เรื่องสั้นเรื่องที่สอง บรรยากาศเหมือนอยู่ในจินตนาการยังไงชอบกล กรรมการอ่านจนจบอย่างงงๆ กะว่าหลังจากวางงานต่างๆ เสร็จจะกลับมาอ่านช้าๆ ซ้ำอีกซักรอบ !!
ตอนนี้ยังมึนๆ อยู่ ทั้งๆที่คืนนี้ไม่ได้ดื่มเบียร์ !!!
มาครับ! ลองอ่านกันดู อยากเห็นคอมเม้นท์จากเพื่อนพี่น้องเหมือนกัน ว่าจะว่าอย่างไรกันบ้าง...
จบแล้วอย่าลืมให้เกรดกันนะครับ แล้วค่อยเฟ้นหาตัวคนเขียนเรื่องนี้กันครับ
ผมยืนนิ่งกลางถนนยางมะตอยชำรุดแล้ว โบกมือให้กับรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่ที่ดูเล็กลงไปเรื่อยๆ จนหายลับไปกับทางโค้ง เหลือเพียงผมกับเพิงมุงจากและถนนโดดเดี่ยวกลางดงป่าที่ซึ่งทิวเขาซับซ้อนที่ล้อมรอบไม่ได้ช่วยให้ความกระจ่างกับผมเลยว่าผมเป็นใครและมาทำอะไร สิ่งเดียวที่รู้คือ ผมต้องเดินทาง
เมื่อนึกถึงคำว่าเดินทาง ใบหน้าของหญิงสาวที่คุ้นเคยแต่ไม่รู้จักก็ผุดขึ้นมายิ้มเศร้าให้ผม ดูเหมือนว่าเธอจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียง ผมเลยจ้องตาแทนการฟังเธอพูดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะหายไปเพราะเสียงแตรรถ
ผมเดินมาที่ข้างถนนกางแขนโบกมือด้วยความเคยชิน
คนขับหน้าหนวดจอดรถมองผมอยู่ครู่หนึ่ง และจากไปด้วยดวงตาเฉยชา
ผมยืนรับแสงแดดและสายลม มองรถที่พึ่งผ่านไปแล้วตัดสินใจเข้ามาในเพิง เอนตัวลงบนแคร่ไม้ไผ่
ในความเงียบงัน ผมเริ่มดำดิ่งลงไปในความทรงจำเพื่อตามหาเธออีกครั้งด้วยคีย์เวิร์ดการเดินทาง
เหมือนฉายหนังซ้ำ เธอออกมาพูดโดยไม่มีเสียงอีกครั้ง
แต่คราวนี้เมื่อเธอพูดจบ ผมพึ่งรู้ตัวว่าเธอยืนอยู่บนทุ่งหญ้า
ไม่สิ เราต่างหาก เราจับมือกันเดินเล่นในบรรยากาศที่มีแต่ความสุข
ผมแกล้งดึงแขนเธอเข้ามาแล้วกอดเธอไว้ เรามองตากันและกัน ผมจูบเธอด้วยความรักหรืออะไรก็ไม่แน่ใจ แต่นาทีนี้ใครจะไปสนล่ะ
ความเป็นจริงที่โหดร้ายกระชากผมกลับมาด้วยเสียงลมพัดแรง ความรู้สึกของผมที่ติดอยู่ระหว่างความฝันกับความจริงถูกบดขยี้เป็นผุยผงและกระจายหายไปกลางอวกาศด้วยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของความสุดโต่งทั้งสองขั้ว
เธอเป็นใคร ผมถามคุ้นเคยในตัวด้วยความมืดบอดแห่งความทรงจำ และดูเหมือนความเงียบจะเป็นคำตอบ
ผมกำลังนึกถึงสถานที่นั้น ทุ่งหญ้าสีทองไกลสุดตา ที่ซึ่งแผ่นดิน สายลม ท้องฟ้า และเมฆหมอกมาบรรจบกัน ที่ซึ่งผู้คนต้องมารอพระอาทิตย์ขึ้นและตก แสงจันทร์แสงดาวที่ไหนๆก็ไม่สวยเท่าที่นี่ และในยามทิวา ผืนผ้าใบของพระเจ้าก็เต็มไปด้วยงานศิลปะที่ไม่หลับไหล
ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ผมรู้ว่าผมรักเธอ สารเคมีหลากนิยามในสมองบอกผมเช่นนั้น เป็นไปได้หรือที่เราจะรักใครสักคนโดยปราศจากเหตุผลแม้กระทั่งหนึ่งในนิยามของคนส่วนมากที่ว่าความรักคือความเข้าใจ แต่ผมรักไปแล้วแบบไม่เข้าใจ ไม่รู้จัก ไม่อาจสัมผัส หรือนี่คือความมหัศจรรย์ของพระเจ้า
ผมดึงสติกลับมา และเดินออกมาจากเพิง
เมฆสีเข้มเกาะกลุ่มกันแต่ไม่อาจปิดบังความสดใสของท้องฟ้าได้หมด ต้นไม้ในป่าโปร่งกำลังเต้นรำจากการเชื้อเชิญของแรงลม บนถนนมีรถเก๋งคันหนึ่งกำลังมาทางนี้
