สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิบทุกคน เรามาตั้งกระทู้แรกหากผิดพลาดหรือพิมพ์ให้อ่านไม่เข้าใจหรืออะไรก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ
ประสบการณ์การคิดสั้นของเราเอง และอยากเตือนคนที่คิดจะทำ โดยการกินยาเกินขนาด อาจจะไม่หวังตายแต่แค่ประชด แต่อยากจะเตือนว่ามันทรมานมากค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบโดนพ่อแม่ด่า พ่อแม่เราไม่ชอบฟังเหตุผล เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ด่า ด่าแรงมากเหมือนเราไปฆ่าใครตาย และเราก็เป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย คิดเยอะ จนเก็บกด เริ่มกลายเป็นโรคซึมเศร้า เราอยากฆ่าตัวตายทุกครั้งเวลาโดนพ่อแม่ด่า เราคิดแค่ว่าเราอยู่ไปก็ไม่มีความสุข มีแต่โดนด่า ไม่มีเราอะไรคงดี จนเดือนก่อนเราทนไม่ไหว พยายามข่มอารมณ์ตัวเองว่าการฆ่าตัวตายมันคือสิ่งที่บาปมาก ตายไปยิ่งทรมานกว่ามีชีวิตอยู่เสียอีก อยากทำบุญก็จะทำไม่ได้ อยากไปเกิดถ้ายังไม่ถึงเวลาก็ต้องวนเวียน กับกรรมที่ฆ่าตัวตายอยู่แบบนั้น
แต่เราก็ยังคิดจะทำ โดยกินยาเกินขนาด แน่นอนค่ะ มันไม่ตายหรอก แต่มันจะทรมานมากๆ เรากินยาแก้ปวดหัวชนิดรุนแรง ที่หมอแนะนำให้ทานเมื่อปวดหัวหนักมากจริงๆ และไม่ควรกินติดต่อกัน มากสุดคือ อาทิตย์นึงไม่ควรกินเกิน2เม็ด เราเอามาหมดเลยค่ะตอนนั้นมันเหลือ5เม็ด ในความคิดคือมันน้อยไป หายามาอีก ก็เจอยาคลายกล้ามเนื้ออีก5เม็ด ก็ถือว่าดีที่มันเหลือยาแค่นี้ เราก็กินทีละเม็ด 2เม็ด ร้องไห้ไปด้วย กินไปด้วย จนหมด
ตอนนั้นไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ เข้ามาอ่านในพันทิบเรื่องการกินยาเกินขนาด เขาก็บอกไม่ตายหรอก แต่ไปล้างท้อง ซึ่งการล้างท้องมันเจ็บมากๆ กินแค่5เม็ดยังต้องไปล้างท้อง แต่เราไม่กล้าบอกใคร กลัวโดนด่าด้วย เลยนอนพักผ่านไป30นาที ลิ้นแห้ง แห้งมากๆ ไม่มีน้ำลายเลย และรู้สึกลิ้นชา พอ1ชม.ผ่านไปยาเริ่มออกฤทธิ์ น้ำลายเราเป็นฟองๆเต็มปาก แต่ไม่ฟูมปากนะคะ เราก็ไปบ้วนน้ำลายทิ้ง คือ5นาทีบ้วนครั้งเลยค่ะมันเยอะมาก ผ่านไปไม่นานก็เหมือนมันน้อยลง เราเริ่มเวียนหัว คลื่นไส้หนักมาก เลยนอนพักเผื่อมันจะดีขึ้น
นอนไปได้เกือบๆ2ชม. เราก็รู้สึกตัว มันเบลอมากๆ เวียนหัวหนัก ทั้งมึน อึน เบลอ คลื่นไส้ อยากอาเจียน สารพัดความทรมาน เดินไปเข้าห้องน้ำ เหมือนคนเมา เดินเซ จับอะไรก็ไม่โดน เห็นภาพซ้อน เราพยายามอ้วกให้ออก แต่เวรกรรมอ้วกยังไงก็อ้วกไม่ออก ล้วงคอเป็นสิบยี่สิบครั้งก็ไม่อ้วก คิดได้การล้างท้องคือไข่ ปกติบ้านเรามีไข่ติดบ้านไม่เคยขาด กรรมของเวร บ้านไม่มีใครเลย เหมือนต้องรับกรรมทรมานอยู่แบบนี้ เราก็ต้องทำใจ ไปนอนต่อ แม้จะตื่นขึ้นมาก็ยังเวียนหัวและคลื่นไส้มากๆอยู่แบบนั้น เบลอจนเห็นภาพจินตนาการบ้าง เบลอจนพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ ไม่มีสติเลย
