สวัสดีค่ะ
วันนี้จะมาเล่าความจริงให้ฟัง
สะสมมานาน อึดอัด คับแค้นใจมานาน มีหลายๆเรื่องที่เจอมา วันนี้รู้ความจริงสักที..
เราอายุ 26 เป็นคนขี้น้อยใจ ชอบให้เอาใจ ชอบความโรแมนติก ร้องไห้ง่าย เครียดง่าย
มีโรคประจำตัวคือ เลือดจาง ปวดหัวง่าย และเป็นความดันสูง ทั้งที่อายุแค่นี้
แฟน อายุ32 งานอดิเรกคือตกปลา ชอบปาร์ตี้กับเพื่อนบ่อย ชอบดูดบุหรี่ เป็นคนขี้โมโหง่าย ไม่ชอบให้ถามเซ้าซี้
ไม่ชอบการบังคับ ไม่ชอบให้ถามซ้ำๆเรื่องเดิมๆ เป็นตัวของตัวเองสูง
ชอบตำหนิ แม้แต่เรื่องที่เกี่ยวกับเราหรือครอบครัวเราก็เคยตำหนิมาแล้ว
ด้วยความที่เราไม่เคยมีแฟนอายุห่างขนาดนี้ แน่นอน ความคิด ทัศนคติ เหตุผล อะไรหลายๆอย่างที่ต่างกัน
มีทะเลาะกันบ้าง สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ทุกครั้งทีเราผิดใจกัน เราจะพยายามไม่คุยกัน ปล่อยให้ทั้งสองอารมณ์ดีขึ้นก่อน ค่อยกลับมาคุยกัน
ซึ่งช่วงหลังทำแบบนี้บ่อย ให้อภัยกันตลอด เพราะรักเขามาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เราทั้งสองผ่านมันมาได้
เราเคยเลิกกันครั้งนึง ด้วยปัญหาอะไรหลายๆอย่างที่ไม่สามารถคุยกันไป ปล่อยให้เวลาผ่านไปหลายเดือน จนเราทำใจได้
แต่ก็มีที่เขาทักมา เราก็คุยด้วย เพราะช่วงนั้น เขายังไม่คืนกล้องถ่ายรูปให้เรา เราก็เลยคุย พอคุยบ่อย ความรู้สึกก็เริ่มกลับมารักเหมือนเดิม
แต่ล่าสุด ที่มีปัญหากัน...
เริ่มจากวันอาทิตย์ก่อนๆ 9/9/61 ไลฟ์สดที่สะพานที่ติดแม่น้ำโขง มีปาร์ตี้กินดื่ม ประมาณ 5 ทุ่ม เมาด้วยแหละ แล้วก็มีประโยคนึงที่บอกว่า โสด..เมียตาย
ประโยคนี้รับไม่ได้จริงๆ เราเลยเลือกที่จะไม่คุยกัน แต่วันนั้น รุ่นน้องที่กินด้วยกันกะเขา ก็เอาเฟสน้องคนนึงให้ บอกว่า น้องโสด
แอดไปหน่อย วันนั้นก็แอดกันไปหลายคน จากนั้นเขาก็เริ่มคุยกัน เราไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรบ้าง มารู้ ในวันศุกร์ที่ผ่านมานี้
เราไปหาเขาที่สะพาน ไปนั่งกินเบียร์กะเขา และพี่ผู้ชายอีกคน ซื้อบุหรี่ไปให้ด้วย เราสองคนก็คุยกันดีนะ เหมือนเรื่องทะผิดใจกัน ก็หายไปในสมองอ่ะ
แล้ววันนั้นเขาโพสรูปเบ็ด กับ กระป๋องเบียร์ลงเฟส ก็มีคนมาเม้นเยอะ เราคนนึงก็ไปเม้นแซวๆ เพราะเราก็อยู่กับเขา
เราเม้นรูปแก้วเบียร์ที่เขายื่นให้เรากินต่อ จากนั้นก็ว่าจะพาไปหาคนรู้จัก พอยุในรถ เพื่อนเขาโทรมา ชวนไปกินไปดื่มด้วยที่หมู่บ้านใกล้ๆเรือนจำ
เลยเปลี่ยนแผนไปหาเพื่อน
สักพัก มีผญคนนึงมาเม้นโพสนั้น ต่อจากเรา เม้นว่า "ให้ไปหาป่าว" เราเลยเริ่มสงสัย อยากรู้ว่าเป็นใคร
เขาก็บอกไม่มีอะไร เป็นแค่น้อง รุ่นน้องผู้ชายเอาเฟสให้ บอกว่าแอดไปหน่อย น้องเขาอยากรู้จัก
ต่อมา เม้นนั้นถูกลบออก ไม่รู้ว่าใครลบ
ความรู้สึกตอนนั้นเริ่มชาแล้ว คิดว่า เขาคุยอะไรกัน จนถึงขั้นทำให้ผญคนนั้นอยากมาหาเลยหรอ
สักพัก ผญคนนั้นโทรแชทเข้ามา เขาก็อ้ำๆอึ้งๆ เหมือนมีพิรุธ ไม่อยากคุย เราก็เริ่มสงสัยละว่าใครโทรมา
แล้วก็โทรมาอีก จนเราทนไม่ได้ เราเลยกดรับ แล้วพูด
เรา : ฮัลโหลค่าาา
ผญ : ฮัลโหลค่ะ นี่ใครพูดคะ?