ผมทบทวนข้อมูลใหม่ล่าสุดที่ได้รับ รถคันนั้นก็เข้ามาใกล้แล้วชะลอรถจนกระทั่งจอดสนิทโดยที่ผมไม่ต้องโบก ถ้ามีใครสักคนมองลงมาจากข้างบนก็จะเห็นว่า ชายคนหนึ่งขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับ และรถก็ออกตัวแล่นไปตามทางจนหายลับไป
และมีโดรนสี่ใบพัดบินตามไปห่างๆ
รายชื่อให้เลือกตอบ
ฝ่ายชาย
1. จอมยุทธนักสืบ
2. ชายขอบคันนายาว
3. ลูนาติก
4. ส.สัตยา
5. สวนดอก
6. B-thirteen
7. Chee River (ลำน้ำ C)
8. Christian Trevelyan Grey
9. GTW
10. KTHc
11. Na(นะ) (วีคนี้ไม่มี)
12. psycho_factory
13. ruennara (วีคนี้ไม่มี)
14. Soul Master
15. สมาชิกหมายเลข 4563770
16. WANG JIE (พฤษภเสารี)
ฝ่ายหญิง
1. นลินมณี
2. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
3. รัชต์สารินท์
4. ลายลิขิต
5. สมาชิกหมายเลข 817884 (โจอี้)
6. Lady Star 919
7. สมาชิกหมายเลข 2326325 (ladylongleg)
8. Susisiri
*** รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง แก้ไขเพิ่มเติม ได้ทุกเมื่อ ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน
วันที่ 21 กันยายน 2561 (ภาพปริศนาจะวาง วันที่ 19 ครับ) ***
สโลแกนของเราคือ "เขียนเมื่ออยากเขียน แต่งเมื่ออยากแต่ง แล้วมาเล่นซ่อนหากัน"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ สรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะเป็น มือวาง ในเกมใหญ่ THE GLOVES FINAL 2018 หลังสิ้นเดือนนี้ครับผม
*** ป.ล. งานกวี และงานเรื่องสั้น ขณะนี้เพียงพอแล้ว
ไม่ต้องส่งมาเพิ่มแล้วนะครับ ***
🎭💜🌲THE WEEKLY GLOVES ไตรมาสสุดท้าย วีคที่ 37 เรื่องสั้น#84 "รักในรอยหยัก" โดย "ถุงมือสีแดง"🌲💜🎭
เรื่องสั้นเรื่องที่สอง บรรยากาศเหมือนอยู่ในจินตนาการยังไงชอบกล กรรมการอ่านจนจบอย่างงงๆ กะว่าหลังจากวางงานต่างๆ เสร็จจะกลับมาอ่านช้าๆ ซ้ำอีกซักรอบ !!
ตอนนี้ยังมึนๆ อยู่ ทั้งๆที่คืนนี้ไม่ได้ดื่มเบียร์ !!!
มาครับ! ลองอ่านกันดู อยากเห็นคอมเม้นท์จากเพื่อนพี่น้องเหมือนกัน ว่าจะว่าอย่างไรกันบ้าง...
จบแล้วอย่าลืมให้เกรดกันนะครับ แล้วค่อยเฟ้นหาตัวคนเขียนเรื่องนี้กันครับ
ผมยืนนิ่งกลางถนนยางมะตอยชำรุดแล้ว โบกมือให้กับรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่ที่ดูเล็กลงไปเรื่อยๆ จนหายลับไปกับทางโค้ง เหลือเพียงผมกับเพิงมุงจากและถนนโดดเดี่ยวกลางดงป่าที่ซึ่งทิวเขาซับซ้อนที่ล้อมรอบไม่ได้ช่วยให้ความกระจ่างกับผมเลยว่าผมเป็นใครและมาทำอะไร สิ่งเดียวที่รู้คือ ผมต้องเดินทาง
เมื่อนึกถึงคำว่าเดินทาง ใบหน้าของหญิงสาวที่คุ้นเคยแต่ไม่รู้จักก็ผุดขึ้นมายิ้มเศร้าให้ผม ดูเหมือนว่าเธอจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียง ผมเลยจ้องตาแทนการฟังเธอพูดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะหายไปเพราะเสียงแตรรถ
ผมเดินมาที่ข้างถนนกางแขนโบกมือด้วยความเคยชิน
คนขับหน้าหนวดจอดรถมองผมอยู่ครู่หนึ่ง และจากไปด้วยดวงตาเฉยชา
ผมยืนรับแสงแดดและสายลม มองรถที่พึ่งผ่านไปแล้วตัดสินใจเข้ามาในเพิง เอนตัวลงบนแคร่ไม้ไผ่
ในความเงียบงัน ผมเริ่มดำดิ่งลงไปในความทรงจำเพื่อตามหาเธออีกครั้งด้วยคีย์เวิร์ดการเดินทาง
เหมือนฉายหนังซ้ำ เธอออกมาพูดโดยไม่มีเสียงอีกครั้ง