พอเช้าวันต่อมาเราคิดว่าจะหาย แต่เปล่าเลยมันแย่มากๆ เดินไม่ไหว เวียนหัวมาก มึน อึน คลื่นไส้หนักกว่าเดิม แต่ยิ่งกว่านั้นคืออ้วกไม่ออกเลย กินอะไรก็ไม่ค่อยได้ พอกินแล้วรู้สึกคลื่นไส้ แต่นั่นแหละค่ะไม่อ้วกให้สบายตัวขึ้นเลย อยู่ทรมานแบบนั้น กินก็ไม่ค่อยได้แม้แต่น้ำเปล่า มีความคิดวนเวียน เห็นภาพตัวเองกินยาลงไปมันก็คลื่นไส้ แค่เห็นภาพตัวเองตอนกินยายังจะอ้วกอ่ะ คิดดูสิ ไม่ได้มโนนะคะ มันเป็นแบบนั้นจริงๆ คิดถึงขวดน้ำ คิดถึงตัวเองกำลังกินยาวนอยู่แบบนี้ทั้งวัน และก็มีอาการคลื่นไส้ทั้งวัน ลุกไม่ได้ นอนซมอย่างเดียว ไข้ขึ้น ตัวร้อน
พอวันต่อมา ความทรมานนั้นก็ยังคงอยู่ไม่ลดลง แถมเพิ่มมากขึ้น เราเวียนหัว เหมือนคลื่นลมที่ชวนให้อยากจะอ้วก กินไม่ค่อยได้เหมือนเดิม อยากไปไหนก็ไปไม่ได้ เราเสียใจนะกับสิ่งที่เราทำ แต่ก็ต้องยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เราทำตัวเอง อยู่ดีๆไม่ชอบ ดันอยากทรมานตัวเองให้เหมือนตายทั้งเป็น ร้องไห้ กลัวว่าจะไม่หาย และกลัวที่สุดคือกลัวยาไปทำลายตับ กลัวตับวาย กลัวผลร้ายที่เกิดภายหลัง เพราะเราไม่ได้ไปล้างท้อง
แม้จะผ่านไปเป็นอาทิตย์ เราก็ยังมีอาทิตย์แบบนี้อยู่เหมือนเดิมค่ะ กินข้าว กินน้ำ กินอะไรก็คลื่นไส้ เวียนหัว บ้านหมุน เหมือนอยู่ในน้ำวน ถึงจะนั่งจะนอนความรู้สึกเหล่านี้ก็เกิดขึ้นอยู่ดี ไม่มีทางออก ไม่มีทางหนี เราเป็นคนร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงด้วยค่ะ ป่วยบ่อย อ่อนแอ เป็นไมเกรน ปวดหัวตั้งแต่อายุไม่ถึง10ขวบ ปวดทุกๆวัน โตมาก็มาเป็นภูมิแพ้เรื้อรัง เป็นโรคซึมเศร้า เป็นไข้ทีไรก็จะมีอาการปวดหัวคลื่นไส้เวียนหัว มันเลยอาจจะทำให้เรามีอาการที่เกิดจากการกินยาเกินขนาดนานกว่าคนอื่น
ผ่านไป2อาทิตย์ อาการเราดีขึ้น แต่อยู่ๆปวดเส้นตรงขาพับหนักมาก ไม่เคยปวดมาก่อน เหมือนเส้นจะขาด ทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รู้เกิดขึ้นเพราะเรากินยาคลายกล้ามเนื้อเกินขนาดมั้ย ยังดีค่ะที่ประมาณ4-5วันก็หาย
ความรู้สึกนี้ที่ผ่านมา แม้จะผ่านมาได้เดือนกว่าแล้ว แต่ความรู้สึกที่ทรมานเมื่อคิดภาพมันก็ยังอยู่ ยังคลื่นไส้ทุกครั้งที่คิดภาพตอนกินยาลงไป ยังจำทุกๆความทรมานได้ และถึงผ่านมาไม่ใช่ว่าเราจะไม่โดนพ่อแม่ด่าอีกนะคะ เราก็โดนด่าเหมือนเดิม คิดอยากตายอีกเหมือนเดิม แต่เราไม่กินยาแล้วค่ะ แค่คิดแต่ไม่คิดจะทำเพราะกว่าจะหายจากฤทธิยาที่กินเกินขนาดมันนาน และทรมานมากถึงมากที่สุด