จากนั้น เราไปไม่เป็นเลย พูดอะไรไม่ออกเลย เลยยื่นโทรศัพท์ให้เขา เขาก็บอกว่า พี่อยู่กับแฟนครับ ไม่ต้องโทรมานะครับ
ดึกแล้ว นอนได้แล้ว คือ พูดดีมาก พูดเพราะ เหมือนแมนๆ
ตอนนั้นน้ำตาเราเริ่มซึมๆแล้ว คิดกับตัวเอง ทำไมต้องมาเจอแบบนี้ เพื่อนเขาบอกให้ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะ
เราก็เอาแต่ยิ้มๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเพื่อนเขาบอกว่า ดีนะนี่ที่มีเหตุผล เป็นคนใจเย็นจัง
คือ เอาจริงๆ เราไม่อยากโวยวายอะไรมาก เราก็ถามเขาดีๆ เขาก็บอกว่า น้องเขาทักมาเอง น้องเขาจะคิดยังไงก็ช่าง
แต่พี่ไม่ได้คิดอะไร
โอเค เราเลยเงียบ ไม่พูดอะไรมาก ทั้งที่ในใจเราไม่เหมือนเดิมแล้ว พังแล้ว
เขาก็พยายามง้อเรา ทำทุกอย่าง ให้เราไม่โกรธ
เช้าต่อมา เขาก็ลบเฟสน้องคนนั้นออก พอเราขอดูว่าคุยอะไรกันบ้าง เขาก็ไม่ให้ดู
บอกว่า อย่ามาปัญญาอ่อน อย่ามาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวพี่นะ
เรานี่แบบ..อึ้งไปเลย พูดแบบนี้เลยหรอ น้อยใจมาก
สุดท้าย ง้อเรา พูดดีกะเรา เอาใจเรา
เขามองว่า แค่เรื่องแค่นี้เป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับเขา
แต่สำหรับเรา มันไม่จบง่ายๆ มันรู้สึกคับข้องใจ อยากรู้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น
วันที่เรากลับบ้าน เราไม่สบายใจมากๆ เราคิดมาก ตอนนั้นเพื่อนมาเล่นบ้าน ก็ยังไม่พูดเรื่องนี้ให้ฟัง
จนตอนเย็น ได้ทักไปถามน้องผู้ชายที่เอาเฟสให้ น้องเขาก็รู้สึกผิด ไม่น่าเอาเฟสให้พี่เขาเลย
วันต่อมา เพื่อนที่สนิทกันชวนไปกินหมูกะทะ เราอึดอัด เลยพูดความจริงให้เพื่อนเราฟัง
เพื่อนก็บอกว่า เลิกคบเลย คบไปก็ไม่มีความสุข แต่ตอนนั้นเรายังทำใจไม่ได้ เรารักเขามาก
วันนั้นเราก็คอลไปหาเขา เขาก็มีความสุขดี ร้องเพลงที่บ้านงานบุญ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
วันจันทร์ ขับรถมาทำงานที่อำนาจ เราเหมือนคนไม่มีสติเลย เหม่อลอยตลอดทาง เปิดเพลงฟัง ก็น้ำตาซึม
ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย เศร้าไปหมด จนอยากระบายให้ใครฟัง
ช่วงเย็น โพสเฟส เกี่ยวกับความรู้สึกตัวเอง แล้วเพื่อนมาเม้น มาถาม ว่าเป็นอะไร
เราเลยคุยกับเพื่อนหลายๆคนที่ทักมาคุย
