มันนี่ หมาน้อยร่างกายมีไว้พุ่งชน ( รถกระบะ 3 ครั้ง ) ยังซ่าส์อยู่

ผมเป็นคนไม่เลี้ยงสัตว์ จนวันหนึ่งชะตาชีวิตทำให้ต้องมีเจ้าหมาน้อย ชื่อมันนี่มาอยู่ในชีวิต
มันนี่โพล่มาจากหมวกกันน็อค ใช่แล้วมันมาจากหมวกกันน็อคจริงๆ แฟนผมเอามันกลับมาบ้าน
อายุไม่กี่วันที่สำคัญมันยังไม่ลืมตาเลยด้วยซ้ำ สอบถามแฟนผมได้ความว่าหมาน้อยเป็นเด็ก กทม.
พันธุ์ผสมระหว่างชิสุกับพุดเดิ้ล แล้วไงหล่ะทีนี้ ขวดนมน้อยขนาด 2-3 ออนซ์ นมวัวแดงรสจืดพร้อม
ต้องป้อนทุก 2 ชั่วโมง ตั้งปลุกตื่นมาป้อนนมอยู่เกือบเดือน หมีแพนด้ามีจริง
ท่านอนเค้าหล่ะครับ
หาตัวไม่เจอกันเลย
อันนี่เริ่มโตแล้วครับ

เข้าเรื่องเลยครับ บ้านผมอยู่ชานเมืองรถวิ่งไม่ค่อยเยอะเท่าไร เลยเลี้ยงแบบปล่อยเค้าอิสระบ้างเป็นบางครั้ง ครั้งแรกเค้าหลุดออกมา พอเห็นหมาบ้านตรงข้ามตัวนี้เป็นไซบีเรียนตัวใหญ่ มันนี่เลยวิ่งเข้าไปแหย่
จึงโดนไล่เสียหลัก จังหวะนั้นรถกระบะวิ่งมาพอดีชนตู้มมมม เสียงร้องดังมาแต่ไกล ผมเห็นไกลๆจึงรีบวิ่งไปดู เจ้าหมาน้อยอายุขวบกว่าๆ ไม่เป็นอะไรเลย ไม่มีแผล ไม่ร้อง แต่คนที่เห็นเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆบอกว่า
มันนี่โดนรถเหยียบเต็มๆ ( แต่เราลองจับ สำรวจทุกอย่างเค้าไม่เป็นอะไรเลย ถึกจริงๆ )
    ครั้งที่ 2 ช่วงค่ำๆได้ยินเสียงรถแบรกดังเอี้ยดดดดดด ตู้มมมมมม เสียงหมาร้องดัง พอได้ยินไม่ต้องคิดเลยครับ หมาผมเองรีบวิ่งไปหน้าบ้านอย่างเร็ว รถกระบะหายวับไปกับตา จำเจ้าไซบีเรียนได้มั๊ยครับ ภาพที่ผมเห็นคือหมาของผม โดนมันขย้ำอยู่พร้อมหมาอีก 2 ตัว โดนรถชนอย่างเดียวก็ช้ำพอแล้วยังโดนรุมอีก ผมต้องใช้ไม้ไล่กว่าจะแยกออกได้ พอแยกได้หมาผมเดินได้อีก 5-6 ก้าว แล้วล้มฟุบไปกับพื้น ไม่กระดุกกระดิก ผมรีบเอาขึ้นรถขับไปโรงพยาบาลทันที เป็นช่วงเวลาที่นานแสนนานกว่าจะถึงโรงพยาบาล แฟนผมอุ้มเจ้าหมาน้อยอายุ 2 ขวบ
หายใจติดขัด ครืดคราด เหมือนใจเค้าจะขาดตาย ตาจะลืมไม่ขึ้น แฟนผมร้องไห้ตลอดทางเลย (เปิดไฟกระพริบขอทางตลอดแต่เหมือนเพื่อนร่วมทางไม่สนใจเลย) พอถึงโรงพยาบาล หมอฉีดยาน่าจะ2- 3 เข็ม
ผมจำได้ไม่ค่อยแม่นเท่าไร น่าจะเป็นยากันช็อค ยากระตุ้นหัวใจประมาณนี้ พร้อมทั้งดมออกซิเจน แล้วรอดูอาการต่อ ตอนเช้าหมอเอ็กซเรย์ โทรมาแจ้งว่ากระดูกไม่หัก แต่ต้องรอดูอาการ เจ้าตัวซนผมอยู่โรงพยาบาล
4-5 วัน ผมไปเยี่ยมทุกวันไม่รู้ทำไมถึงรักมันได้มากขนาดนี้ สรุปค่าใช้จ่าย 2800++ (โดนฉีดยาไปหลายเข็ม ) ส่งสารเค้านะ
อันนี้ตอนอยู่โรงพยาบาลครับ
    ครั้งที่ 3 ล่าสุดผ่านมาไม่ถึง 2 เดือน เหมือนเดิมเลยครับ 4 โมงเย็น กกกก ตู้มมมมม ผมวิ่งไม่คิดอะไร (ในใจคิดไอ้นี่โดนแล้วววว หมาผมมีหลายชื่อครับ มันนี่ มี่นัน ไอ้นี่ ลูกนี่ ลูกเน่า ฮ่าๆๆๆๆ ชื่อเยอะเลย ) ภาพที่เห็นหมาน้อยของผมนอนคาอยู่ที่ล้อหลังดิ้นทุรนทุราย จังหวะที่ผมวิ่งออกไปรถกำลังจะขับไปต่อ ทั้งๆที่หมาผมยังอยู่คาล้ออยู่ ผมรีบตะโกนออกไปบอก รถจึงยังไม่ขับต่อไป หน้าด้านซ้ายเป็นแผลเหวอะหวะเลือดไหลนองเต็มหน้า ดวงตาพร่าๆมัวๆ เห็นแล้วใจหายสงสารหมาจับใจ เหมือนเดิมเลยครับรีบเอาไปส่งโรงพยาบาล หมอบอกยังไม่ทำอะไรต้องรอดูอาการพรุ่งนี้จะโทรแจ้ง ถัดมาอีกวันหมอโทรแจ้งว่าต้องเย็บแผลและควักเอาตาออก เพราะตาได้ฝ่อเสียไปแล้ว พอหมอทำเสร็จหมาฟื้นเรียบร้อยผมจึงไปเยี่ยม หมอบอกถ้ากินอาหารได้ก็สามารถนำกลับได้ โชคดีที่เจ้าหมาพันธุ์อึดของผมกินข้าวได้ จึงเอากลับได้ในเย็นวันนั้น คราวนี้จ่ายไป 5800 ++
อันนี้รูปปัจจุบันครับ
    ทุกวันนี้ยิ่งรักเค้ามากขึ้นเลี้ยงแบบปิดเลยครับ ตอนเย็นค่อยพาไปอึไปฉี่ ตอนนี้3ขวบครึ่งแล้ว หวังว่าจะอยู่ด้วยกันไปอีกนานๆนะ มันนี่ลูกพ่อ ไอ้นี่ลูกของแม่ ไอ้เน่าของปู่ ( น้าข้างๆบ้านเรียก ไอ้มานี่ อยากจะบอกแกเหมือนกันครับว่ามันชื่อ มันนี่ครับ แต่ก็............ มานี่ ก็ มานี่ )
แถมๆ