คือตอนนี้เราสับสนตัวเองไปหมดไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อกับเรื่องความรักดี 😭
คือว่าเราพึ่งตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตคนๆนึง เราไม่ได้เป็นแฟนกับเขานะคะ เป็นแค่คนคุย สถานะไม่เคลื่อนไปข้างหน้ามีแต่แย่กับแย่ลง เขาทำร้ายความรู้สึกเรามาหลายเดือน เราทนไม่ไหวแล้ว จึงตัดสินใจที่จะจบเรื่องทุกอย่างลง ...
แต่...เรายอมรับว่าเรารู้สึกดีกับเขามากกก มากๆ แต่ก็รู้ว่าถึงไปต่อก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา นิสัยกับความคิดต่างกันเกินไป เราคงอดทนไปตลอดไม่ได้
💬 >> เล่าก่อนว่า จริงๆแล้วเราเป็นผญ.ที่ชอบผช.อบอุ่นนะคะ ชอบคนดูแลเอาใจใส่ ไม่ถึงขั้นต้องรายงานกันตลอดเวลา แต่แค่ไปไหนทำอะไรบอกให้เรารู้บ้าง แต่คนที่เราเจอเนี่ยต่างมาก.. สมมุติว่าเขาชื่อ A นะ ตอนเราคุยกับAแรกๆมันก็ดีอะ เขาไปไหนก็บอก แต่พอเวลาผ่านไปทุกอย่างก็เปลี่ยนหมด เราต้องอดทนมาก ทนเหงาเวลาเขาไม่สนใจ (เขาบอกเขาทำงาน และมีอะไรต้องทำเยอะแยะ) แต่มันละเลยมากไปจริงๆนะ แบบว่าวันๆนึงคุยกันไม่ถึง10ประโยค เราไม่รู้เลยว่าเขาอยู่ไหนทำอะไร เราก็ไม่อยากถามจู้จี้จุกจิกมาก เพราะเขาบอกเขาไม่ชอบ
เราจึงพยายามอยู่คนเดียวให้ได้ เพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ ทำไรก็ทำคนเดียว (เราอยู่ไกลกัน) เพราะเรารู้สึกดีกับเขาไปแล้ว เลยจะซื่อสัตย์แค่กับเขาคนเดียวอะ เพราะหวังว่ามันอาจจะดีขึ้นก็ได้ แต่ก็ไม่เลย เรากลายเป็นคนงี่เง่าไปเลย เรายอมรับนนะว่าเราก็งี่เง่าแหละเพราะเราแค่เรียกร้องให้สิ่งที่เราไม่เคยได้รับ คือการแสดงออกว่าเขาจริงใจกับเราจริงๆ แคร์กันจริงบ้างไหมหลายเดือนที่ผ่านมาเรายังไม่แน่ใจเลย แต่เราก็อดทนเพราะเรารู้สึกดีกับเขาไปแล้วจริงๆ (นิสัยเราเป็นแบบนี้อะ จริงจังกับความรักมากไป)
การที่ A เป็นแบบนี้มันทำให้เราสตรองมากเลยนะ จนมีความคิดว่าอยู่คนเดียวกับมีคนคุยก็ไม่ต่างเลย😑 แต่ตอนนี้ปัญหาเดิมๆของเราเรื่องที่Aไม่ใส่ใจเราเลย เราเลยกลายเป็นคนงี่เง่า เขาก็เบื่อ รำคาญ เราเลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์ไป
💬แต่...ตอนนี้มีผู้ชายอีกคนเข้ามา สมมติว่าชื่อB เขาตรงข้ามกับAทุกอย่างอะ เขาเป็นห่วงเรา ใส่ใจเรา ทำไรอยู่ไหนบอกตลอด โทรหาตลอด บอกคิดถึงตลอด(พึ่งคุยกันได้ไม่นาน หลังจากหยุดความสัมพันธ์กับAไป) แต่ทำไมกลายเป็นว่า...เรารู้สึกว่าเขามาวุ่นวายกับชีวิตเราเกินไปอะ จนบางทีเราก็รู้สึกว่าเรารำคาญเลย หรือว่าเราชินกับการอยู่คนเดียวไปแล้วนะ ช่วงเวลาหลายเดือนที่เราคุยกับ A เราก็เหมือนอยู่คนเดียวมาตลอด เราก็อยู่ได้นะ เหงาบ้างไรบ้างแต่อยู่ได้ เหมือนAทำให้เรารู้ว่าจริงๆแล้ว ชีวิตเราความสุขมันก็สร้างจากเราเองทั้งนั้น เรายอมรับเลยนะว่าเรายังลืมAไม่ได้ ยังคิดถึงอยู่ตลอด แต่ก็คงไม่กลับไปแล้ว 👋
เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง ให้เวลาตัวเองได้คิดทบทวนโดยอยู่คนเดียวไปก่อน หรือคุยกับBต่อดี คือในใจก็ไม่อยากเสียBไป เพราะเขาก็ดูแลใส่ใจเราทุกอย่าง ที่เราไม่เคยได้รับจาก Aเลย แต่ตอนนี้เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับBจริงๆอะดิ ถ้าเรารั้งเขาไว้โดยที่ไม่รู้อนาคตเราจะสามารถรู้สึกกับเขาได้ไหม เราก็รู้สึกว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก ...