จนเรารู้สึกโอเคขึ้น สบายใจขึ้น เมื่อคืนเราก็ทักไปคุยกับน้องผญคนนั้นด้วย
แล้ว 5 ทุ่ม เราวิดิโอคอลไปหาเขา เขาไปกินข้าวที่บ้านรุ่นน้อง ก็ได้คยกันแป๊บเดียว บอกว่าแค่นี้แหละ กำลังจะกลับแล้ว
โอเค ตอนนั้นเราก็วาง เพราะเราง่วงมาก
ต่อมา ตี 1.40 น. เรารู้สึกตัว ตื่นขึ้นมา เห็นเขายังออนเฟสยุ เลยทักไปถาม ทำไมออนเฟส ยังไม่นอนหรอ
เขาก็บอก เพิ่งกลับถึง ฝนตก ถามเซ้าซี้หน่อยก็ว่าให้เรา พูดประโยคนี้ขึ้นมา "จะอะไรนักหนา" ซึ่งคำนี้แหละที่รับไม่ได้
เหมือนรำคาญเรา เวลานั้นเอง มันทำให้เรานอนไม่หลับ พอดีเพื่อนเราคนนึงออนเฟส เราเลยทักหาเพื่อน โทรไปคุยกับเพื่อน เป็นชั่วโมง
เพื่อนเราพูดดีมาก เอาประสบการณ์ตัวเองมาพูดให้ฟัง ซึ่งลักษณะคล้ายๆกันเลย เราพูดความจริงทุกอย่างให้เพื่อนเราฟัง
ทำให้การคุยกับเพื่อนครั้งนี้ มันทำให้เราคิดได้ และทำใจได้เร็ว แล้วเราก็แยกย้ายกัน วางสาย แล้วนอนอย่างสบายใจ
ตอนเช้า น้องผญคนนั้น ตอบกลับมา บอกว่า
เบื่อเรา เลิกกับเราเป็นปีแล้ว ตอนนี้โสด
พี่เขาอยากเจอน้องเอง ถ้ารู้ว่ามีแฟนคงไม่ทักไปคุยหรอก
ดูจากคำพูดน้องผญคนนี้ ตรงข้ามกับสิ่งที่แฟนพูดมากๆเลย
คนละแบบเลย
พอเรารู้ ความจริงแบบนี้แล้ว เราไม่ร้องไห้เลนย น้ำตาไม่ซึมเลย มีแต่ความแค้นที่ฝังในใจเราตอนนี้
เราว่าเราเป็นผู้หญิงที่มีทุกอย่างนะ มีบ้าน มีรถขับ มีการงานทำ ครอบครัวเรามีธุรกิจ มีที่ดินเยอะ มีสวนผลไม้
ครอบครัวเราเป็นข้าราชการ
เมื่อเปรียบเทียบกับแฟน แฟนไม่มีงานทำเป็นหลักแหล่ง กินดื่ม สังสรรค์ปาร์ตี้กับเพื่อนไปวันๆ ไม่ขวนขวายหางานดีๆ
ไม่สร้างเนื้อสร้างตัว ไม่มีเงินเก็บ การที่เราคบกับเขา เราอยากให้เขาสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้ แต่เขาไม่ทำเอง
ทั้งที่มีคนมาจีบเรา ผู้ใหญ่ในที่ทำงาน ก็ยังอยากได้เราเป็นลูกสะใภ้ เราก็ปฏิเสธไปเพราะเราเลือกที่จะคบกับแฟนคนนี้
เพราะเรารักเขามาก รับนิสัยเขาได้...
เสียใจ ผิดหวังจริงๆ วันที่ 5 ตุลานี้ ก็จะครบ 1 ปีที่เป็นแฟนกัน
เราคิดว่า.. มันคงไม่มีวันนั้นแล้ว
จะพยายามทำใจ ถ้าทำใจได้เมื่อไหร่ เราจะเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง.............
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้...
