ความต้องการของแฟน เราควรจะต้องทำยังไง

เรากับแฟนคบกันมา 2 ปีตลอดเวลาที่คบกันมาเขามีปัญหาเรื่องเงินตลอดตั้งแต่แรกคบ  จนวันนึงเขาชวนเราให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันเราก็ตัดสินใจมา ตัวเราเองก็เป็นคนจ่ายค่ามัจจำคอนโด  พอมาอยู่ด้วยกันเขาเริ่มยืมเงิน แต่ละทีหนึ่งหมื่นบาท ห้าพันบ้าง ยืมไปคืนบ้างไม่คืนบ้าง จนพอถึงวันที่สุดๆเจ้าหนี้เขาคงตามก็เลยตัดสินใจบอกแม่ พี่ ตัวเราตรงๆว่าติดพนันบอลแสนกว่าๆ ทุกคนก็ช่วยละเขาก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีก จนระยะผ่านไปอีกเกือบปีแต่ตานี้แฟนจะได้สอบเลื่อนตำแหน่งย้ายไปอยู่ตจว ก็สอบได้แต่ก็เริ่มมีอาการแบบนี้ยืมเงินอีก (ตลอดเวลาก่อนสอบก็บ่อยที่ให้หาเงินให้ก่อนคืนบ้างไม่คืนบ้าง) จนสุดท้ายครั้งที่ 2 ก็ยอมรับความจริงกับแม่ กับ เรา แต่พี่ไม่รู้  ครั้งนี้กดดันเราเหมือนเดิม ให้ไปขอเงินพ่อ ทำยังไงก็ได้ทุกครั้งที่มีปัญหาต้องหาเงินให้ได้ กดดันตลอด พอได้ก็พูดดี พอไม่ได้ก็ว่าๆไม่เคยคิดจะช่วยเหลือ  คือเราเองไม่มีจะช่วยแล้วจนเราเป็นหนี้  แต่ละเดือนตอนทำงานเขาเล่นหวยทีครั้งละไม่ต่ำกว่าหมื่นห้า ทั้งๆที่ทำงานได้เดือนประมาน 20000 บาทขึ้นแล้วก็เครีย์หนี้บอลรอบ2สำเร็จไปกว่าจะผ่านไปได้เรานี่โดนด่าทุกวันว่าไม่ช่วยเหลือ บลาๆๆๆๆ เวลาเราช่วยเขาไม่เคยนึกถึงบอกเสมออะไรก็ครอบครัวกูเราก็ทน  จนเริ่มย้ายไปอยู่ตจวได้ไม่กี่เดือนเพราะความห่างเราเองก็หึงเขาด้วยแหละถามเยอะ อยู่ไหน ทำไร อยู่กับใครเขาก็มาหงุดหงิดใส่ คนจะทำงาน  เขาเองบอกเขาเริ่มเป็นหัวหน้าคนจะมาวุ่นวายอะไรกับเขาขนาดนี้ถ้าไม่เชื่อใจก็เลิกไป เราได้แต่คิดในใจอืมใช่ก็มีที่อยู่มีที่ซุกหัวนอนใหม่แล้ว เพราะตอนเขาอยู่กับเราเขาไม่มีที่อยู่แบบส่วนตัวเพราะเขาต้องไปอาศัยพี่ ซึ่งไม่ถูกกัน  แต่แล้วทำงานไปได้ 6 เดือน ตลอดเวลาที่เขาไปอยู่ ตจว ทะเลาะกันตลอด จนมีครั้งหนึ่งช่วงเดือนกุมภาเกือบจะเลิกกันแต่ตอนนั้นเรารักเขาอยู่เขาเปลี่ยนไป ไม่โทรหา ไม่ลาย  อาจเป็นเพราะเรางี่เง่าหรือเปล่า  เราก็โทรไปปรึกษาแม่เขาๆเขาก็พูดทำนองว่าเหมือนไปกันไม่รอดหลายๆคำที่แม่เขาพูดมาเหมือนเราคบแล้วไม่ก้าวหน้าหรอกเท่าที่ฟังละคิดคือไม่มีเงินซพพอดลูกเขาได้ ไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่จะช่วยพูดให้แต่เราก็อย่าไปหึงเขาละ  อืมก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิม วันนึงโทรหากันแค่ครั้งเดียวหรือบางทีก็ไม่ลายเอาแค่สั้นๆ ตอนนั้นเริ่มแอบทำใจไว้นิดๆ  พอกลับมาหาลึกๆเราก็คิดถึงตลอด  แต่แรกๆที่เขาไปแอบนอนไม่หลับคิดถึงเพราะเคยอยู่ด้วยกันตลอดกว่าจะชินก็2เดือนไปแล้ว  