เรื่องมีอยู่ว่าเราทะเลาะกันบ่อยตีกันบ่อย ทุกครั้งเราจะเป็นฝ่ายที่ยอมตลอด
แต่ครั้งนี้มันขั้นสุดแล้วคะ เรายอมไม่ได้จริงๆ คอมเราจะต้องใช้ทำงาน
คือพี่สาวก็มีโน๊ตบุ๊คของตัวเองสเปคดีกว่าคอมเราอีกซึ่งพ่อก็ซื้อคอมให้เราไว้ทำโฟโตช็อปทำงาน
แต่ครั้งนี้คือเราจะทำงานแต่เราเปิดเพลงฟังไปด้วยก็แค่พักสมองหน่อย
ทำงานมาทั้งวันแล้ว จู่ๆนางก็เดินมาที่ห้องบอกขอเล่นคอมหน่อยจะดูซีรี่ย์
เราก็ไม่พอใจสิคะ ไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไงว่าคนเขาทำอะไรอยู่
พอเราบอกกลับว่าจะทำงาน นางก็ตอบกลับมา ทำงานอะไรเห็นนั่งฟังเพลง
ทำหน้ากวนโอ้ยและมาแทรกเก้าอี้ละบอกให้เราลุกออกไปทั้งๆนี้คอมที่พ่อซื้อให้เรานะเว้ยเกินไปป่ะ
เราก็บอกจะทำงานรอบที่สอง นางก็ตอบ “ก็ไปเอาโน๊ตบุ๊คพี่มาทำสิ”
เอ้าก็งานมันอยู่ในนี้หมดแล้ว ทำมาเกือบครึ่งทางแล้วไอ้ที่ใกล้จะเสร็จนั้นอีก
นางก็เลยพูดว่า “เหตุผลร้อนแปด” เราก็กำมือแน่นชกได้ชกแล้วเราเลยพูด
ทำตัวน่ารำคาญ นางตะโกนกลับเมื่อกี้ว่าไงนะ เราก็เลยปิดประตูใส่ปั้งนึงเพื่อจะไปหาแม่
เราหนีมาหาแม่แล้วนางก็ยังตามมาเริ่มตีเราก่อนจับแขนเราแน่นเราเจ็บมาก
นางก็พูด เป็นน้องหัดเคารพอย่าทำสันดานทรามแบบนี้
เราตอบกลับไป และเป็นพี่คิดว่าจะทำไรก็ได้หรอ สิทธิมนุษยชน เคยเรียนหรือเปล่า
หรือเขาสอนแต่ไม่ฝั่งเข้าหัว นางก็ทุบเราอีกเจอแม่แม่ก็มาห้าม
เราก็เถียงกันจนเราทนไม่ไหวกำมือแน่นแล้วไงไปต่อยไม่ได้อยู่แล้วอยู่ใกล้กำแพง
เราก็เลยหันไปต่อยตรงนั้นตอนนั้นสงสารแม่มากเลยคะที่ต้องมาห้ามเรา เราควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
หัวเราตื้อไปหมดและก็เป็นครั้งแรกที่โกธรมากขนาดนี้เราไม่เคยอะไรกับพี่สาวเลยด้วยซ้ำถ้ามันไม่ไหวเหมือนรอบนี้
เวลานางหวีดให้เรา เราก็จะนิ่ง แม่ก็เคยพูดว่าลูกคนเล็กไม่ใช่หรอที่ต้องเอาแต่ใจ แต่มันกลับกันคะ
เราเป็นลูกคนเล็กที่ถูกพี่ใช้ตั้งแต่เล็กจนโต ถูกฝั่งไว้ว่าอย่าเป็นคนเอาแต่ใจเพราะไม่มีใครชอบนิสัยแบบนั้น
แต่พี่สาวเรากลับเป็นเองเราเหนื่อยเวลาถูกพูดกระแทกใส่ เราก็ทำปค่เดินเข้าห้องไปกำมือหนาๆและลงที่กำแพง
โกธรจนร้องไห้คือเรียนมามันก็เหนื่อยจะแย่และต้องมาเจออะไรแบบนี้