อย่างนึงที่อยากเตือนสติหลายๆคน อยากบอกเลย ถ้าคิดจะฆ่าตัวตายด้วยน้ำยาล้างห้องน้ำ มันไม่ตายหรอกค่ะ แต่คุณจะตายทั้งเป็น ข้างในคุณจะไหม้ เน่า เละ กินอาหารไม่ได้ ต้องต่อท่อ ใช้ชีวิตเหมือนคนตาย เพราะเราไปอ่านมามันทรมานมากๆ ส่วนยาฆ่าหญ้าตายชัวร์แต่รู้อะไรมั้ย คนที่กินเข้าไปมักจะคิดไว้ว่าอยากตาย แต่ยาฆ่าหญ้าจะฆ่าเราด้วยการที่ยังไม่ให้เราตายเลย ฆ่าเราด้วยการที่เหมือนกับว่าเราจะรอด อยู่ได้เป็นอาทิตย์ มันจะให้ความหวังว่าเราจะหาย ทำให้เรารู้สึกคิดได้และไม่อยากตายแล้ว แล้วมันก็จะฆ่าเราเมื่อตอนเราคิดได้ เราจะตายหลังจากนั้น แม้ไม่อยากตาย แม้จะอ้อนวอนหมอ แม้จะไปบนบานแต่ยังไงก็ต้องตายแน่ๆ สุดท้ายยาต่างๆที่กินเกินขนาด มันไม่ตายก็จริง แต่ก็จะทำให้ทรมาน ต้องไปล้างท้องเจ็บปวด เป็นอันตรายต่อตับ บางทีก็อาจจะทำให้ตับวายได้เลย
แม้จะมีปัญหาต่างๆเราอยากจะบอกทุกๆคนว่า ทุกปัญหาไม่ใช่มันไม่เคยเกิด บางทีมันอาจจะเกิดหนักกว่านี้และเราก็ผ่านมันมาได้ ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เราจะผ่านมันไปอีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไร อกหัก เลิกกับแฟน ทะเลาะกับครอบครัว หรืออะไรก็แล้วแต่ การที่เราสู่และทำตัวให้สบายลอยไปกับสายน้ำมันจะทำให้ชีวิตเราสบายกว่าการที่เราดิ้นรนว่ายน้ำให้เหนื่อยเปล่า เชื่อเถอะค่ะ เราเคยผ่านความทรมานนั้นมาไม่ใช่เราไม่เคยผ่าน เราเคยเจอปัญหามากกว่าที่เราโดนพ่อแม่ด่า ไม่ใช่ไม่เคยเจอ เราพูดได้เพราะเราเคยเจอมาและหนักๆทั้งนั้น ถ้าใครที่กำลังมีความคิดแย่ๆที่อยากจะฆ่าตัวตาย คุณลองให้เวลาตัวเองทบทวน ซักอาทิตย์นึงมาคิดดูใหม่ ว่าคุณยังจะอยากฆ่าตัวตายอยู่มั้ย แน่นอนอารมณ์ชั่ววูบ พอผ่านไปมันก็ไม่คิดจะทำอยู่แล้ว
หวังว่าประสบการณ์ของเราครั้งนี้จะเตือนสติหลายๆคนทีาได้อ่าน หากเกิดปัญหาและมีความคิดอยากฆ่าตัวตาย อยากกินยาเกินขนาด อยากทำร้ายตัวเองนู้นนี่ ให้นึกถึงสิ่งที่เราบอกไว้ เราหวังดี และเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดกับตัวเราอีกเป็นครั้งที่สอง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ ยาวมาก และอาจจะพิมพ์วกวนบ้าง เพราะเราเรียบเรียงคำไม่ค่อยเป็น ทำดีที่สุดแล้วค่ะ สำหรับใครที่มีปัญหา มีความทุกข์อยู้สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ หรืออยากปรึกษาก็หลังไมค์มาปรึกษาได้ บางทีคนเรามีปัญหาแต่ไม่ต้องการปรึกษาคนที่รู้จักก็มีนะคะ เราก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกันค่ะ อยากปรึกษาคนที่ไม่รู้จัก มันสบายใจ แต่เขาจะรับฟังเรามั้ยหน่ะสิ 555 แต่เรารับฟังนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนค่ะ