ตัวเองเริ่มมีอิสระ กิน ไปไหนกับเพื่อนได้  ตลอดเวลาเขาก็มียืมเงินเราอยู่เหมือนเดิมเราก็ไปหายืมต่ออีกมีละเพราะไม่มีแล้วเหมือนกันจนมีอยู่วันมันเจอคำถามเดิมเหมือนตอนแรกว่าเมื่อไรแม่จะให้เงินก้อนอีกเราเลยบอกไม่มีแล้ว เพราะตอนติดบอลครั้งแรกแม่ให้เงินเรามาเขาก็ขอยืมบอกโบนัสออกจะคืนก็ไม่ได้ ในใจตอนนั้นก็ไม่เป็นไรยังรักเขาอยู่ด้วยแหละ     ย้อนกลับมาปัจจุบันแล้วคืนวันนั้นเราก็โทรคุยกับเขาปกติแค่สั้นๆว่าเราจะนอนปล้วนะขับรถกลับดีๆละ  แอบตกใจช่วงเช้ามืดมีคนมาเคาะประตูส่องตรงประตูอ้าวกลับมาทำไมเขาบอกว่าเขาต้องออกแล้วเขาต้องหนีช่วงบอลโลกที่ผ่านมาเพราะรอบนี้เยอะ 3 แสนขึ้นได้  นี่คือครั้งที่3 จนออกมาจากทำงานแล้วต้องย้ายที่อยู่เพราะกลัวโดนตาม ช่วงออกจากงานใหม่ๆ กินดีๆแพงๆ ทุกวันเราก็แปลกใจไปเอาเงินมาจากไหนเพราะเงินเดือนมันน่าจะหมดแล้ว แอบไปเจอในลายเขาอ่อ ยังจะแทงบอลอีก ได้ไม่คุ้มเสีย แต่เราก็เฉยๆไม่พูดเพราะถ้าไม่สุดๆจริงคือไม่บอก อยากจะให้เราเอารถไปเข้าไฟแน้นซ์เราก็คิดละว่าต้องติดบอลอีกแน่ๆตอนนั้นนะแ่เนาไม่ทำแล้ว พอออกจากงานมาเงินเริ่มหมด  แม่เขา พี่เขาให้บ้าง ก็เลยคิดว่าไปขายของเพราะเขายังไม่กล้าที่จะทำงานบริษัท เราเคยแบบหยุด เสาอาทิต ขายของพวกเสื้อผ้าของใช้ของตัวเองได้เงินดีอยู่เพราะไม่มีต้นทุนมีแต่แรง ก็เลยกลับมาขายของโดยใช้รถเราแต่รถเราเป็นแค่รถเก๋ง แล้วเขาก็บอกอยากได้รถมาทำกิน ขายของเต็มตัวทุกวัน ใส่รถเก๋งมันนักขี้เกียจเอาลงรถแบกขึ้นลงมันหนัก  แต่การที่เขาจะเอารถ รถมือ 2 นะ จะให้เราซื้อให้ เราก็บอกไม่ได้หรอกเรามีภาระผ่อนบ้านอยู่ เขาเลยไปเอาน้าเขามาแต่ว่าน้าเขาเป็นคนไม่เคยมีเครดิตไม่เคยเป็นหนี้อะไรแต่เงินเดือนเขาน้อยจึงต้องใช้คนค้ำ  เราก้ไม่กล้าค้ำเพราะเงินไม่ใช่จำนวนน้อยก็เลยตัดสินใจคุยกับแม่เพราะเขาพูดกดดันทุกวัน บางทีเราเห็นเขาเราก็แอบสงสารดูมุ่งมั่นในการหารถ อยากหาของมาขาย แต่เราก็ไม่กล้าเสี่ยงเพราะนิสัยเขาเวลาจะเอาอะไรพูดโน้มน้าวให้ต้องได้ตลอด แต่ครั้งนี้สิมันไม่ได้ตามที่ต้องการ แม่ก็บอกอย่าไปค้ำนะมีอะไรขึ้นมาเราตายเลยเราเลยบอกงั้นเดี๋ยวเรากู้ใ้ห้เองเพราะคิกว่าถ้าเป็นชื่อเราวันนึงเลิกกันไปยังน่าจะตามง่ายกว่าเพราะชื่อเราถ้าเราผ่อนต่อก็เป็นของเราแต่สรุปไม่ผ่าน แอบดีใจ พอไม่ได้ก็กลับมาบอกอีกทำไมไม่ค้ำให้แค่ค้ำจนเราต้องให้แม่เราโทรเข้ามาคุย ว่าค่อยๆทำทีละนิดใช้รถเราไปก่อนแต่แม่เราไม่รู้เรื่องที่เขาเล่นพนันแบนี้เลย แท่เราก็บอกอดทนก่อนถ้าดฝเบื่อ เดี๋ยวจเหาที่ฝากงานให้แต่ในสถานะการณ์ตอนนั้นคือมันไม่ใช่ประเด็นที่เขาต้องการเขาต้องการรถและเงินเพื่อจะมาขายของโดยที่จะกู้ไฟแนนซ์เกินแต่มันยากมากเพราะเราม่มีทุนที่จะทำไรเลย