พ่อของลูกกำลังจะแต่งงานใหม่ปีหน้า

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
เรารู้จักและคบหากับแฟนได้ 1 ปี แล้วนิสัยเข้ากันไม่ได้ เราจึงตกลงที่จะเลิกกัน ตั้งแต่เลิกกันเราก็ไม่ได้มีการติดต่อกับเค้าอีกเลย
จนมาวันนึงหลังจากที่เลิกกันมาได้ 1ปีกว่าๆ เราได้บังเอิญเจอกันอีกครั้ง อารมณ์ตอนนั้นคือเราดีใจที่ได้เจอเค้าเราต่างเดินมากอดกันด้วยความคิดถึง
แต่..เรื่องราวไม่ได้จบแบบแฮปปี้แอนดิ้ง เราปฎิเสธที่จะมีความสัมพันธ์กับเค้าเพราะว่าเรากำลังมีชีวิตที่ดีและมีอนาคต แต่เค้าก็ไม่ยอมปล่อยเรา เค้าตามตื้อเราจนเราใจอ่อน เพราะลึกๆในใจเรายังมีความรู้สึกดีๆให้เค้าอยู่  เราใช้เวลาร่วมกัน 4 วันก่อนที่เค้าจะเดินทางกลับบ้านที่ต่างประเทศ(อังกฤษ) แล้วเราก็ติดต่อคุยกันทาง messenger และ โทรหากันมาตลอด จนกระทั้งเวลาผ่านไปได้เดือนกว่า เรามีอาการผิดปกติก็คือประจำเดือนไม่มา... ผลออกมาคือเราตั้งครรภ์ นาทีนั้นเราไม่รู้จะรู้สึกยังไงดี เราโทรหาเค้าแต่สิ่งที่เราได้ยินคือ ใช่ลูกเค้ารึเปล่า..เราช็อคไปสักพัก น้ำตาไหลออกมาจากไหนก็ไม่รู้ พูดอะไรไม่ออก แล้วเค้าก็วางสายไปโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ เวลาผ่านไปสามชั่วโมงเค้าโทรมาหาเราบอกยินดีจะจ่ายค่าโรงพยาบาลและยาทุกอย่าง แต่ถ้าออกมาแล้วเค้าจะขอตรวจดีเอ็นเอ ถ้าเป็นลูกเค้าจะยอมเลี้ยงดูส่งเสียให้มีอนาคต เค้าเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างตั้งแต่ฝากท้อง จนถึงตอนที่เราตั้งครรภ์ได้ 5 เดือน เค้าเริ่มมีอาการแปลกๆคือโมโหหงุดหงิดใส่เราบ่อยๆ ทำตัวห่างเหิน ทิ้งเราไว้คนเดียวในบ้าน จนท้องแก่ใกล้คลอดเค้าก็ไม่โทรมาไถ่ถามเราสักคำว่าเป็นยังไง วันที่เราได้วันนัดผ่าคลอด เราก็สองจิตสองใจ  จะบอกเค้าดีไหม แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะบอก วันและเวลาคลอด

วันนั้นเรายังจำได้ไม่มีวันลืม เค้าเดินเข้ามาเยี่ยมเราหลังจากผ่าคลอดไม่กี่ชั่วโมงด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่มีการถามอาการเราใดๆทั้งสิ้น พยาบาลเข็นลูกมาเค้าก็อุ้มขึ้นให้เราถ่ายรูปให้ ต่อด้วยการตีหน้าเศร้าขอเราเป็นเพื่อน นาทีนั้นในใจเรามีแต่ความโกรธ และเกลียดชัง เสียใจที่เค้าทิ้งเราให้อยู่คนเดียวโดยไม่รู้สึกสงสารเห็นใจ เราไม่น่าบอกเค้าเลย เรามีปัญหากันเรื่องที่เราไม่ได้ระบุชื่อพ่อลงในใบสูติบัตร เราทะเลาะกันอย่างรุนแรงหลังออกจากโรงพยาบาลได้ไม่กี่วัน เพราะต้องตรวจดีเอ็นเอเพื่อใส่ชื่อพ่อลงในสูติบัตร

เค้าบอกกับเราว่าจะเช่าคอนโดให้อยู่กับลูกแต่เป็นแบบหนึ่งห้องนอนเพราะเค้าไม่ได้อยู่ด้วย จะไปมาอยู่กับลูกแค่เดือนละ 15 วัน เค้าอยากไปจากเราเพื่อที่จะได้เจอคนที่ใช่ และต้องการมีชีวิตที่อิสระ เราตอบรับข้อเสนอของเค้า

จนมาวันนี้ครบ 1 ปีแล้วที่เราอาศัยอยู่ในคอนโดที่เค้าเช่าให้อยู่กับลูก แต่ช่วงหลังๆมานี้เราทะเลากันบ่อยมาก ทุกครั้งที่เค้ามาหาเรากับลูก จะชวนทะเลาะตลอดจนชีวิตเราไม่มีความสุขเลย จะสุขก็แต่เวลาที่เค้าไม่อยู่คอนโด เราต้องใช้ความอดทนมากที่ต้องอยู่กับคนที่นอกใจไม่ซื่อสัตย์เพื่อลูกเราถึงยอมทน เพราะเค้ายังเล็ก เราอยากไปทำงานก็ไม่มีคนเลี้ยงให้ จะจ้างก็ไม่ได้มีเงินมากมายที่จะพอจ้าง

มาถึงวันนี้ เค้าเปิดอกพูดกับเราว่าเค้าจะแต่งงานกับผู้หญิงฟิลิปปินส์กุมภาปีหน้า แล้วผู้หญิงคนนั้นก็จะเป็นครอบครัวของเค้า เค้าจะรับลูกติดของผู้หญิงปินส์ไว้ในอุปการะ ถ้าเค้าเสียชีวิตเด็กคนนั้นก็จะได้ครึ่งนึงของมรดกที่เค้าทิ้งไว้ คนละครึ่งกับลูกสาวดิฉัน มันเป็นอะไรที่ยากมากในการยอมรับ เค้ายังต้องการที่จะให้เราไปเช่าอยู่คอนโดอีกที่นึง เพราะหลังจากแต่งงานเค้าจะพาแฟนคนฟิลิปปินส์มาอยู่ แต่จะเช่าให้เราอยู่กับลูกอีกที่นึง

ตอนนี้เรากับเค้าแทบจะคุยกันไม่ได้เพราะทะเลาะกันตลอด ทั้งที่ดิฉันไม่ได้มีการพูดอะไร เลือกที่จะอยู่เฉยๆ แต่เค้ามักจะหาเรื่องทะเลาะไม่เว้นแต่ละวัน

อยากหนีไปให้ไกลที่สุดความรู้สึกตอนนี้มันอัดอั้นจนไม่รู้จะบอกกัลใคร ทรมานเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด เพราะที่ทนอยู่ก็เพื่อให้ลูกได้มีอนาคตที่ดี แต่มองดูแล้วเหมือนเราเดินมาถึงทางตัน

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องเราจนจบนะค่ะ ถ้ามีความเห็นหรือคำแนะนำอะไรก็สามารถแสดงความคิดมาได้นะคะ ขอบคุณค่ะ