เตือนสติ!! คนที่คิดฆ่าตัวตาย จากประสบการณ์ตัวเอง
ประสบการณ์การคิดสั้นของเราเอง และอยากเตือนคนที่คิดจะทำ โดยการกินยาเกินขนาด อาจจะไม่หวังตายแต่แค่ประชด แต่อยากจะเตือนว่ามันทรมานมากค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบโดนพ่อแม่ด่า พ่อแม่เราไม่ชอบฟังเหตุผล เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ด่า ด่าแรงมากเหมือนเราไปฆ่าใครตาย และเราก็เป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย คิดเยอะ จนเก็บกด เริ่มกลายเป็นโรคซึมเศร้า เราอยากฆ่าตัวตายทุกครั้งเวลาโดนพ่อแม่ด่า เราคิดแค่ว่าเราอยู่ไปก็ไม่มีความสุข มีแต่โดนด่า ไม่มีเราอะไรคงดี จนเดือนก่อนเราทนไม่ไหว พยายามข่มอารมณ์ตัวเองว่าการฆ่าตัวตายมันคือสิ่งที่บาปมาก ตายไปยิ่งทรมานกว่ามีชีวิตอยู่เสียอีก อยากทำบุญก็จะทำไม่ได้ อยากไปเกิดถ้ายังไม่ถึงเวลาก็ต้องวนเวียน กับกรรมที่ฆ่าตัวตายอยู่แบบนั้น
แต่เราก็ยังคิดจะทำ โดยกินยาเกินขนาด แน่นอนค่ะ มันไม่ตายหรอก แต่มันจะทรมานมากๆ เรากินยาแก้ปวดหัวชนิดรุนแรง ที่หมอแนะนำให้ทานเมื่อปวดหัวหนักมากจริงๆ และไม่ควรกินติดต่อกัน มากสุดคือ อาทิตย์นึงไม่ควรกินเกิน2เม็ด เราเอามาหมดเลยค่ะตอนนั้นมันเหลือ5เม็ด ในความคิดคือมันน้อยไป หายามาอีก ก็เจอยาคลายกล้ามเนื้ออีก5เม็ด ก็ถือว่าดีที่มันเหลือยาแค่นี้ เราก็กินทีละเม็ด 2เม็ด ร้องไห้ไปด้วย กินไปด้วย จนหมด
ตอนนั้นไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ เข้ามาอ่านในพันทิบเรื่องการกินยาเกินขนาด เขาก็บอกไม่ตายหรอก แต่ไปล้างท้อง ซึ่งการล้างท้องมันเจ็บมากๆ กินแค่5เม็ดยังต้องไปล้างท้อง แต่เราไม่กล้าบอกใคร กลัวโดนด่าด้วย เลยนอนพักผ่านไป30นาที ลิ้นแห้ง แห้งมากๆ ไม่มีน้ำลายเลย และรู้สึกลิ้นชา พอ1ชม.ผ่านไปยาเริ่มออกฤทธิ์ น้ำลายเราเป็นฟองๆเต็มปาก แต่ไม่ฟูมปากนะคะ เราก็ไปบ้วนน้ำลายทิ้ง คือ5นาทีบ้วนครั้งเลยค่ะมันเยอะมาก ผ่านไปไม่นานก็เหมือนมันน้อยลง เราเริ่มเวียนหัว คลื่นไส้หนักมาก เลยนอนพักเผื่อมันจะดีขึ้น
นอนไปได้เกือบๆ2ชม. เราก็รู้สึกตัว มันเบลอมากๆ เวียนหัวหนัก ทั้งมึน อึน เบลอ คลื่นไส้ อยากอาเจียน สารพัดความทรมาน เดินไปเข้าห้องน้ำ เหมือนคนเมา เดินเซ จับอะไรก็ไม่โดน เห็นภาพซ้อน เราพยายามอ้วกให้ออก แต่เวรกรรมอ้วกยังไงก็อ้วกไม่ออก ล้วงคอเป็นสิบยี่สิบครั้งก็ไม่อ้วก คิดได้การล้างท้องคือไข่ ปกติบ้านเรามีไข่ติดบ้านไม่เคยขาด กรรมของเวร บ้านไม่มีใครเลย เหมือนต้องรับกรรมทรมานอยู่แบบนี้ เราก็ต้องทำใจ ไปนอนต่อ แม้จะตื่นขึ้นมาก็ยังเวียนหัวและคลื่นไส้มากๆอยู่แบบนั้น เบลอจนเห็นภาพจินตนาการบ้าง เบลอจนพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ ไม่มีสติเลย
