกทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ต่างๆมันน่าสนใจ แต่ก็รู้ว่าคงเป็นไปได้ยากแล้ว อายุก็22แล้ว ที่จริงผมก็อยากทำร้านอาหารเหมือนกัน แต่ก็หลายเรื่องที่จะลองทำไปเรื่อยๆไม่ได้ ครอบครัวก็ไม่อยากให้ออกจากงานเพราะพึ่งทำมาไม่กี่เดือนแล้วบริษัทก็ใหญ่ด้วยเลยไม่อยากให้ออก แต่ผมก็รู้ใจตัวเองว่าไม่เหมาะกับที่นี้ แต่ไม่รู้ออกไปจะไปทำอะไรดี รู้สึกกลัวทำไปเดี๋ยวไม่ชอบเดี๋ยวก็ออกอีก.
ผมเลยอยากถามว่าผมควรจะเอายังไงกับชีวิตดี ทุกวันนี้ ผมรู้สึกว่าชีวิตเรื่อยเปื่อยมาก ว่างๆผมก็เล่นเกมเล่นดนตรีเล่นกีฬา ไม่ได้เอาเวลามาพัฒนาตัวเองเลย. รู้สึกว่าชีวิตเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ดีแน่ เพื่อนผมที่เรียนจบไปก็ชวนผมไปทำงาน แต่ก็เป็นสายงานด้านที่ผมเคยลองฝึกงานมาแล้วแล้วไม่ชอบ ผมก็เลยยังปฏิเสธไปก่อน ที่จริงผมกะจะอยู่คนเดียวจนตายอยู่แล้ว เรื่องลูกเมียผมจะไม่มี นี้คือความคิดผม ผมไม่เคยมีแฟน ดังนั้นผมจะอยู่คนเดียวจะทำอะไรผมก็ทำได้เลยไม่ต้องห่วง. พี่ไคิดว่าผมควรทำยังไงดีครับ. ผมคงไม่บวชนะครับต้องดูแลพ่อแม่ บานปลายชีวิตผมกะจะบำเพ็ญจิตในที่สงบสักที่ครับ