เกลียดพี่สาวตัวเองเข้าไส้เลย
แต่ครั้งนี้มันขั้นสุดแล้วคะ เรายอมไม่ได้จริงๆ คอมเราจะต้องใช้ทำงาน
คือพี่สาวก็มีโน๊ตบุ๊คของตัวเองสเปคดีกว่าคอมเราอีกซึ่งพ่อก็ซื้อคอมให้เราไว้ทำโฟโตช็อปทำงาน
แต่ครั้งนี้คือเราจะทำงานแต่เราเปิดเพลงฟังไปด้วยก็แค่พักสมองหน่อย
ทำงานมาทั้งวันแล้ว จู่ๆนางก็เดินมาที่ห้องบอกขอเล่นคอมหน่อยจะดูซีรี่ย์
เราก็ไม่พอใจสิคะ ไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไงว่าคนเขาทำอะไรอยู่
พอเราบอกกลับว่าจะทำงาน นางก็ตอบกลับมา ทำงานอะไรเห็นนั่งฟังเพลง
ทำหน้ากวนโอ้ยและมาแทรกเก้าอี้ละบอกให้เราลุกออกไปทั้งๆนี้คอมที่พ่อซื้อให้เรานะเว้ยเกินไปป่ะ
เราก็บอกจะทำงานรอบที่สอง นางก็ตอบ “ก็ไปเอาโน๊ตบุ๊คพี่มาทำสิ”
เอ้าก็งานมันอยู่ในนี้หมดแล้ว ทำมาเกือบครึ่งทางแล้วไอ้ที่ใกล้จะเสร็จนั้นอีก
นางก็เลยพูดว่า “เหตุผลร้อนแปด” เราก็กำมือแน่นชกได้ชกแล้วเราเลยพูด
ทำตัวน่ารำคาญ นางตะโกนกลับเมื่อกี้ว่าไงนะ เราก็เลยปิดประตูใส่ปั้งนึงเพื่อจะไปหาแม่
เราหนีมาหาแม่แล้วนางก็ยังตามมาเริ่มตีเราก่อนจับแขนเราแน่นเราเจ็บมาก
นางก็พูด เป็นน้องหัดเคารพอย่าทำสันดานทรามแบบนี้
เราตอบกลับไป และเป็นพี่คิดว่าจะทำไรก็ได้หรอ สิทธิมนุษยชน เคยเรียนหรือเปล่า
หรือเขาสอนแต่ไม่ฝั่งเข้าหัว นางก็ทุบเราอีกเจอแม่แม่ก็มาห้าม
เราก็เถียงกันจนเราทนไม่ไหวกำมือแน่นแล้วไงไปต่อยไม่ได้อยู่แล้วอยู่ใกล้กำแพง
เราก็เลยหันไปต่อยตรงนั้นตอนนั้นสงสารแม่มากเลยคะที่ต้องมาห้ามเรา เราควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
หัวเราตื้อไปหมดและก็เป็นครั้งแรกที่โกธรมากขนาดนี้เราไม่เคยอะไรกับพี่สาวเลยด้วยซ้ำถ้ามันไม่ไหวเหมือนรอบนี้
เวลานางหวีดให้เรา เราก็จะนิ่ง แม่ก็เคยพูดว่าลูกคนเล็กไม่ใช่หรอที่ต้องเอาแต่ใจ แต่มันกลับกันคะ
เราเป็นลูกคนเล็กที่ถูกพี่ใช้ตั้งแต่เล็กจนโต ถูกฝั่งไว้ว่าอย่าเป็นคนเอาแต่ใจเพราะไม่มีใครชอบนิสัยแบบนั้น
แต่พี่สาวเรากลับเป็นเองเราเหนื่อยเวลาถูกพูดกระแทกใส่ เราก็ทำปค่เดินเข้าห้องไปกำมือหนาๆและลงที่กำแพง
โกธรจนร้องไห้คือเรียนมามันก็เหนื่อยจะแย่และต้องมาเจออะไรแบบนี้