จริงๆแล้วเราควรอยู่คนเดียว หรือว่าลองคุยกับBต่อไปดี (เราเป็นคนขี้เหงามากแต่เราไม่อยากเห็นแก่ตัว) ตอนนี้เราสับสนไปหมด จะเอายังไงกับชีวิตดี 😭
อยากถามว่าถ้าคุณเป็นเราคุณจะทำยังไงอะคะ ช่วยเราที TT
คือว่าเราพึ่งตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตคนๆนึง เราไม่ได้เป็นแฟนกับเขานะคะ เป็นแค่คนคุย สถานะไม่เคลื่อนไปข้างหน้ามีแต่แย่กับแย่ลง เขาทำร้ายความรู้สึกเรามาหลายเดือน เราทนไม่ไหวแล้ว จึงตัดสินใจที่จะจบเรื่องทุกอย่างลง ...
แต่...เรายอมรับว่าเรารู้สึกดีกับเขามากกก มากๆ แต่ก็รู้ว่าถึงไปต่อก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา นิสัยกับความคิดต่างกันเกินไป เราคงอดทนไปตลอดไม่ได้
💬 >> เล่าก่อนว่า จริงๆแล้วเราเป็นผญ.ที่ชอบผช.อบอุ่นนะคะ ชอบคนดูแลเอาใจใส่ ไม่ถึงขั้นต้องรายงานกันตลอดเวลา แต่แค่ไปไหนทำอะไรบอกให้เรารู้บ้าง แต่คนที่เราเจอเนี่ยต่างมาก.. สมมุติว่าเขาชื่อ A นะ ตอนเราคุยกับAแรกๆมันก็ดีอะ เขาไปไหนก็บอก แต่พอเวลาผ่านไปทุกอย่างก็เปลี่ยนหมด เราต้องอดทนมาก ทนเหงาเวลาเขาไม่สนใจ (เขาบอกเขาทำงาน และมีอะไรต้องทำเยอะแยะ) แต่มันละเลยมากไปจริงๆนะ แบบว่าวันๆนึงคุยกันไม่ถึง10ประโยค เราไม่รู้เลยว่าเขาอยู่ไหนทำอะไร เราก็ไม่อยากถามจู้จี้จุกจิกมาก เพราะเขาบอกเขาไม่ชอบ
เราจึงพยายามอยู่คนเดียวให้ได้ เพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ ทำไรก็ทำคนเดียว (เราอยู่ไกลกัน) เพราะเรารู้สึกดีกับเขาไปแล้ว เลยจะซื่อสัตย์แค่กับเขาคนเดียวอะ เพราะหวังว่ามันอาจจะดีขึ้นก็ได้ แต่ก็ไม่เลย เรากลายเป็นคนงี่เง่าไปเลย เรายอมรับนนะว่าเราก็งี่เง่าแหละเพราะเราแค่เรียกร้องให้สิ่งที่เราไม่เคยได้รับ คือการแสดงออกว่าเขาจริงใจกับเราจริงๆ แคร์กันจริงบ้างไหมหลายเดือนที่ผ่านมาเรายังไม่แน่ใจเลย แต่เราก็อดทนเพราะเรารู้สึกดีกับเขาไปแล้วจริงๆ (นิสัยเราเป็นแบบนี้อะ จริงจังกับความรักมากไป)
การที่ A เป็นแบบนี้มันทำให้เราสตรองมากเลยนะ จนมีความคิดว่าอยู่คนเดียวกับมีคนคุยก็ไม่ต่างเลย😑 แต่ตอนนี้ปัญหาเดิมๆของเราเรื่องที่Aไม่ใส่ใจเราเลย เราเลยกลายเป็นคนงี่เง่า เขาก็เบื่อ รำคาญ เราเลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์ไป
💬แต่...ตอนนี้มีผู้ชายอีกคนเข้ามา สมมติว่าชื่อB เขาตรงข้ามกับAทุกอย่างอะ เขาเป็นห่วงเรา ใส่ใจเรา ทำไรอยู่ไหนบอกตลอด โทรหาตลอด บอกคิดถึงตลอด(พึ่งคุยกันได้ไม่นาน หลังจากหยุดความสัมพันธ์กับAไป) แต่ทำไมกลายเป็นว่า...เรารู้สึกว่าเขามาวุ่นวายกับชีวิตเราเกินไปอะ จนบางทีเราก็รู้สึกว่าเรารำคาญเลย หรือว่าเราชินกับการอยู่คนเดียวไปแล้วนะ ช่วงเวลาหลายเดือนที่เราคุยกับ A เราก็เหมือนอยู่คนเดียวมาตลอด เราก็อยู่ได้นะ เหงาบ้างไรบ้างแต่อยู่ได้ เหมือนAทำให้เรารู้ว่าจริงๆแล้ว ชีวิตเราความสุขมันก็สร้างจากเราเองทั้งนั้น เรายอมรับเลยนะว่าเรายังลืมAไม่ได้ ยังคิดถึงอยู่ตลอด แต่ก็คงไม่กลับไปแล้ว 👋
เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง ให้เวลาตัวเองได้คิดทบทวนโดยอยู่คนเดียวไปก่อน หรือคุยกับBต่อดี คือในใจก็ไม่อยากเสียBไป เพราะเขาก็ดูแลใส่ใจเราทุกอย่าง ที่เราไม่เคยได้รับจาก Aเลย แต่ตอนนี้เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับBจริงๆอะดิ ถ้าเรารั้งเขาไว้โดยที่ไม่รู้อนาคตเราจะสามารถรู้สึกกับเขาได้ไหม เราก็รู้สึกว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก ...
จริงๆแล้วเราควรอยู่คนเดียว หรือว่าลองคุยกับBต่อไปดี (เราเป็นคนขี้เหงามากแต่เราไม่อยากเห็นแก่ตัว) ตอนนี้เราสับสนไปหมด จะเอายังไงกับชีวิตดี 😭