เวลาอยู่กันหลายๆคน เขาชอบกวนๆเรา แต่พออยู่ด้วยกัน 2 คนกลับเงียบมากจนน่าใจหาย

เราสงสัยมาตลอดว่าทำไมพออยู่กันหลายๆคนเขาชอบแซว ชอบแกล้งเรา แต่พอเหลือกันอยู่สองคนทีไรกลับเงียบมากทุกที  คือว่าวันนั้นเรากับพี่อีกคนนั่งรถกลับบ้านไปด้วยกันโดยที่พี่คนที่เราชอบเป็นคนขับ ตอนอยู่กันสามคนพูดคุยกันสนุกมาก คุยจ้อไม่หยุด  แต่พอถึงบ้านพี่ที่มาด้วยกัน ก็เหลือแค่เรากับพี่แกสองคน เพราะบ้านเราไกล ตอนแรกเราก็ชวนพี่แกคุยน่ะ  คุยจนไม่รู้จะคุยอะไร มันก็เลยเงียบๆ จนเราทำตัวไม่ถูก ก็เลยขอให้พี่แกเปิดเพลงให้ฟัง แก้บรรยากาศที่เงียบจนอึดอัด (ทั้งเขินทั้งอึดอัด จนบอกไม่ถูก) วันนั้นเราพาลูกแมวที่หลงติดรถแกมาด้วย เพราะปกติเราจะกลับบ้านด้วยรถตู้ แต่วันนั้นพี่แกต้องไปส่งงานด่วน ซึ่งอยู่ก่อนถึงบ้านเรา ปกติแกจะไม่ส่งเราแค่กลางทางทุกครั้งไม่ว่าจะเวลาโพล้เพล้ หรือมืดแล้ว แล้วเราจะเดินต่อไปอีกนิดนึงเพราะบ้านเราไม่ใช่ทางผ่านไปบ้านแกโดยตรง  แต่วันนั้นมันแค่โพล้เพล้กับฝนลงเม็ดนึดนึง แต่เราตั้งใจว่าจะยืมร่มในรถพี่แกเดินพาน้องแมวในตะกร้ากลับเอง แต่วันนั้นแกดันไปส่งถึงบ้านเลย ทำให้เรารู้สึกดีๆกับแกไปอีก คงเป็นเพราะน้องเหมียวนั่นแหละที่แกพาเราไปส่งถึงบ้าน 55+ แต่ก็นั่นแหละเราสงสัยจังว่าทำไม พออยู่กันหลายๆคน แกชอบแหย่ ชอบแกล้ง คุยด้วย แต่พออยู่ด้วยกัน 2 คนกลับเงียบจนน่าใจหาย  แต่ก็นั่นแหละเราคงแค่แอบปลื้มในมุมๆนึงของเราก็พอแล้ว แต่แกก็น่าจะพอเดาๆออกนะว่าเราแอบชอบแก เพราะถ้าสังเกตุดีๆเราชอบเขิน เวลาแกมองหน้าเราน่ะ