18/09/61
ความจริงที่เจอ คือแฟนแอบคุยคนอื่น ทั้งที่เราคบกัน T_T
วันนี้จะมาเล่าความจริงให้ฟัง
สะสมมานาน อึดอัด คับแค้นใจมานาน มีหลายๆเรื่องที่เจอมา วันนี้รู้ความจริงสักที..
เราอายุ 26 เป็นคนขี้น้อยใจ ชอบให้เอาใจ ชอบความโรแมนติก ร้องไห้ง่าย เครียดง่าย
มีโรคประจำตัวคือ เลือดจาง ปวดหัวง่าย และเป็นความดันสูง ทั้งที่อายุแค่นี้
แฟน อายุ32 งานอดิเรกคือตกปลา ชอบปาร์ตี้กับเพื่อนบ่อย ชอบดูดบุหรี่ เป็นคนขี้โมโหง่าย ไม่ชอบให้ถามเซ้าซี้
ไม่ชอบการบังคับ ไม่ชอบให้ถามซ้ำๆเรื่องเดิมๆ เป็นตัวของตัวเองสูง
ชอบตำหนิ แม้แต่เรื่องที่เกี่ยวกับเราหรือครอบครัวเราก็เคยตำหนิมาแล้ว
ด้วยความที่เราไม่เคยมีแฟนอายุห่างขนาดนี้ แน่นอน ความคิด ทัศนคติ เหตุผล อะไรหลายๆอย่างที่ต่างกัน
มีทะเลาะกันบ้าง สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ทุกครั้งทีเราผิดใจกัน เราจะพยายามไม่คุยกัน ปล่อยให้ทั้งสองอารมณ์ดีขึ้นก่อน ค่อยกลับมาคุยกัน
ซึ่งช่วงหลังทำแบบนี้บ่อย ให้อภัยกันตลอด เพราะรักเขามาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เราทั้งสองผ่านมันมาได้
เราเคยเลิกกันครั้งนึง ด้วยปัญหาอะไรหลายๆอย่างที่ไม่สามารถคุยกันไป ปล่อยให้เวลาผ่านไปหลายเดือน จนเราทำใจได้
แต่ก็มีที่เขาทักมา เราก็คุยด้วย เพราะช่วงนั้น เขายังไม่คืนกล้องถ่ายรูปให้เรา เราก็เลยคุย พอคุยบ่อย ความรู้สึกก็เริ่มกลับมารักเหมือนเดิม
แต่ล่าสุด ที่มีปัญหากัน...
เริ่มจากวันอาทิตย์ก่อนๆ 9/9/61 ไลฟ์สดที่สะพานที่ติดแม่น้ำโขง มีปาร์ตี้กินดื่ม ประมาณ 5 ทุ่ม เมาด้วยแหละ แล้วก็มีประโยคนึงที่บอกว่า โสด..เมียตาย
ประโยคนี้รับไม่ได้จริงๆ เราเลยเลือกที่จะไม่คุยกัน แต่วันนั้น รุ่นน้องที่กินด้วยกันกะเขา ก็เอาเฟสน้องคนนึงให้ บอกว่า น้องโสด
แอดไปหน่อย วันนั้นก็แอดกันไปหลายคน จากนั้นเขาก็เริ่มคุยกัน เราไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรบ้าง มารู้ ในวันศุกร์ที่ผ่านมานี้
เราไปหาเขาที่สะพาน ไปนั่งกินเบียร์กะเขา และพี่ผู้ชายอีกคน ซื้อบุหรี่ไปให้ด้วย เราสองคนก็คุยกันดีนะ เหมือนเรื่องทะผิดใจกัน ก็หายไปในสมองอ่ะ
แล้ววันนั้นเขาโพสรูปเบ็ด กับ กระป๋องเบียร์ลงเฟส ก็มีคนมาเม้นเยอะ เราคนนึงก็ไปเม้นแซวๆ เพราะเราก็อยู่กับเขา
เราเม้นรูปแก้วเบียร์ที่เขายื่นให้เรากินต่อ จากนั้นก็ว่าจะพาไปหาคนรู้จัก พอยุในรถ เพื่อนเขาโทรมา ชวนไปกินไปดื่มด้วยที่หมู่บ้านใกล้ๆเรือนจำ
เลยเปลี่ยนแผนไปหาเพื่อน
สักพัก มีผญคนนึงมาเม้นโพสนั้น ต่อจากเรา เม้นว่า "ให้ไปหาป่าว" เราเลยเริ่มสงสัย อยากรู้ว่าเป็นใคร
เขาก็บอกไม่มีอะไร เป็นแค่น้อง รุ่นน้องผู้ชายเอาเฟสให้ บอกว่าแอดไปหน่อย น้องเขาอยากรู้จัก
ต่อมา เม้นนั้นถูกลบออก ไม่รู้ว่าใครลบ
ความรู้สึกตอนนั้นเริ่มชาแล้ว คิดว่า เขาคุยอะไรกัน จนถึงขั้นทำให้ผญคนนั้นอยากมาหาเลยหรอ
สักพัก ผญคนนั้นโทรแชทเข้ามา เขาก็อ้ำๆอึ้งๆ เหมือนมีพิรุธ ไม่อยากคุย เราก็เริ่มสงสัยละว่าใครโทรมา
แล้วก็โทรมาอีก จนเราทนไม่ได้ เราเลยกดรับ แล้วพูด
เรา : ฮัลโหลค่าาา
ผญ : ฮัลโหลค่ะ นี่ใครพูดคะ?
