ทำไมแม่ถึงรักลูกเลี้ยงมากกว่าลูกตัวเอง

ผมเป็นลูกคนเดียวนะ แต่ก่อนผมจะเกิดแม่เลี้ยงลูกป้า 1 คน ก่อนอยู่แล้วผมถึงจะเกินมา แล้วผม เรียกเขาว่าพี่ แต่พ่อกับแม่ ทะเลาะและแยกกัน. ตอนนั้นผมสัก 4-5 ควบ ผมก็เลยไปอยู่กับพ่อ จนพ่อเสียตอนผมอายุ 19 ปี ผมก็เลยมาอยู่ที่บ้านป้าตอนนี้ผมอายุ 24 แต่ผมเองก็ยังไปมาหาแม่ตลอด เหมือนจะไม่ห่างกันไปไหนเลย และพี่ก็อยู่คนละบ้านกับแม่ผม แล้วแม่ก็มีแฟนใหม่ พี่ก็มีลูกเป็นผู้หญิง. อือพี่ผมเป็นผู้ชาย อายุ 30 กลางๆ มีอยู่วันหนึ่งพี่โดนจับ เรื่องยาเสพติด และ เขาฝากลูกสาวให้แม่ผมเลี้อง ออกจากคุกมาก็ไม่เอากลับไปเลี้ยงต่อ ตอนนั้นก็ประมาณ3-4 ควบ จนตอนนี้ก็ อายุก็หน้าจะ 16-17 แล้วมัง จบม. 3 และตอนนี้ก็ไม่ไปเรียนต่อ นอนอยู่บ้านเฉยๆ บ้านแม่ผม กลายเป็นว่าผมมีน้องสาว แบบงงๆ คือ ลูกป้าคือพี่แม่ เรียกแม่ผมว่าแม่ และลูกพี่ ก็เรียกแม่ผมว่าแม่ แม่บอกว่ารักเท่ากันหมด ผมเข้าใจนะว่าเลี้ยงมา แต่ผมก็กลายเป็นลูกคนกลางรักน้องสุด เพราะผมทำอะไร หรือ ว่าน้อง กลายเป็นว่าจ้องแต่จับผิด ไม่รักน้อง เวลาแม่ไปไหนก็ซื้อของมาฝาก พี่กับน้อง ผมก็ได้เป็นลูกคนกลาง แบบงงๆ หรือเวลาไปเที่ยว ก็ชวนแต่พี่กับน้อง ผมจะได้ไปก็ต่อเมื่อโดนใช้ไปซื้อของ ผมอาจจะคิดไปเอง เขาก็จะบอกว่ารักลูกเท่ากันทุกคน แต่ การกระทำไม่ใช่ ง่ายๆผมเหมือนกับลูกที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมาจริงๆ เพราะในตลอดเวลาแม่จะบอกผมว่าที่ผมเกิดมาได้เพราะยายนะ ผมมักจะเป็นคนที่จะหาเรืองคุยกับแม่ผม แต่เวลาผมไปหาแม่แฟน หรือพาแม่แฟนไปเที่ยว แม่ผมจะ มีอารมณ์น้อยใจ พูดประชด แม่ตัวเองก็มีไม่พาไปเที่ยวมัง ทั้งๆที่ผมไปเที่ยวไหนก็พาไปนะ ผมพาไปบ่อยกว่าแม่แฟนอีก แต่ที่เราพูดเรียงเกี่ยวกับน้องสอบว่าอันนี้อย่าทำนะมันก็ไม่ฟังกลายเป็นว่าหาว่าเราอคติกับน้องชอบหาเรื่องน้อง จนพ่อน้องจริงๆ ก็คือ ลูกป้า ก็บอกว่าผมชอบว่าน้องอย่าให้รู้นะว่าทำอะไรน้องอะ อือผม เคยเอามือตีน้อง เพราะว่าดื้อ มันไม่ฟังผมเลย (ก็เป็นพ่อลูกกันนี่หว่า) คือตอนนี้ผม เหมือนจะไม่มีตัวตน เพราะ พ่อลูกมักจะกลายเป็นจิก หรือ เยาะเย้ย คือเหมือนจะบอกว่า แย่งความรักจากแม่มานะ ส่วนป้าผม ก็ไม่พูดอะไร ลูกป้าคือลูกป้า ลูกพี่ก็คือลูกแม่ผม สวนแม่จริงๆทิ้งไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ผมก็ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ คือผมอยากจะบอกว่าลูกตัวเองก็มีดูแลเขามั่ง