Pantip เรื่องมีอยู่ว่า!!
ผมกับแฟนผมคบกันได้สองปีกว่าๆทุกอย่างแรกๆผ่านมาได้ด้วยดีมีถะเลาะกันบ้างนิดหน่อย. แต่มันเริ่มจะเละเรื่อยๆหลังจากผ่านปีกว่าๆ
เรื่องแรกที่มีปัญหา ก็เพราะเกม จะเล่นผมก็ไม่ได้อะไรหรอก แต่นี้เล่นไม่หลับไม่นอนแถมผมยุ่งไม่ได้ด้วยยุ่งก็โดนด่า แต่มันพีชที่สุดคือ แฟนไปแอบคุยกับคนอืน พอจับได้ในเกม ก็ทะเลาะกันมาจนจบ แฟนก็เล่น แต่ก็ไม่วาย แอบไปคุยกันในโทรสัพ แอบโทรหากัน ทุกวันผ่านไป1เดือน ผมเริ่มสงสัยว่าทำไม ถึงเวลาจะช่วนไปไหนก็ไม่ว่างตลอด จนเข้ามาเห็นกับตา ว่ากำลังแอบโทรกัน พอผมเดินเข้าไปไปคว้าโทรศัพท์มาแล้วก็พูดประมาณว่าคุยอะไรกันถ้าอย่างนั้นสายก็ตัดไปผมจะทำยังไงก็ได้แต่ถะเลาะกัน แล้วคนที่เสียน้ำตาก็คือผมตลอดเวลาถะเลาะ แต่แฟนก็ไม่สนใจ ผมก็ใจอ่อนทุกที
หลังจากนั้นก็ผ่านไปอีกเดือนสองเดือน
ทุกอย่างปกติดี แต่แฟนก็นิสัยเหมือนเดิมเลิกเกมในคอมมาเล่นในโทรสัพแทน พอผมเปิดดูอีก มันก็ยังจะแอบคุยกันในเกมอีก มีแอบให้ลงให้ใลน์ กูละปวดขมับมาก. บอกมันไปว่าอะไรของเนี่ย แฟนก็ทำหน้าตาเฉยๆ พร้อมบอกว่าไม่มีอะไรหรอก ก็รักผมคนเดียว
หึ!!กูก็ใจอ่อนอีกแล้ว
ผ่านไปสักพัก เลิกอีกเกม มาอีกเกม
ทุกอย่างเหมือนเดิม เพิ่มเติม ไม่ทนแล้ว หยิบโทรสัพเฟี้ยงเลย ว่าถ้าเลิกเล่นไม่ได้ก็ไม่ต้องเล่นกันอีก
คือสามรอบแล้วที่เป็นแบบนี้ จริงๆมันหลายครั้งด้วยซ้ำแต่กูไม่พูดเอง กูเก็บมานานเรื่องพวกนี้ กูไม่เอาแล้ว ก็เหนื่อยมาก. ขายของกูก็เหนื่อยมากพอแล้ว ไม่ช่วยกูทำมาหากินก็อย่ามาหาเรื่องให้กู กูให้เท่าไร หมดกับไปเท่าไร กูไม่เห็นจะหันหัวมาช่วยกู กูทำขายของขายตั้งแต่ตีสาม กูขายทั้งเช้าทั้งเย็น ก็กลับบ้านนอน ก็สามสี่ทุ่ม ไม่เคยมอง แล้วก็มาพูดว่า ทำงานมาไม่เคยให้ ก็ไม่ไม่เคยช่วยกูไง แล้วจะมาหาว่ากูไม่ให้ก็ไม่ได้ พอกูให้มาช่วยกู ไม่ไป แต่กับคนอืนช่วนไปไหนไปได้หมด จะนอนข้างกี่วันก็ได้หมด กูไม่พูดน่ะ แล้วยังงี้ หรอจะสร้างอานาคต จะลบคำดูถูก ของของ ว่า มาอยู่กับกูแล้วจะไม่มีไรดี เออ ไม่มีไรดี เลย กูทำคนเดียว เหนื่อยมาก.
หลังจากนั้น ก็เหมือนเดิม ผมก็ยอมเธอตลอด
ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร รักมากก็เจ็บมาก ผมไม่อยากจะอยู่แล้วเหนื่อยมากแล้ว ถ้าผมอยู่คนเดียวถ้าเลือกที่จะผมก็จะเลือก แต่ผมก็มีครอบครัวทั้งสองบ้านที่ต้องแบกรับเต็มอัตตรา ไม่รู้จะเอาไงต่อละ
จะอยู่เท่าที่อยู่ได้ละกัน ถ้าตายไปก็ไม่ต้องมาร้องให้ละกัน เพราะที่ทะเลาะกัน กูก็เป็นคนที่เสียน้ำตาตลอด มีปัญหาไรกูก็ร้องให้ตลอด
เบื่อไม่รู้จะทำยังไง จะกินเหล้าเบียร์ก็ ย้อมก็ไม่ได้ เพราะส่วนตัวผม เหล้าเบียร์บุหรี่ ยาอะไร ผมไม่เคยยุ่งเลย.
มันก็ผ่านมาถึงวันนี้ วันที่ผมไม่ทำอะไรเลยนอน รอความตายอย่างเดียว ยิ่งทำยิ่งปวดหัว ทำไปก็ไม่มีคนช่วย ทุกวันนี้แฟนผม นู้น!! ไปช่วยเพื่อน ขับรถขายของชำตามท้องถนน !!! กูขายน้ำพริก ตามตลาดตามมหาลัย เงินดี ไม่เอา กับเลือกแบบนั้น ได้!!! กูก็จะได้เลือก บ้างว่าจะอยู่หรือจะไป?