จากนั้น เราไปไม่เป็นเลย พูดอะไรไม่ออกเลย เลยยื่นโทรศัพท์ให้เขา เขาก็บอกว่า พี่อยู่กับแฟนครับ ไม่ต้องโทรมานะครับ
ดึกแล้ว นอนได้แล้ว คือ พูดดีมาก พูดเพราะ เหมือนแมนๆ
ตอนนั้นน้ำตาเราเริ่มซึมๆแล้ว คิดกับตัวเอง ทำไมต้องมาเจอแบบนี้ เพื่อนเขาบอกให้ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะ
เราก็เอาแต่ยิ้มๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเพื่อนเขาบอกว่า ดีนะนี่ที่มีเหตุผล เป็นคนใจเย็นจัง
คือ เอาจริงๆ เราไม่อยากโวยวายอะไรมาก เราก็ถามเขาดีๆ เขาก็บอกว่า น้องเขาทักมาเอง น้องเขาจะคิดยังไงก็ช่าง
แต่พี่ไม่ได้คิดอะไร
โอเค เราเลยเงียบ ไม่พูดอะไรมาก ทั้งที่ในใจเราไม่เหมือนเดิมแล้ว พังแล้ว
เขาก็พยายามง้อเรา ทำทุกอย่าง ให้เราไม่โกรธ
เช้าต่อมา เขาก็ลบเฟสน้องคนนั้นออก พอเราขอดูว่าคุยอะไรกันบ้าง เขาก็ไม่ให้ดู
บอกว่า อย่ามาปัญญาอ่อน อย่ามาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวพี่นะ
เรานี่แบบ..อึ้งไปเลย พูดแบบนี้เลยหรอ น้อยใจมาก
สุดท้าย ง้อเรา พูดดีกะเรา เอาใจเรา
เขามองว่า แค่เรื่องแค่นี้เป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับเขา
แต่สำหรับเรา มันไม่จบง่ายๆ มันรู้สึกคับข้องใจ อยากรู้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น
วันที่เรากลับบ้าน เราไม่สบายใจมากๆ เราคิดมาก ตอนนั้นเพื่อนมาเล่นบ้าน ก็ยังไม่พูดเรื่องนี้ให้ฟัง
จนตอนเย็น ได้ทักไปถามน้องผู้ชายที่เอาเฟสให้ น้องเขาก็รู้สึกผิด ไม่น่าเอาเฟสให้พี่เขาเลย
วันต่อมา เพื่อนที่สนิทกันชวนไปกินหมูกะทะ เราอึดอัด เลยพูดความจริงให้เพื่อนเราฟัง
เพื่อนก็บอกว่า เลิกคบเลย คบไปก็ไม่มีความสุข แต่ตอนนั้นเรายังทำใจไม่ได้ เรารักเขามาก
วันนั้นเราก็คอลไปหาเขา เขาก็มีความสุขดี ร้องเพลงที่บ้านงานบุญ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
วันจันทร์ ขับรถมาทำงานที่อำนาจ เราเหมือนคนไม่มีสติเลย เหม่อลอยตลอดทาง เปิดเพลงฟัง ก็น้ำตาซึม
ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย เศร้าไปหมด จนอยากระบายให้ใครฟัง
ช่วงเย็น โพสเฟส เกี่ยวกับความรู้สึกตัวเอง แล้วเพื่อนมาเม้น มาถาม ว่าเป็นอะไร
เราเลยคุยกับเพื่อนหลายๆคนที่ทักมาคุย
