คือเราจะเล่านะว่ามันเกิดขึ้นยังไงเราเพิ่งจะมาเป็นเมื่อปีที่แล้วเรื่องอาจจะยาวหน่อย
เพิ่งจะมามีอาการทางจิตตอนช่วงปี2เราเป็นคนชอบนอนดึกนอนตี1-2ประจำติดต่อกันพอมาช่วงมหาลัยเราก็ออกมาอยู่หอคนเดียวก็นอนดึกอีกเช่นเคยชอบนอนตอนกลางวันเยอะๆกลางคืนไม่นอนและเราก็มีอาการคิดมากมาตั้งแต่มอปลายมีอาการแบบร้องไห้ก็บ่อยเซงเรื่องเพื่อนรู้สึกตัวเองเข้ากับเพื่อนไม่ไดและก็แบบโดนอาจารย์ตำหนิเรื่องงานนิดหน่อยก็เครียดเก็บทุกเรื่องมาคิดบวกกับตอนปี2อกหักรู้สึกเหมือนเพื่อนแบนคือปัญหารุมเล้าอะพอมาช่วงปีใหม่ที่แล้วเราก็มีอาการหลอนหูแว่วเราได้ยินเสียงเพื่อนเสียงญาตพูดคุยกันในหัวพูดใส่ร้ายต่างๆนานาคือเราไม่รุ้ตัวว่าเราหูแว่วเราคิดว่าเสียงนั้นเกิดขึ้นจิงแต่ป่าวหลอนไปเองห่าเอ้ย จากที่เราอยู่หอกลับไปอยู่บ้านอาการหนักขึ้นเสียงบอกให้เราฆ่าตัวตาย เรากินยาล้างห้องน้ำก่อนเข้าโรงบาลโชคดีที่น้ำยาใกล้หมดพอดีเราเลยไม่เป็นไรแต่แสบคอสุดๆพออยุ่รพไปสักพักกินยาตามหมอให้ทานเสียงหูแว่วหายไปแต่ว่ามันหายไปหมดเลยจ้าคือหัวเราเงียบกริบเลยอะ นึกภาพออกกันมั้ยอะแบไม่ได้ยินเสียงความคิดตังเอง เราถามหมอหมอก็ไม่มีคำตอบให้เราเราก็หงุดหงิดหมอนะแบบกุเป็นไรวะหาข้อมูลเท่าไหร่ก็ไม่มีโคตซวยไปเรียนก็ไม่ได้คิดไรไม่ออกมีแต่คนให้กำลังใจเราว่าเดียวก็หายเราก็ขอให้เปนแบบนั้นเถอะใครมีความเห็นว่ายังไงบ้างกะเรื่องของเรา
ใครเคยเป็นบ้างไม่ได้ยินเสียงความคิดตัวเอง
เพิ่งจะมามีอาการทางจิตตอนช่วงปี2เราเป็นคนชอบนอนดึกนอนตี1-2ประจำติดต่อกันพอมาช่วงมหาลัยเราก็ออกมาอยู่หอคนเดียวก็นอนดึกอีกเช่นเคยชอบนอนตอนกลางวันเยอะๆกลางคืนไม่นอนและเราก็มีอาการคิดมากมาตั้งแต่มอปลายมีอาการแบบร้องไห้ก็บ่อยเซงเรื่องเพื่อนรู้สึกตัวเองเข้ากับเพื่อนไม่ไดและก็แบบโดนอาจารย์ตำหนิเรื่องงานนิดหน่อยก็เครียดเก็บทุกเรื่องมาคิดบวกกับตอนปี2อกหักรู้สึกเหมือนเพื่อนแบนคือปัญหารุมเล้าอะพอมาช่วงปีใหม่ที่แล้วเราก็มีอาการหลอนหูแว่วเราได้ยินเสียงเพื่อนเสียงญาตพูดคุยกันในหัวพูดใส่ร้ายต่างๆนานาคือเราไม่รุ้ตัวว่าเราหูแว่วเราคิดว่าเสียงนั้นเกิดขึ้นจิงแต่ป่าวหลอนไปเองห่าเอ้ย จากที่เราอยู่หอกลับไปอยู่บ้านอาการหนักขึ้นเสียงบอกให้เราฆ่าตัวตาย เรากินยาล้างห้องน้ำก่อนเข้าโรงบาลโชคดีที่น้ำยาใกล้หมดพอดีเราเลยไม่เป็นไรแต่แสบคอสุดๆพออยุ่รพไปสักพักกินยาตามหมอให้ทานเสียงหูแว่วหายไปแต่ว่ามันหายไปหมดเลยจ้าคือหัวเราเงียบกริบเลยอะ นึกภาพออกกันมั้ยอะแบไม่ได้ยินเสียงความคิดตังเอง เราถามหมอหมอก็ไม่มีคำตอบให้เราเราก็หงุดหงิดหมอนะแบบกุเป็นไรวะหาข้อมูลเท่าไหร่ก็ไม่มีโคตซวยไปเรียนก็ไม่ได้คิดไรไม่ออกมีแต่คนให้กำลังใจเราว่าเดียวก็หายเราก็ขอให้เปนแบบนั้นเถอะใครมีความเห็นว่ายังไงบ้างกะเรื่องของเรา