แต่คราวนี้เมื่อเธอพูดจบ ผมพึ่งรู้ตัวว่าเธอยืนอยู่บนทุ่งหญ้า ไม่สิ เราต่างหาก เราจับมือกันเดินเล่นในบรรยากาศที่มีแต่ความสุข
ผมแกล้งดึงแขนเธอเข้ามาแล้วกอดเธอไว้ เรามองตากันและกัน ผมจูบเธอด้วยความรักหรืออะไรก็ไม่แน่ใจ แต่นาทีนี้ใครจะไปสนล่ะ
ความเป็นจริงที่โหดร้ายกระชากผมกลับมาด้วยเสียงลมพัดแรง ความรู้สึกของผมที่ติดอยู่ระหว่างความฝันกับความจริงถูกบดขยี้เป็นผุยผงและกระจายหายไปกลางอวกาศด้วยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของความสุดโต่งทั้งสองขั้ว
เธอเป็นใคร ผมถามคุ้นเคยในตัวด้วยความมืดบอดแห่งความทรงจำ และดูเหมือนความเงียบจะเป็นคำตอบ
ผมกำลังนึกถึงสถานที่นั้น ทุ่งหญ้าสีทองไกลสุดตา ที่ซึ่งแผ่นดิน สายลม ท้องฟ้า และเมฆหมอกมาบรรจบกัน ที่ซึ่งผู้คนต้องมารอพระอาทิตย์ขึ้นและตก แสงจันทร์แสงดาวที่ไหนๆก็ไม่สวยเท่าที่นี่ และในยามทิวา ผืนผ้าใบของพระเจ้าก็เต็มไปด้วยงานศิลปะที่ไม่หลับไหล
ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ผมรู้ว่าผมรักเธอ สารเคมีหลากนิยามในสมองบอกผมเช่นนั้น เป็นไปได้หรือที่เราจะรักใครสักคนโดยปราศจากเหตุผลแม้กระทั่งหนึ่งในนิยามของคนส่วนมากที่ว่าความรักคือความเข้าใจ แต่ผมรักไปแล้วแบบไม่เข้าใจ ไม่รู้จัก ไม่อาจสัมผัส หรือนี่คือความมหัศจรรย์ของพระเจ้า
ผมดึงสติกลับมา และเดินออกมาจากเพิง
เมฆสีเข้มเกาะกลุ่มกันแต่ไม่อาจปิดบังความสดใสของท้องฟ้าได้หมด ต้นไม้ในป่าโปร่งกำลังเต้นรำจากการเชื้อเชิญของแรงลม บนถนนมีรถเก๋งคันหนึ่งกำลังมาทางนี้
ผมทบทวนข้อมูลใหม่ล่าสุดที่ได้รับ รถคันนั้นก็เข้ามาใกล้แล้วชะลอรถจนกระทั่งจอดสนิทโดยที่ผมไม่ต้องโบก ถ้ามีใครสักคนมองลงมาจากข้างบนก็จะเห็นว่า ชายคนหนึ่งขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับ และรถก็ออกตัวแล่นไปตามทางจนหายลับไป
และมีโดรนสี่ใบพัดบินตามไปห่างๆ
ถุงมือสีแดง
รายชื่อให้เลือกตอบ
ฝ่ายชาย
1. จอมยุทธนักสืบ
2. ชายขอบคันนายาว
3. ลูนาติก
4. ส.สัตยา
5. สวนดอก
6. B-thirteen
7. Chee River (ลำน้ำ C)
8. Christian Trevelyan Grey
9. GTW
10. KTHc
11. Na(นะ)(วีคนี้ไม่มี)12. psycho_factory
13. ruennara(วีคนี้ไม่มี)14. Soul Master
15. สมาชิกหมายเลข 4563770
16. WANG JIE (พฤษภเสารี)
ฝ่ายหญิง
1. นลินมณี
2. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
3. รัชต์สารินท์
4. ลายลิขิต
5. สมาชิกหมายเลข 817884 (โจอี้)
6. Lady Star 919
7. สมาชิกหมายเลข 2326325 (ladylongleg)
8. Susisiri
*** รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง แก้ไขเพิ่มเติม ได้ทุกเมื่อ ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน วันที่ 21 กันยายน 2561 (ภาพปริศนาจะวาง วันที่ 19 ครับ) ***
สโลแกนของเราคือ "เขียนเมื่ออยากเขียน แต่งเมื่ออยากแต่ง แล้วมาเล่นซ่อนหากัน"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ สรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะเป็น มือวาง ในเกมใหญ่ THE GLOVES FINAL 2018 หลังสิ้นเดือนนี้ครับผม
*** ป.ล. งานกวี และงานเรื่องสั้น ขณะนี้เพียงพอแล้วไม่ต้องส่งมาเพิ่มแล้วนะครับ ***