พอเขาไม่ได้เขาก็กดดัน แม่เขา พี่เขาก็บอกให้เราช่วยครั้งสุดท้าย ไม่อยากให้เลิกกัน ถ้าไม่มีเราเขาก็แย่ เราก็บอกไปตรงๆว่าเราไม่ไหวแล้ว อีกอย่างแม่เราก็ยอกว่าเป็นแค่แฟนกัน ยังไม่ได้แต่งงานไม่ได้อะไรกันเลย  เดี๋ยวปัญหาก็ตามมาแม่บอกอย่าใจอ่อนเด็ดขาด  เขาก็ขยันนะกับการไปขายของ เพื่อจะหาเงินเพราะไม่งั้นจะไม่มีเงิน พอได้เงินมาก็มากินมาใช้กัน  เป็นส่วนหนึ่งที่เราคิดว่าเราเห็นแก่ตัวไหม  คือที่เราคิดว่าทุกเรื่องระหว่าเรากับเขาตั้งแต่คบกันมามีปัญหาตลอดยังไงก็ต้องเลิกกันแต่แค่วันไหนเท่านั้นแหละ  แล้วแม่เขากับพี่เขาก็พูดเหมือนกันว่าเรารักลูกเขาพอไหมที่จะช่วยลูกอีกครั้ง? ในใจเราก็นึกถึงแม่เรา ทุกๆวันเรากลับมาจากทำงานเจอคำพูดเดิมๆซ้ำๆ ว่าเราไม่คิดสร้างครอบครัวหรอ ทำงานบริษัทได้เงินมาก็แค่นี้ เจอแต่คำแบหยาบๆ พูดทำร้ายน้ำใจมาตลอดที่คบ จากที่เราบางทีตั้งใจอะไรทำให้ไม่อยากทำ  จนครั้งเรารู้สึกว่าเราจะทนทำไม เพียวเพราะเขาต้องการได้รถ แล้วบอกเราว่ามีตัวเลือกอีกอย่างให้เราเอารถเข้าไฟแน้นซ์เอาเงินมา 4 หมื่นเพื่อมาซื้อของขายเราก็ผ่อนไม่กี่บาท  เราก็บอกแม่ไม่ให้เอาเข้าหรอกเพราะรถก็พึ่งปิดไป พอเราไปคุยกับแม่เขาพี่เขาๆก็บอกว่าแม่เรารู้หรือเปล่าว่าเอาเข้าก็เอาดเข้าไม่เยอะ ไม่ได้เข้าเป็นแสนซะเมื่อไรเอามาให้ลูกสร้างการทำกิน อันนี้แม่เขาพูดนะ  เราก็ได้แอบคิดในใจว่าพูดง่ายกันดีเนอะ  ทุกๆวันเขาก็จะว่าเราเรื่องเดิมๆอยู่4 วันละ พอเขากับพี่เขาเลยไปพูดกับเขาว่า อืมไปหางานทำตจว เอาเหอะ เพราะผุ้หญิงไม่คิดจะช่วยอะไรแล้ว ฝแค่ค้ำประกันยังทำให้ไม่ได้เลยทุกคนมองว่าเราเห็นแก่ตัว อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดี คำพูดที่เขาพูดมามันเยอะมากๆๆ  แฟนเราพูดว่าเราทุกวันว่าไม่คิดจะสร้างอนาคต เห็นแก่ตัว คบเราไปก็ไม่มีทางก้าวหน้า คือว่าเยอะมากก  เราก็ได้แต่ทนเก็บ จนเขาบอกเราว่าขายของหมดนี้แล้วจะไปหางานที่ใต้ ละก็ต่างคนต่างไปไม่ได้โหรธเกียจกันนะ  พูดมาทุกวัน เราก็เฉยต่อด้วยว่าไม่ได้อยากไปหรอกแต่ไม่รู้จะทำยังไงเต็มที่แล้ว  แค่ค้ำยังทำให้ไม่ได้ แม่เขา พี่เขาก็บอกลูกเขาว่า คนข้างตัวเองหมายถึงเรายังไม่ช่วยเลย
1.เราผิดไหมที่เราไม่ช่วย? เขาเคยมีรถแฟนเก่าซื้อแต่แล้วก็ไปไม่รอดเรามีสิทธิ์ที่จะกลัวไหม
2.เราเห็นแก่ตัวไหมที่เราไม่ออกรถ หรือไม่ค้ำให้เขา?
ถ้าเป้นทุกคนที่เข้ามาอ่านจะทำยังไงต่อ
   เราเล่าย่อๆที่เจอมา  ตอนนี้ทุกข์ใจสุดๆ เรายอมนะที่ทำงาน5 วันขายของ2วันโดยที่เราไม่ได้พักเลย  ท้อแท้ แอบสงสาร  แต่เจอคำพูดแต่ละคำ ทำให้เราน้องเก็บความสงสารไว้ในใจ

ขอบคุนทุกคนที่เข้ามาอ่าน