ก่อนอื่น ต้องขอพูดก่อนเลยนะค่ะ ว่าตั้งแต่สมัยเราเรียนจบจากมหาลัย ก็ได้งานทำอยู่ในกทม. และไม่ค่อยมีเวลาได้กลับบ้านที่ ตจว. ปีนึงมีโอกาสได้กลับบ้าน 2 ครั้ง /ปี เพราะตัวเราเองและน้องชาย ก็ได้งานที่กทม. ทั้งคู่ ซึ่งเราเองและน้องก็คิดว่า ถ้ากลับไปอยู่บ้านจะไปทำงานอะไร เพราะที่บ้านก็เป็น จังหวัดเล็กๆ ในภาคใต้ ซึ่งความเจริญยังไม่มีมากเท่าที่ควร ถ้าเทียบกับค่าแรงที่ได้จากการทำงานใน กทม. และ ตจว.
ทุกครั้งที่ เราเหนื่อย และท้อ สิ่งแรกที่เรา นึกถึงคือ บ้าน พ่อ แม่ ทุกวันนี้ทำได้แค่คุยผ่านทางโทรศัพท์ในทุกวันๆ
แม่ให้กำลังเราเสมอ และพูดกับ เราว่า ลูกตั้งใจทำหน้าที่ของลูกให้ดี ไม่ต้องหวง พ่อกับแม่ เพราะเค้าบอกว่า บ้านเรายังไงก็เป็นบ้านเรา ลูกกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้แต่ด้วยภาระ และสิ่งที่เป็นอยู่ มันมีอะไรหลายอย่างที่พูดอยาก
อยากถามทุกคนๆ ที่ต้องมาทำงานในเมืองใหญ่ๆ คุณมีวิธีรับกับปัญหา และความคิดถึง และความท้อได้อย่างไหร่ค่ะ !!
เหนื่อย และท้อ คิดถึงคนที่บ้าน คุณมีวิธีรับมือยังไง
ทุกครั้งที่ เราเหนื่อย และท้อ สิ่งแรกที่เรา นึกถึงคือ บ้าน พ่อ แม่ ทุกวันนี้ทำได้แค่คุยผ่านทางโทรศัพท์ในทุกวันๆ
แม่ให้กำลังเราเสมอ และพูดกับ เราว่า ลูกตั้งใจทำหน้าที่ของลูกให้ดี ไม่ต้องหวง พ่อกับแม่ เพราะเค้าบอกว่า บ้านเรายังไงก็เป็นบ้านเรา ลูกกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้แต่ด้วยภาระ และสิ่งที่เป็นอยู่ มันมีอะไรหลายอย่างที่พูดอยาก
อยากถามทุกคนๆ ที่ต้องมาทำงานในเมืองใหญ่ๆ คุณมีวิธีรับกับปัญหา และความคิดถึง และความท้อได้อย่างไหร่ค่ะ !!