พอเช้าวันต่อมาเราคิดว่าจะหาย แต่เปล่าเลยมันแย่มากๆ เดินไม่ไหว เวียนหัวมาก มึน อึน คลื่นไส้หนักกว่าเดิม แต่ยิ่งกว่านั้นคืออ้วกไม่ออกเลย กินอะไรก็ไม่ค่อยได้ พอกินแล้วรู้สึกคลื่นไส้ แต่นั่นแหละค่ะไม่อ้วกให้สบายตัวขึ้นเลย อยู่ทรมานแบบนั้น กินก็ไม่ค่อยได้แม้แต่น้ำเปล่า มีความคิดวนเวียน เห็นภาพตัวเองกินยาลงไปมันก็คลื่นไส้ แค่เห็นภาพตัวเองตอนกินยายังจะอ้วกอ่ะ คิดดูสิ ไม่ได้มโนนะคะ มันเป็นแบบนั้นจริงๆ คิดถึงขวดน้ำ คิดถึงตัวเองกำลังกินยาวนอยู่แบบนี้ทั้งวัน และก็มีอาการคลื่นไส้ทั้งวัน ลุกไม่ได้ นอนซมอย่างเดียว ไข้ขึ้น ตัวร้อน
พอวันต่อมา ความทรมานนั้นก็ยังคงอยู่ไม่ลดลง แถมเพิ่มมากขึ้น เราเวียนหัว เหมือนคลื่นลมที่ชวนให้อยากจะอ้วก กินไม่ค่อยได้เหมือนเดิม อยากไปไหนก็ไปไม่ได้ เราเสียใจนะกับสิ่งที่เราทำ แต่ก็ต้องยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เราทำตัวเอง อยู่ดีๆไม่ชอบ ดันอยากทรมานตัวเองให้เหมือนตายทั้งเป็น ร้องไห้ กลัวว่าจะไม่หาย และกลัวที่สุดคือกลัวยาไปทำลายตับ กลัวตับวาย กลัวผลร้ายที่เกิดภายหลัง เพราะเราไม่ได้ไปล้างท้อง
แม้จะผ่านไปเป็นอาทิตย์ เราก็ยังมีอาทิตย์แบบนี้อยู่เหมือนเดิมค่ะ กินข้าว กินน้ำ กินอะไรก็คลื่นไส้ เวียนหัว บ้านหมุน เหมือนอยู่ในน้ำวน ถึงจะนั่งจะนอนความรู้สึกเหล่านี้ก็เกิดขึ้นอยู่ดี ไม่มีทางออก ไม่มีทางหนี เราเป็นคนร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงด้วยค่ะ ป่วยบ่อย อ่อนแอ เป็นไมเกรน ปวดหัวตั้งแต่อายุไม่ถึง10ขวบ ปวดทุกๆวัน โตมาก็มาเป็นภูมิแพ้เรื้อรัง เป็นโรคซึมเศร้า เป็นไข้ทีไรก็จะมีอาการปวดหัวคลื่นไส้เวียนหัว มันเลยอาจจะทำให้เรามีอาการที่เกิดจากการกินยาเกินขนาดนานกว่าคนอื่น
ผ่านไป2อาทิตย์ อาการเราดีขึ้น แต่อยู่ๆปวดเส้นตรงขาพับหนักมาก ไม่เคยปวดมาก่อน เหมือนเส้นจะขาด ทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รู้เกิดขึ้นเพราะเรากินยาคลายกล้ามเนื้อเกินขนาดมั้ย ยังดีค่ะที่ประมาณ4-5วันก็หาย
ความรู้สึกนี้ที่ผ่านมา แม้จะผ่านมาได้เดือนกว่าแล้ว แต่ความรู้สึกที่ทรมานเมื่อคิดภาพมันก็ยังอยู่ ยังคลื่นไส้ทุกครั้งที่คิดภาพตอนกินยาลงไป ยังจำทุกๆความทรมานได้ และถึงผ่านมาไม่ใช่ว่าเราจะไม่โดนพ่อแม่ด่าอีกนะคะ เราก็โดนด่าเหมือนเดิม คิดอยากตายอีกเหมือนเดิม แต่เราไม่กินยาแล้วค่ะ แค่คิดแต่ไม่คิดจะทำเพราะกว่าจะหายจากฤทธิยาที่กินเกินขนาดมันนาน และทรมานมากถึงมากที่สุด
