เรื่องของคนๆนึง

เราซื่อสัตย์กับคนๆเดียวมาตลอด15ปี ไม่เคยนอกใจหรือนอกกาย ส่วนเขาภายนอกดูเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่เคยมีเรื่องมือที่สามให้ปวดหัว แต่พักหลังมีเรื่องเสียคือติดยาไอซ์ คบเพื่อนขี้ยาพากันมาเล่นยาถึงในห้อง เราโน้มน้าวให้เลิกยังไงก็ไม่เป็นผล เราเลยเก็บของย้ายมาอยู่บ้านตัวเอง จะติดต่อกันเมื่อมีเหตุจำเป็น จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่มีอะไรด้วยคือตุลาคมปีที่แล้ว แต่พอย้ายออกมาก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกันอีก  เมื่อต้นเดือนมีคนบอกว่าเห็นเขาไปส่งผู้หญิงคนนึง ใจตอนนั้นไม่รู้คิดอะไร จู่ๆก็คิดว่าเขาแอบคบกันมานานแค่ไหนแล้ว ก่อนจะห่างกับเรา หรือ หลังจากห่างกับเรา มันคิดเยอะไปหมด เลยตัดสินใจไปตรวจเลือดหาเชื้อ HIV ระหว่างที่รอผล  2ชั่วโมงแห่งความทรมาน ในสมองสับสนไปหมด คิดแค่ถ้าเราติดเชื้อเราจะกล้าบอกพ่อมั้ย เราจะดำเนินชีวิตยังไงต่อไป บรรยากาศรอบๆทุกคนดูเงียบ เหมือนอยู่กับตัวเอง ทุกคนคงคิดคล้ายๆกัน  ผลที่ออกเป็น......
         ตั้งแต่ที่รู้ผล เรารู้สึกหมดรักคนๆนี้ทันที อีกทั้งรู้สึกสบายใจแบบบอกไม่ถูก ที่ชีวิตนี้ไม่ต้องอะไรกับคนๆนั้นแล้ว ไม่ได้โกรธหรือเกลียด  เราอยากให้เขาไปตรวจเลือด จะได้รู้ตัวแต่เนิ่นๆ เราถ่ายรูปส่งผลเลือดไปให้เขาดู เขาเงียบ อ่านแต่ไม่ตอบ  เราคงช่วยเขาได้แค่นี้ ส่วนเราเอาเวลาที่เหลือไปทำอะไรเผื่อคนที่บ้านดีกว่ามาสนใจเรื่องของคนๆนั้น
         สุดท้าย.. มันทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจาก...ทำใจยอมรับกับความจริงที่อยู่ตรงหน้า ยอมรับกับความผิดพลาดของตัวเอง

                                                                 ขอบคุณที่ให้ระบาย