จนเรารู้สึกโอเคขึ้น สบายใจขึ้น เมื่อคืนเราก็ทักไปคุยกับน้องผญคนนั้นด้วย
แล้ว 5 ทุ่ม เราวิดิโอคอลไปหาเขา เขาไปกินข้าวที่บ้านรุ่นน้อง ก็ได้คยกันแป๊บเดียว บอกว่าแค่นี้แหละ กำลังจะกลับแล้ว
โอเค ตอนนั้นเราก็วาง เพราะเราง่วงมาก
ต่อมา ตี 1.40 น. เรารู้สึกตัว ตื่นขึ้นมา เห็นเขายังออนเฟสยุ เลยทักไปถาม ทำไมออนเฟส ยังไม่นอนหรอ
เขาก็บอก เพิ่งกลับถึง ฝนตก ถามเซ้าซี้หน่อยก็ว่าให้เรา พูดประโยคนี้ขึ้นมา "จะอะไรนักหนา" ซึ่งคำนี้แหละที่รับไม่ได้
เหมือนรำคาญเรา เวลานั้นเอง มันทำให้เรานอนไม่หลับ พอดีเพื่อนเราคนนึงออนเฟส เราเลยทักหาเพื่อน โทรไปคุยกับเพื่อน เป็นชั่วโมง
เพื่อนเราพูดดีมาก เอาประสบการณ์ตัวเองมาพูดให้ฟัง ซึ่งลักษณะคล้ายๆกันเลย เราพูดความจริงทุกอย่างให้เพื่อนเราฟัง
ทำให้การคุยกับเพื่อนครั้งนี้ มันทำให้เราคิดได้ และทำใจได้เร็ว แล้วเราก็แยกย้ายกัน วางสาย แล้วนอนอย่างสบายใจ
ตอนเช้า น้องผญคนนั้น ตอบกลับมา บอกว่า
เบื่อเรา เลิกกับเราเป็นปีแล้ว ตอนนี้โสด
พี่เขาอยากเจอน้องเอง ถ้ารู้ว่ามีแฟนคงไม่ทักไปคุยหรอก
ดูจากคำพูดน้องผญคนนี้ ตรงข้ามกับสิ่งที่แฟนพูดมากๆเลย
คนละแบบเลย
พอเรารู้ ความจริงแบบนี้แล้ว เราไม่ร้องไห้เลนย น้ำตาไม่ซึมเลย มีแต่ความแค้นที่ฝังในใจเราตอนนี้
เราว่าเราเป็นผู้หญิงที่มีทุกอย่างนะ มีบ้าน มีรถขับ มีการงานทำ ครอบครัวเรามีธุรกิจ มีที่ดินเยอะ มีสวนผลไม้
ครอบครัวเราเป็นข้าราชการ
เมื่อเปรียบเทียบกับแฟน แฟนไม่มีงานทำเป็นหลักแหล่ง กินดื่ม สังสรรค์ปาร์ตี้กับเพื่อนไปวันๆ ไม่ขวนขวายหางานดีๆ
ไม่สร้างเนื้อสร้างตัว ไม่มีเงินเก็บ การที่เราคบกับเขา เราอยากให้เขาสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้ แต่เขาไม่ทำเอง
ทั้งที่มีคนมาจีบเรา ผู้ใหญ่ในที่ทำงาน ก็ยังอยากได้เราเป็นลูกสะใภ้ เราก็ปฏิเสธไปเพราะเราเลือกที่จะคบกับแฟนคนนี้
เพราะเรารักเขามาก รับนิสัยเขาได้...
เสียใจ ผิดหวังจริงๆ วันที่ 5 ตุลานี้ ก็จะครบ 1 ปีที่เป็นแฟนกัน
เราคิดว่า.. มันคงไม่มีวันนั้นแล้ว
จะพยายามทำใจ ถ้าทำใจได้เมื่อไหร่ เราจะเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง.............
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้...
18/09/61