อย่างนึงที่อยากเตือนสติหลายๆคน อยากบอกเลย ถ้าคิดจะฆ่าตัวตายด้วยน้ำยาล้างห้องน้ำ มันไม่ตายหรอกค่ะ แต่คุณจะตายทั้งเป็น ข้างในคุณจะไหม้ เน่า เละ กินอาหารไม่ได้ ต้องต่อท่อ ใช้ชีวิตเหมือนคนตาย เพราะเราไปอ่านมามันทรมานมากๆ ส่วนยาฆ่าหญ้าตายชัวร์แต่รู้อะไรมั้ย คนที่กินเข้าไปมักจะคิดไว้ว่าอยากตาย แต่ยาฆ่าหญ้าจะฆ่าเราด้วยการที่ยังไม่ให้เราตายเลย ฆ่าเราด้วยการที่เหมือนกับว่าเราจะรอด อยู่ได้เป็นอาทิตย์ มันจะให้ความหวังว่าเราจะหาย ทำให้เรารู้สึกคิดได้และไม่อยากตายแล้ว แล้วมันก็จะฆ่าเราเมื่อตอนเราคิดได้ เราจะตายหลังจากนั้น แม้ไม่อยากตาย แม้จะอ้อนวอนหมอ แม้จะไปบนบานแต่ยังไงก็ต้องตายแน่ๆ สุดท้ายยาต่างๆที่กินเกินขนาด มันไม่ตายก็จริง แต่ก็จะทำให้ทรมาน ต้องไปล้างท้องเจ็บปวด เป็นอันตรายต่อตับ บางทีก็อาจจะทำให้ตับวายได้เลย
แม้จะมีปัญหาต่างๆเราอยากจะบอกทุกๆคนว่า ทุกปัญหาไม่ใช่มันไม่เคยเกิด บางทีมันอาจจะเกิดหนักกว่านี้และเราก็ผ่านมันมาได้ ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เราจะผ่านมันไปอีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไร อกหัก เลิกกับแฟน ทะเลาะกับครอบครัว หรืออะไรก็แล้วแต่ การที่เราสู่และทำตัวให้สบายลอยไปกับสายน้ำมันจะทำให้ชีวิตเราสบายกว่าการที่เราดิ้นรนว่ายน้ำให้เหนื่อยเปล่า เชื่อเถอะค่ะ เราเคยผ่านความทรมานนั้นมาไม่ใช่เราไม่เคยผ่าน เราเคยเจอปัญหามากกว่าที่เราโดนพ่อแม่ด่า ไม่ใช่ไม่เคยเจอ เราพูดได้เพราะเราเคยเจอมาและหนักๆทั้งนั้น ถ้าใครที่กำลังมีความคิดแย่ๆที่อยากจะฆ่าตัวตาย คุณลองให้เวลาตัวเองทบทวน ซักอาทิตย์นึงมาคิดดูใหม่ ว่าคุณยังจะอยากฆ่าตัวตายอยู่มั้ย แน่นอนอารมณ์ชั่ววูบ พอผ่านไปมันก็ไม่คิดจะทำอยู่แล้ว
หวังว่าประสบการณ์ของเราครั้งนี้จะเตือนสติหลายๆคนทีาได้อ่าน หากเกิดปัญหาและมีความคิดอยากฆ่าตัวตาย อยากกินยาเกินขนาด อยากทำร้ายตัวเองนู้นนี่ ให้นึกถึงสิ่งที่เราบอกไว้ เราหวังดี และเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดกับตัวเราอีกเป็นครั้งที่สอง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ ยาวมาก และอาจจะพิมพ์วกวนบ้าง เพราะเราเรียบเรียงคำไม่ค่อยเป็น ทำดีที่สุดแล้วค่ะ สำหรับใครที่มีปัญหา มีความทุกข์อยู้สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ หรืออยากปรึกษาก็หลังไมค์มาปรึกษาได้ บางทีคนเรามีปัญหาแต่ไม่ต้องการปรึกษาคนที่รู้จักก็มีนะคะ เราก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกันค่ะ อยากปรึกษาคนที่ไม่รู้จัก มันสบายใจ แต่เขาจะรับฟังเรามั้ยหน่ะสิ 555 แต่เรารับฟังนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนค่ะ