ฉันเคยรัก ฉันรักพ่อ ฉันรักแม่ ฉันรักตัวเอง..
ฉันคิดว่าคำถามนั้นมันมีอีกแง่ของความรักที่ฉันคิดว่า บางครั้ง ความรัก มันไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป ... ความคิดในแง่มุมของฉันอาจจะไม่เหมื่อนใคร แต่..มันคือเรื่องจริง สำหรับฉัน
ความรักที่นอกเหนือจากตัวเราเองแล้ว เป็นความรักที่อยู่กับเราไม่ตลอดไป ฉันเคยสูญเสียความรัก ฉันมีครอบครัวที่บ้านแตก พ่อไปทาง แม่ไปทาง พี่น้องไปกันคนละทาง แยกห่างกันไกลกันมากจากจังหวัดเดียวกันถูกแยกจากกัน ตอนนั้นฉันไม่ทราบหรอกว่ามันเพราะอะไร รู้แต่ว่ามันคือเรื่องของผู้ใหญ่ ความรักในวัยเด็กที่มีความรู้สึกว่าน้องรักพี่ พี่รักน้อง พ่อแม่รักลูก มันค่อยๆหายไปตามระยะทางและเวลา เราไม่รู้เลยว่าความคิดถึงและความรู้สึกมันก็ค่อยๆหายไปด้วย ความรู้สึกเดียวที่รู้สึก คือ อดีต ความผูกพันธ์มันหายไปแล้ว ฉันเหมื่อนถูกทอดทิ้ง ทิ้งจริงๆน่ะ พ่อทิ้งฉันกับแม่และน้องๆ นี้คือการถูกทอดทิ้งครั้งใหญ่ แต่มันยังเล็กไปกว่าการที่ฉันถูกทอดทิ้งโดยการที่แม่จากฉันไปโดยไม่มีวันกลับ แม่จากฉันไปไกลแสนไกล แม่ฉันเกิดอุบัติเหตุทางรถจักยานยนต์ การทิ้งกันไปแบบไม่มีวันกลับครั้งนี้ทำให้ฉันรู้แล้วว่าความรักมันไม่ได้อยู่กับเราได้ตลอดไปจริงๆ กี่ปีต่อกี่ปีที่ฉันต้องนอนร้องไห้ อนาคตฉันจบการศึกษาจบ ญาติพี่น้องปัดการเลี้ยงดู พี่น้องไปกันคนละทางทั้งที่วัยยังไม่ถึง 13ในตอนนั้น เฮ้อ...ฉันคิดแล้วว่าขนาดสายเลือดยังทอดทิ้งความรักที่จะให้กันได้ แล้วความรักแบบไหนที่จะอยู่กับเราได้ตลอดไปนอกจากความรักตัวเอง ... เรื่องมันมีมากมายที่อยากระบายแต่เขียนวันเดียวก็คงไม่มีเวลาพอ ....
มีคนเคยถามฉันว่า ...เคยรักใครจริงบ้างมั้ย ?
ฉันคิดว่าคำถามนั้นมันมีอีกแง่ของความรักที่ฉันคิดว่า บางครั้ง ความรัก มันไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป ... ความคิดในแง่มุมของฉันอาจจะไม่เหมื่อนใคร แต่..มันคือเรื่องจริง สำหรับฉัน
ความรักที่นอกเหนือจากตัวเราเองแล้ว เป็นความรักที่อยู่กับเราไม่ตลอดไป ฉันเคยสูญเสียความรัก ฉันมีครอบครัวที่บ้านแตก พ่อไปทาง แม่ไปทาง พี่น้องไปกันคนละทาง แยกห่างกันไกลกันมากจากจังหวัดเดียวกันถูกแยกจากกัน ตอนนั้นฉันไม่ทราบหรอกว่ามันเพราะอะไร รู้แต่ว่ามันคือเรื่องของผู้ใหญ่ ความรักในวัยเด็กที่มีความรู้สึกว่าน้องรักพี่ พี่รักน้อง พ่อแม่รักลูก มันค่อยๆหายไปตามระยะทางและเวลา เราไม่รู้เลยว่าความคิดถึงและความรู้สึกมันก็ค่อยๆหายไปด้วย ความรู้สึกเดียวที่รู้สึก คือ อดีต ความผูกพันธ์มันหายไปแล้ว ฉันเหมื่อนถูกทอดทิ้ง ทิ้งจริงๆน่ะ พ่อทิ้งฉันกับแม่และน้องๆ นี้คือการถูกทอดทิ้งครั้งใหญ่ แต่มันยังเล็กไปกว่าการที่ฉันถูกทอดทิ้งโดยการที่แม่จากฉันไปโดยไม่มีวันกลับ แม่จากฉันไปไกลแสนไกล แม่ฉันเกิดอุบัติเหตุทางรถจักยานยนต์ การทิ้งกันไปแบบไม่มีวันกลับครั้งนี้ทำให้ฉันรู้แล้วว่าความรักมันไม่ได้อยู่กับเราได้ตลอดไปจริงๆ กี่ปีต่อกี่ปีที่ฉันต้องนอนร้องไห้ อนาคตฉันจบการศึกษาจบ ญาติพี่น้องปัดการเลี้ยงดู พี่น้องไปกันคนละทางทั้งที่วัยยังไม่ถึง 13ในตอนนั้น เฮ้อ...ฉันคิดแล้วว่าขนาดสายเลือดยังทอดทิ้งความรักที่จะให้กันได้ แล้วความรักแบบไหนที่จะอยู่กับเราได้ตลอดไปนอกจากความรักตัวเอง ... เรื่องมันมีมากมายที่อยากระบายแต่เขียนวันเดียวก็คงไม่มีเวลาพอ ....