แย่หน่อยน่ะชีวิตผม!!
ผมกับแฟนผมคบกันได้สองปีกว่าๆทุกอย่างแรกๆผ่านมาได้ด้วยดีมีถะเลาะกันบ้างนิดหน่อย. แต่มันเริ่มจะเละเรื่อยๆหลังจากผ่านปีกว่าๆ
เรื่องแรกที่มีปัญหา ก็เพราะเกม จะเล่นผมก็ไม่ได้อะไรหรอก แต่นี้เล่นไม่หลับไม่นอนแถมผมยุ่งไม่ได้ด้วยยุ่งก็โดนด่า แต่มันพีชที่สุดคือ แฟนไปแอบคุยกับคนอืน พอจับได้ในเกม ก็ทะเลาะกันมาจนจบ แฟนก็เล่น แต่ก็ไม่วาย แอบไปคุยกันในโทรสัพ แอบโทรหากัน ทุกวันผ่านไป1เดือน ผมเริ่มสงสัยว่าทำไม ถึงเวลาจะช่วนไปไหนก็ไม่ว่างตลอด จนเข้ามาเห็นกับตา ว่ากำลังแอบโทรกัน พอผมเดินเข้าไปไปคว้าโทรศัพท์มาแล้วก็พูดประมาณว่าคุยอะไรกันถ้าอย่างนั้นสายก็ตัดไปผมจะทำยังไงก็ได้แต่ถะเลาะกัน แล้วคนที่เสียน้ำตาก็คือผมตลอดเวลาถะเลาะ แต่แฟนก็ไม่สนใจ ผมก็ใจอ่อนทุกที
หลังจากนั้นก็ผ่านไปอีกเดือนสองเดือน
ทุกอย่างปกติดี แต่แฟนก็นิสัยเหมือนเดิมเลิกเกมในคอมมาเล่นในโทรสัพแทน พอผมเปิดดูอีก มันก็ยังจะแอบคุยกันในเกมอีก มีแอบให้ลงให้ใลน์ กูละปวดขมับมาก. บอกมันไปว่าอะไรของเนี่ย แฟนก็ทำหน้าตาเฉยๆ พร้อมบอกว่าไม่มีอะไรหรอก ก็รักผมคนเดียว
หึ!!กูก็ใจอ่อนอีกแล้ว
ผ่านไปสักพัก เลิกอีกเกม มาอีกเกม
ทุกอย่างเหมือนเดิม เพิ่มเติม ไม่ทนแล้ว หยิบโทรสัพเฟี้ยงเลย ว่าถ้าเลิกเล่นไม่ได้ก็ไม่ต้องเล่นกันอีก
คือสามรอบแล้วที่เป็นแบบนี้ จริงๆมันหลายครั้งด้วยซ้ำแต่กูไม่พูดเอง กูเก็บมานานเรื่องพวกนี้ กูไม่เอาแล้ว ก็เหนื่อยมาก. ขายของกูก็เหนื่อยมากพอแล้ว ไม่ช่วยกูทำมาหากินก็อย่ามาหาเรื่องให้กู กูให้เท่าไร หมดกับไปเท่าไร กูไม่เห็นจะหันหัวมาช่วยกู กูทำขายของขายตั้งแต่ตีสาม กูขายทั้งเช้าทั้งเย็น ก็กลับบ้านนอน ก็สามสี่ทุ่ม ไม่เคยมอง แล้วก็มาพูดว่า ทำงานมาไม่เคยให้ ก็ไม่ไม่เคยช่วยกูไง แล้วจะมาหาว่ากูไม่ให้ก็ไม่ได้ พอกูให้มาช่วยกู ไม่ไป แต่กับคนอืนช่วนไปไหนไปได้หมด จะนอนข้างกี่วันก็ได้หมด กูไม่พูดน่ะ แล้วยังงี้ หรอจะสร้างอานาคต จะลบคำดูถูก ของของ ว่า มาอยู่กับกูแล้วจะไม่มีไรดี เออ ไม่มีไรดี เลย กูทำคนเดียว เหนื่อยมาก.
หลังจากนั้น ก็เหมือนเดิม ผมก็ยอมเธอตลอด
ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร รักมากก็เจ็บมาก ผมไม่อยากจะอยู่แล้วเหนื่อยมากแล้ว ถ้าผมอยู่คนเดียวถ้าเลือกที่จะผมก็จะเลือก แต่ผมก็มีครอบครัวทั้งสองบ้านที่ต้องแบกรับเต็มอัตตรา ไม่รู้จะเอาไงต่อละ
จะอยู่เท่าที่อยู่ได้ละกัน ถ้าตายไปก็ไม่ต้องมาร้องให้ละกัน เพราะที่ทะเลาะกัน กูก็เป็นคนที่เสียน้ำตาตลอด มีปัญหาไรกูก็ร้องให้ตลอด
เบื่อไม่รู้จะทำยังไง จะกินเหล้าเบียร์ก็ ย้อมก็ไม่ได้ เพราะส่วนตัวผม เหล้าเบียร์บุหรี่ ยาอะไร ผมไม่เคยยุ่งเลย.
มันก็ผ่านมาถึงวันนี้ วันที่ผมไม่ทำอะไรเลยนอน รอความตายอย่างเดียว ยิ่งทำยิ่งปวดหัว ทำไปก็ไม่มีคนช่วย ทุกวันนี้แฟนผม นู้น!! ไปช่วยเพื่อน ขับรถขายของชำตามท้องถนน !!! กูขายน้ำพริก ตามตลาดตามมหาลัย เงินดี ไม่เอา กับเลือกแบบนั้น ได้!!! กูก็จะได้เลือก บ้างว่าจะอยู่หรือจะไป?