เคยเห็นแต่ในหนังมาเจอกับตัวเอง

พี่ๆครับตอนนี้ผมเครียดมากๆเลยไม่คิดว่าจะมาเกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เดินทางเข้ามาเรียน ที่ กทม. มหาลัยของ cp พอเรียนจบผมก็เลยถูกส่งไปให้ทำงานที่บริษัทในเครือของ cp ในโคราชใจผมไม่อยากไปทำงานที่โคราชเลยแต่แล้วก็ต้องไปเพราะเป็นหน้าที่ วันที่เข้าไปทำงานวันแรงด้วยความที่ว่าผมโสดมาเกือบปีแล้วผมได้เจอ ผู้หญิงคนนึงเห็นวันแรกครั้งแรกผมตกหลุมรักเขาเลยรู้สึกใจสั่นเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้ๆเธอเพราะต้องเดินไปที่โต๊ะทำงานเทอและแล้ววันที่ 2 ของการทำงานก็ได้มีรุ่นพี่ที่ทำงานดึงเข้ากลุ่มไลน์ผมจึงได้แอดเพื่อนเธอไป แต่ก็ไม่กล้าทักไป ก็เลยได้แต่ดูรูปโปรไฟล์ของเธอแต่เเล้วเหมือนมีอะไรไปดนใจเธอส่งสติ๊กเกอร์มาให้ผมและหลังจากนั้นเราก็เลยคุยกันมาตลอและวันนึงเธอชวนผมไปกินข้าวด้วยแต่ก็มีรุ่นพี่ที่ทำงานไปกินด้วยกัน แต่แล้วพอเวลาผ่านไปเราสองคนได้ตกลงเป็นแฟนกัน วันไหนที่เราสองคนเลิกงานพร้อมกันก็จะไปทานข้าวด้วยกันทุกวันๆและด้วยความที่ผมเป็นคนต่างพื้นที่ยังไม่รู้ที่เที่ยวในโคราชเธอก็เลยพาผมไปเที่ยวแต่นับว่าเป็นการเริ่มสร้างความทรงจำและสิ่งดีๆด้วยกันแต่แล้วเวลาผ่านไป 1 เดือน มีอยู่วันหนึ่งเธอได้กลับไปบ้านยายของเธอ  ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันคือที่ไหน วันนั้นเป็นวันที่เธอทำตัวแปลกๆ ผมจึงถามว่า เป็นไรหรือป่าวทำไมวันนี้ดูแปลกไป เธอจึงบอกว่าเป็นวันที่เธอเครียดและไม่สบายใจมาก มีเรื่องอยากจะบอกกับผม
เธอบอกว่า เย็นนี้เราไปหาไรกินกันไหมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังเยอะเลย ผมก็เลยแปลกใจปกติเวลาเธอกับบ้านยายทีไรเราสองคนจะไม่ได้ออกมาทานข้าวด้วยกัน  และวันนั้นฝนก็ดันตกอีก เห้ออออออ. เราสองคนนัดเจอกันที่ร้านดูนมวิทยา พอไปถึงร้าน เราก็สั่งไรมากินกันแต่ก็ไม่ได้กินได้แต่นั่งมองหน้ากัน อยู่ๆเธอก็น้ำตาไหลร้องไห้ผมก็เลยถามว่าเป็นไรเครียดอะไรไหนเล่าให้ฟังหน่อนมีอะไรไม่สบายใจก็เล่ามา เธอก็ได้แต่ร้องไห้ และแล้วเพื่อนเธอที่มาด้วยเขาจึงตัดสินใจบอกกับผมว่า ‘เธอกำลังจะหมั่นคนที่หมั่นเป็นเคยเป็นแฟนเก่าของเธอ เธอคบกับคนนั้นมาก็นานปีแต่แฟนเก่าของเธอได้ย้ายเข้าไปทำงานในต่างพื้นที่และได้ไปเจอคนใหม่เป็นพยาบาล (ที่เทอเล่าให้ผมฟัง). แต่แล้วไม่รู้เหตุการณ์เป็นยังไงแฟนเก่าเธอกลับมาง้อและเธอได้บอกกลับไปว่าเธอมีคนใหม่แล้วจะกลับมาทำไมแต่ แฟนเก่าเธอบอกไม่สนใจ จะให้ผู้ใหญ่ไปคุยกันและทางผู้ใหญ่ก็ได้คุยกันและตกลงกัน แต่เธอไม่อยากหมั่น ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงตอนนั้นความรู้สึกของผมมันอั้นอยู่ในอกพูดไรไม่ออกไม่อยากทำไร พอได้รู้เรื่องนี้ และด้วยความที่เราสองคนรักกันไปแล้วเธอขอให้ผมอยู่ ใจผมตอนนั้นเหมือนโดนยิง พยายามกลั้นน้ำตาไว้เห้อออออออ.      ใจนึงก็รักมากใจนึงก็อยากตัดไปเลยให้มันเจ็บทีเดียว และเวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ผมจึงตัดสินใจ และได้บอกกับเธอว่า เวลาที่เหลืออยู่ก่อนที่เธอจะหมั่นจะขอใช้เวลานี้ให้คุ้มค่าจะดูแลเธอ จนถึงวันนั้นขอให้ได้เห็นเธอมีความสุขได้เห็นรอยยิ้มของเธอ  เอาเป็นว่าผมไม่รู้จะเขียนระบายมันออกมายังไงแล้วตอนนี้มันอัดอั้นอยู่ในใจ ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเองไม่คิดว่าสมัยนี้มันยังมีการบังคับลูกหมั่นหรือแต่งงานอยู่อีก.  มันคงจะมีเหตุผลอย่างไม่กี่อย่างที่ทำให้ผู้ใหญ่ต้องเข้ามาคุยกันและจำเป็นต้องหมั่นกัน  แต่ก็ช่างมันเหอะขอแค่เทอมีความสุขถึงวันนั้นผมก็คงต้องยอมเจ็บอาจจะดูโง่งมงาย แต่ก็ต้องพยายามและภาวะนาขอให้พ่อกับแม่เทอเห็นใจเราสองคน  😢😥😥😥

สุดท้ายนี้ถ้าหากผมเขียนระบายแล้วอ่านไม่รู้เรื่องผมต้องขออภัยด้วยครับ 🙏🏽